Blog

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΥΛΟΣ, ΟΥΑΛΕΝΤΙΝΗ και ΘΕΗ

Ο ΑΓΙΟΣ ΥΑΚΙΝΘΟΣ από την Αμάστριδα

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΑΣΙΟΣ και ΜΑΡΩΝ

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΜΒΩ

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, Ρωμαίος Συγκλητικός, ο εν Κλύσματι

Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ, αναχωρητής κοντά στην Αντιόχεια

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΣ από την Αμάσεια, Αρχιεπίσκοπος Κων/πολης, και ΙΩΑΝΝΗΣ, Μητροπολίτης Χαλκηδόνας

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, εν τοις Καλλιστράτου

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΟΣΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ, του Γαλησιώτου

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Πολύτλα και εγκλείστου του εν Κιέβω σπηλαίου (Ρώσος)

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΝΗΣΙΦΟΡΟΣ, ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΟΣ, ΠΑΜΦΟΔΙΤΗΣ, ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ, ΠΗΓΩΝ, ΠΟΛΕΜΙΟΣ, ΣΩΖΟΜΕΝΟΣ, ΣΩΤΗΡΙΧΟΣ και ΦΩΤΙΟΣ

Γεννήθηκε στο Δορόστολο της Θρακικής Μοισίας, τότε που αυτοκράτορας ήταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης. Ήταν δούλος σε ένα σκληρό και φανατικό ειδωλολάτρη (άλλες πηγές αναφέρουν ότι ήταν γιος τοπικού αξιωματικού ονόματι Σαββατιανού), που όταν έμαθε ότι ο Αιμιλιανός πίστευε στον Χριστό, εξοργίστηκε τόσο πολύ, ώστε αφού τον έβρισε με τα πιο χυδαία λόγια, έπειτα τον μαστίγωσε ανελέητα. Βέβαια, του επεσήμανε ότι αν συνεχίσει να είναι χριστιανός, θα πάθαινε πολύ χειρότερα.

Αλλά οι τιμωρίες και oι απειλές, αντί να κάμψουν το φρόνημα του Αιμιλιανού, φούντωσαν περισσότερο τη φλόγα της πίστης του στον Χριστό. Μάλιστα, την επόμενη μέρα πήγε σε ειδωλολατρικό ναό, οπού με σφυρί συνέτριψε όλα τα αγάλματα που ήταν μέσα στο χώρο αυτό. Εξοργισμένοι οι ειδωλολάτρες Ιερείς, τον συνέλαβαν και τον παρέδωσαν να δικαστεί.

Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός αυτό ο κύριος του Αιμιλιανού, αμέσως έτρεξε στο κριτήτιο, όπου, αφού έβρισε τον Αιμιλιανό για την πράξη του, έπειτα διέταξε να αρνηθεί χωρίς αντίρρηση τον Χριστό. Ο Αιμιλιανός χαμογελώντας απάντησε στον κύριό του: “Μπορείς να διατάξεις ό, τι θέλεις, θα σε υπακούσω, αλλά η πίστη μου είναι εκτός των δικαιωμάτων σου.

Ως προς αυτήν ένα και μόνο Κύριο αναγνωρίζω, τον Ιησού Χριστό. Αυτός είναι ο μέγας και παντοτινός μου Κύριος, που εξουσιάζει το σώμα και τη ψυχή μου και ποτέ δε θα τον αρνηθώ”. Ο ειδωλολάτρης άρχοντας με μίσος χαστούκισε τον Αιμιλιανό. Έπειτα, αφού τον βασάνισαν, τον έριξαν στη φωτιά. Το λείψανο του Αγίου κήδεψε μεγαλοπρεπώς η γυναίκα του άρχοντα ειδωλολάτρη, που ήταν κρυπτοχριστιανή.

Ως προσφορά και όλοκάρπωμα θείον, δια πυρός προσενεχθεις τω Δεσπότη, τοις όμβροις των χαρίτων σου ευφραίνεις νυν ημάς’ πυρ γαρ το ούράνιον, τη ψυχή περιφερών, ώσπερ αϋραν έφερες, την κατάφλεξιν Μάρτυς. Άλλα μη παύση πάντοτε φρουρείν, τους σε τιμώντας, Αιμιλιανέ ένδοξε.

Και οι τρεις γεννήθηκαν στην Αίγυπτο, αδέλφια μεταξύ τους και παιδιά γονέων χριστιανών. Μαρτύρησαν στη Διοκαισάρεια, όπου συνελήφθησαν από τον άρχοντα Φιρμιλιανό και προσκλήθηκαν ν’ αρνηθούν τον Χριστό. Όμως αυτοί ομολόγησαν μεγαλόφωνα την πίστη τους και δήλωσαν ότι ήταν έτοιμοι και για φυλακή και για βασανιστήρια και για μύριους θανάτους. Και η μεν Ουαλεντίνα και η Θέη, νεαρές κοπέλες πάνω στο άνθος της ηλικίας τους, πέθαναν αφού τις έριξαν μέσα στη φωτιά. Προηγουμένως όμως, οι δήμιοι ξέσχισαν τις σάρκες τους με σιδερένια όργανα. Ο δε Παύλος, αφού απηύθυνε λίγες λέξεις στα πλήθη για την δια του Ιησού Χριστού σωτηρία και αγάπη, έλαβε και αυτός μαρτυρικό τέλος δι’ αποκεφαλισμού.

Ήταν γιος ευσεβών γονέων, του Θεοκλήτου και της Θεονίλλης. Πατρίδα του ήταν η Αμάστριδα του Ευξείνου Πόντου, που εκείνα τα χρόνια επισκόπευε ο επίσκοπος Ηρακλείδης. Ο Υάκινθος, μικρό παιδί ακόμα, έδειχνε ευσέβεια μεγάλου πνευματικού ανθρώπου. Τριών χρόνων μάλιστα, με την επίκληση του ονόματος του Χριστού, ανάστησε κάποιο νεκρό παιδί. Έτσι αύξανε κατά τη σωματική και πνευματική ηλικία της αρετής, κάνοντας πολλά θαύματα.

Κάποτε όμως, είδε τους ειδωλολάτρες να προσκυνούν κάποιο οπωροφόρο δένδρο, και ο Υάκινθος από ιερή αγανάκτηση, πήγε και το έκοψε. Τότε συνελήφθη και οδηγήθηκε στον ηγεμόνα Καστρίνσιο, ο όποιος τον έδειρε ανελέητα και του ξερίζωσε τα δόντια. Στη συνέχεια τον έσυραν με σχοινιά έξω από την πόλη και τον πλήγωσαν με μυτερά καλάμια. Έπειτα τον έριξαν μέσα στη φυλακή, όπου παρέδωσε την αγία του ψυχή.

Μαρτύρησε, αφού τον ξάπλωσαν πάνω σε πυρακτωμένο κρεβάτι, με αποτέλεσμα να ψηθεί ζωντανός.

Μαρτύρησαν δια ξίφους.

Στάθηκε στόλισμα των ασκητών του ορούς της Νιτρίας και ήταν σύγχρονος της Άγιας Μελάνης και του Αγίου Ισιδώρου. Ο όσιος Παμβώ ήταν μεγάλος σε όλα του. Στην ευσέβεια, στην ομιλία, στη σιωπή, στη συμβουλή, στην επιείκεια, στην αυστηρότητα, στην πείρα, στη γνώση, στη σοφία, στην απλότητα. Ανέδειξε θαυμάσιους μαθητές, όπως τον επίσκοπο Διόσκορο, τον Άμμωνα και τον Ιωάννη, τον ανεψιό του Δρακοντίου. Ενώ ήταν πάντοτε εγκρατής και σκληραγωγημένος, είχε υγεία ακμαία και στη ζωή του δεν αρρώστησε καθόλου. Ο θάνατός του υπήρξε όχι μόνο ήσυχος και ανώδυνος, αλλά και ευχάριστος προς τον ουράνιο Πατέρα. Τον κήδευσαν τα πνευματικά του παιδιά, δοξολογώντας τον Θεό που τους αξίωσε να διδαχτούν από τον μεγάλο αυτό ασκητή.

Ο άγιος Στέφανος ο Β’ πριν γίνει Πατριάρχης Κων/πολης, ήταν Μητροπολίτης της Αμάσειας, που ήταν και η πατρίδα του. Διαδέχτηκε στον Πατριαρχικό θρόνο τον Νικόλαο Α’ μετά τη δεύτερη Πατριαρχεία του. Η ενθρόνιση του Στεφάνου έγινε το έτος 925 και πέθανε την 18η Ιουλίου του 928 σύμφωνα με τον Λέοντα Γραμματικό, η την 15η του ίδιου μήνα σύμφωνα με τον Κεδρηνό. Όσο για τον Μητροπολίτη Χαλκηδόνας άγιο Ιωάννη, δεν έχουμε βιογραφικά του στοιχεία.

Στους Συναξαριστές αναφέρεται σαν ομιλητής και απ’ αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε ότι υπήρξε στα χρόνια των εικονομάχων. Επομένως, πρέπει να είναι αυτός για τον όποιο ο Θεόδωρος Στουδίτης είπε: “λαμπρόν τον της ομολογίας άπενεγκάμενος στέφανον”. (Να αναφέρουμε εδώ ότι ορισμένα Αγιολόγια αναφέρουν και τη μνήμη του Άγιου Ιωάννου Θ’ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως).

Η κυρίως μνήμη του είναι την 7η Νοεμβρίου, εδώ τιμάμε τη μνήμη της ανακομιδής του Ιερού λειψάνου του, η οποία δεν αναφέρεται από τον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου. Την αναφέρουν όμως ο Λαυριωτικός Κώδικας Ι 73 και ο Delehaye(17 Ιουλίου).

Άγιοι της Εκκλησίας της Κύπρου, που συμπεριλαμβάνονται στους 300 Αγίους Αλαμανούς. Βλέπε σχετικά Α.Χ.Ε.Χ.