Εορτάζοντες την 17ην του μηνός Αυγούστου
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΥΡΩΝ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΡΑΤΩΝ, ΦΙΛΙΠΠΟΣ, ΕΥΤΥΧΙΑΝΟΣ και ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΥΛΟΣ και ΙΟΥΛΙΑΝΗ και οι μαζί μ’ αυτούς μαρτυρήσαντες ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΟΣ, ΚΟΔΡΑΤΟΣ και ΑΚΑΚΙΟΣ οι δήμιοι
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΥΡΣΟΣ, ΛΕΥΚΙΟΣ, ΚΟΡΩΝΑΤΟΣ και η συνοδεία τους
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΙΓΛΩΝ
Ο ΟΣΙΟΣ ΗΛΙΑΣ, ο Νέος
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, εν τοις Αρματίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ο Οσιομάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ο Μοναχός από τη Σαμαρίνα της Πίνδου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΥΠΙΟΣ Ζωγράφος, ο εν Σπηλαίω (Ρώσος)
Εορτάζοντες την 17ην του μηνός Αυγούστου
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΥΡΩΝ
Ό Άγιος Μύρων μαρτύρησε όταν αυτοκράτωρ ήταν ο Δέκιος, το 250 μ. Χ. Καταγόμενος από πλούσια οικογένεια, θα μπορούσε να ζήσει άνετα, με όλα τα επίγεια αγαθά που θα επιθυμούσε. Όμως η μεγάλη του αγάπη προς τον Χριστό, έκανε το Μύρωνα να χειροτονηθεί Ιερέας.
Αφιερώθηκε, λοιπόν, ολοκληρωτικά στο ποιμαντικό του καθήκον και δίδασκε, νουθετούσε και βοηθούσε το κάθε ένα μέλος του ποιμνίου του. Μεριμνούσε καθημερινά για τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά. Κάποτε, ο έπαρχος Αχαΐας Αντίπατρος πήγε στον τόπο όπου λειτουργούσε ο Μύρων και συνέλαβε πολλούς χριστιανούς.
Για να εκβιάσει τον Μύρωνα να αλλαξοπιστήσει, έφερε μπροστά του το ποίμνιο του και του είπε ότι αν αυτός αρνηθεί τον Χριστό, θα τους αφήσει όλους ελεύθερους. Ο Μύρων μειδίασε και απάντησε: «Αν ήταν για τη σωτηρία των πνευματικών μου παιδιών, πρόθυμα θα έδινα τη ζωή μου. Τώρα όμως δεν πρόκειται γι’ αυτό. Ας δώσουν λοιπόν οι ίδιοι απάντηση».
Τότε όλοι μαζί φώναξαν: Όχι. Μια ανθρώπινη ψυχή είναι ασύγκριτα πολυτιμότερη από μύρια σώματα και από τον κόσμο όλο. Ποιος λοιπόν από μας θέλει να δεχθεί, ώστε να χάσει τη ψυχή του ο πνευματικός μας πατέρας, για να ζήσουν λίγο περισσότερο στον πρόσκαιρο αυτό κόσμο οι δικές μας σάρκες;». Ο έπαρχος, εξοργισμένος από την απάντηση, αφού βασάνισε με φρικτό τρόπο τον Μύρωνα, τελικά τον αποκεφάλισε.
Απολυτίκιο. ‘Ηχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως θείον άλάβαστρον, των ιερών αρετών, πιστώς Ίεράτευσας, τη Έκκλησία Χριστού, και χαίρων ένήθληοας· όθεν τη εύωδία, των εν σοι χαρισμάτων, Μύρων Ίερομάρτυς, των παθών το δυσώδες, απέλασαν άνενδότως, εκ των ψυχών ημών.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΡΑΤΩΝ, ΦΙΛΙΠΠΟΣ, ΕΥΤΥΧΙΑΝΟΣ και ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
Οι Άγιοι αυτοί ήταν κάτοικοι της Νικομήδειας και καθημερινά πήγαιναν στο αμφιθέατρο και συστηματικά δίδασκαν και κατηχούσαν ειδωλολάτρες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, πολλοί ειδωλολάτρες να πιστέψουν στον Χριστό και το αμφιθέατρο σχεδόν άδειασε από θεατές άπρεπων θεαμάτων. Ο άρχοντας της Νικομήδειας παρατήρησε την αραίωση των θεατών, έμαθε την αίτια και διέταξε την άμεση σύλληψη των τεσσάρων Άγιων.
Αυτοί δε δίστασαν και μπροστά του να ομολογήσουν τον Χριστό και τα έργα που επιτελούσαν για την αγάπη Του. Εξοργισμένος ο άρχοντας διέταξε και τους βασάνισαν σκληρά. Κατόπιν τους έριξαν ζωντανούς στη φωτιά και έτσι ένδοξα έλαβαν όλοι το στεφάνι του μαρτυρίου.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΥΛΟΣ και ΙΟΥΛΙΑΝΗ και οι μαζί μ’ αυτούς μαρτυρήσαντες ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΟΣ, ΚΟΔΡΑΤΟΣ και ΑΚΑΚΙΟΣ οι δήμιοι
Ό άγιος Παύλος και η αγία Ιουλιανή ήταν αδέλφια και έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυρηλιανού (270-275). Οι γονείς των τους ανέθρεψαν με όλη τη ζωή της χριστιανικής πίστης, ικανούς δηλαδή όχι μόνο για να πιστεύουν και να στολίζονται από τη χρηστότητα της ζωής, αλλά και για να φέρουν επ’ ώμου το σταυρό τους και να είναι έτοιμοι και πρόθυμοι για όλες τις θυσίες της κατά Χριστόν αυταπάρνησης.
Και όταν ο πατέρας και η μητέρα τους έφυγαν απ’ αυτή τη ζωή, ο Παύλος και η Ιουλιανή έμειναν στο θεοχάρακτο δρόμο τους. Ο Παύλος διέπρεπε μεταξύ των νέων, στους όποιους πολλές φορές γινόταν δάσκαλος με τις φωτεινές γνώσεις του και με την καθαρή ζωή του.
Το ίδιο βέβαια και η Ιουλιανή μεταξύ των νεαρών κοριτσιών. Έτσι, αδελφός και αδελφή έγιναν από τα λαμπρότερα σεμνώματα της χριστιανικής Εκκλησίας στην Πτολεμαΐδα. Αυτό όμως, προκάλεσε το μίσος των ειδωλολατρών και κατήγγειλαν τα δύο αδέλφια στον αυτοκράτορα Αυρηλιανό, όταν κάποτε αυτός πέρασε από την πόλη τους.
Ο Αύρηλιανός, μη μπορώντας και αυτός να κλονίσει την πίστη τους, διέταξε να βασανιστούν σκληρά. Και ενώ οι δήμιοι Στρατόνικος, Κοδράτος και Ακάκιος, τους βασάνιζαν, θαύμασαν τη ψυχική τους ανδρεία, ομολόγησαν τον Χριστό και αποκεφαλίστηκαν επί τόπου. Τέλος, οι νέοι δήμιοι, αφού έκαψαν τις σάρκες τους με αναμμένες λαμπάδες και είδαν ότι και πάλι τα δύο αδέλφια έμεναν αμετακίνητα στην πίστη τους, τους αποκεφάλισαν.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΥΡΣΟΣ, ΛΕΥΚΙΟΣ, ΚΟΡΩΝΑΤΟΣ και η συνοδεία τους
Ίσως να συγχέονται με αυτούς της 14ης Δεκεμβρίου και το όνομα Καλλίνικος του τρίτου μάρτυρα να έγινε Κορωνάτος. Πάντως γι’ αυτούς τους τρεις αναφέρεται ότι «τελείται αυτών η σύναξις πλησίον των Έλενιανών».
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΙΓΛΩΝ
Ήταν αναχωρητής που έζησε ασκητικά και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΗΛΙΑΣ, ο Νέος
Ιδρυτής Μονής, αναχωρητής. Καταγόταν από τη Σικελία. Προφήτευσε την άλωση της Θεσσαλονίκης. Ταξίδεψε στην Πελοπόννησο και στην Κωνσταντινούπολη, όπου και ασθένησε και κατά την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη κατέλυσε στο ναό των Αγίων Αποστόλων και του Αγίου Δημητρίου. Πέθανε την 17η Αυγούστου του 903, οπότε και η μνήμη του.
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ εν τοις Άρματίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ο Οσιομάρτυρας
Ή μνήμη του αναφέρεται στο Βυζαντινό Εορτολόγιο του Γεδεών (σελ. 158).Μαρτύρησε υπέρ των αγίων εικόνων στα χρόνια του αυτοκράτορα Κοπρώνυμου το 768. Ήταν μοναχός στο βουνό του Αυξεντίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ο Μοναχός από τη Σαμαρίνα της Πίνδου.
Στύλος και εδραίωμα των σκλαβωμένων Ελλήνων ο μοναχός Δημήτριος, γεννήθηκε στη Σαμαρίνα της Πίνδου στα τέλη του 18ου αιώνα. Έγινε μοναχός στο μοναστήρι της Πατρίδας του, όπου με προσευχή και νηστεία εξάγνισε το σώμα και τη ψυχή του. Μετά την κατάπνιξη από τον Αλή Πασά το 1808 της επανάστασης που υποκίνησε ο παπα – Ευθύμιος Βλαχάβας, ο Δημήτριος βγήκε από το μοναστήρι του και γύριζε τα χωριά κηρύττοντας το λόγο του Θεού και διδάσκοντας υπομονή στις θλίψεις.
Μετά από συκοφαντία τον συνέλαβε ο Αλή Πασάς και τον φυλάκισε. Κατόπιν διέταξε τον άγριο βασανισμό του. Έτσι οι δήμιοι με καλαμένιες ακίδες τρύπησαν τους βραχίονες του και έπειτα τις έμπηξαν στα νύχια των χεριών και των ποδιών του.
Στη συνέχεια έσφιξαν το κεφάλι του σε μέγγενη και κατόπιν αφού τον κρέμασαν ανάποδα τον έκαιγαν από κάτω με φωτιά. Βλέποντας κάποιος Τούρκος την γενναιότητα του Δημητρίου, πίστεψε στον Χριστό και έπειτα μαρτύρησε.
Ύστερα ο Αλή Πασάς έκτισε τον Δημήτριο μέσα σ’ έναν τοίχο, αφήνοντας μόνο το κεφάλι του απ’ έξω για να παρατείνει το μαρτύριο. Ο Μάρτυρας άντεξε έτσι 10 ήμερες. Τελικά παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό, το έτος 1808. Το μαρτύριό του συνέγραψε ο πρόξενος της Γαλλίας στα Ιωάννινα, Ε. Pouqueville·
(Το μαρτύριο του οσιομάρτυρα Δημητρίου, αντέγραψε κατόπιν ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Δουκάκης και ο Άγιος Νικόδημος στους Συναξαριστές τους καθώς και ο Σ. Εύστρατιάδης στο Αγιολόγιό του δεν αναφέρουν τη μνήμη του νεομάρτυρα αυτού.
Στην τοπική αγιολογία της Ιεράς Μητροπόλεως Γρεβενών, ένα Ημερολόγιο της Εκκλησίας της Ελλάδος (1963), σελ. 306, αναφέρει τη μνήμη του Αγίου την 18η Αυγούστου. Το Μέγα Ευχολόγιο όμως, καθώς και ο Otto Meinardus, αναφέρουν τη μνήμη του την 17η Αυγούστου).
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΥΠΙΟΣ Ζωγράφος ο εν Σπηλαίω (Ρώσος)
Εορτάζοντες την 17ην του μηνός Αυγούστου
pigizois.net
Δείτε κι άλλα θέματα ΕΔΩ
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook και ακολουθήστε μας στο Twitter και στο Instagram
Ευχαριστούμε για την επίσκεψη. Με αγάπη
