Εορτάζοντες την 8ην του μηνός Αυγούστου
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ο Ομολογητής, επίσκοπος Κυζίκου
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΥΡΩΝ ο Θαυματουργός, επίσκοπος Κρήτης
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ, ηγούμενος Ορόβων
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ, ΛΕΩΝΙΔΗΣ και τα ΑΓΙΑ ΝΗΠΙΑ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ ΟΣΙΟΙ και ΑΣΚΗΤΕΣ από την Αίγυπτο
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ από την Τύρο
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΡΑΚΙΟΣ
Τη αύτη ημέρα η ανάμνησης των εγκαινίων των Άγιων Αποστόλων ΠΕΤΡΟΥ και ΠΑΥΛΟΥ,
Εγκαίνια ναού της Θεοτόκου (έν Ιερουσαλύμοις)
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ από τη Ζαγορά
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ από τη Βουλγαρία
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ζωγράφος, ο εν τω σπηλαίω (Ρώσος).
Εορτάζοντες την 8ην του μηνός Αυγούστου
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ο Ομολογητής, επίσκοπος Κυζίκου
Ό Απόστολος Παύλος θέλοντας να τονίσει τη μεγάλη σημασία της ομολογίας της πίστης μας προς τον Χριστό, είπε: “Έχοντες ούν αρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τους ουρανούς, Ιησούν τον υίόν του Θεού, κρατώμεν της ομολογίας”1.
Αφού, δηλαδή, έχουμε μεγάλο Αρχιερέα, που έχει πλέον περάσει από τους ουρανούς και μπήκε στην αιώνια κατάπαυση, όπου μας περιμένει, που δεν είναι απλός άνθρωπος, αλλά είναι ο Υιός του Θεού, ας κρατάμε καλά την ομολογία της πίστης μας προς Αυτόν, τον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Ένα τέτοιο παράδειγμα ομολογίας ήταν και ο Άγιος Αιμιλιανός, που έζησε μεταξύ 8ου και του 9ου αιώνα.
Ο Αιμιλιανός ήταν επίσκοπος Κυζίκου μετά το Νικόλαο, στα χρόνια 787-815. Αγωνίστηκε με όλη τη δύναμη που του παρείχε ο Θεός για την τιμητική προσκύνηση των αγίων εικόνων, όταν αυτοκράτορας ήταν ο εικονομάχος Λέων ο Ε’. Αθλητής της Ορθοδοξίας, μιλούσε θερμότατα γι’ αυτή και ενίσχυε τους πιστούς να υπομένουν καρτερικά τους ασεβείς διωγμούς. Υπέφερε πολλές κακοπάθειες και θλίψεις και πέθανε τελικά εξόριστος, σαν γνήσιος Ομολογητής της ορθής πίστης.
1. Προς Εβραίους, δ’14
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Της του Λόγου εικόνος διαγράψας την έλλαμψιν, Αιμιλιανέ Ίεράρχα δια βίου ορθότητας, την ένσωμον Εικόνα του Χριστού, έδίδαξας τιμάσθαι ευσεβώς· δια τούτο ως ποιμένα και άθλητήν, τιμώμέν σε κραυγάζοντες’ δόξα τω παρασχόντι σοι Ίσχύν, δόξα τω σέ στεφανώσαντι, δόξα τω δωρουμένω δια σου, πάσι την άφεσιν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΥΡΩΝ ο Θαυματουργός, επίσκοπος Κρήτης
Ό άγιος Μύρων γεννήθηκε κοντά στην Κνωσό της Κρήτης. Ευσεβής από την παιδική του ηλικία, παντρεύτηκε και υπήρξε πρότυπο συζύγου και πατέρα. Διέπρεψε σ’ όλες τις αρετές και αναδείχτηκε απαράμιλλος στην ελεημοσύνη και τη φιλανθρωπία. Μια νύκτα, όταν πήγε να δει τους αγρούς του, την εποχή του θέρους, βρήκε μέσα κλέφτες να κλέβουν το βίος του.
Ο άγιος Μύρων λυπήθηκε, όχι γιατί έκλεβαν το βίος του, αλλά γιατί δεν ήρθαν να του ζητήσουν να δώσει ο ίδιος ό, τι ήθελαν να κλέψουν. Και όχι μόνο δεν κατήγγειλε την αδικία, αλλά και προστάτεψε κατόπιν τους δράστες. Εκείνοι συγκινημένοι μπροστά σε τόση αγαθότητα, έγιναν αργότερα από τους καλύτερους χριστιανούς.
Ο Μύρων χάρηκε υπερβολικά, γι’ αυτό και έλεγε: αν οι πλούσιοι ήταν καλύτεροι, δηλαδή πιο φιλάνθρωποι, οι φτωχοί δεν θα είχαν την ανάγκη να ζητήσουν στην κλοπή το ψωμί τους. Γι΄ αυτό όπου η κλοπή ακμάζει, να θεωρήσετε σα βέβαιο ότι εκεί προηγήθηκε η ωμότητα και η πλεονεξία. Τα χρόνια όμως ήταν σκληρά για τους χριστιανούς.
Συχνοί ήταν οι διωγμοί εναντίον τους. Ο Μύρων διακρίθηκε στην εμψύχωση των πιστών και το έτος 180 μ. Χ. έγινε επίσκοπος Κρήτης. Την επισκοπή διοίκησε όπως και την οικογένειά του, δηλαδή με ευσέβεια και στοργή. Πέθανε 100 χρονών και τον θρήνησε τόσο η οικογένεια του, όσο και το ποίμνιο του, που επίσης ήταν οικογένεια του.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ, ηγούμενος Ορόβων
Από την οικογένειά του έμαθε να αγωνίζεται για το Ευαγγέλιο που σημαίνει για την αγάπη υπέρ του Θεού και του πλησίον. Όταν πήγε στο μοναστήρι εργάστηκε φιλότιμα για την ευσέβεια μέσα στη μοναχική αδελφότητα, καθώς επίσης και υπέρ της ταπεινοφροσύνης και της Φιλαδέλφειας. Και όταν έγινε ηγούμενος, ανέδειξε το μοναστήρι του κέντρο φιλανθρωπικής υπηρεσίας.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ, ΛΕΩΝΙΔΗΣ και τα ΑΓΙΑ ΝΗΠΙΑ
Μαρτύρησαν δια πυρός. Η σύναξή τους γίνεται στην Αγία Ειρήνη στις Ιουστινιαναίς.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ ΟΣΙΟΙ και ΑΣΚΗΤΕΣ από την Αίγυπτο
Απεβίωσαν ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ από την Τύρο
Μαρτύρησαν, αφού θανατώθηκαν συρόμενοι κατά γης.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΡΑΚΙΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους. (Ορισμένα αγιολόγια μαζί με τη μνήμη του αγίου Στυρακίου αναφέρουν και αυτή, κάποιου μάρτυρα Ερμολάου).
Τη αύτη ημέρα η ανάμνησης των εγκαινίων των Άγιων Αποστόλων ΠΕΤΡΟΥ και ΠΑΥΛΟΥ,
εν τω περιτειχίω, του Άγιου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου, ένδον του σεπτού οίκου της Ύπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Μαρναίου και του Όσιου ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ. Και η άνάμνησις, ότε εγένετο η του ηλίου έκλειψις από έκτης ώρας έως ενάτης,
ώστε και τους αστέρας φανήναι, εν έτει από κτίσεως Κόσμου έξακισχιλιοστώ τριακοσιοστώ ένενηκοστώ ένάτω, ηλίου έχοντος κύκλους πεντεκαίδεκα, και σελήνης κύκλους τους αυτούς, Ίνδικτιώνος ενάτης επί της βασιλείας Λέοντος του σοφού και Αλεξάνδρου του αδελφού αυτού, των ευσεβών και φιλοχρίστων βασιλέων.
Εγκαίνια ναού της Θεοτόκου (έν Ιερουσαλύμοις)
Σύμφωνα με τον Λαυριωτικό Κώδικα Γ 74 (φ. 10Οβ).
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ από τη Ζαγορά
Ο ένδοξος νεομάρτυρας του Χρίστου Τριαντάφυλλος ήταν από τη Ζαγορά της Μαγνησίας, που βρισκόταν κοντά στο Βόλο. Γεννήθηκε το 1663. Εργαζόταν ως ναύτης στα πλοία και όταν ήταν 17 χρονών συνελήφθη για άγνωστη σε μας αιτία από τους Τούρκους, που τον εκβίαζαν να γίνει μωαμεθανός.
Ο Τριαντάφυλλος, όμως, το ευωδιαστό αυτό λουλούδι της Ορθοδοξίας, προτίμησε μύριους θανάτους παρά ν’ αρνηθεί τον Χριστό. Βασανίστηκε ποικιλοτρόπως, αλλά έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του φωνάζοντας: “Χριστιανός είμαι, δεν αρνούμαι τον Σωτήρα μου Χριστό”.
Τελικά τον θανάτωσαν στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης με αποκεφαλισμό στις 8 Αυγούστου 1680. Ήταν τότε 18 χρονών. Έτσι η μακαριά ψυχή του ανέβηκε στον ουρανό και πήρε από τον αθλοθέτη Χριστό το αμάραντο στεφάνι της νίκης.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ από τη Βουλγαρία
Πατρίδα του η πόλη Ροδοβίσι της επαρχίας Στρούμιτζα της Βουλγαρίας. Είκοσι χρονών ήλθε στη Θεσσαλονίκη και δούλευε σαν υπάλληλος σε κάποιο εμπορικό κατάστημα. Κάποια μέρα, βοήθησε το αφεντικό του για τη λαθραία εξαγωγή ενδυμάτων έξω από το Κάστρο της Θεσ/νικης, για να μη πληρώσει φόρους.
Ο Αναστάσιος, μάλιστα, φόρεσε και μια τούρκικη στολή προκειμένου να περάσει το εμπόρευμα. Αλλά ενώ περνούσε την πύλη, Τούρκοι φοροεισπράκτορες τον ρώτησαν αν είχε ανάλογα έγγραφα για την εξαγωγή των ενδυμασιών. Αυτός με αφέλεια απάντησε ότι ήταν Τούρκος. Για να το επιβεβαιώσει αυτό, οι Τούρκοι υπάλληλοι του ζήτησαν να κάνει “σαλαβάτι” (ομολογία). Ο νέος, στο άκουσμα του αιτήματος αυτού, έμεινε άφωνος.
Αμέσως τότε τον άρπαξαν οι Τούρκοι και με άγρια χτυπήματα τον οδήγησαν στον αγά. Εκεί ο Αναστάσιος, παρά τις κολακείες και τις φοβέρες του αγά, έμεινε ακλόνητος στη χριστιανική πίστη. Κατόπιν οδηγήθηκε στον κριτή και έπειτα σ’ άλλον άρχοντα, οπου φυλακίστηκε και βασανίστηκε ανελέητα. Αλλά επειδή και πάλι ομολογούσε τον Χριστό τον καταδίκασαν σε θάνατο.
Στο δρόμο για την αγχόνη, ο Αναστάσιος υπέκυψε στα τραύματά του και παρέδωσε το πνεύμα του στον Θεό, έξω από τη Θεσσαλονίκη, κοντά στην “καινούρια πόρτα”, στις 8 Αυγούστου 1794.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ζωγράφος, ο εν τω σπηλαίω (Ρώσος).
Εορτάζοντες την 8ην του μηνός Αυγούστου
Δείτε κι άλλα θέματα ΕΔΩ
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook και ακολουθήστε μας στο Twitter και στο Instagram
Ευχαριστούμε για την επίσκεψη. Με αγάπη
