Την ερωτεύτηκα πραγματικά αλλά την άφησα γιατί είμαι… δειλός
Πολλοί μπορεί να νιώθουν ότι δεν υπάρχουν αληθινές ιστορίες στο διαδίκτυο, αλλά εγώ νιώθω την ανάγκη μου να μοιραστώ τη δειλία μου με ένα κοινό άγνωστο γιατί φοβάμαι να αντικρίσω το μόνο άτομο που αγάπησα πραγματικά στα μάτια…
Τη γνώρισα ξαφνικά… ένα βράδυ που βγήκα με 2-3 φίλους και έτυχε να έρθει στην παρέα μαζί με μια φίλη της. Αμέσως με κέρδισε το ζεστό χαμόγελο της, τα μακριά μαύρα της μαλλιά και ο απίστευτος τρόπος της να κάνει τα πάντα γύρω να φαίνονται πιο χαρούμενα.
Προσπάθησα να το παίξω κουλ και ότι τάχα μου μου είμαι ο άνδρας, ο βαρύς και μη, αλλά δεν μπορούσα.
Καταλήξαμε όλη η παρέα στο σπίτι μου για να πιούμε ένα ποτάκι και τελικά μείναμε μόνοι μας.
Ήθελα να την πιάσω από τα μάγουλα και να τη φιλήσω, αλλά δε με άφησε… και εκεί τα είδα όλα. Κατάλαβα πως έχω να κάνω με μια γυναίκα που δεν ήθελε να κάνει τη ζωή μου εύκολη… Τόσο βλάκας ήμουν…
Την ερωτεύτηκα πραγματικά αλλά την άφησα γιατί είμαι… δειλός
Την επόμενη μέρα την αναζήτησα και ξαφνικά την είδα μπροστά μου.
Με πλησίασε, με χαιρέτισε και αμέσως ήθελα να την πάρω και να φύγουμε. Ήταν όλα τόσο έντονα, τόσο ξαφνικά…
Πραγματικά ερωτεύτηκα…Περάσαμε το βράδυ μαζί και την επόμενη μέρα έφυγα για να επιστρέψω στην πόλη που εργαζόμουν με την υπόσχεση πως θα ερχόταν να με βρει… Και το έκανε… Το έκανε για εμένα…
Και εγώ τι έκανα; Τη χώρισα όταν επέστρεψε στο σπίτι της…
Είμαι δειλός…
Στα 29 μου χρόνια κατάλαβα πως ο ατρόμητος και πάντα δυνατός, ήταν τελικά ένα φοβισμένο νεανούδι που φοβήθηκε να δεχτεί πως είχε βρει τη γυναίκα που θα τον κάνει να είναι για πάντα ερωτευμένος και ευτυχισμένος…
Και τώρα δεν μπορώ να την ξαναφέρω κοντά μου…
Απλά συγνώμη…
