Αύγουστος Έθιμα – προλήψεις
Ο Αύγουστος στην Ελληνική λαογραφία
Είναι
από τους πιο ζεστούς μήνες του χρόνου και ο λαός του έχει δώσει και
άλλα ονόματα, όπως Πεντεφάς ή Πενταφάς, Συκολόγος (λόγω της συγκομιδής
των σύκων), Δριμάρης, Τραπεζοφόρος.
από τους πιο ζεστούς μήνες του χρόνου και ο λαός του έχει δώσει και
άλλα ονόματα, όπως Πεντεφάς ή Πενταφάς, Συκολόγος (λόγω της συγκομιδής
των σύκων), Δριμάρης, Τραπεζοφόρος.
Επίσης, η μεγάλη αφθονία των καρπών
και των φρούτων και η συχνή κατανάλωσή τους (κυρίως σύκων και
σταφυλιών) που αναπόφευκτα οδηγούσε συχνότερα (τουλάχιστον δύο φορές την
ημέρα) στην τουαλέτα, έδωσε στον Αύγουστο και το όνομα διπλοχέστης.Αν
μη τι άλλο, οι πρόγονοι της υπαίθρου είχαν χιούμορ στις ονομασίες που
έδιναν. Λεγόταν όμως και μήνας των φτωχών, επειδή τα φρούτα αφθονούσαν
και πολλές φορές περίσσευαν απούλητα στην κεντρική αγορά, οπότε τα
μοίραζαν στους φτωχούς.
και των φρούτων και η συχνή κατανάλωσή τους (κυρίως σύκων και
σταφυλιών) που αναπόφευκτα οδηγούσε συχνότερα (τουλάχιστον δύο φορές την
ημέρα) στην τουαλέτα, έδωσε στον Αύγουστο και το όνομα διπλοχέστης.Αν
μη τι άλλο, οι πρόγονοι της υπαίθρου είχαν χιούμορ στις ονομασίες που
έδιναν. Λεγόταν όμως και μήνας των φτωχών, επειδή τα φρούτα αφθονούσαν
και πολλές φορές περίσσευαν απούλητα στην κεντρική αγορά, οπότε τα
μοίραζαν στους φτωχούς.
Οι
δώδεκα πρώτες ημέρες του Αυγούστου ονομάζονταν και «μερομήνια» γιατί
έλεγαν ότι προλέγουν τον καιρό: «κάθε ημέρα κι ένας μήνας».
δώδεκα πρώτες ημέρες του Αυγούστου ονομάζονταν και «μερομήνια» γιατί
έλεγαν ότι προλέγουν τον καιρό: «κάθε ημέρα κι ένας μήνας».
Στα
βυζαντινά χρόνια το έτος τελείωνε στις 31 Αυγούστου και πρωτοχρονιά
ήταν η 1η Σεπτεμβρίου. Γι` αυτό η τελευταία μέρα του Αυγούστου λέγεται
και Κλειδοχρονιά.
βυζαντινά χρόνια το έτος τελείωνε στις 31 Αυγούστου και πρωτοχρονιά
ήταν η 1η Σεπτεμβρίου. Γι` αυτό η τελευταία μέρα του Αυγούστου λέγεται
και Κλειδοχρονιά.
ΕΡΓΑΣΙΕΣ:
Συνεχίζεται το αλώνισμα (ανάλογα την περιοχή).
Προς το τέλος του μήνα καίγονται οι καλαμιές.
Αρχίζει ο τρύγος (ανάλογα την περιοχή) & λιάσιμο στ’ αλώνια.
Μάζεμα καλαμποκιού, αρμάθιασμα & ξήρανση αυτού.
Μάζεμα σκόρδων & κρεμμυδιών.
Σπορά καρότων, σπανακιού & μαρουλόσπορου.
Μεταφορά κυψελών στο πεύκο.
Καθάρισμα βαρελιών, ασκιών, αντλιών & σκευών για την αποθήκευση του κρασιού.
Αύγουστος Έθιμα – προλήψεις
ΕΘΙΜΑ-ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ:
Παύση εργασιών ώσπου να φύγουν οι καταστροφικές δρίμες
Ο
όγδοος πλέον μήνας του χρόνου μπορεί μεν να λέγεται ο μήνας που τρέφει
τους (άλλους) έντεκα (γιατί δίνει αφθονία καρπών), όμως έχει τα δικά του
τερτίπια, σύμφωνα με την ελληνική λαογραφική παράδοση.
όγδοος πλέον μήνας του χρόνου μπορεί μεν να λέγεται ο μήνας που τρέφει
τους (άλλους) έντεκα (γιατί δίνει αφθονία καρπών), όμως έχει τα δικά του
τερτίπια, σύμφωνα με την ελληνική λαογραφική παράδοση.
Οι
πρώτες 6 (ή και 12) ημέρες του θεωρούνταν , κατά τη δεισιδαιμονική
αντίληψη, παλαιότερα στα χωριά οι πιο δύσκολες, οι πιο δυσοίωνες και
οι πιο επικίνδυνες, γιατί τότε αναλάμβαναν δράση καταστροφικές και
ανεξιχνίαστες δυνάμεις που ονομάζονταν δρίμες(εξ ου και Δριμάρης).
πρώτες 6 (ή και 12) ημέρες του θεωρούνταν , κατά τη δεισιδαιμονική
αντίληψη, παλαιότερα στα χωριά οι πιο δύσκολες, οι πιο δυσοίωνες και
οι πιο επικίνδυνες, γιατί τότε αναλάμβαναν δράση καταστροφικές και
ανεξιχνίαστες δυνάμεις που ονομάζονταν δρίμες(εξ ου και Δριμάρης).
Για
να εκδιωχθούν οι δρίμες, ήταν απαραίτητο να ξορκιστούν με αγίασμα από
την ακολουθία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (6 Αυγούστου).
να εκδιωχθούν οι δρίμες, ήταν απαραίτητο να ξορκιστούν με αγίασμα από
την ακολουθία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (6 Αυγούστου).
Τις ημέρες αυτές οι χωρικοί απέφευγαν πολλές δραστηριότητες:
Δεν έκαναν μπάνιο στη θάλασσα, γιατί πίστευαν ότι κινδυνεύουν να πάθουν μεγάλο κακό.
Δεν έκοβαν ξύλα, γιατί σκουλήκιαζαν και σάπιζαν.
Δεν έπρεπε να πάει κάποιος να κόψει σταφύλια και σύκα.
Δεν άρδευαν, γιατί τα φυτά θα ξεραίνονταν.
Ούτε
έπλεναν ρούχα, γιατί θα έλιωναν και θα καταστρέφονταν (δριμοκόβονταν).
Για να πλύνουν σε μια ανάγκη, έπρεπε να ρίξουν μέσα στο νερό ένα καρφί
για να καρφώσει τις δρίμες και να τις εξουδετερώσει.
έπλεναν ρούχα, γιατί θα έλιωναν και θα καταστρέφονταν (δριμοκόβονταν).
Για να πλύνουν σε μια ανάγκη, έπρεπε να ρίξουν μέσα στο νερό ένα καρφί
για να καρφώσει τις δρίμες και να τις εξουδετερώσει.
Επίσης δεν λούζονταν, για να μην αδυνατίσουν τα μαλλιά τους και λεγόταν ότι θα πάθαιναν κακό οι ίδιοι.
Ακόμα,
δεν άφηναν τα μικρά παιδιά να γυρνάνε έξω τα μεσημέρια, για να μην τα
βρουν οι δρίμες σε μέρη απόμερα ή σε τρίστρατα και τους κάνουν κακό.
δεν άφηναν τα μικρά παιδιά να γυρνάνε έξω τα μεσημέρια, για να μην τα
βρουν οι δρίμες σε μέρη απόμερα ή σε τρίστρατα και τους κάνουν κακό.
Σε άλλα μέρη θεωρούσαν ότι οι δρίμες ξεκινούσαν το ολέθριο έργο τους ήδη από τις 24 ή 25 Ιουλίου.
Στην
Κύπρο οι ίδιες γρουσούζικες ημέρες του Αυγούστου ονομαζόντουσαν
κακαουστιές, ενώ στον Πόντο μιλούσαν για τον σαπία, προφανώς εννοώντας
το χρονικό διάστημα που σαπίζουν τα ξύλα, τα δέρματα και τα υφάσματα.
Κύπρο οι ίδιες γρουσούζικες ημέρες του Αυγούστου ονομαζόντουσαν
κακαουστιές, ενώ στον Πόντο μιλούσαν για τον σαπία, προφανώς εννοώντας
το χρονικό διάστημα που σαπίζουν τα ξύλα, τα δέρματα και τα υφάσματα.
