Blog

ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ ΘΕΟΠΑΤΟΡΩΝ ΙΩΑΚΕΙΜ & ΑΝΝΗΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΒΗΡΙΑΝΟΣ ο Μεγαλομάρτυρας

Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ο Ομολογητής

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ Γ΄ ΑΓΙΑΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Ο ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ο θαυματουργός ο εν Βελόνη (Ρώσος)

Ο ΑΓΙΟΣ KIARAN (Ιρλανδός)

Εορτάζοντες την 9ην του μηνός Σεπτεμβρίου

Αναλυτικά

ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ ΘΕΟΠΑΤΟΡΩΝ ΙΩΑΚΕΙΜ & ΑΝΝΗΣ

Ή σύναξη των δικαίων γονέων της Υπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα με την αρχαία εκκλησιαστική παράδοση, ορίστηκε την επομένη του γενεσίου της Θεοτόκου, για τον λόγο ότι αυτοί έγιναν πρόξενοι της παγκόσμιας σωτηρίας με την γέννηση της αγίας θυγατέρας τους. “Τελείται δε ή σύναξις αυτών εν τω εξαέρω οίκω της Θεοτόκου, πλησίον της μεγάλης εκκλησίας εν τοις Χαλκοπρατείοις”.

Να αναφέρουμε, λοιπόν, ότι ο Ιωακείμ ήταν γιος του Ελιακείμ από τη φυλή του Ιούδα και απόγονος του Δαβίδ. Έκπτωτος του θρόνου, ιδιώτευε στην Ιουδαία και το περισσότερο χρονικό διάστημα στην Ιερουσαλήμ, όπου είχε μέγαρο με βασιλικό κήπο. Παντρεύτηκε την Άννα, θυγατέρα του Ματθάν, Ιερέως από τη φυλή του Λευΐκαι της Μαρίας, γυναικός αυτού, από τη φυλή του Ιούδα.

Επειδή οι φυλές, Βασιλική και Ιερατική, συγγένευαν μεταξύ τους, διότι η Βασιλεία εθεωρείτο ίση με την Ιεροσύνη, δεν έδιναν ούτε έπαιρναν θυγατέρες από άλλες φυλές που θεωρούνταν κοινές.

Έτσι λοιπόν, αφού θεάρεστα πέρασε τη ζωή του το άγιο αυτό ζευγάρι, όπως μας πληροφορούν τα βιογραφικά σημειώματα των εορτών της 25ης Ιουλίου, 8ης Σεπτεμβρίου και 9ης Δεκεμβρίου, ο μεν Ιωακείμ πέθανε οκτώ χρόνια από τα Εισόδια της κόρης του Θεοτόκου σε ηλικία 92 ετών, η δε Άννα 11 μήνες μετά τον θάνατο του Ιωακείμ, σε ηλικία 83 ετών. (Την Θεοτόκο απέκτησαν θαυματουργικά, όπως σε προηγούμενο βιογραφικό σημείωμα αναφέραμε, σε ηλικία 80 ετών ο Ιωακείμ και 70 η Άννα).

Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α. Τον συνάναρχον Λόγον.

Ή Δυάς ή αγία και Θεοτίμητος, Ιωακείμ και ή Άννα ως του Θεού άνχιστείς, άνυμνείσθωσαν φαιδρώς ασμάτων κάλλεσιν ούτοι γαρ έτεκον ημιν, την τεκούσαν υπέρ νουν, τον άσαρκον βροτωθέντα, εις σωτηρίαν του κόσμου, μεθ’ ης πρεσβεύουσι σωθήναι ημάς.

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΒΗΡΙΑΝΟΣ, ο Μεγαλομάρτυρας

Μαρτύρησε στα χρόνια του βασιλιά Λικινίου. Καταγόταν από τη Σεθάστεια και τον διέκρινε θερμός ζήλος, με τον όποιο υπηρετούσε το Ευαγγέλιο. Χρησιμοποιούσε τα πλούτη του για τους φτωχούς και για τους φυλακισμένους χριστιανούς. Είχε φέρει πολλούς στη χριστιανική πίστη και αρκετούς είχε ενθαρρύνει να υποστούν καρτερικά και νικηφόρα το μαρτύριο.

Όλα αυτά έκαναν τον αιμοβόρο ηγεμόνα Λυσία να καλέσει το Σεβηριανό στην Καισαρεία. Εκεί, αφού απέτυχε στην προσπάθειά του να κάμψει το φρόνημα του Αγίου, διέταξε να τον μαστιγώσουν με νεύρα βοδιού. Κατόπιν, ξέσχισαν τις σάρκες του με σιδερένια νύχια, έτσι ώστε το αίμα να τρέχει σαν χείμαρρος. Οι πόνοι ήταν αφόρητοι και οι πληγές μεγάλες και βαριές.

Η υπομονή, όμως, του Σεβηριανού ήταν ισχυρότερη και αναφώνησε προς τον Κύριο θερμή προσευχή, την οποία πρέπει να χρησιμοποιεί κάθε αγωνιζόμενος χριστιανός, σε καιρό δοκιμασιών:

“Κύριε Ιησού, ο ποιών θαυμάσια, ο επί του σταυρού κρεμασθείς και τον ύπερήφανον τοιουτοτρόπως καταβολών, ο μέχρι και σήμερον δι’ ύπερθαυμάτων έργων μεγαλυνόμενος, έλθέ να με σώσης, και τον μεν βραχίονα του πονηρού αμαρτωλού σύντριψαν, τας δε ιδικός μου δυνάμεις σύσφιγξον, αγαθέ, και δός μοι τον αγώνα τούτον να διανύσω του μαρτυρίου”. Και η βοήθεια ήλθε. Η ψυχή του έμεινε σταθερή και νικήτρια και το σώμα του έμεινε κρεμασμένο στο τείχος της Καισαρείας.

Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Σοφία των λόγων σου, παρεμβολήν ιερόν, ένθέως έπήλειψας, πανευκλεών Αθλητών, προς άθλησιν ένθεον όθεν τας φθειρομένας, παριδών υπολήψεις, άφθαρτον έκομίσω, δι’ αθλήσεως δόξαν διό Σεβηριανέ σε, ύμνοις γεραίρομεν.

Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ, ο Ομολογητής

Οι γονείς ήταν φανατικοί ειδωλολάτρες, αλλά ο γιος τους άκουσε κηρύγματα χριστιανών και ελκύστηκε από τη ζωή της αλήθειας και της αγάπης. Αυτός ήταν ο Θεοφάνης, που γεννήθηκε το 283 μ. Χ. επί βασιλέων Κάρου και Καρίνου. Κάποια μέρα λοιπόν ο Θεοφάνης, πριν βαπτιστεί, νέος ακόμα, συνάντησε μέσα στον παγωμένο καιρό ένα παιδί, υπερβολικά φτωχό που κινδύνευε να πεθάνει από το κρύο.

Το θέαμα σπάραξε την καρδιά του Θεοφάνη, και χωρίς να χάσει καιρό έντυσε τον φτωχό με το δικό του πανωφόρι. Όταν επέστρεψε στο σπίτι και τον είδαν οι γονείς του, θορυβήθηκαν. Τον ρώτησαν τί έγινε το ρούχο του, και αυτός απάντησε ότι το έδωσε στον Χριστό.

Οι φανατικοί ειδωλολάτρες γονείς, δεν άργησαν να καταλάβουν ότι ο γιος τους ελκύστηκε από τον χριστιανισμό και τον ανάγκασαν να φύγει από το σπίτι. Τότε ο Θεοφάνης βαπτίστηκε και πήγαινε σε διάφορες πόλεις και κήρυττε. Κατόπιν αποσύρθηκε στο όρος Διαβηνό, κοντά σ’ ένα γέροντα ασκητή, όπου διδάχτηκε πολλά από την πείρα και τη σοφία του.

Όταν πέθανε ο γέροντας, ο Θεοφάνης έμεινε μόνος στο όρος με προσευχή και ακατάπαυστη μελέτη και προσπάθεια για ανώτερη ηθική και πνευματική τελειοποίηση. Έπειτα, κατέβηκε πάλι στον κόσμο, όπου επανέλαβε τα κηρύγματά του, σοφότερα τώρα, πνευματικότερα και εποικοδομητικότερα. Στο διάστημα αυτό συνελήφθη, απειλήθηκε και βασανίστηκε. Έμεινε όμως αμετακίνητος στην ομολογία του. Πέθανε 75 ετών στο ασκητήριό του.

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ Γ΄ ΑΓΙΑΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Συγκροτήθηκε στα χρόνια του Θεοδοσίου του Μικρού το 413 εναντίον του Κωνσταντινουπόλεως Νεστορίου, ο όποιος έλεγε ότι ο Χριστός δεν είναι σαρκωμένος Θεός, αλλά τέλειο ανθρώπινο δημιούργημα του Θεού. Η Γ Οικουμενική Σύνοδος έγινε στην Έφεσο και την αποτελούσαν 200 Πατέρες της Εκκλησίας.

Ο ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ

Μαρτύρησε δια ξίφους και “η σύναξις αυτού τελείται εν τω Δευτέρω”.

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ, ο θαυματουργός, ο εν Βελόνη (Ρώσος)

Ο ΑΓΙΟΣ KIARAN (Ιρλανδός)

Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο “Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων”, του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.

pigizois.gr