Blog

Εορτάζοντες την 29ην του μηνός Ιουλίου

 

Αναλυτικά

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ

Καταγόταν από την Κιλικία. Με ιδιαίτερη ευφράδεια λόγου, αλλά και με πολύ ζήλο, δίδασκε το Ευαγγέλιο. Όταν έφθασε στην Αίγυπτο, φανατικοί ειδωλολάτρες εξεγέρθηκαν εναντίον του, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον ηγεμόνα Σακέρδωνα.

Αυτός, υποκρινόμενος, έδειξε ότι λυπάται και για να κάμψει το φρόνημα του Καλλινίκου, ανέφερε δήθεν περιστατικά πρώην γενναίων χριστιανών, που όταν αντίκρισαν τα σκληρά βάσανα, αρνήθηκαν την πίστη τους. Ο Καλλίνικος, αντιλαμβανόμενος την υποκρισία του ηγεμόνα, μειδίασε και του είπε: «Μην αναβάλλεις, έπαρχε, να λάβεις πείρα της δύναμης με την οποία ο Χριστός οπλίζει τους γνήσιους πιστούς Του.

Γρήγορα ετοίμασε όλα σου τα κολαστήρια όργανα, φωτιά, ξίφη, τροχούς, μαχαίρια, μαστίγια και ό, τι άλλο σκληρό μαρτύριο έχεις. Όλα αυτά και άλλα περισσότερα και σκληρότερα βασανιστήρια ποθώ για την αγάπη του Χριστού».

Πράγματι, ο έπαρχος τον μαστίγωσε σκληρά. Έσκισε τις σάρκες του με σιδερένια νύχια και όπως ήταν μισοπεθαμένος, τον έδεσε πίσω από ένα άγριο άλογο, που τον έσυρε για πολλά χιλιόμετρα. Τόση ήταν η λύσσα του έπαρχου, που πριν ο Καλλίνικος αφήσει την τελευταία του πνοή, τον έριξε μέσα στη φωτιά. Έτσι ένδοξα πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου

Κλήσιν σύνδρομον, έχων τω βίω, νίκος καλλίστον, ήρας εν άθλοις, καταλλήλως γεγονώς ο προκέκλησαι· συ γαρ καλώς τον αγώνα τελέσας σου, ως νικητής έδοξάσθης Καλλίνικε. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

 

Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΤΗ και τα τρία παιδιά της

Η αγία Θεοδότη ήταν από τη Νίκαια και διακρινόταν για τη θερμότητα της ευσέβειάς της. Έμεινε χήρα και αφοσιώθηκε στην ανατροφή των τριών παιδιών της, χωρίς να δώσει καμιά προσοχή στις προτάσεις δεύτερου γάμου.

Με τη φιλόστοργη φροντίδα της, μεγάλωσαν οι γιοι της και αναδείχτηκαν παιδιά πιστά και με μεγάλη φρόνηση. Τα χρόνια όμως εκείνα ήταν δύσκολα και επικίνδυνα. Η εικονομαχία ήταν στο αποκορύφωμά της. Η αγία Θεοδότή με τους γιους της ήταν στην πρώτη τάξη των υπερμάχων αθλητών της Ορθοδοξίας.

Εκείνη μεταξύ του γυναικείου κόσμου, αυτοί μεταξύ των συνομηλίκων τους, συμβούλευαν και διήγειραν κατά των άσεβων προσταγμάτων των εικονομάχων βασιλέων. Το καθήκον αυτό έφερε μητέρα και γιους στο μαρτύριο, που το υπέστησαν με αξιοθαύμαστη καρτερία.

Έτσι όλοι μαζί, πήραν τα αθάνατα στεφάνια, που παρέχει στους καλούς αθλητές ο αγωνοθέτης Θεός. Ναό στην αγία Θεοδότη έκτισε ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός. (Η μνήμη της Άγιας Θεοδότης και των τριών παιδιών της επαναλαμβάνεται και την 22α Δεκεμβρίου με διαφορετικά βιογραφικά στοιχεία).Απολυτίκιο. Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.

Ως δώρον έκλεκτόν, Θεοδότη θεόφρον, προσήγαγες Θεώ, τους ένθέους βλαστούς σου· συν τούτοις γαρ ήγώνισαι, ιερώς έναθλήσασα, μεθ’ ων πρέσβευε, υπέρ ημών τω Κυρίω, δούναι άφεσιν, αμαρτιών ημίν πάσι, και βίου διόρθωσιν.

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΜΑΣ

Μαρτύρησε δια πνιγμού, αφού τον έριξαν μέσα στη θάλασσα.

 

[Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ μάρτυρας]

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΣ, ο γέρων

Μαρτύρησε δια ξίφους.

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης

Πρόκειται για τον Πατριάρχη Κωνσταντίνο τον Α’, που διαδέχτηκε τον Ιωάννη τον Ε’ το έτος 674. Είχε κάνει προηγούμενα διάκονος και σκευοφύλακας. Πατριάρχευσε δύο χρόνια και τρεις μήνες. Δεν έχουμε πολλά βιογραφικά του στοιχεία.

Βέβαιο είναι όμως ότι διακρινόταν για το αυστηρά Ορθόδοξο φρόνημά του, το ζήλο για την υπεράσπιση της Εκκλησίας κατά των κακοδόξων και των μονοθελητών και επίσης για τον αφιλοχρήματο και φιλόπτωχο χαρακτήρα του. Ο Σ. Ευστρατιάδης όμως, έχει άλλη άποψη περί του Αγίου αυτού και εικάζει ότι πρόκειται περί του Αγ. Κωνσταντίνου Γ’ του Λειχούδη, γράφοντας περί αυτού τα έξης:

«Ό Νικόδημος και κατ’ αυτόν και ο Γεδεών αποδέχονται ότι ούτος είναι ο Κωνσταντίνος Α’ ο πατριαρχεύσας από του 674-676 ο από διακόνου και σκευοφύλακος της μεγάλης εκκλησίας εις τον πατριαρχικόν θρόνον άναβάς εις διαδοχήν Ιωάννου του Ε’.

Αλλά εν τω Συναξαριστή Delehaye «μνήμη Κωνσταντίνου του νέου πατριάρχου Κων/πόλεως»· γίνεται λοιπόν διάκρισις μεταξύ παλαιοτέρου ομωνύμου πατριάρχου και νεωτέρου και ως τοιούτον θα δεχθώμεν Κωνσταντίνον τον Γ (ό Β’ ην εικονομάχος) τον Λειχούδην, Ίερατεύσαντα από του 1059-1063, τον άλλοτε πρωτοβεστιάριον και πρόεδρον της συγκλήτου και είτα ευνούχον και μοναχόν, τον διαδεχθέντα Μιχαήλ τον Κηρουλλάριον.

Υπήρξεν ενάρετος και Ιδρυτής μονής της Θεοτόκου εν Κων/πόλει, ως μαρτυρεί ο Ψελλός εν τω προς τον πατριάρχην έπιταφίω αυτού λόγω (ιδ. Σάθα, Μεσαίων. Βιβλ. Δ’, σ. 445} και επομένως δικαιολογείται η μετά των οσίων κατάταξις αυτού».

Μαρτύρησαν δια πυρός.

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ο στρατιώτης

Ο Άγιος αυτός υπήρξε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη (361) και ήταν στρατιώτης «εις τα νούμερα των καλουμένων Ταϊφάλων».

Αυτός, λοιπόν, είχε σταλεί μαζί με άλλους στρατιώτες να καταδιώξει χριστιανούς. Φαινομενικά τους καταδίωκε, ενώ στα κρυφά τους βοηθούσε να διαφύγουν, να αντέχουν τα βασανιστήρια, να έχουν τα στοιχειώδη για την αντιμετώπιση των ασθενειών τους και άλλα.

Έτσι θεάρεστα αφού πέρασε τη ζωή του ο Ιωάννης, αναπαύθηκε ειρηνικά και τάφηκε στον Πανδέκτη, τόπο που και οι ξένοι ενταφιάζονταν. Η σύναξή του γινόταν στον πρώτο αποστολικό ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.

 

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΕΝΙΑΜΙΝ και ΒΗΡΙΟΣ

Η σύναξή τους γινόταν κοντά στα παλάτια του «Έβδομου».

 

Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Β’ ο Νέος ή Μικρός

Βασίλευσε το έτος 408 σε ηλικία μόλις επτά χρονών, διάδοχος του πατέρα του, Αρκαδίου. Ονομάστηκε Μικρός για να διακρίνεται από τον παππού του τον μεγάλο. Του μετέδωσε τη χριστιανική ευσέβεια η αδελφή του, Πουλχερία και έτσι έτρεφε μεγάλη ευλάβεια και αφοσίωση στην ορθόδοξη πίστη.

Όταν ο Θεοδόσιος ο Μικρός ανέλαβε το βασιλικό σκήπτρο, με τη βοήθεια της αδελφής του Πουλχερίας, υποστήριξε θερμά την αλήθεια της Ορθόδοξης Πίστης και την ασφάλεια του συμβόλου της.

Έτσι, με βασιλικό θέσπισμα της 19ής Νοεμβρίου του 430, συνήλθε την 22α Ιουνίου του 431 στην Έφεσο η τρίτη Οικουμενική Σύνοδος, που καταδίκασε τις αιρετικές δοξασίες του Νεστορίου. Η Εκκλησία, για τη θερμή ευσέβεια και την σπουδαία αυτή υπηρεσία του Θεοδοσίου Β’ προς την Ορθοδοξία, τον κατάταξε στον χορό των Αγίων της.