Κυριακή των Μυροφόρων και το μεγαλείο του ρόλου της γυναίκας για μια καλύτερη κοινωνία
 |
| Μυροφόρες |
Την δεύτερη Κυριακή μετά το Πάσχα τιμώνται οι Μυροφόρες, οι ευσεβείς εκείνες γυναίκες, οι οποίες παρακολούθησαν τη διδασκαλία και τη δημόσια δράση του Ιησού Χριστού με χαρακτηριστική αφοσίωση, επιμελήθηκαν και άλειψαν με αρώματα το σώμα του Ιησού κατά την ταφή του και αξιώθηκαν να πληροφορηθούν πρώτες από τον άγγελο την Ανάστασή Του.
Γι’ αυτό προς τιμήν του η ημέρα αυτή ονομάζεται Κυριακή των Μυροφόρων.
Μεταξύ των Μυροφόρων αναφέρονται στα Ευαγγέλια (Ματθ. κη’,1 κ.εξ., Μαρκ. ιστ,1 κ.εξ., Λουκ. κδ,1 κ.εξ., Ιω. κ,1 κ.εξ.):
η Μαρία η Μαγδαληνή
η Μαρία του Κλωπά, μητέρα του απόστολου Ιακώβου του μικρού
η Σαλώμη, σύζυγος του Ζεβεδαίου και μητέρα των αποστόλων Ιακώβου και Ιωάννου
και η Ιωάννα του Χουζά, επιτρόπου του βασιλιά Ηρώδη.
η Μαρία του Κλωπά, μητέρα του απόστολου Ιακώβου του μικρού
η Σαλώμη, σύζυγος του Ζεβεδαίου και μητέρα των αποστόλων Ιακώβου και Ιωάννου
και η Ιωάννα του Χουζά, επιτρόπου του βασιλιά Ηρώδη.
Οι Μυροφόρες γυναίκες ενέπνευσαν πολλούς μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι προέβαλαν την αφοσίωση και τη μαρτυρία τους ως πρότυπο για το ρόλο των γυναικών στη ζωή της Εκκλησίας.
Την Κυριακή των Μυροφόρων γιορτάζουν όσοι και όσες φέρουν το όνομα Μυροφόρος και Μυροφόρα.
Την παραμονή της Κυριακής των Μυροφόρων γινόταν στον Μανταμάδο της Λέσβου το έθιμο της ταυροθυσίας, το οποίο απαγορεύτηκε με δικαστική απόφαση το 2015, κατόπιν προσφυγής φιλοζωικών οργανώσεων.
Κήρυγμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη
Η Ευαγγελική Περικοπή αυτής της Κυριακής αναφέρεται στο μεγαλείο του ρόλου της γυναίκας για μια καλύτερη κοινωνία. Την ώρα που οι μαθητές του Χριστού «διά τον φόβον των Ιουδαίων» παρέμειναν κρυμμένοι σε ασφαλές μέρος, βλέπουμε μερικές γυναίκες, τις Μυροφόρες, χωρίς φόβο για τη ζωή τους να φθάνουν θαρραλέες στον τάφο του Ιησού.
΄Ήταν γνωστό σε όλους ότι φανατισμένοι Εβραίοι καραδοκούσαν για να επιτεθούν βίαια σε όποιους προσπαθούσαν με οποιονδήποτε τρόπο να πλησιάσουν τον τάφο που βρισκόταν το νεκρό σταυρωμένο σώμα του Ιησού. Επειδή οι φανατισμένοι Εβραίοι δεν πίστευαν στις προφητείες για την Ανάσταση του Χριστού, νόμιζαν ότι κάποιοι οπαδοί του Ιησού θα προσπαθούσαν να κλέψουν το σώμα του και να το κρύψουν διαδίδοντας ότι δήθεν αναστήθηκε. Γι’ αυτό επέμεναν ο τάφος του Ιησού να φρουρείται νύκτα και ημέρα από τους Ρωμαίους φρουρούς.
Μπροστά λοιπόν σ’ αυτή την υφιστάμενη απειλή για τη ζωή τους, λογικά σκεπτόμενοι οι μαθητές του Χριστού έμειναν κλεισμένοι σε ασφαλές μέρος, στο «υπερώον» μέχρι να δουν πως θα εξελιχθούν τα πράγματα.
Ταυτόχρονα όμως οι Μυροφόρες, προχωρούν θαρραλέες προς τον τάφο του Ιησού. Σε καμία περίπτωση δεν φοβήθηκαν από τους κινδύνους που υπολόγιζαν οι δήθεν θαρραλέοι άντρες, που πριν λίγο έλεγαν στον Χριστό ότι θα είμαστε μαζί Σου ως το τέλος, έτοιμοι να θυσιασθούμε και πριν «κράξει ο αλέκτωρ» τον αρνήθηκαν τρεις φορές.
Τελικά το θάρρος των Μυροφόρων Γυναικών αμείβεται με τη θεία δωρεά του Θεού να είναι οι πρώτες στον κόσμο που βλέπουν τον Αναστημένο Ιησού.
Οι Γυναίκες γίνονται οι πρώτες που δίνουν μαρτυρία για την Ανάσταση του Χριστού. Ιστορικά γνωρίζουμε πάλι ότι η μεγάλη εκείνη ανθρώπινη μορφή, που εκπροσώπησε το ανθρώπινο γένος για την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού, που οδήγησε στην εν Χριστώ σωτηρία όλους μας είναι πάλι γυναίκα. Είναι η Παναγία μας που απάντησε με ταπείνωση στην κλήση του Θεού «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου».
΄Έτσι η θέση της γυναίκας μέσα στην Εκκλησία μας είναι σημαντική και μοναδική για την υπόθεση της σωτηρίας μας.
Ακόμη η θέση της γυναίκας είναι πολύ σημαντική για το θεσμό της οικογένειας, όπου με τις θυσίες της και την αγάπη της δημιουργείται μια υπεύθυνη οικογένεια που οδηγεί και στην υγιή ύπαρξη της τοπικής κοινωνίας και ακόμη στην πρόοδο ενός έθνους και ενός Λαού.
