Blog

ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΣΟΦΙΑ, ΠΙΣΤΗ, ΕΛΠΙΔΑ και ΑΓΑΠΗ

Η ΑΓΙΑ ΑΓΑΘΟΚΛΕΙΑ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΞΙΜΟΣ, ΘΕΟΔΟΤΟΣ και ΑΣΚΛΗΠΙΟΔΟΤΗ

Η ΑΓΙΑ ΛΟΥΚΙΑ η χήρα και ΓΕΜΙΝΙΑΝΟΣ, ο γιος της

Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΤΗ “της εν Νίκαια”

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, ΠΑΝΤΟΛΕΩΝ και η συνοδεία τους

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΗΛΕΑΣ και ΝΕΙΛΟΣ, Ιερομάρτυρες και Επίσκοποι

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΜΟΥΘΙΟΣ και ΗΛΙΑΣ, οι ένδοξοι

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 100 ΜΑΡΤΥΡΕΣ, οι Αιγύπτιοι

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 50 ΜΑΡΤΥΡΕΣ από την Παλαιστίνη

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ και ΜΥΡΩΝ επίσκοποι Ταμάσου της Κύπρου

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, ο θαυματουργός, “ό εν Κύπρω”.

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΞΙΦΙΟΣ

Εορτάζοντες την 17ην του μηνός Σεπτεμβρίου

Αναλυτικά

ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΣΟΦΙΑ, ΠΙΣΤΗ, ΕΛΠΙΔΑ και ΑΓΑΠΗ

Μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού (117-138). Η μητέρα Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα, γρήγορα χήρεψε και με τις τρεις κόρες της ήλθε στη Ρώμη. Εκεί συνελήφθησαν, διότι καταγγέλθηκαν σαν φημισμένες χριστιανές. Αφού απομόνωσαν τη μητέρα, άρχισαν να ανακρίνουν τις κόρες.

Πρώτη παρουσιάστηκε στο Βασιλιά η δωδεκάχρονη Πίστη. Της πρότεινε να αρνηθεί τον Χριστό και θα της χορηγούσε τα πάντα, για να ζήσει ευτυχισμένη ζωή. Τα λόγια της Αγίας Γραφής αποτέλεσαν δυναμική απάντηση της Πίστης: “Εν πίστει ζω, τη του υιού του Θεού του άγαπήσαντός με και παραδόντος εαυτόν υπέρ έμοϋ”1.

Δηλαδή, ζω εμπνεόμενη από την πίστη μου στον Χριστό, που με αγάπησε και έδωσε τον εαυτό Του για τη σωτηρία μου. Τότε, μετά από φρικτά βασανιστήρια, την αποκεφάλισαν. Επίσης με τα λόγια της Αγίας Γραφής, απάντησε και η δεκάχρονη Ελπίδα, όταν τη ρώτησαν αν αξίζει να υποβληθεί σε τέτοια βασανιστήρια. Ναι, αξίζει, είπε, διότι “ήλπίκαμεν επί Θεώ ζώντι, ός εστί σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιοτών”2.

Δηλαδή, έχουμε στηρίξει τις ελπίδες μας στο ζωντανό Θεό, που είναι σωτήρ όλων των ανθρώπων και προ πάντων των πιστών. Αμέσως τότε και αυτή αποκεφαλίστηκε. Αλλά δεν υστέρησε σε απάντηση και η εννιάχρονη Αγάπη. Είπε ότι η ύπαρξή της είναι στραμμένη “εις την αγάπη του Θεού και εις την υπομονή του Χριστού”3. Βέβαια, δεν άργησαν να αποκεφαλίσουν και αυτή. Ο Κύριος μετά τρεις μέρες παρέλαβε και την μητέρα τους.

Προς Γαλατάς, β’20.
Α’ προς Τιμόθεον δ’ 10.
Β’ προς Θεσσαλονικείς γ’ 5.

Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Σοφία έκθρέψασα, κατά την κλησιν σεμνή, τάς τρεις θυγατέρας σου, ταύτας προσάγεις Χριστώ, αθλήσεως σκάμασιν όθεν της άνω δόξης, συν αύταίς κοινωνούσα, πρέσβευε τω Σωτήρι, καλλιμάρτυς Σοφία, δούναι τοις σε τιμώσι, χάριν και έλεος.

Η ΑΓΙΑ ΑΓΑΘΟΚΛΕΙΑ

Με τη μεγάλη της υπομονή στο μαρτύριο, στόλισε και αυτή τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού. Αν και από τη γέννησή της δούλα, έλαμψε δια Ιησού Χριστού ελεύθερη στη ψυχή. Ο κύριος της, που ονομαζόταν Νικόλαος, είχε γίνει χριστιανός και φερόταν προς την Αγαθόκλεια με πολλή φιλανθρωπία και αγαθότητα. Αλλά η κυρία της, Παυλίνα, γυναίκα σκληρόκαρδη, επέμενε στην ειδωλολατρία.

Και όπως ήταν θυμώδης και μέθυσος βασάνιζε πολλές φορές την Αγαθόκλεια και προσπαθούσε με πείσμα να την επαναφέρει στη θρησκεία των ειδώλων. Επί οκτώ χρόνια έτσι, η ταλαίπωρη και συγχρόνως μακάρια δούλα, υπέφερε καθημερινή ζωή μαρτυρίου. Την έβριζε, τη χτυπούσε, κένταγε με πιρούνια το σώμα της και την πλήγωνε με αλύπητο μαστίγωμα.

Και επειδή όλα αυτά δε νικούσαν τη γνώμη της ευσεβέστατης χριστιανής, κάποια μέρα, άναψε φωτιά και την έσπρωξε μέσα σ’ αυτή. Έτσι η Αγαθόκλεια λυτρώθηκε από την ασεβή και κακούργο ειδωλολάτρισσα κυρία της και αποδήμησε στα μακάρια και ελεύθερα σκηνώματα των δικαίων.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΞΙΜΟΣ, ΘΕΟΔΟΤΟΣ και ΑΣΚΛΗΠΙΟΔΟΤΗ

Μαρτύρησαν με σκληρό τρόπο, επειδή ομολόγησαν τον Χριστό. Στην αρχή τους μαστίγωσαν, κατόπιν τους έκοψαν τα χέρια και τα πόδια, τους φυλάκισαν και στο τέλος τους αποκεφάλισαν. (Καταγόταν από την Μαρκιανούπολη της Θράκης).

Η ΑΓΙΑ ΛΟΥΚΙΑ η χήρα και ΓΕΜΙΝΙΑΝΟΣ, ο γιος της

Ή αγία Λούκια ήταν πλούσια Ρωμαία κατά την εποχή των βασιλέων Διοκλητιανού (284-304) και Μαξιμιανού (286-305). Μετά 36 χρόνια χηρείας και σε ηλικία 75 χρονών, προδόθηκε από τον ειδωλολάτρη γιο της Ευτρόπιο, στον Διοκλητιανό, ότι πιστεύει στον Χριστό. Τότε η Αγία συνελήφθη και κλείστηκε στη φυλακή.

Εκεί υπέστη σκληρά βασανιστήρια, αλλά με τη χάρη του Θεού παρέμεινε αβλαβής και περιφερόταν στην πόλη για να αποδοκιμάσει μ’ αυτό τον τρόπο την μικρότητα των βασανιστών της. Το είδε αυτό ο Γερμινιανός (ή Γεμινιανός), πίστεψε στον Χριστό και μαζί με την Λούκια παρουσιάστηκε στον βασιλιά, ομολογώντας τον Χριστό.

Η Λούκια υιοθέτησε τον Γερμινιανό, τον βάπτισε και αφοί απαλλάχτηκαν από τους βασανιστές τους, έφυγαν στο Ταυρομένιο της Σικελίας. Αλλά εκεί, λόγω διωγμού, η Λούκια τράβηξε για τα βουνά, όπου απεβίωσε ειρηνικά. Ο Γερμινιανός συνελήφθη και αποκεφαλίστηκε.

Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΤΗ “της εν Νίκαια”

Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αλέξανδρου Σεβήρου (222 μ. Χ.), όταν διοικητής στην Καππαδοκία είχε σταλεί ο Σιμπλίκιος. Η Θεοδότη ήταν από τον Εύξεινο Πόντο, χριστιανή πλουσία, αλλά ακόμα ασύγκριτα πλουσιότερη στην ευσέβεια και στα έργα φιλανθρωπίας. Καταγγέλθηκε στον Σιμπλίκιο ότι με προσωπικές της ενέργειες, αλλά και με χρηματικά βοηθήματά της, προσηλυτίζει ειδωλολάτρες στο χριστιανισμό.

Αμέσως τότε τη συνέλαβαν και τη βασάνισαν με φρικτό τρόπο. Αλλά με θαυματουργικό τρόπο οι πληγές της έκλεισαν και η πόρτα της φυλακής άνοιξε αυτόματα. Έτσι διασώθηκε και από το βραστό νερό και από άλλα θανατηφόρα βασανιστήρια. Τελικά την αποκεφάλισαν και έτσι ένδοξα έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. (Πρόκειται μάλλον περί της ιδίας Αγίας, που εορτάζει μαζί με τον Άγιο Σωκράτη και την 21η Οκτωβρίου).

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, ΠΑΝΤΟΛΕΩΝ και η συνοδεία τους

“Ή σύναξις αυτών τελείται εν τω Δευτέρω”

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΗΛΕΑΣ και ΝΕΙΛΟΣ, Ιερομάρτυρες και Επίσκοποι

Κατάγονταν από την Αίγυπτο. Παρουσιάστηκαν με θάρρος σαν Χριστιανοί, μαζί με τον Πατερμούθιο, τον Ηλία και 100 άλλους χριστιανούς, στον ειδωλολάτρη βασιλιά. Υπέστησαν φρικτά μαρτύρια, τους έβγαλαν το δεξί μάτι και στο τέλος τους έκαψαν ζωντανούς.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΜΟΥΘΙΟΣ και ΗΛΙΑΣ οι ένδοξοι

Μαρτύρησαν δια πυρός. Βλέπε πιο πάνω Πηλέας και Νείλος.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 100 ΜΑΡΤΥΡΕΣ, οι Αιγύπτιοι

Βλέπε πιο πάνω Πηλέας και Νείλος.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 50 ΜΑΡΤΥΡΕΣ, από την Παλαιστίνη

Αυτοί ήταν από μια χώρα που ονομαζόταν Ζωώρα. Καταγγέλθηκαν στον δούκα του τόπου ότι ήταν χριστιανοί. Στην αρχή τους έστειλαν στα μεταλλεία σαν εργάτες, αλλά επειδή επέμεναν στην πίστη τους, τελικά τους έκαψαν στη φωτιά ζωντανούς.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ και ΜΥΡΩΝ, επίσκοποι Ταμάσου της Κύπρου

Ό Ηρακλείδης ήταν γιος Ιερέα ειδωλολάτρη, του Ιεροκλέα, που ιεράτευε κατά τη Σολέα της Κύπρου, στο χωριό Λαμπαδιστό. Ο ιερέας διακρινόταν για τα φιλόξενα αισθήματα του και γι’ αυτό δεν δίστασε να φιλοξενήσει τον Παύλο και τον Βαρνάβα και τον Μάρκο, όταν αυτοί βρέθηκαν στο έδαφος της Κύπρου. Τότε είλκυσαν στον Χριστό τον γιο του Ηρακλείδη και αυτός στη συνέχεια έφερε στον Χριστό τους γονείς του. Τον Ηρακλείδη ο Παύλος διόρισε επίσκοπο Ταμασίων της Κύπρου.

Εργάστηκε με πολύ ζήλο, έχοντας συνεργάτη του τον Μύρωνα. Μπόρεσαν και οι δύο να φέρουν κοντά στον Χριστό πολλούς ειδωλολάτρες. Οι επιτυχίες τους όμως αυτές, προκάλεσαν τη μανία των απίστων. Και έτσι κάποια μέρα, όρμησαν οπλισμένοι επάνω τους και αφού τους θανάτωσαν, στη συνέχεια τους έριξαν στη φωτιά λαμβάνοντας έτσι το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου.

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, ο θαυματουργός, “ο εν Κύπρω”.

Η μνήμη του δεν αναφέρεται σε κανένα Συναξαριστή. Μόνασε στην Κύπρο μαζί με άλλους 300, επί βασιλείας Αλεξίου και Ιωάννου Κομνηνών. Απεβίωσε ειρηνικά. (Η μνήμη του αναφέρεται μαζί μ’ αυτή του Αγίου Αγαπίου και Αλεξάνδρου, βλέπε σχετικά Α.Χ.Ε.Χ.).

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΞΙΦΙΟΣ

Ή μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο “Μικρόν Εύχολόγιον η Άγιασματάριον” έκδοση “Αποστολικής Διακονίας” 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται η μνήμη του. Ίσως συγχέεται με τον άγιο Αυξίβιο (17 Φεβρουαρίου). (Εδώ ορισμένοι Συναξαριστές αναφέρουν και τη μνήμη των 300 Αλαμανών Κυπρίων, βλέπε σχετικά Α.Χ.Ε.Χ.).

http://www.pigizois.net