Blog

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ο Απόστολος και Ευαγγελιστής

ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ του σεπτού Αποστολείου,

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΣ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης

Η ΑΓΙΑ ΝΙΚΗ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΚΤΩ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ και ΑΝΑΧΩΡΗΤΕΣ

Ο ΑΓΙΟΣ MAUGHALD (Ιρλανδός)

Εoρτάζοντες την 25ην του μηνός Απριλίου

Ήταν ανεψιός του Αποστόλου Βαρνάβα και ή μητέρα του ονομαζόταν Μαρία. Ή καταγωγή του ήταν μάλλον από την Κύπρο, αργότερα όμως εγκαταστάθηκε στα Ιεροσόλυμα. ο Μάρκος από πολύ νωρίς μπήκε στην υπηρεσία της Εκκλησίας, συνοδεύοντας το θείο του Βαρνάβα και τον Απ. Παύλο στις διάφορες περιοδείες τους. Επίσης, εργάσθηκε για πολύ καιρό κοντά στον Απ. Πέτρο. Κατά την παράδοση, ο Μάρκος κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Βαρβαρία, και είχε χρηματίσει πρώτος επίσκοπος Αλεξανδρείας.

Για τον τρόπο του θανάτου του οι γνώμες διίστανται. Ή μία αναφέρει ότι πέθανε ειρηνικά στην «Αλεξάνδρεια, ενώ ή άλλη, ότι πέθανε δια πυρός από τους ειδωλολάτρες. Το σπουδαίο είναι ότι ο Μακρός έγραψε το δεύτερο κατά σειρά στην Καινή Διαθήκη Ευαγγέλιο. «Ζωγραφίζει» μέσα σ’ αυτό τη δύναμη του Χρίστου, ιδιαίτερα δια των θαυμάτων. Γι΄ αυτό και οι αγιογράφοι τοποθετούν δίπλα στον ευαγγελιστή Μάρκο ένα λιοντάρι, πού είναι σύμβολο της δύναμης. Έτσι ο ευαγγελιστής Μάρκος στους αιώνες μας «ευαγγελίζεται την πίστιν»1, δηλαδή, μας κηρύττει την πίστη, για τη δόξα του Θεού και τη σωτηρία των ψυχών. 1. Προς Γαλατάς, α’ 23.

Του Πέτρου συνέκδημος, και κοινωνός ιερός, του Λόγου διάκονος, και ύποφήτης σοφός, έδείχθης Απόστολε* όθεν το του Σωτήρος, Εύαγγέλιον θείον, Μβρκε διαχαράττεις, ως ουράνιος μύστης· διό Ευαγγελιστά σε, πόθω γεραίρομεν.

Ναού του Αγίου ενδόξου και πανευφήμου Κορυφαίου των Αποστόλων Πέτρου, πού βρίσκεται κοντά στην αγιωτάτη Μεγάλη Εκκλησία (Αγία Σοφία Κων/πολης)

Πρόκειται για τον Πατριάρχη Μακεδόνιο τον Β’. «Από προσβύτερος και σκευοφύλακας της αγίας Σοφίας, για την ευσέβεια του, στην οποία τον παιδαγώγησε ο θείος του Πατριάρχης Γεννάδιος, κλήθηκε να διοίκηση τον Οικουμενικό θρόνο (496-511), αντί του Πατριάρχη Εύφημίου, πού εξορίστηκε στα Εύχάϊτα.

ο λαός έτρεφε μεγάλη αγάπη στο πρόσωπο του. ο αιρετικός όμως αυτοκράτορας Αναστάσιος ο Δίκορος (491-518), ζήτησε από το Μακεδόνιο ένα γράμμα – πού ο Αναστάσιος είχε δώσει στον προκάτοχο του Μακεδονίου, Εύφήμιο, και κατόπιν αυτός το είχε δώσει στον Μακεδόνιο – με το όποιο διαβεβαίωνε ίδιογράφως, ότι θα τηρήσει απαραχάρακτα τα δόγματα της Εκκλησίας. Διαβεβαίωση πού καταπάτησε βάναυσα.

ο Μακεδόνιος αρνήθηκε να του το δώσει και ο Αναστάσιος εξοργισμένος τον κατέβασε από το θρόνο, και τον εξόρισε πρώτα στη Χαλκηδόνα και έπειτα στα Εύχάΐτα. Άλλα λόγο των επιδρομών των Ούννων στον Πόντο, κατέφυγε στη Γάγγρα, όπου και πέθανε. Αλλά, αναδείχτηκε αληθινός επίσκοπος, υπέρμαχος της Ορθοδοξίας και της Εκκλησίας απέναντι στις αυτοκρατορικές αυθαιρεσίες.

Ή Αγία αυτή ήταν μεταξύ αυτών πού πίστεψαν στον Χριστό από τα θαύματα πού έκανε ο Άγιος Γεώργιος ο μεγαλομάρτυς, κατά τη διάρκεια του ενδόξου μαρτυρίου του, επί Διοκλητιανού (284-304). Στη συνέχεια υπέστη μαζί με άλλους, θάνατο δια αποκεφαλισμού.

Μαρτύρησαν δια ξίφους.

Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της Όρθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο «ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων», του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.