15 Φεβρουαρίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου
Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου
Η σημερινή μέρα είναι σημαντική και ιδιαίτερη καθώς στις 15 Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί η Παγκόσμια Ημέρα κατά του καρκίνου της Παιδικής ηλικίας.
15 Φεβρουαρίου:
Η 15η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Γονέων με Καρκινοπαθή Παιδιά (ICCCPO), για την ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης σχετικά με τις παιδικές νεοπλασίες (καρκίνο).
Κάθε παιδί πρέπει να έχει την ευκαιρία να ζήσει. Αυτό είναι το μήνυμα της σημερινής Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Παιδικού Καρκίνου και, όπως αναφέρει ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος, «οι καρκίνοι της παιδικής και εφηβικής ηλικίας αποτελούν ένα χτύπημα στο υπογάστριο για εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες σε όλο τον κόσμο, και ένα μεγάλο στοίχημα για τον ιατρικό κόσμο και τις φαρμακευτικές εταιρείες».
Στην Ευρώπη ζουν περί τους 500.000 ενηλίκους που αντιμετώπισαν κάποιου είδους παιδικό ή εφηβικό καρκίνο και βγήκαν νικητές. Μάλιστα, το 80% όσων παιδιών νοσήσουν από καρκίνο στις αναπτυγμένες χώρες, αναρρώνει.
Ο πιο συνηθισμένος καρκίνος στην παιδική ηλικία είναι η λευχαιμία που αναπτύσσεται στον μυελό των οστών και η οποία ευθύνεται για το 1/3 των καρκίνων σε παιδιά.
Εξάλλου, το 20% περίπου των καρκίνων στην παιδική ηλικία συνίσταται σε κακοήθεις όγκους στον εγκέφαλο, ενώ πιο σπάνια εμφανίζονται παιδικά λεμφώματα, νόσος του Hodgin, σαρκώματα του Ewing, ρετινο-βλαστώματα, ραβδομυοσαρκώματα και ηπατοβλαστώματα.
Λιγότερο συχνοί καρκίνοι στα παιδιά είναι ο όγκος στους νεφρούς, ο καρκίνος του νευρικού συστήματος (νευροβλάστωμα) και ο καρκίνος των οστών (οστεοσάρκωμα).
«Ο καρκίνος της παιδικής και εφηβικής ηλικίας δεν είναι κάτι που μπορούν να προβλέψουν ο γονέας ή ο παιδίατρος. Δεν έχει γονιδιακή αιτιολογία, δεν προκαλείται από κάτι που συνέβη στην ανατροφή του παιδιού, δεν μεταδίδεται, δεν υπάρχει τρόπος να εντοπίσουμε κάποια προδιάθεση σε προγεννητικό επίπεδο», αναφέρει ο ΠΙΣ.
Συστήνει στους γονείς να δίνουν ιδιαίτερη σημασία σε πυρετούς που επιμένουν χωρίς άλλα συμπτώματα, στη γενική κακουχία και ανορεξία παιδιών που δεν περνούν ίωση ή άλλο διαγνωσμένο νόσημα, και σε κάθε σύμπτωμα που είναι καινούριο, ανεξήγητο και επίμονο.
Συστήνει επίσης να μη συγκρίνουν το προσδόκιμο επιβίωσης ενηλίκων ασθενών με αντίστοιχα νοσήματα σε παιδιά, καθώς η ίαση και η επιβίωση στα παιδιά είναι μακράν υψηλότερες.
