Blog

Ίσως γιατί όταν είμαστε έμβρυο ακόμα, νιώθουμε τη ζεστασιά ενός αγαπημένου σώματος να μας κρατά με ασφάλεια μέσα του. Και μπορεί να είναι το παιδί που πάντα κουβαλάμε στριμωγμένο σε μια γωνιά, εκείνο που την αναζητά, τη λαχταρά και τη διεκδικεί.

«Η πιο μικρή απόσταση στη γη είναι δυο άνθρωποι αγκαλιασμένοι», λέει ο Ποταμίτης κι αυτήν την απόσταση μόνο η αγκαλιά της αγάπης μπορεί να την καλύψει.

Είναι υπέροχη η αίσθηση να ακουμπάει η καρδιά σου πάνω σε μια άλλη καρδιά. Θαρρείς και με τον τρόπο αυτό γίνεται ο καλύτερος συγχρονισμός της αγάπης. Δυο ενωμένες καρδιές αφήνονται και παραδίνονται η μια στα χέρια της άλλης, για να νιώσουν μαζί το χτυποκάρδι και να κουρνιάσουν μέσα στο συναίσθημα που κουβαλούν.

Η αγκαλιά της αγάπης δίνεται αυθόρμητα κι όχι προγραμματισμένα. Δεν έχει ανάγκη από καμιά πρόφαση για να υπάρξει.

Δίνεται σφιχτά κι όχι χλιαρά. Καθημερινά κι όχι μόνο στην ανάγκη. Χαρίζεται χωρίς όρους και χωρίς όρια. Γιατί μόνο έτσι αντέχει να δοθεί.

Είναι η αγκαλιά που νομίζεις πως κολλάει όλα τα σπασμένα κομμάτια μέσα σου, κάθε φορά που αφήνεσαι πάνω στον αγαπημένο ώμο. Κι έρχεται να γίνει βάλσαμο και ανάσα και χαμόγελο.

Η αγκαλιά της αγάπης σε ταξιδεύει μακριά από εκείνα που σε έχουν κουράσει. Απομακρύνει τις σκέψεις που θορυβούν μέσα στο μυαλό σου, έστω για μια μικρή στιγμή αιωνιότητας. Κι αφήνει την καρδιά σου να ξαποστάσει από εκείνα που την έχουν πονέσει. Νιώθεις σφιχτά τα χέρια του άλλου γύρω σου κι ο κόσμος σου γίνεται όμορφος μέσα στη μυρωδιά του.

Δεν τη ζητιανεύεις, αλλά ούτε και την απαρνιέσαι.  Και θα τη συναντήσεις παρά μόνο εκεί που η αγάπη έχει βρει τη θέση της μέσα στις καρδιές.

Δε θα τη βρεις στα γρήγορα κρεβάτια, στις διαλυμένες σχέσεις, στα μέτρια συναισθήματα.

Δε θα τη βρεις ανάμεσα στους ανθρώπους που νιώθουν μέσα της συναισθηματικά εγκλωβισμένοι.

Δε θα τη βρεις στα αδιάφορα βλέμματα και στα στημένα χαμόγελα.

Γιατί στις περιπτώσεις αυτές είναι μεγάλη η απόσταση που χωρίζει τις καρδιές. Δεν έχει καμιά σημασία αν δε θέλουν πια ή αν δεν μπορούν να έρθουν πιο κοντά. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δυο άνθρωποι επιτρέπουν στη συναισθηματική απόσταση να κρατήσει την καρδιά τους μέσα στο ασφυχτικό δίχτυ μιας κρύας μοναξιάς.

Η αγκαλιά είναι ό,τι πιο όμορφο, τρυφερό και αυτονόητο ενώνει τους ανθρώπους.
Είναι χαμόγελο. Είναι δύναμη. Μέσα της νιώθεις την ασφάλεια που σου δίνει ο χτύπος μιας άλλης καρδιάς και γεμάτος από τη μυρωδιά του έρωτά της.

Μέσα της κρύβεται η αγάπη. Κι όταν τη βρεις, αγκάλιασέ τη δυνατά και σκόρπισέ τη σπάταλα!

Της Γεωργίας Ανδριώτου.