Blog

Ο
έκτος μήνας του χρόνου πήρε το όνομά του από τη σύζυγο του Δία, την
Ήρα,
η οποία στα λατινικά ονομαζόταν Juno.

 

Στα Γρεβενά αναφέρεται ως Κερασάρης και στον Πόντο ως Κερασινός επειδή
ωριμάζουν τα κεράσια, ενώ λόγω του «ερινασμού» ή «ορνιασμού» (τεχνητή
γονιμοποίηση με ορνούς ή καρπούς άγριας συκιάς) των ήμερων σύκων

ονομάζεται Ορνιαστής στην Άνδρο, Ρινιστής στην Πάρο και Απαρνιαστής σε
διάφορα άλλα μέρη.

Είναι όμως κυρίως γνωστός ως Θεριστής: «Αρχές του
Θεριστή, του δρεπανιού μας η γιορτή», αφού συνδέεται άμεσα με την
ωρίμανση και το θερισμό των δημητριακών. Το θέρισμα γίνεται με το
δρεπάνι αρχίζοντας από το μέρος που έχει λυγίσει τα στάχυα ο αέρας.

Μεταξύ
των εθίμων του θερισμού αυτά που σχετίζονται με τα τελευταία στάχυα
έχουν πολλά κοινά στοιχεία με άλλους ινδοευρωπαικούς λαούς.

 Σε μερικά
μέρη άφηναν αθέριστα τα τελευταία στάχυα, ενώ σε άλλα έπλεκαν μια δέσμη,
σε σχήμα σταυρού, που την έλεγαν χτένι, ψαθί ή σταυρό, και την
τοποθετούσαν στο εικονοστάσι του σπιτιού. Την εποχή της σποράς τα
έτριβαν κι ανακάτευαν τους κόκκους τους με τον καινούργιο σπόρο.
Το
αθέριστο κομμάτι ήταν τα γένια του νοικοκύρη, «αφήνω του ζευγολάτη τα
γένια» έλεγαν, ενώ σε άλλες περιοχές ονομάζονταν «τα γένια του Θεού».