Blog

Ο ΑΓΙΟΣ ΥΑΚΙΝΘΟΣ, ο Κουβικουλάριος (Θαλαμηπόλος)

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ, Πατριάρχης Κων/πολης

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΟΤΟΣ, ΘΕΟΔΟΤΗ, ΔΟΛΙΝΔΟΥΧ (ή Γολινδούχ), ΔΙΟΜΗΔΗΣ, ΕΥΛΑΜΠΙΟΣ (ή ΕΥΛΑΜΠΙΔΗΣ) και ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΗΣ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΚΟΣ και ΜΩΚΙΑΝΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ, ο Νέος ο Καρπενησιώτης

Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΗΣ ΓΑΛΑΚΤΟΤΡΟΦΟΥΣΗΣ

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ, ο Νέος ο Θεοφόρος

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ, ο Θαυματουργός Μητροπολίτης Μόσχας και Πάσης Ρωσίας (Ρώσος).

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ, ο εν τω Σπηλαίω (Ρώσος).

Η εύρεσης του τάφου και των λειψάνων του αγίου ιερομάρτυρας Ραφαήλ εν Μυτιλήνη (1959).

Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΤΗ, Μάρτυς (+ 712).

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ της Μόσχας (Ρώσος).

Του Σολβισεγκόντσκ (Ρώσος).

Καταγόταν από την Καισαρεία της Καππαδοκίας και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Τραϊανού (98-117). Ήταν άνθρωπος με εξαιρετική συμπεριφορά και διετέλεσε κουβικουλάριος του αυτοκράτορα. Διεκπεραίωνε τα καθήκοντά του μέσα στο παλάτι κατά τον καλύτερο τρόπο. Ήταν προσεκτικός και δε μολύνθηκε από τη χλιδή των ανακτόρων.

Η ψυχή του ολόκληρη ήταν δοσμένη στο Σωτήρα Χριστό. Γι’ αυτό, όταν ο Τραϊανός διέταξε διωγμό κατά των χριστιανών, ο Υάκινθος δε δίστασε να ομολογήσει μπροστά στον αυτοκράτορα ότι είναι χριστιανός.

Ο Τραϊανός εξεπλάγη και του είπε ότι είναι αχάριστος για την εμπιστοσύνη και την υπόληψη που του πρόσφερε το παλάτι. Τότε ο Υάκινθος με ψυχική άνεση απάντησε:

«Αν η ευγνωμοσύνη είναι αρετή, βασιλιά, ποια απολογία θα μπορέσω να δώσω αρνούμενος το Σωτήρα μου Χριστό, ο όποιος έχυσε για μένα το αίμα του, ο οποίος μου χάρισε την πίστη, την ελπίδα, την αγάπη, ο όποιος μου δίνει λιμάνι στις τρικυμίες της ψυχής, παρηγοριά στη θλίψη, ασφάλεια στα κύματα, θώρακα στις δοκιμασίες; Και ο οποίος μου επιφυλάσσει συμμετοχή αιώνια στη βασιλεία Του και τη δόξα;»

Ο Τραϊανός, στενοχωρημένος από τα λόγια του Υακίνθου, διέταξε να τον φυλακίσουν χωρίς να του δίνουν καθόλου φαγητό, εκτός και αν ήθελε να φάει ειδωλόθυτα. Σαράντα μέρες πέρασε έτσι ο Υάκινθος, χωρίς να αγγίξει τα ειδωλόθυτα. Την 41η, όμως, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο. (Η μνήμη του Αγίου αυτού, μαζί μ’ αυτή του Άγιου Διομήδη, από ορισμένους Συναξαριστές, επαναλαμβάνεται περιττά και την 3η Ιουνίου).

Ως Λίθος υάκινθος, της Εκκλησίας Χριστού, άστράπτεις τοΙς πέραοι, ταις των χαρίτων αυγαίς, παμμάκαρ Υάκινθε’ συ γαρ όμολογία, πυρσωθείς ευσέβειας, έλαμψας εν άθλήσει, τη του Λόγου μιμήσει · εντεύθεν καταφαιδρύνεις, τους σε γεραίροντας.

Ο Ανατολίας έγινε Πατριάρχης Κων/πολης δύο μήνες μετά τον άδικο φόνο του Πατριάρχη Φλαβιανού, στις 11 Αυγούστου του 449, από τον αιρετικό Διόσκορο και τους συνεργάτες του. Ο Ανατολίας ήταν γέννημα της Αλεξάνδρειας και χειροτονήθηκε διάκονος από τον τότε αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Κύριλλο. Ο αιρετικός Πατριάρχης Αλεξανδρείας Διόσκορος, υποστήριξε την εκλογή του Ανατολίου, με την ελπίδα ότι θα τον έχει υποχείριό του.

Διαψεύστηκε όμως. Ο Ανατολίας αναδείχτηκε πιστός και θαρραλέος υπέρμαχος της Ορθοδοξίας. Επί της πατριαρχείας του, συνήλθε το 451 η Δ’ Οικουμενική Σύνοδος στη Χαλκηδόνα, που καταδίκασε την αίρεση του Ευτυχούς. Επί Άνατολίου, επίσης, ανακομίστηκαν στην Κων/πολη τα λείψανα των 40 αγίων, που μαρτύρησαν στη Σεβάστεια.

Επί της πατριαρχείας του πάλι, η βασίλισσα Πουλχερία, έκτισε το 450 τους έξοχους ναούς της Θεοτόκου των Χαλκοπρατείων, των Βλαχερνών και της Οδηγήτριας. Ο Πατριάρχης Ανατόλιος πέθανε τον Ιούλιο του 458, αφού ωφέλησε σημαντικά την πίστη και την Εκκλησία.

«Εργω την κλήσίν σου σφραγίζων Όσιε, λόγοις και πράξεσι, τω κόσμω, έφανας, της υπέρ νουν Ανατολής, την έλλαμψιν Ίεράρχα’ συ γαρ Άνατόλιε, τον Χριστόν άνεκήρυξας, διπλούν ταις θελήσεσιν, άσυγχύτως και φύσεσιν, υπόστασιν δε φέροντα μίαν, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών.

Συνελήφθησαν από τον βασιλιά Τραϊανό (98 μ. Χ.), ο οποίος τους εξανάγκαζε ν’ αρνηθούν τον Χριστό και να θυσιάσουν στα είδωλα. Επειδή όμως αρνήθηκαν να πειστούν στις διαταγές του βασιλιά, αφού βασανίστηκαν, κατόπιν τους έκλεισαν στη φυλακή, όπου ήταν και ο Άγιος Υάκινθος ο Κουβικουλάριος, από τον όποιο και στηρίχτηκαν στην πίστη του Χριστού.

Όταν μαρτύρησε ο Άγιος Υάκινθος, κατόπιν έβγαλαν και αυτούς από τη φυλακή και τους οδήγησαν στο ναό για να φάγουν από τα ειδωλόθυτα. Οι Άγιοι αυτοί, όχι μόνο δεν έφαγαν, αλλά και ήλεγξαν με θάρρος τη θρησκεία των ειδώλων.

Τότε τους κρέμασαν πάνω σε ξύλα και ξέσχισαν τις σάρκες τους. Έπειτα με βάρβαρο τρόπο αφού τους κατέβασαν από τα ξύλα, τους αποκεφάλισαν και έτσι όλοι έλαβαν το στεφάνι του μαρτυρίου. Τα τίμια λείψανά τους ενταφίασαν με τιμές οι χριστιανοί στον τόπο όπου μαρτύρησαν.

Οι Άγιοι αυτοί εκβιάζονταν από τον έπαρχο Μάξιμο να θυσιάσουν στα είδωλα και επειδή αρνήθηκαν ομολογώντας τον Χριστό, αποκεφαλίστηκαν. Όταν δε ο Άγιος Μωκιανός βάδιζε στον τόπο της εκτέλεσής τους, τον ακολούθησαν η γυναίκα και τα παιδιά του κλαίγοντας.

Τότε ο Άγιος, αντί να δειλιάσει είπε στην οικογένεια του να μη κλαίει αλλά να χαίρεται για το μαρτύριο που του αξιώνει ο Θεός. Ενώ αντίθετα, η γυναίκα του Αγίου Μάρκου, όταν αποκεφαλίστηκε ο άντρας της, πήρε το κεφάλι του στα χέρια της με χαρά σαν πολύτιμο θησαυρό.

Το Καρπενήσι, και συγκεκριμένα το χωριό Μέγα, είναι ο τόπος όπου γεννήθηκε ο νέος οσιομάρτυρας Γεράσιμος, και κατά κόσμον Γεώργιος. Ένδεκα χρονών, πήγε στην Κωνσταντινούπολη και παρέμεινε κοντά σ’ έναν παντοπώλη. Κάποια μέρα, μετέφερε πάνω στο κεφάλι του ένα χάλκινο δίσκο που είχε πινάκια γεμάτα πηγμένο γάλα.

Σε κάποια στιγμή όμως γλίστρησε, του έπεσε ο δίσκος με τα πινάκια και του έσπασαν όλα. Και ενώ έκλαιγε μέσα στο δρόμο για τη δυστυχία που τον βρήκε, τον πήρε κοντά της μια επίσημη Οθωμανίδα κυρία και τον παρηγόρησε.

Στη συνέχεια, με διάφορες περιποιήσεις, τον ξεγέλασε και κατάφερε να τον εξισλαμίσει. Μετά από πολλά χρόνια, ο Γεώργιος κατάλαβε το αμάρτημα του και έφυγε για την πατρίδα του. Αργότερα πήγε στο Άγιο Όρος, εκάρη μοναχός και ονομάστηκε Γεράσιμος.

Επιθυμώντας όμως το μαρτύριο, επέστρεψε στη βασιλεύουσα και αποκήρυξε τον Ισλαμισμό. Κατόπιν μπροστά στον πρώην κύριό του, κήρυξε με θάρρος την πίστη του στον Χριστό. Παρά τις κολακείες και τα βασανιστήρια, ο Γεράσιμος έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του. Τότε, στις 3 Ιουλίου 1812 τον αποκεφάλισαν στο Μπαμπά Χουμάϊ της Κων/πολης.

Τότε ήταν 25 χρονών. Το λείψανο του Αγίου ενταφιάστηκε αρχικά στο νησί Πρώτη. Αργότερα μεταφέρθηκε στη Μονή του Πυρσού στο Καρπενήσι. Εικόνα του Αγίου βρίσκεται τυπωμένη στην Ακολουθία του.

Η εικόνα της, πάντα σύμφωνα με προφορικές παραδόσεις, που βρίσκονται στη Μονή Χιλανδαρίου, βρισκόταν στη Λαύρα του Όσιου Σάββα του Ηγιασμένου. Πριν πεθάνει ο όσιος Σάββας είπε σ’ αυτούς που ήταν γύρω από το κρεβάτι του ότι κάποτε θα επισκεφθεί τη Λαύρα κάποιο βασιλοπαίδι, Σάββας ονομαζόμενος και αυτός. Να του δοθεί, λοιπόν, η εικόνα της Παναγίας Γαλακτοτροφούσης σαν ευλογία.

Γεγονός που έγινε τον 13ο αιώνα, όταν τη Λαύρα επισκέφθηκε ο Άγιος Σάββας ο Σέρβος, κτήτορας της Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους. Αυτός μετέφερε την αγία αυτή εικόνα στο Άγιο Όρος, και συγκεκριμένα στη μονή την οποία ο ίδιος ίδρυσε. Σήμερα βρίσκεται σε εκκλησία των Καρυών του Αγίου Όρους, που υπόκειται στη Μονή Χιλανδαρίου και είναι τοποθετημένη στο δεξιό μέρος του τέμπλου, όπου κανονικά θα έπρεπε να ήταν ο Κύριος, που βρίσκεται στο αριστερό μέρος του τέμπλου.

Γεννήθηκε στα τέλη του 16ου αιώνα στο χωριό Σκιαδά της επαρχίας των Παλαιών Πατρών. Σε νεαρή ηλικία και παρά τη θέλησή του, αρραβωνιάστηκε μια ευσεβή νέα, που καταγόταν από το ίδιο χωριό. Ο Ιωακείμ, όμως, φλεγόμενος του πόθου της μοναχικής ζωής, εγκατέλειψε γονείς και αρραβωνιαστικιά και έγινε μοναχός (που;).

Αργότερα έγινε ιερέας και σύμφωνα με μια επιγραφή της Μονής Νοτενών, υπήρξε ηγούμενός της για αρκετά χρόνια. Έπειτα αναχώρησε σε κάποια σπηλιά, πάνω από τη Μονή, όπου με τη σκληρή ασκητική του ζωή κατάφερε να γίνει επίγειος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος.

Απεβίωσε ειρηνικά και μετά 10 χρόνια έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του. Το λείψανό του βρέθηκε αναλλοίωτο και έβγαζε θαυμάσια ευωδιά. Μετά από λίγα χρόνια, το λείψανο του διαλύθηκε και η κάρα του μαζί με άλλα πολύτιμα αντικείμενα της μονής εκλάπη. Σήμερα στη Μονή αυτή βρίσκονται λίγα μόνο λείψανα του Αγίου, που ευωδιάζουν και κάνουν διάφορες θεραπείες στους πιστούς.

Η εύρεσης του τάφου και των λειψάνων του αγίου ιερομάρτυρας Ραφαήλ εν Μυτιλήνη (1959).

Δια Χριστόν σαλός

Δια Χριστόν σαλός