Blog

Μου άφησε το παιδί και πήγε να ζήσει με τους γονείς της!

Οι συγκλονιστικές ιστορίες 3 μόνων μπαμπάδων

Στις αρχές του Οκτωβρίου του 2021 ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν καθιέρωσε την Ημέρα του Πατέρα.

Η γιορτή έχει οριστεί για την τρίτη Κυριακή του Οκτωβρίου, η οποία φέτος έπεσε στις 17 Οκτωβρίου. Για να τιμήσουμε την ημέρα μιλήσαμε με τρεις μόνους μπαμπάδες για να μάθουμε τι προβλήματα αντιμετωπίζουν με την ανατροφή των παιδιών τους και γιατί κάποιοι προσπαθούν να αποφύγουν την εμπλοκή των κοινωνικών υπηρεσιών.

Στη φωτογραφία φαίνεται μία συνηθισμένη κουζίνα σε ένα διαμέρισμα της Αγίας Πετρούπολης σε μία φαινομενικά συνηθισμένη οικογενειακή βραδιά. Ένα ξανθό κορίτσι, η Veronica μαζί με τη μητέρα της, Yulia, μία ψηλή, λεπτή με καστανά μαλλιά γυναίκα φτιάχνουν μπισκότα.

Όποιος βλέπει τη φωτογραφία εντυπωσιάζεται από το χλωμό, σχεδόν διάφανο δέρμα της Yulia και τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια της. Η γωνιά του φακού κρύβει τη μεγάλη της κοιλιά ωστόσο δεν είναι έγκυος.

“Γυρίσαμε σπίτι μετά τις διακοπές της Πρωτοχρονιάς και σκέφτηκα “γιατί δεν φτιάχνουμε μπισκότα;“. Έφτιαξα τη ζύμη και είπα στη Yulia να βγάλουμε μία φωτογραφία οι τρεις μας μαζί αλλά εκείνη αρνήθηκε“, θυμάται ο Vladimir Kaizumov, 30 ετών, μπαμπάς της Veronica καθώς φέρνει στο μυαλό του την ιστορία πίσω από τη φωτογραφία. “Τότε της είπα: “δεν ξέρουμε τι θα σου συμβεί μετά.

Αν δεν πάνε καλά τα πράγματα η κόρη μας θα πρέπει τουλάχιστον να έχει κάτι να θυμάται από σένα“. Τελικά έφτιαξαν μπισκότα οι δυο τους και κάθε φορά που βλέπω αυτή τη φωτογραφία συνειδητοποιώ πόσο προφητικά αποδείχθηκαν τα λόγια μου“.

Μου άφησε το παιδί και πήγε να ζήσει με τους γονείς της!: Οι συγκλονιστικές ιστορίες 3 μόνων μπαμπάδων

Στις αρχές του 2019 η Yulia διαγνώστηκε με καρκίνο του δωδεκαδακτύλου. Μετά από πολλές χημειοθεραπείες και ένα διάλειμμα έξι εβδομάδων εμφάνισε πρόβλημα στο στομάχι και άρχισε να πρήζεται.

Ένα χρόνο αργότερα, τον Ιανουάριο του 2020, η τρίχρονη Veronica έφτιαχνε μπισκότα με τη μητέρα της για πρώτη και τελευταία φορά. Συνέχισε φτιάχνοντας το πρώτο της ρομπότ σε ένα μάθημα ρομποτικής με τον πατέρα της και έλαβε το πρώτο της κύπελλο. Η μητέρα της δεν μπόρεσε να χαρεί τίποτε απ’ όλα αυτά επειδή πέθανε λίγους μήνες μετά τη λήψη αυτή της φωτογραφίας και έτσι ο Vladimir έγινε μόνος μπαμπάς.

Στη ρωσική νομοθεσία δεν υφίσταται η έννοια του μόνου μπαμπά, ενώ υπάρχουν 650.000 μόνοι μπαμπάδες στη χώρα σύμφωνα με την εφημερίδα Rossiyskaya Gazeta, επικαλούμενη στοιχεία της Rosstat. Όλοι οι μπαμπάδες που είναι μονογονείς και μπορούν να εξασφαλίζουν σωστές συνθήκες διαβίωσης για τα παιδιά τους δικαιούνται τα ίδια οφέλη με τις μόνες μαμάδες δήλωσε ο δικηγόρος Yuri Kapshtyk.

Ο αριθμός των οικογενειών που αποτελούνται από μόνους μπαμπάδες με τα παιδιά τους αυξάνεται αργά στη Ρωσία: από 1,18% όλων των οικογενειών το 2002 στο 1,27% το 2010.

“Για κάθε παιδί η ζωή σε μία μονογονεϊκή οικογένεια είναι δύσκολη και ανεπιθύμητη αλλά θα μπορούσε κανείς να πει ότι οι μπαμπάδες γίνονται πιο υπεύθυνοι και η κοινωνία όλο και πιο πιθανό να τους εμπιστευτεί τα παιδιά“, είπε στο TASS μέλος της υπηρεσίας απογραφής του πληθυσμού της Ρωσίας.

Μου άφησε το παιδί και πήγε να ζήσει με τους γονείς της!: Οι συγκλονιστικές ιστορίες 3 μόνων μπαμπάδων

“Όταν μάθαμε ότι η Yulia ήταν άρρωστη, η Veronica ήταν μόλις δυόμισι ετών, σε μία ηλικία δηλαδή που χρειαζόταν την προσοχή και των δύο της γονέων αλλά η μητέρα της που ήταν άρρωστη ήταν δύσκολο να της προσφέρει την προσοχή που χρειαζόταν και εγώ έκανα ό, τι μπορούσα για να κάνω τη ζωή της γυναίκας μου πιο εύκολη. Την πήγαινα στο νηπιαγωγείο, σε όλες τις δραστηριότητες και απαντούσα σε όλες τις ερωτήσεις για το τι συνέβαινε με την ίδια φράση: «Η μαμά είναι άρρωστη»“, θυμάται ο Vladimir.

Το τελευταίο μήνα πριν η Yulia πεθάνει όταν δεν μπορούσε πλέον να φάει ή να περπατήσει χωρίς να πονάει και μερικές φορές γινόταν επιθετική εξαιτίας όλων των ισχυρών φαρμάκων που έπαιρνε, ο Vladimir προσπαθούσε να αποσπάσει την προσοχή της κόρης του δείχνοντάς της κινούμενα σχέδια σε ένα tablet και πηγαίνοντάς την μεγάλες βόλτες. Όταν η γυναίκα του πέθανε το είπε στην κόρη του αφού πρώτα συμβουλεύτηκε παιδοψυχολόγο.

“Χρειάστηκε να της το επαναλάβω αρκετές φορές καθώς για ένα διάστημα πίστευε ότι η μητέρα της θα επέστρεφε. Ήταν πολύ δύσκολο. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τη στιγμή εκείνη τον εαυτό μου. Έπρεπε να στηρίξω το παιδί μου“ είπε ο Vladimir με τρεμάμενη φωνή.

Μετά την κηδεία αυτός και η κόρη του πέρασαν ολόκληρο το καλοκαίρι του 2020 με τους γονείς του στην περιοχή Voronezh.

Έπειτα επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη, έπιασε δουλειά και έκανε αίτηση για κρατικά επιδόματα που δικαιούνταν η κόρη του έχοντας χάσει τη μητέρα της (9.000 ρούβλια το μήνα ή αλλιώς 125 δολάρια). Άρχισε να μαθαίνει στην κόρη του πώς να προσέχει τον εαυτό της και τα πράγματά της και την έγραψε σε διάφορες παιδικές δραστηριότητες μιας και η μικρή εξέφρασε ενδιαφέρον για διάφορα χόμπι.

Σε λίγο καιρό μετά το θάνατο της μητέρας της το παιδί φοβόταν να κοιμηθεί μόνο του. Ένα άλλο πρόβλημα ήταν η υπερκινητικότητα και η επιθετική αντίδραση της Veronica προς τα παιδιά στο νηπιαγωγείο όταν την έσπρωχναν και της έλεγαν: «η μαμά σου πέθανε!».

Μου άφησε το παιδί και πήγε να ζήσει με τους γονείς της!: Οι συγκλονιστικές ιστορίες 3 μόνων μπαμπάδων

«Προσπαθώ να της αποσπάσω την προσοχή συζητώντας μαζί της για διάφορα θέματα και έπειτα στέλνω μήνυμα στους γονείς των παιδιών μήπως και μάθουν στα παιδιά τους πώς να συμπεριφέρονται. Όταν το παιδί μου προσβάλλει κάποιον της εξηγώ ότι είναι λάθος. Στόχος μου είναι να φροντίσω να μεγαλώσει σαν ένα κανονικό παιδί ώστε να μην αντισταθμίσει την απουσία της αγάπης της μητέρας της με επιθετικότητα», λέει ο Vladimir. Όταν ρωτήθηκε για τη δική του συναισθηματική κατάσταση τη συνόψισε σε μία και μόνο λέξη: «απόγνωση».

«Η απόγνωση ήρθε μία εβδομάδα αργότερα όταν παρέλαβα την τέφρα της. Εκεί κατάλαβα ότι όλα είχαν τελειώσει. Αυτό το συναίσθημα εξακολουθεί να με κυνηγάει μέχρι και σήμερα γιατί είναι αδύνατο να χάσεις ένα κομμάτι του εαυτού σου και να παραμείνεις ίδιος αλλά προσπαθώ και ελπίζω να τα κάνω όλα σωστά»…

Ο Vladimir Savchenko, 33 ετών ερωτεύτηκε τη μέλλουσα σύζυγό του, Yelizaveta με την πρώτη ματιά. Εκείνος τότε ήταν 27 και εκείνη 19. Η σχέση τους ξεκίνησε το 2016 και ένα χρόνο αργότερα απέκτησαν μία κόρη. Η Sofiawa γεννήθηκε με εγκεφαλική αιμορραγία που αφαιρέθηκε χειρουργικά. Σε ηλικία 6 μηνών διαγνώστηκε με ανοιχτό ωοειδές τρήμα και στην ηλικία του ενός έτους εμφάνισε στραβισμό και κάποιες σωματικές αναπηρίες. O Vladimir θέλοντας να περάσει περισσότερο χρόνο με την οικογένειά του πήρε άδεια πατρότητας για ενάμιση χρόνο λαμβάνοντας 7.000-9.000 ρούβλια το μήνα (97-125 δολάρια).

Όταν η μικρή Σοφία ήταν λίγο μεγαλύτερη του ενός έτους, το 2019, η γυναίκα του την πήγε να επισκεφτεί τους γονείς της για να γιορτάσουν την έλευση του νέου έτους. Κατά τη διάρκεια των διακοπών τηλεφώνησε στον άντρα της και του είπε: “Είμαι κουρασμένη. Δεν αντέχω άλλο. Έπρεπε να είχα κάνει έκτρωση“. Λίγες μέρες αργότερα η Yelizaveta επέστρεψε σπίτι της, άφησε τη Σοφία στον άντρα της και πήγε να ζήσει με τους γονείς της.

Μου άφησε το παιδί και πήγε να ζήσει με τους γονείς της!: Οι συγκλονιστικές ιστορίες 3 μόνων μπαμπάδων

“Όπως όλα τα ζευγάρια έτσι και εμείς μαλώναμε καμιά φορά για ανούσια πράγματα αλλά δεν τρέφαμε μίσος ο ένας για τον άλλον. Είχαμε μία συνηθισμένη οικογενειακή ζωή. Όταν μου το είπε της απάντησα: “Γιατί λες τέτοιες βλακείες;“. Ήλπιζα ότι θα επέστρεφε σπίτι μας, θα μιλούσαμε και θα λύναμε το πρόβλημα αλλά ούτε καν. Ίσως και να έπασχε από επιλόχειο κατάθλιψη και να μην το είχα προσέξει, ποιος ξέρει;“, λέει ο Vladimir.

Τον Απρίλιο έκανε αίτηση διαζυγίου. Δεν υπήρξε ιδιαίτερη γραφειοκρατία. Ένα μήνα αργότερα το δικαστήριο αποφάσισε ότι η πρώην σύζυγος έπρεπε να του καταβάλει διατροφή ωστόσο όχι μόνο δεν τους δίνει τα χρήματα που πρέπει αλλά δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για την κόρη της.

Τα προβλήματα ξεκίνησαν σχεδόν αμέσως: o Vladimir δυσκολευόταν να συνδυάσει τη δουλειά παρόλο που δούλευε από το σπίτι με την ανατροφή ενός μικρού παιδιού. Η απόδοση του έπεσε και απολύθηκε. Για αρκετούς μήνες ζούσε με το επίδομα ανεργίας, το οικογενειακό επίδομα χαμηλού εισοδήματος (5.000 ρούβλια το μήνα) και με όσα του έδιναν οι γονείς του μέχρι που έπιασε δουλειά σε παρόμοια θέση αλλά σε άλλη εταιρεία.

Μου άφησε το παιδί και πήγε να ζήσει με τους γονείς της!: Οι συγκλονιστικές ιστορίες 3 μόνων μπαμπάδων

“Οι πρώτοι δύο μήνες ήταν οι πιο δύσκολοι. Δεν τολμούσα να απομακρυνθώ δύο μέτρα και το παιδί άρχιζε τις φωνές και τα κλάματα. Για κάποιο λόγο μετά τις τελευταίες διακοπές με τη μητέρα της άρχισε να φοβάται τους άλλους άντρες – δεν ξέρω τι συνέβη εκεί. Σε ηλικία τριών ετών έγινε υπερκινητική και αντιδραστική οπότε την πήγα σε έναν παιδοψυχολόγο στο τοπικό κέντρο κοινωνικής υποστήριξης για να τη βοηθήσουν να αντιμετωπίσει το τραύμα που υπέστη μετά την απώλεια της μητέρας της“, είπε ο Vladimir.

Κατόπιν συμβουλής ψυχολόγου η Σοφία ξεκίνησε θεραπεία με ειδικούς σκύλους-θεραπευτές υπό την επίβλεψη καταρτισμένων εκπαιδευτών.

Τους τελευταίους μήνες η Σοφία άρχισε να ουρλιάζει στον ύπνο της και ο στραβισμός της εμφάνισε επιπλοκές: σταμάτησε να βλέπει από το ένα μάτι. Ο Νοέμβριος είναι το νωρίτερο που κατάφερε ο πατέρας της να της εξασφαλίσει ραντεβού για θεραπεία σε μία εξειδικευμένη οφθαλμολογική κλινική.

Ο Vladimir δεν αρνείται ότι και ο ίδιος χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη. Για πολύ καιρό πίστευε ότι καμία άλλη γυναίκα δεν θα έβγαινε μαζί του λόγω του παιδιού. Πιστεύει ότι αυτό είναι πρόβλημα όχι μόνο για τις γυναίκες αλλά και για τους άντρες, οι οποίοι είναι λιγότερο προετοιμασμένοι για τη μονογονεϊκή ανατροφή. Προσπάθησε να κάνει σχέση με μία γυναίκα αλλά χώρισαν αρκετούς μήνες αργότερα λόγω «ασυμβίβαστων διαφορών».

Μου άφησε το παιδί και πήγε να ζήσει με τους γονείς της!: Οι συγκλονιστικές ιστορίες 3 μόνων μπαμπάδων

«Οι γυναίκες μου κάνουν συχνά ηλίθιες ερωτήσεις: γιατί με άφησε η γυναίκα μου, τι συνέβη… Νομίζουν ότι φταίω εγώ. Σκέφτηκα να φτιάξω ένα μπλουζάκι που θα γράφει: «Και όμως συμβαίνει. Ούτε έπινα, ούτε τη χτυπούσα αλλά και πάλι χωρίσαμε». Τώρα το πιο σημαντικό είναι να φροντίσω το παιδί μου και ταυτόχρονα να προσπαθήσω να μη βάλω σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μου» είπε τέλος ο Vladimir.

O Valery Rubtsov, ένας 48χρονος μόνος μπαμπάς με αναπηρία από ένα μικρό χωριό της περιφέρειας Vologda δημοσιεύει τα έργα του, ποιήματα και πεζά στο vk.com εδώ και αρκετά χρόνια. Γράφει κυρίως για την πίστη του στο Θεό, την αγάπη του για την ποίηση, τη μοναξιά και την ελπίδα ότι σύντομα θα βρει ένα στοργικό σπίτι και μαζί, ειρήνη και ευτυχία. Τα ποιήματα και τα πεζά του περιέχουν επίσης – αν και μάλλον σπάνια – αναφορές στα παιδιά του, την 11χρονη κόρη του και το 12χρονο γιο του που μεγαλώνει μόνος του. Δεν αποκαλύπτει τα ονόματά τους. Είναι εθισμένος στα ναρκωτικά και η αναπηρία του είναι αποτέλεσμα αυτού του εθισμού.

“Ήταν το 2000. Τότε ζούσα στη Μόσχα. Εκεί ξεκίνησα να κάνω ναρκωτικά. Το πρόβλημά μου είναι ιδιαιτέρως σοβαρό. Κάποτε έκανα ένεση με νοθευμένο προϊόν και ίσα που κατάφεραν και με έσωσαν. Από τότε αντιμετωπίζω αναπηρία 4ου βαθμού“.

Το πρόβλημά του δεν τον εμπόδισε να παντρευτεί και να κάνει δύο παιδιά. Η σύζυγός του ήταν επίσης εθισμένη αλλά στο αλκοόλ. Λίγο μετά τη γέννηση των παιδιών τους χώρισαν και την πλήρη επιμέλεια πήρε η γυναίκα του, ωστόσο το καλοκαίρι του 2020 συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει άλλο με την κόρη της.

“Φώναζε: “πάρε την καταραμένη την κόρη σου, δεν αντέχω άλλο. Είναι ανεξέλεγκτη. Της μάζεψα τα πράγματα και σου την έστειλα. Περίμενε. Σε λίγο θα είναι εκεί““.

Καθόμουν σε μία καρέκλα και περίμενα προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί. Με το που ήρθε η κόρη μου άρχισε να βάζει αμέσως τα πράγματά της στη ντουλάπα. Το έκανε με μεγάλη προσοχή και χωρίς καμία βιασύνη τακτοποιώντας τα πάντα στα ράφια όσο πιο προσεκτικά και σωστά γινόταν. Αυτή την αγάπη για την τάξη την είχε πάρει από μένα. Τότε συνειδητοποίησα ότι είχε έρθει η ώρα να σταματήσω τα ναρκωτικά“, θυμάται ο Valery.

Είπε ότι το πρώτο πράγμα που έκαναν μαζί ήταν να επιπλώσουν το διπλανό δωμάτιο. Ζούσαν με τη σύνταξη αναπηρίας του, ύψους 23.000 ρουβλίων (320 δολάρια). Έξι μήνες αργότερα ο Valery ένιωσε να υποτροπιάζει αλλά την ίδια μέρα η πρώην σύζυγός του, του έφερε και το γιο τους.

O Valery έμαθε και τα δύο του παιδιά να μαγειρεύουν γιατί προηγουμένως δεν ήξεραν ούτε να βράσουν ένα αυγό.

Σε μία κανονική μέρα τα παιδιά ετοιμάζουν πρωινό για τα ίδια και τον πατέρα τους και πηγαίνουν στο σχολείο. Μετά το σχολείο το αγόρι κάνει τα μαθήματά του ενώ o Valery και η κόρη του ετοιμάζουν το μεσημεριανό. Έπειτα γευματίζουν μαζί. Ο γιος πηγαίνει βόλτα με τους φίλους του ενώ η κόρη κάνει τα μαθήματά της. O Valery λέει ότι η κόρη του σε αντίθεση με τον αδερφό της δεν βγαίνει βόλτες επειδή δεν έχει φίλους και προτιμά να περνά τον περισσότερο χρόνο της στο σπίτι με τον πατέρα της.

Μου άφησε το παιδί και πήγε να ζήσει με τους γονείς της!: Οι συγκλονιστικές ιστορίες 3 μόνων μπαμπάδων

“Ο γιος μου περνά όλο το χρόνο έξω με τους φίλους του σε σημείο που έμεινε στην ίδια τάξη και χρειάστηκε να την επαναλάβει. Του είπα ότι αν δεν συνεννοηθούμε θα τον στείλω στη μητέρα του. Από το Σεπτέμβρη τα πράγματα άλλαξαν και άρχισε να διαβάζει περισσότερο. Δεν τα βοηθάω με τα μαθήματά τους αλλά πιστέψτε με ούτε η μητέρα τους τα βοηθούσε. Εκτός από τα δύο μας παιδιά έχει άλλα τρία από τον τελευταίο της γάμο. Με τον άντρα της όλη μέρα πίνουν, καπνίζουν και η οικογένειά της παρακολουθείται στενά από τις κοινωνικές υπηρεσίες“, λέει ο Valery.

Ισχυρίζεται ότι έχει κόψει τα ναρκωτικά εδώ και ένα χρόνο και τέσσερις μήνες. Με τα παιδιά του έχουν δημιουργήσει μία ιδανική οικογένεια και ελπίζει η πρόνοια να παραμείνει μακριά από την ιδανική του οικογένεια.

“Φοβάμαι μήπως οι κοινωνικές υπηρεσίες πάρουν τα παιδιά μου μακριά αλλά πιστεύω ότι τα δύσκολα πέρασαν. Τα παιδιά μου με αγαπούν και με προσέχουν. Το να τα βλέπεις να μεγαλώνουν και να ωριμάζουν είναι αληθινή ευτυχία. Δεν θέλω τίποτε άλλο“, είπε τέλος ο Valery.

Μου άφησε το παιδί και πήγε να ζήσει με τους γονείς της!: Οι συγκλονιστικές ιστορίες 3 μόνων μπαμπάδων

Πηγή: rbth.com – singleparent.gr

fumara.gr