|
Μαμά – Μητέρα – Μάνα
Μαμά
Η πρώτη σου λέξη
με της ζωής τη φέξη
η πρώτη ακόμα
σ’ αθώο στόμα
μια λέξη σαν ικεσία
με τόση σημασία
σου δείχνει το δρόμο
σου κρύβει τον τρόμο
σε πλένει σε ντύνει
μοναχό δεν σ’ αφήνει
κι αν άρρωστος είσαι
αυτήν επικαλείσαι
στο πρώτο σου τραύμα
εκείνη θα κάνει το θαύμα
αν κανείς σε πειράξει
απ’ το μαλλί θα τον αρπάξει
το πρώτο σου γράμμα
το γράφετ’ αντάμα
στο πρώτο σου ποίμα
στο εύκολο θύμα
Μητέρα
ότι κι αν νοιώσεις
μην την προδώσεις
γυρνάς με τους φίλους
του κόσμου τους μύλους
γνωρίζεις κορίτσια
και της κάνεις καπρίτσια
νιώθεις τον έρωτα
τα βράδια αξημέρωτα
βγαίνεις χαλιέσαι
σ’ αυτήνε κρεμιέσαι
σ’ αφήσανε μπατίρη
δεν σου χαλά το χατήρι
Μάνα
χρόνια σπουδάζεις
βολεύεσαι κι αράζεις
για σένα το είναι της δίνει
στη σκιά σου θα μείνει
κι αν στη ζωή σου προκόψεις
δεν σου ζητά να της δώσεις
αν στη ζωή ατυχήσεις
από αυτήν θα ζητήσεις
αν εγγόνια της δώσεις
δεν θα το μετανιώσεις
αν τ’ όνομά της μοιράσεις
την καρδιά της θ’ αλλάξεις
αν ξαφνικά τη χάσεις
την καρδιά σου θ’ αδειάσεις
θα ‘ναι τέτοιος ο πόνος
σαν εκείνον ο μόνος
