Μετά από λίγα χρόνια που βασίλεψε ο
Μέγας Κωνσταντίνος και που σταμάτησαν οι διωγμοί εναντίον των
χριστιανών, η Οσία Κλεοπάτρα ήθελε να φύγει από την Αίγυπτο και να
επιστρέψει πίσω στην πατρίδα της, την Παλαιστίνη. Ήθελε όμως να πάρει
μαζί της και τον πολύτιμο θησαυρό που είχε στο σπίτι της, το λείψανο του
Αγίου. Δεν επιτρέπονταν όμως να μεταφέρει νεκρό σώμα, αν προηγουμένως
δεν το δήλωνε στις τοπικές αρχές. Άρχισε λοιπόν να δρομολογεί τη
διαδικασία που απαιτούνταν  να της δοθεί η άδεια, προκειμένου να
μπορέσει να το μεταφέρει. Έπρεπε όμως προηγουμένως να δώσει και τις
κατάλληλες εξηγήσεις που αναφέρονταν στην ταυτότητα του νεκρού αλλά και
για τον τρόπο του θανάτου του. Προσποιείται λοιπόν, ότι το νεκρό σώμα
ανήκει στον πεθαμένο σύζυγό της και ότι η τελευταία του επιθυμία ήταν,
να ενταφιαστεί στον τόπο καταγωγής του  με τις τιμές που  ταιριάζουν σαν
στρατιωτικός που ήταν, για τα ανδραγαθήματά του. Έτσι κατάφερε και της
δόθηκε η άδεια της μεταφοράς του νεκρού, από τον έπαρχο της περιοχής.

   Βάζει λοιπόν μπροστά τη διαδικασία
της μεταφοράς, φροντίζοντάς το κατάλληλα και φορώντας του την πιο λαμπρή
φορεσιά του συζύγου της. Όταν έφθασαν κοντά στο όρος Θαβώρ σε μια
κωμόπολη που την ονόμαζαν Έδρα, το ενταφίασαν με όλες τις τιμές αλλά και
με κάθε μεγαλοπρέπεια. Έτσι ενώ στην αρχή το μυστικό της Οσίας
κρατήθηκε, όμως σιγά-σιγά άρχισε να αποκαλύπτεται από μόνο του. Ο τάφος
του Αγίου άρχισε να εκπέμπει ευωδία και να ευωδιάζει όλη τη γύρω
περιοχή.  Καθημερινά λοιπόν επισκέπτονταν τον τάφο του Αγίου οι
χριστιανοί προσφέροντας θυμίαμα και κρατώντας άσβηστο το κανδήλι του.
Συγχρόνως όμως γιατρεύονταν και από τις τυχόν αρρώστιες ή απαλλάσσονταν
από τις επιθέσεις των πονηρών πνευμάτων, μόλις πλησίαζαν στον τάφο του. Η
Οσία Κλεοπάτρα βλέποντας αυτή την τιμή για τον Άγιο, αποφάσισε να
οικοδομήσει ναό στο όνομα του Μάρτυρα. Ο ναός χτίστηκε πολύ γρήγορα και
άρχισε η Οσία να προγραμματίζει τα εγκαίνιά του που ήθελε να γίνουν με
κάθε μεγαλοπρέπεια. Ήθελε όμως πριν από τα εγκαίνια να ζητήσει από την
Ρωμαϊκή εξουσία να απονείμουν κάποια τιμητική διάκριση στο παιδί της. Η
ανταπόκριση ήταν άμεση. Της στάλθηκαν τα μετάλλια τα οποία τοποθέτησε
επάνω στον τάφο του Αγίου προκειμένου να ευλογηθούν πρώτα και μετά να τα
φορέσει το παιδί της.

   Όταν πλέον ο ναός αποπερατώθηκε και
ήταν όλα έτοιμα να γίνουν τα εγκαίνια, η Οσία κάλεσε όλους τους
Επισκόπους,  τους Πρεσβυτέρους της Επαρχίας αλλά και όλους τους
Χριστιανούς, να παρευρεθούν  στην τελετή των εγκαινίων. Η τελετή
ξεκίνησε με ολονύκτιες ακολουθίες με κάθε λαμπρότητα και τελείωσε με την
τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Είχε δε ετοιμαστεί πλούσιο τραπέζι από
την Οσία για όλους τους καλεσμένους τους οποίους θα περιποιόταν
προσωπικά η ίδια με το παιδί της. ΄Ετσι έφθασε στο τέλος της η γιορτή
των εγκαινίων με κάθε μεγαλοπρέπεια και οι καλεσμένοι άρχισαν να
αποχωρούν ο ένας μετά τον άλλο. Κατάκοποι και οι δυο τους από την
κούραση προτίμησαν να ξεκουραστούν λίγο παρά να βάλουν κάτι στο στόμα
τους, παρόλο που ήταν νηστικοί.

   Ο ύπνος άρχισε να πολιορκεί το παιδί
της που μόλις και μετά βίας κρατούσε τα βλέφαρά του ανοικτά. Το
πλησιάζει να το χαϊδέψει και διαπιστώνει με μεγάλη της έκπληξη, ότι το
παιδί της έκαιγε στον πυρετό. Του αρχίζει αμέσως τα γιατροσόφια της και
πριν ακόμη έλθει η χαραυγή, το μονάκριβο παιδί της νικημένο από την
όποια αρρώστια είχε, βρίσκονταν νεκρό στο κρεβάτι του. Ο πόνος της
μεγάλος και ο καημός της δυσβάστακτος. Χάθηκαν από τη μια στιγμή στην
άλλη όλα της τα όνειρα και έχασε όλες τις  ελπίδες που έτρεφε για το
παιδί της. Τα δάκρυα της έτρεχαν ασταμάτητα. Τα πόδια της άρχισαν να μην
τη στηρίζουν. Βρήκε όμως το κουράγιο να σηκώσει το παιδί της και να το
πάει στην Εκκλησία που οικοδόμησε για το Μάρτυρα. Το τοποθέτησε επάνω
στη Λάρνακα των λειψάνων του Αγίου και γονατιστή ξέσπασε σε σπαρακτικό
θρήνο. Απαιτούσε από τον Άγιο να της αναστήσει το παιδί της,
υπενθυμίζοντάς του συγχρόνως και όλα εκείνα που έκαμε για τη Χάρη του.
Μέσα στα αναφιλητά της, αποκαμωμένη από τον πόνο την παίρνει ο ύπνος και
βλέπει ένα θαυμάσιο όνειρο, που παρηγόρησε την καρδιά της.

  Μπροστά στα πονεμένα μάτια της ανοίγει
διάπλατα ο ουρανός και μέσα σ’ ένα υπέρλαμπρο φως παρουσιάζεται ο
μάρτυρας του Χριστού στεφανωμένος με ολόχρυσο στεφάνι και να κρατά από
το χέρι το παιδί της, που φορούσε και αυτό ολάνθιστο στεφάνι στο κεφάλι
του. Αυτή είναι η ανταπόδοση για ότι έκαμες για μένα, όταν γονατιστή με
παρακαλούσες και μου ζητούσες να κάμω τις όποιες χάρες ήθελα, για το
παιδί σου.

  Αυτή τη δόξα γνώρισε το παιδί της, που
σαν βάλσαμο παρηγοριάς χύθηκε στην πονεμένη της καρδιά. Βρήκε το
κουράγιο και το έθαψε δίπλα στον τάφο του Μάρτυρα και φρόντιζε
καθημερινά και τους δυο τάφους. Μοίρασε την περιουσία της στους πτωχούς
και πέτυχε τέτοια ψυχική καθαρότητα με νηστείες και προσευχές, που κάθε
Κυριακή έβλεπε τα δυο αγαπημένα της πρόσωπα, όπως της εμφανίστηκαν στο
όνειρο.

  Όταν έφθασε σε προχωρημένη ηλικία
παρέδωσε το πνεύμα της στο Θεό της ειρήνης έχοντας δώσει παραγγελία να
ταφεί δίπλα στους δυο τάφους των αγαπημένων της προσώπων.

Οσίως τον βίον σου διαγαγούσα σεμνή, την
χάριν ετρύγησας εκ της Αγίας σορού, Ουάρου του Μάρτυρος. Όθεν της
ουρανίου μετασχούσα ευκλείας, πρέσβευε τω Σωτήρι, Κλεοπάτρα Οσία,
δοθήναι ημίν πάσι πταισμάτων συγχώρησιν.

1).  Η φιλομάρτυς Κλεοπάτρα, Γεροντικόν

2).  Η Κλεοπάτρα από την Αίγυπτο και τα παραδείσια κάλλη της απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου.

http://www.stavrianakis.gr/index.php?option=com_content&id=55