Κισσός | Θεραπευτικές Ιδιότητες Και Χρήσεις
Γνωστός από τους ομηρικούς χρόνους, ο κισσός ήταν αφιερωμένος στον θεό Διόνυσο και ονομαζόταν «Διονύσιον». Οι αρχαίοι Έλληνες τον θεωρούσαν σύμβολο της αθανασίας και στεφάνωναν με αυτόν τους ποιητές και τους πότες, γιατί πίστευαν ότι ανακουφίζει τον μεθυσμένο από τον πονοκέφαλο. Ο Διοσκουρίδης τον θεωρούσε πανάκεια για πολλές αρρώστιες.
Θεραπευτικές Ιδιότητες
Ο κισσός είναι αντισπασμωδικός σε περιπτώσεις κοκίτη, κατά της θρόμβωσης και κατά της σύλληψης.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Εφαρμογές
Στην ομοιοπαθητική χρησιμοποιούν ένα βάμμα του κισσού εναντίον της ρινίτιδας, της ραχίτιδας και του καταρράκτη.
Ο κορμός του κισσού σε βάμμα 1/10 έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία κατά του κοκίτη (10-20 σταγόνες τη μέρα, ανάλογα με την ηλικία, θεραπεύουν προοδευτικά) – πρέπει όμως να παρακολουθούμε για υπνηλία και τη διαστολή της ίριδας, μια που το φυτό επιδρά στον άνθρωπο όπως και η μπελαντόνα.
Τα φύλλα, σε τοπική εξωτερική χρήση, χρησιμοποιούνται ως αντινευραλγικά με μπάνια, με καταπλάσματα και με αλοιφές (με 10% οινόπνευμα στο οποίο έχουν μουσκέψει φύλλα).
Κοπανισμένα φύλλα και καρποί χρησιμοποιούνται κατά των δύσκαμπτων αρθρώσεων από ρευματισμούς, ενώ χυμός, σε εξωτερική χρήση, καταπραΰνει τους πρησμένους αδένες (όπως οι μαγουλάδες).
Επιπλέον, τα φύλλα του κισσού χρησιμοποιούνται ως ερεθιστικά, εμμηναγωγά, διαλυτικά και σμηκτικά, ενώ παλιοί γιατροί τα σύστηναν σε πολλές μικρές δόσεις κατά της φυματίωσης του μεσεντερίου.
Οινώδες αφέψημα του κισσού θεράπευε το ερυσίπελας, τα άτονα και μυκητώδη έλκη, το άχωρο (κασίδα), την ψώρα, την ψωρίαση και πολλές άλλες χρόνιες δερματικές παθήσεις.
Καταπλάσματα βρασμένων φύλλων ή επιθέματα με αφέψημα φύλλων θεραπεύουν τα εγκαύματα πρώτου και δευτέρου βαθμού.
Ο Χάλερ μεταχειριζόταν τα καταπλάσματα των φύλλων πάνω στους μαστούς για να σταματήσει την έκκριση του γάλακτος, ενώ ο Planchon χρησιμοποιούσε τα φύλλα ως καυτήρια και εκδόρια.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Οι χωρικοί παίρνουν δόση 10-12 ραγών σε καθάρσιο, ενώ πιστεύουν ότι πίνοντας 1 φλιτζάνι κρασί μέσα στο οποίο έχουν διαλύσει 3 γρ. σκόνη καρπών μπορούν να θεραπευτούν οι διαλείποντες πυρετοί, και ειδικότερα οι τεταρταίοι.
Οι παλαιότεροι θεωρούσαν τη ρητίνη ή τη γόμα των παλιών κορμών ως σπουδαίο διεγερτικό, εμμηναγωγό και διαλυτικό φάρμακο, καθώς και πολύ καλό αποτριχωτικό μέσο.
Η γόμα του κισσού λέγεται ότι έχει τις ιδιότητες της σμύρνας κι ότι ένα κομμάτι της μέσα στην κουφάλα ενός δοντιού σταματά και τον πιο δυνατό πονόδοντο, ενώ παράλληλα διαλύει και το κούφιο δόντι.
*Αυτό το άρθρο έχει μόνο πληροφοριακό χαρακτήρα και δεν έχει σκοπό την παροχή ιατρικής συμβουλής.
(Εγκυκλοπαίδεια Βοτάνων – Ρούλα Γκόλιου – Εκδ. Μαλλιάρης Παιδεία)
