Blog

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, πού μαρτύρησαν στην Κύζικο ΘΕΟΓΝΙΣ, ΡΟΥΦΟΣ, ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ, ΘΕΟΣΤΙΧΟΣ, ΑΡΤΕΜΑΣ, ΜΑΓΝΟΣ, ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ (κατ’ άλλους ΘΕΟΔΟΤΟΣ), ΘΑΥΜΑΣΙΟΣ και ΦΙΛΗΜΟΝΑΣ

ΔΙΗΓΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ πού έγινε στην Καρθαγένη της Αφρικής

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΕΜΝΩΝ ο θαυματουργός

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΥΞΙΒΙΟΣ

Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Επίσκοπος Ρώσος (+ 1120)

[Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ μάρτυρας]

[Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΘΩΝ]

ΟΙ Άγιοι αυτοί μάρτυρες του Χρίστου κατάγονταν από διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν την εποχή των διωγμών στην Κύζικο. Ή στάση τους απέναντι στον άρχοντα πού τους άνέκρινε για την πίστη τους, ήταν καταπληκτική. Το θάρρος, ή ψυχραιμία και ή δυναμικότητα των απαντήσεων τους, καθώς και ο εξευτελισμός των ειδώλων με τα λόγια τους, καταντρόπιασαν τον άρχοντα, πού με μίσος τους έριξε στην πιο σκοτεινή φυλακή.

Εκεί οι εννέα γιοι, χωρίς ψωμί και νερό, αλλά με συμπροσευχή και ύμνους προς το Θεό των πάντων, έπαιρναν θάρρος να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Όταν ο άρχοντας τους έβγαλε από τη φυλακή και τους ρώτησε αν επιμένουν να πιστεύουν στο Χριστό, αυτοί επανέλαβαν αυτά πού του είχαν πει και πρώτα. Τότε αμέσως διατάχθηκε να τους αποκεφαλίσουν. Έτσι, όλοι μαζί πρόσφεραν τους εαυτούς τους «θυσίαν δεκτήν, εύάρεστον τω Θεώ»1. Δηλαδή, θυσία πού δέχεται και ευχαριστείται σ’ αυτή ο Θεός.

1. Προς Φιλιππησίους, δ’ 1 8.

Θείας πίστεως, τη συμφωνία, έννεάριθμος, Μαρτύρων δήμος, εν Κυζίκω ιερώς ήνδραγάθησε· τον γαρ Ύπέρθεον Λόγον κηρύξαντες, υπέρ αυτού ως αμνοί σφαγιάζονται · όθεν άφεσιν, αιτούνται ημίν και έλεος, τοίς μέλπουσιν αυτών την θείαν άθλησιν.

Πρόκειται για στρατιωτικό (565) πού μοίχευσε με τη γυναίκα του κηπουρού του. Στη συνέχεια αρρώστησε βαριά και πέθανε. Μετά τρεις ήμερες όμως, άρχισε να φωνάζει από τον τάφο του «έλεήστε με». Όποτε οι εκεί παρευρισκόμενοι άνοιξαν τον τάφο του και τον βρήκαν ζωντανό, αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει. Μετά τρεις ήμερες συνήλθε και διηγήθηκε όσα του συνέβησαν, όταν ή ψυχή του βγήκε από το σώμα και πώς για να μετανοήσει για το μεγάλο του αμάρτημα, του έκαναν τη χάρη να παραλάβει το σώμα του. Αυτά αφού διηγήθηκε ο στρατιωτικός αυτός, προς έκπληξη όλων, έζησε 40 ήμερες με νηστεία και προσευχή, και με μετάνοια αυτή τη φορά, απεβίωσε πάλι.

Ή θεία χάρη, αντάμειψε την αρετή του και τον αξίωσε να θαυματουργεί. Συνέβη κάποτε να κατακλύσουν τους αγρούς των χωρικών σμήνη ακριδών. Αυτοί χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα, κλαίγοντας έβλεπαν την καταστρεπτική αυτή μάστιγα. ο όσιος Μέμνων λυπήθηκε τους οικογενειάρχες εκείνους και ένοιωσε την απόγνωση τους. Προσευχήθηκε λοιπόν θερμά στο Θεό και πέτυχε την απαλλαγή του τόπου από τα ολέθρια σμήνη.

Και όσες φορές οι γεωργικοί πληθυσμοί της
περιοχής του έπεφταν σε μεγάλη στενοχώρια, ο Μέμνων τους πήγαινε βοήθεια από τις οικονομίες του μοναστηριού, του οποίου αναδείχτηκε και ηγούμενος. Πήγαινε μάλιστα και σ’ άλλες πόλεις πού μάζευε συνδρομές, με τις οποίες συμπλήρωνε την ανακούφιση των πασχόντων. Κατά το θάνατο του,
άνδρες, γυναίκες και παιδιά, έτρεξαν και συνόδευσαν την κηδεία του, με τα θερμότερα δάκρυα και τις εγκαρδιότερες ευχές.