Εορτάζοντες την 21ην του μηνός Ιουλίου
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΥΜΕΩΝ, ο δια Χριστόν σαλός (τρελός), και ΙΩΑΝΝΗΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, οι εν Μελιτινή
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΣΤΟΣ και ΜΑΤΘΑΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΣ και ΓΕΩΡΓΙΟΣ
0Ι ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΦΙΛΟΣ, ΤΡΟΦΙΜΟΣ και άλλοι 13 Μάρτυρες
Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΚΑΚΙΟΥ Μάρτυρος εν τω Έπτασκάλω, ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ πλησίον του Ξηρολόφου (ίσως του Κουβικουλαρίου) και της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ εν τοις Αρματίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ, επίσκοπος Ραδοβυσδίου (Νόμου Άρτας)
Ο ΟΣΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ, o σιωπηλός εν τω Σπηλαίω (Ρώσος)
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΝΟΥΗΛ, αυτοκράτωρ Κωνσταντινουπόλεως
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΙΚΤΩΡ, o Στρατιώτης
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ
Εορτάζοντες την 21ην του μηνός Ιουλίου
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΥΜΕΩΝ, o δια Χριστόν σαλός (τρελός), και ΙΩΑΝΝΗΣ
Οι Άγιοι αυτοί κατάγονταν από την Έδεσσα και έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Ιουστίνου του νέου. Ήταν και οι δύο ευσεβείς νέοι, συνδεδεμένοι με αδελφική φιλία. Κάποτε ήλθαν στην Ιερουσαλήμ να προσκυνήσουν τους Αγίους Τόπους.
Συγκινημένοι, άφησαν τις εγκόσμιες απολαύσεις και έμειναν στη μονή του Άγιου Γερασίμου, όταν ηγούμενος ήταν ο όσιος Νίκων. Αφού εκάρησαν μοναχοί, μετά επτά ήμερες έφυγαν από τη μονή και πήγαν βαθειά στην έρημο, όπου 40 χρόνια πέρασαν σκληρή ζωή, με προσευχές και νηστείες.
Κάποια μέρα, είπε ο Συμεών στον Ιωάννη να αφήσουν την έρημο και να κηρύξουν το Ευαγγέλιο στους ανθρώπους των πόλεων, υπενθυμίζοντάς του το λόγο του Απ. Παύλου, «μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου έκαστος»1.
«Ας μη ζητάει, δηλαδή, εγωιστικά κανείς ό, τι του αρέσει ή ό, τι τον συμφέρει, αλλά ας ζητάει ο καθένας το συμφέρον και την πνευματική ωφέλεια του άλλου». Όμως ο Ιωάννης δεν πείστηκε. Αλλά και ο Συμεών δεν υποχώρησε.
Έτσι, αφού αποχαιρέτησε τον πνευματικό του αδελφό, πήγε στην Ιερουσαλήμ, οπού κήρυξε το θείο λόγο και φώτισε πολλούς Ιουδαίους και αιρετικούς. Με την προσευχή θεράπευσε πολλούς ασθενείς. Έπειτα πήγε στην πατρίδα του Έδεσσα, όπου τόσο πολύ αφοσιώθηκε στη βοήθεια των πασχόντων, ώστε πολλοί τον έλεγαν σαλό, δηλαδή τρελό. Τελικά πέθανε πολύ φτωχός και ταλαιπωρημένος, αφού είχε δώσει τα πάντα, προκειμένου να βοηθήσει τους συνανθρώπους του.
1. Α’ προς Κορινθίους, ι’ 24.
Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως ηνωμένοι δι’ ένθέου αγάπης, σύμψυχοι ώφθητε εν πάσι τοις τρόποις, ώ Ιωάννη Όσιε και θειε Συμεών-ό μεν βίον ένθεον, διελθών εν έρήμω· ό δε σοφοίς σκώμμασι, τον Βελίαρ μωράνας’ και νυν των θείων άμφια αμοιβών, κατατρυφώντες, ημάς έποπτεύοιτε.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οί εν Μελιτινή
Μαρτύρησαν, αφού τους έσυραν μέχρι θανάτου πάνω σε κοφτερές πέτρες.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΣΤΟΣ και ΜΑΤΘΑΙΟΣ
Αυτοί οι Άγιοι, μαζί με τον Θεόφιλο και τον Τρόφιμο (βλέπε βιογραφικό τους σημείωμα παρακάτω), μαρτύρησαν επί Διοκλητιανού. Επειδή δεν αρνήθηκαν τον Χριστό, λιθοβολήθηκαν, πληγώθηκαν, ρίχτηκαν στη φωτιά και στο τέλος τους αποκεφάλισαν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΣ και ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Δε γνωρίζουμε κανένα βιογραφικό τους στοιχείο, απλά αναφέρονται σαν Άγιοι.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΦΙΛΟΣ, ΤΡΟΦΙΜΟΣ και άλλοι 13 Μάρτυρες
Οι άγιοι αυτοί έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-304) και διακρίθηκαν για το χριστιανικό τους θάρρος στο διωγμό κατά των χριστιανών. Έμειναν πιστοί στην ομολογία του Κυρίου μας Ιησού Χρίστου και υποβλήθηκαν σε σειρά μαρτυρίων. Τους λιθοβόλησαν και ξέσκισαν τις σάρκες τους με σιδερένια όργανα. Έπειτα, έκαψαν τις πληγές τους με αναμμένες λαμπάδες. Επειδή όμως άντεχε ακόμα η ζωή τους και το στόμα τους επαναλάμβανε τη χριστιανική ομολογία, τους αποκεφάλισαν.
Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΚΑΚΙΟΥ Μάρτυρος εν τω Έπτασκάλω, ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ πλησίον του Ξηρολόφου (ίσως του Κουβικουλαρίου) και της ΥΠΕΡΑΠΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ εν τοις Αρματίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ επίσκοπος Ραδοβυσδίου (Νόμου Άρτας)
Ο νεοφανής αυτός Άγιος της Εκκλησίας καταγόταν από το χωριό Βατσουνιά της Θεσσαλίας. Από μικρός είχε την Ιερατική κλίση και επάξια δια της θείας χάριτος έγινε επίσκοπος Ραδοβυσδίου. Υπήρξε άριστος ποιμενάρχης και δια της θερμής του αγάπης και δια του αγίου παραδείγματός του, στήριζε το ποίμνιό του σε κάθε του ανάγκη. Τακτικά, μάλιστα, έβγαινε στους αγρούς και ευλογούσε τα ζώα των κτηνοτρόφων.
Έτσι οσιακά και δίκαια αφού έζησε, παρέδωσε τη μακαριά ψυχή του στον Θεό την 21 Ιουλίου 1777. Κατά την ήμερα της ανακομιδής των αγίων λειψάνων του, αυτά ευωδίαζαν ουράνιο άρωμα. Μέρος από τα οστά των χεριών του βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δουσίκου- Τρικκάλων. Λέγεται ότι ο Άγιος Παρθενίας υπήρξε ιδιαίτερα θαυματουργός στη θεραπεία ασθενειών των ζώων.
Άπολυτίκιον. ‘Ηχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Άμέμπτως έβίωσας, εν ταπεινώσει πολλή, Παρθένιε Όσιε και θεϊκών δωρεών, άξίως μετέσχηκας. Όθεν σού την άγίαν, προσπτυσσόμενοι Κάραν, λαμβάνομεν θεραπείας, και ψυχών σωτηρίαν διό σέ Ιεράρχα, ύμνοις γεραίρομεν.
Ο ΟΣΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ, ο σιωπηλός εν τω Σπηλαίω (Ρώσος)
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΝΟΥΗΛ, αυτοκράτωρ Κωνσταντινουπόλεως
Αυτός δια του αγγελικού (μοναχικού) σχήματος μετονομάστηκε Ματθαίος (1425). Η μνήμη του αγνοείται υπό των Συναξαριστών. Από κάποιον άγνωστο συντάχθηκε σ’ αυτόν Ακολουθία, που δημοσίευσε ο Λάμπρος στον Νέο Έλληνομνήμονα, τ. ΙΔ’ (1917) σελ. 318-341, μαζί με δύο κανόνες, αλλά χωρίς υπόμνημα (Βλέπε και Γεδεών, Βυζαντ. Εορτολόγιο, σελ. 219).
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΙΚΤΩΡ, Στρατιώτης
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ
Επίσκοπος Κίτρους, εν Θεσσαλονίκη, Ιερομάρτυρας και Εθνομάρτυρας (+ 1821)
