Blog

Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ο Σαββαΐτης

Η ΟΣΙΑ ΣΑΡΡΑ

Η ΑΓΙΑ ΓΟΛΙΝΔΟΥΧ, η Περσίδα που μετονομάστηκε ΜΑΡΙΑ

ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΗΛΙΟΦΩΤΟΙ (κατ’ άλλους ΗΛΙΟΦΩΤΟΣ ή ΑΛΙΦΩΤΕΣ)

Αύτη τη μέρα ΚΥΡΙΑΚΗ (που τυχαίνει από της 13ης έως 19ης Ιουλίου) ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Ο άγιος Ονησίφορος

Να, συν τοις άλλοις, πώς η Εκκλησία υμνεί τον αρχάγγελο Γαβριήλ σ’ αυτή τη γιορτή του:

“Θρόνω παριστάμενος της τρισηλίου Θεότητας και πλουσίως λαμπόμενος, ταις θείαις λαμπρότησι, ταις έκπεμπομέναις, απαύστως εκείθεν, τους επί γης χαρμονικώς, χοροστατούντας και εύφημούντας σε, παθών άχλύος λύτρωσαι, και φωτισμώ καταλάμπρυνον, Γαβριήλ Αρχιστράτηγε, πρεσβευτά των ψυχών ημών.” Των ασωμάτων λειτουργών ως πρωτεύων, το προ αιώνων ορισθέν όντως μέγα, συ Γαβριήλ πεπίστευσαι μυστήριον, τόκον τον απόρρητον, της αγίας Παρθένου, Χαίρε, προσφωνών αύτη, ή κεχαριτωμένη. Χρεωστικώς σε όθεν οι πιστοί, εν ευφροσύνη αεί μακαρίζαμεν.”

Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Ως θείος Αρχάγγελος, των νοερών στρατιών, Τριάδος την έλλαμψιν, καθυποδέχη λαμπρώς, Γαβριήλ Αρχιστράτηγε· όθεν εκ πάσης βλάβης, και παντοίας ανάγκης, σώζε απαρατρώτους, τους πιστώς σε τιμώντας, και πόθω ανευφημούντας, τα σα θαυμάσια.

Ανεψιός του Ιωάννου Δαμάσκηνου, ο Στέφανος, γεννήθηκε στη Δαμασκό το 725 μ. Χ. Τον πατέρα του έλεγαν Θεόδωρο Μανσούρ και ήταν αδελφός του Ιωάννου Δαμάσκηνου. Σε ηλικία δέκα ετών, ο Στέφανος εισήχθη από το θείο του στη Λαύρα του Αγίου Σάββα, όπου για 15 χρόνια εκπαιδεύτηκε πολύ καλά στη μοναχική ζωή.

Μετά το θάνατο του θείου του, αποσύρθηκε στην έρημο και εντρυφούσε ακόμα περισσότερο στη μελέτη του λόγου του Θεού. Εκεί ασχολήθηκε και με την ποίηση, στην οποία διακρίθηκε και αναδείχθηκε ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της Εκκλησίας μας. Ο Στέφανος, ό,τι δημιουργούσε με το τάλαντο που του έδωσε ο Θεός, το αφιέρωνε στη δόξα του Θεού και όχι στο θαυμασμό των ανθρώπων. Διότι τον ενέπνεαν τα λόγια της Αγίας Γραφής που λένε:

“Πάν ό,τι αν ποιήτε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν ονόματι Κυρίου Ιησού, ευχαριστούντες τω Θεώ και πατρί δι’ αύτοϋ”1. Δηλαδή, κάθε τι που κάνετε με λόγο ή με έργο, όλα να τα πράττετε για να αρέσετε στον Κύριο Ιησού και για τη δόξα Του, ευχαριστούντες μέσω Αυτού το Θεό και Πατέρα, που τόσο πολύ μας αγάπησε. Ο Στέφανος, αφού κόσμησε την Εκκλησία με τα ποιήματά του, πέθανε ειρηνικά το 807 μ. Χ.

1. Προς Κολασσαείς, γ’ 17.

Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Ως θείον στεφάνωμα, την αρετήν εσχηκώς, λαμπρώς εστεφάνωσας, την Εκκλησίαν Χριστού, εν λόγοις και πράξεσι · συ γαρ ως ιεράρχης και σοφός θεηγόρος, θείων ασμάτων λύρα, Πάτερ Στέφανε ώφθης· διό ταις σαις φαιδρότησιν, ημάς στεφάνωσαν.

Απεβίωσε ειρηνικά.

Η Αγία αυτή ήταν από την Περσία στα χρόνια του βασιλιά των Περσών Χοσρόη και των Ρωμαίων Μαυρικίου (582-602). Ειδωλολάτρισσα στη αρχή, μετά από κάποια οπτασία που είδε μεταστράφηκε στον χριστιανισμό και όταν βαπτίστηκε, πήρε το όνομα Μαρία. Ο άνδρας της, την κατήγγειλε στον Χοσρόη, που την εξόρισε σε κάποιο φρούριο, της Λήθης ονομαζόμενο, όπου έμεινε κλεισμένη για 18 ολόκληρα χρόνια.

Έπειτα, επειδή αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει, υπέστη πολλά και διάφορα μαρτύρια. Όταν απαλλάχτηκε απ’ αυτά, επισκέφθηκε την Ιερουσαλήμ, όπου μόνασε σε κάποιο μοναστήρι. Με υπόδειξη του Πατριάρχη Ιεροσολύμων, ξεκίνησε για την Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να ευχηθεί υπέρ των βασιλέων. Πέθανε όμως στο δρόμο μεταξύ του Νιτζιβίου και της Δαράς μέσα στον ευκτήριο οίκο του αγίου Σεργίου, ενώ προσευχόταν. Στον Πατμιακό Κώδικα 266 λέγεται ότι το μαρτύριό της συνέγραψε ο Ευστράτιος πρεσβύτερος της Μεγάλης Εκκλησίας, ο οποίος έγραψε και το βίο του αγίου Ευτυχίου.

Άγιοι ή Άγιος της Κυπριακής Εκκλησίας, που συγκαταλέγεται ή συγκαταλέγονται μεταξύ των 300 Αλαμανών λεγομένων. Βλέπε και Α.Χ.Ε.Χ.

Άλλη αγιολογική πηγή αναφέρει εδώ τους εξής αγίους: Ηλιόφωτος, Αμμώνιος, Αυξουθένιος, Ευτύχιος, Ευφημιανός και Χουλελαίος).

γίνεται μνήμη των Αγίων Επτά Οικουμενικών Συνόδων και των Θεοφόρων Πατέρων που πήραν μέρος σ’ αυτές. Δηλαδή:

α) των 318 της Α’ Συνόδου, που έγινε στη Νίκαια κατά των Αρειανών το έτος 325,

β) των 150 της Β’ Συνόδου, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη κατά των Πνευματομάχων το έτος 381,

γ) των 200 της Γ’ Συνόδου, που έγινε στην Έφεσο κατά του Νεστορίου το έτος 431,

δ) των 630 της Δ’ Συνόδου, που έγινε στη Χαλκηδόνα κατά των Μονοφυσιτών το έτος 451,

ε) των 165 της Ε’ Συνόδου κατά του Ωριγένη και των οπαδών του, το έτος 553,

στ) των 170 της ΣΤ Συνόδου, που έγινε στην Κων/πολη κατά των Μονοθελητών το έτος 680 και

ζ) των 367 της Ζ’ Συνόδου, που έγινε στη Νίκαια κατά των εικονομάχων το έτος 781.

(Άλλες πηγές αναφέρουν ότι η μνήμη είναι βασικώς των Αγίων Πατέρων της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου και σε κάποια φάση γιορτάστηκαν και των άλλων Συνόδων).

Απολυτίκιο. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.

Τον επτάριθμον δήμον των Συνόδων τιμήσωμεν, δι’ ων την καλήν παραθήκην, άσινή επλουτήσαμεν ως στύλους γαρ υπήρεισεν επτά, αυτάς τη Εκκλησία ό Χριστός, ων τα δόγματα ως άγκυραν ασφαλή, κρατούσα μέλπει πάντοτε · δόξα τω καταυγάσαντι υμάς, δόξα τω μεγαλύναντι, δόξα τω βεβαιούντι δι’ υμών πίστιν την ορθόδοξον.