Blog

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ Πάπας Ρώμης

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΑΓΕΝΗΣ ιερομάρτυρας

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ

Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΤΗ μητέρα των Αγ. Αναργύρων

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ο κωφός

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ μάρτυρας εξ Άγκυρας

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΠΙΣΤΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ο Α’ Αρχιεπίσκοπος Κων/πολης

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ή Ζώρζης ή Γκιουρτζής ο Ίβηρ

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ του Σάρωφ

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ Ρώσος της Λαύρας του Κιέβου

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ Πάπας Ρώμης

Με τη Δυτική Εκκλησία έχουμε κοινούς αρκετούς αγίους, μέχρι το χωρισμό της από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ένας απ’ αυτούς είναι και ό Σίλβεστρος.

Ο Άγιος αυτός ήταν γιος του Ρουφίνου, γεννημένος στη Ρώμη.

Από μικρή ηλικία εισχωρεί στους κόλπους της Εκκλησίας. Σε ηλικία δε τριάντα χρόνων χειροτονείται από τον Πάπα Μαρκελίνο· γίνεται Πάπας το 314 και διαδέχεται τον Άγιο Μελχιάδη ή Μιλτιάδη.

Ενδιαφέρθηκε και πολέμησε πολύ την αίρεση του Αρείου και θέσπισε τους λειτουργικούς κανόνες για τον καθαγιασμό του μύρου του αγίου χρίσματος. Αλλά μεταξύ των καλύτερων έργων του πάπα Σιλβέστρου, ξεχωρίζει το έργο της μέριμνας για τη βιοτική συντήρηση των φτωχότερων κληρικών και των μοναχών γυναικών, ώστε οι άνθρωποι αυτοί της πνευματικής διακονίας και προσευχής να μην αποσπώνται από το κυρίως έργο τους.

Ο Αγ. Σίλβεστρος πέθανε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα, την 31η Δεκεμβρίου του 335 μ.Χ.

Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Στολήν ενδυσάμενος, Ιεραρχίας πιστώς, αμέμπτως ιέρευσας, τω επί πάντων Θεώ, Πατήρ ημών Σίλβεστρε’ έχων γαρ πολιτεία, συνεκλάμποντα λόγον, θαύμασιν εβεβαίους, ευσέβειας την δόξαν, δι’ ης ουρανίου δόξης, ώφθης συμμέτοχος.

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΑΓΕΝΗΣ ιερομάρτυρας

Ό άγιος Ιερομάρτυρας Θεαγένης ήταν επίσκοπος της πόλης Πάριο· την ονομασία της πήρε επειδή είχε κτισθεί από τους Πάριους, κατοίκους της νήσου Πάρου.

Η πόλη αυτή βρισκόταν μεταξύ της Κυζίκου και της Λαμψάκου. Αυτός λοιπόν οδηγήθηκε στον Τριβούνο Ζηλικίνθιο και ομολόγησε τον Χριστό Θεό αληθινό. Οπότε τον έδειραν ανελέητα και αφού τον έδεσαν χειροπόδαρα, τον έριξαν στο βυθό της θάλασσας. Έτσι τελείωσε το δρόμο του μαρτυρίου και πήρε από τον Κύριο το αμάραντο στεφάνι της αιώνιας δόξας.

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ

Απεβίωσε ειρηνικά.

Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΤΗ μητέρα των Αγ. Αναργύρων

Ήταν μητέρα των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού (βλ. 1 Νοεμβρίου). Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ο κωφός

 Ήταν ασκητής και έζησε ζωή όσια. Απεβίωσε ειρηνικά

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ μάρτυρας εξ Άγκυρας

Ό Άγιος αυτός μαρτύρησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη (360-363 μ.Χ.).

Κατηγορήθηκε ότι πίστευε στον Χριστό και προσπαθούσε να παρασύρει στη χριστιανική πίστη ειδωλολάτρες. Βασανίστηκε από τον διοικητή της Αγκύρας Σατουρνίνο και τα βασανιστήρια επαναλήφθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Από ‘κει τον έστειλαν δέσμιο στην Καισαρεία, όπου τον καταδίκασαν σε θηριομαχία.

Σε κάποια εθνική (ειδωλολατρική) γιορτή λοιπόν, έστησαν απέναντι του ένα κλουβί, από’ όπου εξόρμησε μια πεινασμένη λέαινα.

Ο μάρτυρας δεν θηριομάχησε. Σε στάση θερμής προσευχής κατασπαράχθηκε από το θηρίο.

ΟΙ συγγενείς του παρέλαβαν τα λίγα εναπομείναντα λείψανά του και τα έθαψαν με τιμές. Μετά από λίγο καιρό στην πόλη του μαρτυρίου του, κτίσθηκε εκκλησία στο άγιο όνομά του.

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ

Μαρτύρησε δια ξίφους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΠΙΣΤΟΣ

Μαρτύρησε δια λιθοβολισμού.

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ο Α’ Αρχιεπίσκοπος Κων/πολης

Καταγόταν από την Αντιόχεια· επονομάσθηκε Ιεροσολυμίτης, επειδή έμεινε αρκετό καιρό στην αγία Πόλη. Από εκεί ήλθε και μόνασε στην Κων/πολη.

Υστερούσε σε γραμματική μόρφωση.

Τον στόλιζε όμως άδολη ευσέβεια και βαθιά και ειλικρινής αρετή και τον αγαπούσαν για την ευθύτητά του, χαρακτήρα του και την απλότητα των ηθών του. Όταν στις 2 Αυγούστου 1075 πέθανε ο Πατριάρχης Ιωάννης ο Η’, ο αυτοκράτωρ Μιχαήλ Δούκας έφερε στο θρόνο τον Κοσμά, αν και ήταν ήδη πολύ γέρος.

Επί της πατριαρχείας του, η αρχιεπισκοπή Πατρών προήχθη σε Μητρόπολη με τρεις επισκοπές στη δικαιοδοσία της.

Επίσης ο ίδιος – ο Κοσμάς – χειροτόνησε και έστειλε το 1080 Μητροπολίτη Ρωσίας τον Έλληνα Ιωάννη, άνδρα κάτοχο μεγάλης μόρφωσης και πολλών αρετών. Οι δυσκολίες όμως της διοίκησης της πατριαρχείας, έκαναν τον απλοϊκό χαρακτήρα του Κοσμά, να επιθυμήσει την ησυχία και τη γαλήνη της πρώην μοναχικής του ζωής.

Γι’ αυτό λοιπόν, στις 8 Μαΐου του 1081, αφού λειτούργησε στο ναό του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, έφυγε μαζί με τον υπηρέτη του και αποσύρθηκε στη Μονή Καλλίου στην Κων/πολη. Μάταια τον παρακάλεσαν να επιστρέψει. Αυτός έμενε αμετάπειστος και πέθανε στη Μονή εκείνη.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ή Ζώρζης ή Γκιουρτζής ο Ίβηρ

Στην καταγωγή ήταν Ίβηρ.

Σε νεαρή ηλικία τον αγόρασε κάποιος Τούρκος για σκλάβο και αφού του έκανε περιτομή, του έδωσε το όνομα Σαλής, Μετά τον θάνατο του αφέντη του, παρέμεινε στη Μυτιλήνη, άγαμος και ζούσε ειρηνικά σε κάποιο εργαστήρι, πουλώντας και αγοράζοντας διάφορα είδη.

Κάποια μέρα και σε ηλικία πάνω από 70 χρονών, ο Γεώργιος παρουσιάστηκε αυθόρμητα μπροστά στον κριτή και πέταξε μπροστά του το σαρίκι που φορούσε στο κεφάλι του και ομολόγησε τον Χριστό.

Παρά τις κολακείες και τους φοβερισμούς, τη διαπόμπευση μέσα στους δρόμους και τα χτυπήματα με ξύλα και μαχαίρια, ο Γεώργιος παρέμεινε αμετάθετος, ομολογώντας την πίστη των πατέρων του. Τέλος, οδηγήθηκε από τους δημίους του στην τοποθεσία Παρμά-Καπού, όπου και έλαβε μαρτυρικό τέλος δι’ αγχόνης.

Ήταν 2 Ιανουαρίου 1770.

Ο δε Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, τοποθετεί το μαρτύριο του Ζώρζη το έτος 1777.

 Ο ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ του Σάρωφ

Ο Όσιος Σεραφείμ, ο στάρετς του Σάρωφ, γεννήθηκε στην πόλη Κούρσκ της Ρωσίας από θεοσεβείς και εύπορους γονείς, τον Ισίδωρο, πού ήταν έμπορος και την Αγάθη Μοσνίν, στις 19 Ιουλίου 1759. Το πρώτο του όνομα ήταν Πρόχορος.

Σε ηλικία τριών ετών έχασε τον πατέρα του και ή ευλαβική μητέρα του, του μετέδωσε τη χριστιανική ευσέβεια και την αγάπη στη λειτουργική ζωή.

Σε ηλικία 10 ετών μελετούσε τις θείες Γραφές και έδειχνε εξαίσια προσωπικότητα. Υπέφερε από επικίνδυνη αρρώστια, που θαυματουργικά θεραπεύτηκε από την Παναγία. Δέκα επτά ετών εγκατέλειψε τον κόσμο και κατέληξε σε μια Μονή στην έρημο του Σάρωφ.

Στο 27ο έτος της ηλικίας του, στις 18-8-1786, αξιώθηκε να καρεί μοναχός με το όνομα Σεραφείμ. Μετά ενάμιση χρόνο έγινε ιεροδιάκονος και το 1793, 35 χρονών, χειροτονήθηκε ιερομόναχος. Λίγο αργότερα εγκατέλειψε το κοινόβιο και άρχισε αυστηρή πνευματική ασκητική ζωή, σε ασκητήριο βαθιά στην έρημο του Σάρωφ.

Για τους υψηλούς του αγώνες και τη θεάρεστη ζωή του, αξιώθηκε από τον Θεό το χάρισμα της διορατικότητας και της θαυματουργίας. Η υπερούσια ζωή του άφησε εποχή, ιδιαίτερα στη Ρωσία.

Δίδαξε και έφερε στο δρόμο της σωτηρίας πολλούς. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, η απέραντη αγάπη που έτρεφε στα πλάσματα του Θεού και ιδιαίτερα στον άνθρωπο, καθώς επίσης και η χωρίς όρια ταπεινοφροσύνη του. Απεβίωσε ειρηνικά τη Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 1833, σε ηλικία 74 ετών.

Και μετά τη μακάρια κοίμησή του, ο όσιος Σεραφείμ επιτελούσε θαύματα και θεράπευε όλους, όσοι με πίστη απευθύνονταν σ’ αυτόν. Στις 19 Ιουλίου 1903, έγινε πανηγυρική ανακήρυξή του σε Άγιο, παρουσία του τότε Τσάρου, της Τσαρίνας, πολλών μελών της τσαρικής οικογένειας και χιλιάδων λαού. Την ήμερα αυτή έγιναν πολυάριθμες θεραπείες.

Απολυτίκιο. Ήχος δ . Ταχύ προκατάλαβε.

Χριστώ εκ νεότητας ακολουθήσας θερμώς, ευχαίς και δεήσεσιν, εν τη ερήμω Σαρώφ, ως άσαρκος ήσκησας · όθεν του Παρακλήτου, δεδεγμένος την χάριν, ώφθης της Θεοτόκου, θεοφόρος θεράπων διό σε μακαρίζομεν, Σεραφείμ πάτερ όσιε.

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ (Ρώσος)

της Λαύρας του Κιέβου (+ 12ος αι.)