Εορτάζοντες την 16ην του μηνός Αυγούστου
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΜΗΔΗΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΧΑΙΡΗΜΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 33 ΜΑΡΤΥΡΕΣ από την Παλαιστίνη
«Τη αυτή ημέρα η ανάμνησης τής εισόδου της αχειροτεύκτου μορφής του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (δηλαδή το άγιο Μανδήλιο) εκ της Έδεσσηνών πόλεως, εις ταύτην την θεοφύλακτον Βασιλίδα (Κων/πολη) ανακομισθείσης».
«Ή εν τω Ναώ της Ζωοδόχου ΠΗΓΗΣ εξάντλησις του αγιασμού και αύθις ανάδοσις».
«Τη αυτή ημέρα συνέφθασε και η μνήμη της μετ’ οικτιρμών επενεχθείσης ημίν εν τοις πάλαι χρόνοις φοβέρας απειλής του σεισμού, ης παρ’ ελπίδα πάσαν έλυτρώσατο ημάς ο πανοικτίρμων ΘΕΟΣ».
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ, Αρχιεπίσκοπος
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΕΙΛΟΣ, ο Ερικούσιος
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ, ο Μοναχός, ο εκ Μετεώρων
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ, ο νέος ασκητής, που ασκήτευσε στη νήσο Κεφαλληνία
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ από τον Βόλο
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, ο Νέος
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΔΩΡΟΘΕΟΣ, ΙΑΚΩΒΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ και ΣΑΡΑΝΤΗΣ – εύρεση των τιμίων λειψάνων τους
Ο ΟΣΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ, επίσκοπος Ευρίπου, κτήτορας της Ιεράς Μονής Πεντέλης.
[Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ, ο Μετεωρίτης]
Εορτάζοντες την 16ην του μηνός Αυγούστου
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΜΗΔΗΣ
Γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και σπούδασε την ιατρική επιστήμη. Η επιστημονική του γνώση δεν τον έκανε υπερήφανο, αλλά διατήρησε την ευσέβεια με την οποία τον ανέθρεψαν οι γονείς του. Και όπως ο Κύριος, ο Ιατρός των σωμάτων και των ψυχών των ανθρώπων, «έλάλει αύτοίς περί της βασιλείας του Θεού, και τους χρείαν έχοντας θεραπείας ιάσατο»1.
Μιλούσε δηλαδή σ’ αυτούς για τη βασιλεία του Θεού και γιάτρευε εκείνους που είχαν ανάγκη θεραπείας, έτσι και ο Διομήδης, μιμούμενος τον Κύριό του και Θεό του, εξασκούσε αφιλοκερδώς και φιλάνθρωπο το ιατρικό του επάγγελμα.
Συγχρόνως, όμως, με τη θεραπεία των σωμάτων, ο Διομήδης κήρυττε με θέρμη στους ασθενείς και τη σωτηριώδη αλήθεια του Ευαγγελίου και βοήθησε πολλές ψυχές να οδηγηθούν στο Σωτήρα Χριστό. Ο θείος ζήλος έφερε το Διομήδη μέχρι τη Νίκαια της Βιθυνίας. Όπου και εκεί θεράπευε ασθενείς και δίδασκε και καλλιεργούσε την πίστη.
Όταν όμως άρχισε ο διωγμός του Διοκλητιανού κατά των χριστιανών, η θεοκίνητη δραστηριότητα του Διομήδη καταγγέλθηκε στον αυτοκράτορα. Τότε αυτός διέταξε να συλλάβουν το Διομήδη. Άλλα πριν συλληφθεί, ο Θεός τον κάλεσε κοντά Του και οι απεσταλμένοι στρατιώτες τον βρήκαν νεκρό. Και όμως, έτσι νεκρό τον αποκεφάλισαν!
1. Ευαγγέλιο Λουκά, θ’ 11.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Των σωμάτων τάς νόσους θεραπεύων Διόμηδες, και ψυχών την ρώσιν εν λόγω, αληθείας έβράβευες· την θείαν είληφώς γαρ δωρεάν, τοις πάσχουσι ποικίλως βοηθείς· και Μαρτύρων ταις άκτίσι καταυγασθείς, σώζεις τους έκβοώντάς σοι* δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ένεργούντι δια σου. πάσιν ίάματα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΧΑΙΡΗΜΩΝ
Ασκητής της ερήμου. Απεβίωσε ειρηνικά την ώρα που εργαζόταν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ
Μαρτύρησε δια πυρός.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 33 ΜΑΡΤΥΡΕΣ από την Παλαιστίνη
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
«Τη αυτή ημέρα η ανάμνησης τής εισόδου της αχειροτεύκτου μορφής του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (δηλαδή το άγιο Μανδήλιο) εκ της Έδεσσηνών πόλεως, εις ταύτην την θεοφύλακτον Βασιλίδα (Κων/πολη) ανακομισθείσης».
Ό Σ. Εύοτρατιάδης, για την περίπτωση αυτή, γράφει τα εξής στο Αγιολόγιό του: «Ή της άχειροποιήτου εικόνος του Χριστού ανακομιδή εκ της Εδέσσης, ένθα έφυλάττετο μετά της επιστολής του Αύγάρου, έγένετο επί της βασιλείας Ρωμανού του Λεκαπηνού τφ 944 και κατετέθη εις τον εν Βλαχέρναις ναόν της Θεοτόκου.
Εξ ου μετετέθη εις τον εν Φορώ ναόν της Θεοτόκου, κατά δε το 967 Νικηφόρος ο Φωκάς μετεκόμισεν εξ Εδέσσης και την κέραμον, εφ’ ης άπετυπώθη ωσαύτως η εικών του Χριστού, δια το είναι ταύτην πλησίον της άχειροποιήτου εικόνος εν Έδέσση εν τω αύτώ τόπω.
Την περί της εικόνος παράδοσιν διέσωσεν ο Ιστορικός Εύσέβιος (Έκκ. Ίστ. βιβλ. Α’, κεφλ. ιγ’). η είκών απεστάλη υπό του Κυρίου προς τον τοπάρχην Εδέσσης Αύγαρον δια του αποστόλου Άνανίου μετ’ επιστολής του Κυρίου προς τον Αύγαρον εις άπάντησιν προηγουμένης επιστολής του τοπάρχου· (ιδ. ταύτας εν τοις Μηναίοις και τοις Συναξαρισταίς)».
Απολυτίκιο. Ήχος β’.
Την άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρησιν, των πταισμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός· βουλήσει γαρ ηύδόκησας σαρκί, ανελθειν εν τω Σταυρώ, ίνα ρύση ους έπλασας, εκ της δουλείας του εχθρού’ όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι · Χαράς έπλήρωσας τα πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις το σώσαι τον κόσμον.
«Ή εν τω Νοώ της Ζωοδόχου ΠΗΓΗΣ έξάντλησις του αγιασμού και αύθις άνάδοσις».
«Τη αυτή ήμερα συνέφθασε και η μνήμη της μετ’ οϊκτιρμών έπενεχθείσης ημιν εν τοις πάλαι χρόνοις φοβέρας απειλής του σεισμού, ης παρ’ ελπίδα πάσαν έλυτρώσατο ημάς ο πανοικτίρμων ΘΕΟΣ».
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ, Αρχιεπίσκοπος
Ή μνήμη του αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο (σελ. 103), χωρίς να δηλώνεται η αρχιεπισκοπή του. Ίσως να ήταν κάποιος από τους Αρχιεπισκόπους του Ιεροσολυμιτικού θρόνου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΕΙΛΟΣ, ο Ερικούσιος
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Ιωάννου Λασκάρεως, αδελφού του αυτοκράτορα Θεοδώρου Λασκάρεως, που βασίλευσε στη Νίκαια το 1204. Ο όσιος Νείλος, από το διωγμό των Λατίνων, κατέφυγε στα παράλια του Πόντου στη Μονή Ακοίμητων, όπου ηγούμενος ήταν ο όσιος Μάρκελος, ο οποίος τον χειροτόνησε Μοναχό με το όνομα Νείλος, από Νικόλαος.
Που ήταν το αρχικό του. Μετά από χρόνια, το 1261, ο Νείλος επανήλθε στην Κων/πολη, πήρε χρήματα από τη μητέρα του και έφυγε στα Ιεροσόλυμα, όπου έμεινε έξι χρόνια. Κατόπιν επανήλθε στην Κων/πολη για να εξοριστεί από τον λατινόφρονα αυτοκράτορα Μιχαήλ Α’ τον Παλαιολόγο στο Άγιον Όρος. Εκεί, στη Μονή Ιβήρων έμεινε 10 χρόνια.
Έπειτα, κλήθηκε από τον Ανδρόνικο Παλαιολόγο και αφού έλαβε χρήματα από την αδελφή του, ταξίδεψε σε πολλούς τόπους της Μεσογείου. Κατέληξε σ’ ένα ερημονήσι, την Ερικούσα, απ’ όπου πήρε και την επωνυμία Ερικούσιος. Το νησί αυτό ήταν κοντά στην Κέρκυρα και ασκήτευσε εκεί 10 χρόνια. Κατόπιν πέρασε στην Ήπειρο, όπου στη Θεσπρωτία έκτισε τη Μονή Ιερομερίου. Εκεί, μετά από πολλούς ασκητικούς αγώνες, έφθασε σε βαθιά γεράματα και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ, ο Μοναχός, ο εκ Μετεώρων
Ο νέος οσιομάρτυρας Νικόδημος από τα Μετέωρα, μαρτύρησε για την ευσέβειά του στις 16 Αυγούστου 1551. Άγνωστο πού και από ποιες συνθήκες.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ, ο νέος ασκητής, που ασκήτευσε στη νήσο Κεφαλληνία
Ό όσιος Γεράσιμος απεβίωσε την 15η Αυγούστου του έτους 1579, αλλά επειδή την ήμερα αυτή πανηγυρίζετε η μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τελείται η γιορτή του την 20ή Οκτωβρίου, τότε που έγινε η ανακομιδή του θαυματουργού λειψάνου του. Την ήμερα αυτή, όμως, αναγράφηκε η μνήμη της κοιμήσεώς του και γίνεται στην Κεφαλονιά μεγάλο πανηγύρι
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ από τον Βόλο
Ό άγιος αυτός νεομάρτυρας καταγόταν από ένα χωριό του Βόλου, Άγιος Γεώργιος ονομαζόμενο, της επαρχίας Δημητριάδος. Ήλθε κάποτε σαν πρεσβευτής των συγχωριανών του στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να παραπονεθεί για τις αδικίες κάποιου αγά σε βάρος των συμπατριωτών του, κατά την είσπραξη των φόρων.
Εκεί όμως, αντί να δικαιώσουν την παρουσία του, τον συνέλαβαν και τον πίεζαν να δεχτεί τη μουσουλμανική θρησκεία. Ο Σταμάτιος, αφού απέρριψε όλες τις κολακείες, τις υποσχέσεις και τους φοβέρες των Τούρκων, αποκεφαλίστηκε στις 16 Αυγούστου 1680 ήμερα Δευτέρα, μπροστά στο παλάτι, στην Αγία Σοφία. Μαρτύριο του Αγίου, που συνέγραψε ο μοναχός Ιάκωβος ο Αγιορείτης το 1680, βρίσκεται στον υπ’ αριθμ. 805 Κώδικα της Μονής Βατοπεδίου, φ. 12α-14.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ο Νέος
Γεννήθηκε στον Άγιο Λαυρέντιο του Πηλίου το 1667. Ο πατέρας του ονομαζόταν Κώστας Σταματίου και η μητέρα του Μέλω. Σε ηλικία 15 χρονών έμεινε ορφανός και το 1682 πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργαζόταν σ’ ένα καπηλειό.
Ο Απόστολος, επειδή ήταν και τουρκομαθής, ανέλαβε την υποστήριξη των αγρίως φορολογουμένων συμπατριωτών του, και απέδωσε αυτοπροσώπως αναφορά τους στον αρχιευνούχο. Κατά την επίδοση αυτή, ανέπτυξε και προφορικά με μεγάλη παρρησία τα δίκαια παράπονα των συμπατριωτών του. Λόγω αυτής της παρρησίας, φυλακίστηκε και με ψεύτικες κατηγορίες καταδικάστηκε σε θάνατο. Έτσι δέχτηκε το στεφάνι του μαρτυρίου, αποκεφαλισθείς στις 16 Αυγούστου 1686 στην Κων/πολη, όταν ήταν 19 χρονών.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’.
Θείον βλάστημα της Θεσσαλίας, νέον καύχημα της Εκκλησίας, ανεδείχθης Νεομάρτυς Απόστολε· υπέρ Χριστού γαρ άθλήσας στερρότατα, της ευσέβειας την δόξαν έτράνωσας. Άλλα πρέσβευε Κυρίω τω Σέ δοξάσαντι, δωρήσασθαι ήμιν το μέγα έλεος.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΔΩΡΟΘΕΟΣ, ΙΑΚΩΒΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ και ΣΑΡΑΝΤΗΣ – εύρεση των τιμίων λειψάνων τους
Γι’ αυτούς δεν αναφέρουν τίποτα οι Συναξαριστές. Ακολουθία τους συνέταξε ο π. Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Υπάρχει όμως παλιό χειρόγραφο, που φυλάσσεται στον φερώνυμο Ναό των Αγίων στα Μέγαρα Αττικής που μας πληροφορεί ότι η εύρεση των τιμίων λειψάνων τους έγινε το έτος 1798 σε τοποθεσίες της πόλεως των Μεγάρων, μετά από εμφάνισή τους σε όνειρο ενός εννιάχρονου παιδιού, που ονομαζόταν Παΐσιος.
Ο ΟΣΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ, επίσκοπος Ευρίπου, κτήτορας της Ιεράς Μονής Πεντέλης.
Γεννήθηκε στο χωριό Κάλαμος Αττικής το έτος 1510. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και του δίδαξε τα πρώτα χριστιανικά γράμματα. Από παιδί ο Τιμόθεος διακρινόταν για το αγνό ήθος του και την ευλάβειά του στα θεία. Σπούδασε τα Ιερά γράμματα στην Αθήνα με τη βοήθεια του τότε επισκόπου Ωρωπού. Μετά τις σπουδές του, επέστρεψε στον Ωρωπό, κοντά στον προστάτη του Επίσκοπο, ο όποιος τον χειροτόνησε Διάκονο και κατόπιν ιερέα.
Μετά το θάνατο του επισκόπου αυτού, τη θέση του ανέλαβε ο Τιμόθεος. Τόσο όμως μεγάλο ήταν το πνευματικό έργο του Τιμοθέου στον λαό του Θεού, ώστε αργότερα εκλέχτηκε Αρχιεπίσκοπος Ευρίπου (Χαλκίδος).
Οι δυσκολίες όμως της εποχής εκείνης ανάγκασαν τον Τιμόθεο να καταφύγει το 1575 στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τον Κάλαμο Αττικής. Εκεί, αναχώρησε στο όρος της Πεντέλης, όπου το 1578 έκτισε την Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου και αργότερα πήρε το όνομα του Οσίου αυτού Πατρός.
Το 1590 πήγε στο νησί Κέα (Τζια), όπου στις 16 Αυγούστου παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του. Η αγία του κάρα σώζεται μέχρι ση μέρα στην Ιερά Μονή Πεντέλης.
[Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ, ο Μετεωρίτης]
Εορτάζοντες την 16ην του μηνός Αυγούστου
