Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, Πατριάρχης Κων/πολης
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, ο νέος, Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ο ΟΣΙΟΣ ΦΑΝΤΙΝΟΣ, ο θαυματουργός
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΞΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, που μαρτύρησαν στη Μελιτινή
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΡΜΑΤΑΣ
Η ΟΣΙΑ ΒΡΥΑΙΝΗ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 16 ΜΑΡΤΥΡΕΣ, οι Θηβαίοι
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΕΥΛΑΛΙΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΗΛΙΞ, ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΤΟΣ, ΣΕΠΤΙΜΙΝΟΣ και ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΦΥΛΑΞ
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ηγεμόνας της Ρωσίας
Ο ιερομάρτυς Φιλωνίδης. Γράφεται και Φιλονείδης.
Εορτάζοντες την 30ην του μηνός Αυγούστου
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ήταν, όπως λέγουν, “άποστολικοίς χαρίσμασι λαμπρυνόμενος”. Σαν πρεσβύτερος ακόμα, διακρινόταν για τη μεγάλη του ευσέβεια, την αρετή και την αγαθότητα του. Στην Α’ Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, ο τότε Πατριάρχης τον εξέλεξε αντιπρόσωπό του.
Και όταν στη Σύνοδο αυτή καταδικάστηκε ο Άρειος, ο Αλέξανδρος, αν και γέροντας 70 χρονών, δέχθηκε να περιοδεύσει στη Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία και στην υπόλοιπη Ελλάδα, για να διδάξει και να γνωστοποιήσει τα ορθά δόγματα των αποφάσεων της Συνόδου της Νικαίας. Αλλά ενώ βρισκόταν στην περιοδεία αυτή, ο πατριάρχης Μητροφάνης απεβίωσε.
Όρισε όμως διάδοχό του τον Αλέξανδρο, διότι, παρά το γήρας του, είχε τα κατάλληλα εφόδια για τη διακυβέρνηση της αρχιεπισκοπής της πρωτεύουσας. Πράγματι, σαν Πατριάρχης ο Αλέξανδρος ανταποκρίθηκε σωστά στις δύσκολες περιστάσεις των καιρών.
Τότε ο Άρειος είχε εξαπατήσει το βασιλιά Κωνσταντίνο ότι δήθεν πιστεύει ορθά. Και ο βασιλιάς διέταξε τον Αλέξανδρο να αφήσει τον Άρειο να μετέχει της Θείας Κοινωνίας. Ο Αλέξανδρος, λυπημένος, προσευχήθηκε στο Θεό και ζήτησε τη βοήθειά Του. Η δέηση του Ιεράρχη εισακούσθηκε. Και το πρωί που ο Άρειος με πομπή θα πήγαινε στην εκκλησία, βρέθηκε το σώμα του σχισμένο και σκωληκόβρωτο! Ο Άγιος Αλέξανδρος απεβίωσε ειρηνικά το 340 μ. Χ.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Την ωραιότητα.
Μύσται ουράνιοι άποδεικνύμενοι, θείοι έκφάντορες τω κόσμω ώφθητε, την Έκκλησίαν του Χριστού, ποιμάναντες θεαρέστως, ίερέ Αλέξανδρε, της Τριάδος ο πρόμαχος, Ιωάννη ένδοξε, ο της χάριτος τρόφιμος, και Παύλε Ιερέων ακρότης* όθεν υμάς άνευφημούμεν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, Πατριάρχης Κων/πολης
Πρόκειται μάλλον για τον Ιωάννη τον ονομαζόμενο Ξιφιλίνο, που διαδέχτηκε τον Πατριάρχη Κωνσταντίνο τον Γ’. Γεννήθηκε το 1006 στην Τραπεζούντα και διακρίθηκε για τη μεγάλη του παιδεία και τα μεγάλα πολιτικά αξιώματα που είχε καταλάβει. Κατόπιν όμως αποσύρθηκε σε κάποια μονή της Βιθυνίας, όπου μόνασε 10 χρόνια.
Από κει προσκλήθηκε για να καταλάβει τον πατριαρχικό θρόνο. Χειροτονήθηκε ιερέας και μετά μια εβδομάδα -την 1η Ιανουαρίου 1064- επίσκοπος. Ο Ιωάννης λειτουργούσε και κήρυττε κάθε μέρα στους ναούς της πρωτεύουσας, επισκεύασε τις εικόνες της αγίας Σοφίας και μοίραζε δωρεάν ψωμί και σιτάρι στους φτωχούς.
Πέθανε το 1075, και να πώς τον περιγράφει ένας από τους συγχρόνους του: “άνεφάνη άνήρ πρώτον μεν καθαρώτατος και αγνότατος και προ παντός ρύπου σωματικού καθάπαξ απεχόμενος. Έπειτα δε τα εις καταφρόνησιν χρημάτων και ακτημοσύνην τελείαν και την προς τους πένητας φιλανθρωπίαν και μετάδοσιν κατ’ ουδέν έλάττων του περιβόητου εκείνου Ελεήμονος, και ταις άλλοις δε άρεταΐς πάοαις συλλήβδην ειπείν άφθόνως κοσμούμενος, αλλά και τω λόγω πολύς, και παιδεύσεως πάσης μετειληχώς και νομομαθείς εξαίρετος”.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, ο νέος, Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Για τον Πατριάρχη Παύλο δεν έχουμε σαφείς και συγκεκριμένες πληροφορίες. Μερικοί νομίζουν ότι πρόκειται για τον Παύλο τον Γ’. Αυτός πατριάρχευσε το 686-693. Προήδρευσε της Πανθέκτης λεγομένης Συνόδου. Άλλοι νομίζουν ότι πρόκειται για τον Πατριάρχη Παύλο τον Δ’. Αυτός καταγόταν από την Κύπρο και έλαμψε, κατά τον Θεοφάνη, στα λόγια και στα έργα.
Ανέβηκε στον θρόνο το 770 παραιτήθηκε στα τέλη Αυγούστου του 784 και αποσύρθηκε στη Μονή Φλώρου, όπου έζησε σαν απλός μοναχός μόνο δύο ή τρεις μήνες από την παραίτησή του. Ανήκε στους ζηλωτές της Ορθοδοξίας και διακρίθηκε για της ελεημοσύνες του. (Η μνήμη του – σε ορισμένους Συναξαριστές – περιττά επαναλαμβάνεται και την 2α Σεπτεμβρίου).
Ο ΟΣΙΟΣ ΦΑΝΤΙΝΟΣ, ο θαυματουργός
Καταγόταν από την Καλαβρία της Ιταλίας. Ο πατέρας του ονομαζόταν Γεώργιος και η μητέρα του Βρυαίνη. Από μικρός αφοσιώθηκε στην υπηρεσία της πίστης και ήταν τόσο ενάρετος και μορφωμένος, ώστε να τον παρακολουθούν και πολλοί μαθητές, που τους δίδασκε την έμπρακτη ευσέβεια.
Σε ηλικία 60 χρονών, αφού πήρε δύο από τους μαθητές του, τον Βιτάλιο και τον Νικηφόρο, πήγε στην Πελοπόννησο, όπου εγκαταστάθηκε για λίγο καιρό στην Κόρινθο και έφερε πολλές ψυχές στη Σωτηρία. Κατόπιν επισκέφθηκε την Αθήνα, όπου προσκύνησε στο ναό της Θεοτόκου. Έπειτα πήγε στη Λάρισα και από ‘κει στη Θεσσαλονίκη. Εδώ έμεινε οκτώ ολόκληρα χρόνια υπηρετώντας το Ευαγγέλιο και απεβίωσε ειρηνικά υπέργηρος (974).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΞΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, που μαρτύρησαν στη Μελιτινή
Μαρτύρησαν, αφού τους έπνιξαν μέσα στη θάλασσα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΡΜΑΤΑΣ
Ασκητής της Έρημου. Απεβίωσε ειρηνικά.
Η ΟΣΙΑ ΒΡΥΑΙΝΗ
Ίσως είναι αυτή η μητέρα του Όσιου Φαντίνου. Απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 16 ΜΑΡΤΥΡΕΣ, οι Θηβαίοι
Μαρτύρησαν δια ξίφους
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΕΥΛΑΛΙΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά. Ίσως να είναι Κύπριος.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΗΛΙΞ, ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΤΟΣ, ΣΕΠΤΙΜΙΝΟΣ και ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
Και οι τέσσερις διακρίθηκαν για τον αγώνα τους εναντίον της απιστίας. Συνελήφθησαν και ανακρίθηκαν για αρκετό χρονικό διάστημα. Ο έπαρχος για να τους αλλαξοπιστήσει, έφερε εθνικούς φιλοσόφους, που προσπάθησαν μπροστά τους να αποδείξουν ότι ο Χριστιανισμός είναι μωρία. Αλλά οι άξιοι υπηρέτες του Χριστού, ανέτρεπαν ένα προς ένα όλα τα αμαθή και σοφιστικά επιχειρήματα και ενέμειναν στην ομολογία του Χριστού. Τότε υπεβλήθησαν σε φρικτά βασανιστήρια και στο τέλος τους αποκεφάλισαν.
Ο ΟΣΙΟΣ ΦΥΛΑΞ
Άγνωστος στους Συναξαριστές. Αναφέρεται στον Ιεροσολυμιτικό Κώδικα 1096 φ. 123 ως έξης: “Μνήμη των οσίων πατριαρχών Αλεξάνδρου, Ιωάννου και Παύλου του νέου και του οσίου Φύλακος” (βλ. Δημητριεύσκη, τυπικά Β’ σελ. 55).
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ηγεμόνας της Ρωσίας
Υπήρξε άρχοντας Βλαδημηρίας και Νεαπόλεως της Ρωσίας και έγινε μοναχός με το όνομα Αλέξιος. Απεβίωσε ειρηνικά το 1263. Ακολουθία του Όσιου αυτού συνέταξε ο Κων/νος Οικονόμος.
Ο ιερομάρτυς Φιλωνίδης. Γράφεται και Φιλονείδης.
Ευχαριστούμε για την επίσκεψη. Με αγάπη