Blog

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΑΣΩΝ και ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΣ οι Απόστολοι

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΤΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΑΤΟΡΝΙΝΟΣ, ΙΑΚΙΣΧΟΛΟΣ, ΦΑΥΣΤΙΑΝΟΣ, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ, ΜΑΡΣΑΛΙΟΣ, ΕΥΦΡΑΣΙΟΣ και ΜΑΜΜΙΝΟΣ ή ΜΑΜΜΟΣ

Η ΑΓΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΒΙΤΑΛΙΟΣ και ΝΕΩΝ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΝΤΙΑΝΟΣ και ΑΤΤΙΚΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Καλοκτένης, Μητροπολίτης Θηβών

Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ο Αίθίοψ (+ 1οςαι.)

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ επίσκοπος Νουμιδίας (+ 259)

Εoρτάζοντες την 29ην του μηνός Απριλίου

Είπε ο Κύριος: «Δεύτε οπίσω μου, και ποιήσω υμάς γενέσθαι αλιείς ανθρώπων»1. Ακολουθήστε με σαν μαθητές μου και θα σας κάνω να γίνετε ψαράδες ανθρώπων, πού με το δίχτυ του θείου κηρύγματος θα τους ελκύετε στη βασιλεία των ουρανών. Μ’ αυτόν τον τρόπο και οι Άγιοι Ιάσονας και Σωσίπατρος κατάφεραν με τη χάρη του Θεού να γίνουν πραγματικά μεγάλοι ψαράδες ανθρώπων.

Και οι δύο ήταν φίλοι αγαπημένοι του Απ. Παύλου. Ή ζωντανή τους πίστη κατέστησε τους δύο αυτούς άνδρες επισκόπους. Τον μεν Ιάσονα στην Ταρσό, τον δε Σωσίπατρο στο Ικόνιο. Όμως, το ιεραποστολικό καθήκον έστειλε και τους δύο στο νησί της Κέρκυρας, για να κηρύξουν το θείο λόγο και να ιδρύσουν νέες εκκλησίες. Εκεί, ο ειδωλολάτρης άρχοντας Κερκυλλίνος τους συνέλαβε και τους φυλάκισε.

Μέσα από τη φυλακή, οι δύο απόστολοι άρχισαν με το δίχτυ του θείου λόγου να ψαρεύουν ανθρώπους στη χριστιανική πίστη. Κάνουν χριστιανούς επτά φημισμένους λήσταρχους του νησιού, το δεσμοφύλακα Αντώνιο και, το σπουδαιότερο, την κόρη του Κερκυλλίνου, Κέρκυρα, της όποιας ή πίστη φέρνει πλήθος νέων πιστών. Όταν ο Κερκυλλινος πνίγηκε σ’ ένα ναυάγιο, τον διαδέχθηκε ένας σκληρός ειδωλολάτρης, ο Δατιανός. Μια από τις πρώτες του ενέργειες ήταν να κάψει το Σωσίπατρο. Άλλα ο Ιάσονας κατάφερε με τη χάρη του Θεού να εκχριστιανίσει το Δατιανό με όλη του την οικογένεια. Αυτό, βέβαια, είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει μεγάλο πνευματικό έργο στην Κέρκυρα.

1. Ευαγγέλιο Μάρκου, α’ 17.

Δυάς ή όμότροπος, των Αποστόλων Χριστού, Ιάσων ο ένδοξος, Σωσίπατρος ο κλεινός, συμφώνως τιμάσθωσαν ούτοι γαρ δεδειγμένοι, τον της χάριτος λόγον, ηύγασαν εν Κερκύρα, ευσεβείας το φέγγος, πρεσβεύοντες τω Κυρίω, υπέρ των ψυχών ημών.

Ήταν πρώην ληστές, φυλακισμένοι στην Κέρκυρα, και δια του Αγίου Ιάσονος πίστεψαν στον Χριστό. Κατόπιν μαρτύρησαν μέσα σε βρασμένη πίσσα.

Ήταν κόρη του Βασιλιά Κερκυλλίνου και πίστεψε στον Χριστό από τα μαρτύρια των Αγίων Αποστόλων Ιάσονος και Σωσιπάτρου. Όποτε ομολόγησε τον Χριστό και πούλησε όλα της τα κοσμήματα, και τα χρήματα τα έδωσε στους φτωχούς. Όταν το έμαθε ο πατέρας της και αφού δεν μπόρεσε να μεταστρέψει τη γνώμη της, την παρέδωσε σ’ έναν Αιθίοπα για να τη διαφθείρει. ‘Αλλ’ ο Αιθίοπας πίστεψε στον Χριστό δι’ αυτής και θανατώθηκε. Ή δε Κέρκυρα βασανίστηκε με πολλούς τρόπους και στο τέλος την κρέμασαν και τη θανάτωσαν με βέλη.

Οι άγιοι αυτοί, ήταν άπ’ τους κατοίκους της Κέρκυρας, οι όποιοι πρώτοι ειλκύσθησαν από τα κηρύγματα των αγίων Ιάσονα και Σωσίπατρου, και έγιναν ένθερμοι συνεργάτες στο αποστολικό τους έργο. ο άρχοντας Κερκυλλινος τους κατεδίωξε και αφού τους συνέλαβε, τους γύμνωσε και τους μαστίγωσε σκληρά. Επειδή όμως αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, τους φυλάκισε και κατόπιν αφού άναψε μεγάλη φωτιά, τους έριξε μέσα και έτσι αξιώθηκαν του αθανάτου μαρτυρικού στεφάνου.

Άγνωστοι στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου. Μνημονεύονται στον Συναξαριστή Delehaye ως εξής: » Άθλησις των αγίων μαρτύρων Κυντιανού και Αττικού» (σελ. 640,6). Άλλες πληροφορίες για τη ζωή τους δεν αναφέρονται.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη κατά τα μεσάτου 12ου αιώνα, από γονείς πλούσιους και ευσεβείς, τον Κων/νο Καλοκτένη και τη Μαρία, πού τον ανέθρεψαν εν πάση παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Από μικρός έδειξε κλήση στα θεία και υπήρξε άριστος μαθητής. Όταν μεγάλωσε έγινε μοναχός και μόναζε σε κάποια Μονή της Κωνσταντινούπολης.

Από εκεί τον εξέλεξαν, για τις μεγάλες του Ικανότητες και αρετές, Μητροπολίτη Θηβών. Σάν Μητροπολίτης διοίκησε άψογα το ποίμνιο του. Έκτισε Εκκλησίες και ανακατασκεύασε τίς παλαιότερες πού ήταν κατεστραμμένες από τους βαρβάρους, ανέπτυξε αρδευτικά έργα για τις καλλιέργειες του τόπου, ανέπτυξε το εμπόριο και έδωσε δουλειά σε πολλούς κατοίκους της περιοχής του και γενικά αναβάθμισε πολύ τη Μητρόπολη του. Εκείνο όμως πού τον κάνει ακόμα πιο ανώτερο, ήταν ή μεγάλη ελεημοσύνη πού καλλιεργούσε προς τους φτωχούς και τα ορφανά. Έτσι ευεργετώντας αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά.

Πιθανόν να είναι ο ίδιος μ’ αυτόν της 26ης Φεβρουαρίου.