Blog

Εορτάζοντες την  22ην του μηνός Οκτωβρίου

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ, ο Ισαπόστολος και θαυματουργός επίσκοπος Ίεράπολης

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ο Επίσκοπος, ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ, ΑΝΝΑ, ΕΛΙΣΑΒΕΤ, ΘΕΟΔΟΤΗ και ΓΛΥΚΕΡΙΑ

Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 7 ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΕΦΕΣΩ

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, Επίσκοπος Μεθώνης, εθνο-ιερομάρτυρας (1816-1825)

Ο ΟΣΙΟΣ ΡΟΥΦΟΣ

Ο ΟΣΙΟΣ ΛΩΤ

Ο άγιος Ευλάλιος

Εορτάζοντες την  22ην του μηνός Οκτωβρίου

Αναλυτικά

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ, ο Ισαπόστολος και θαυματουργός επίσκοπος Ίεράπολης

Έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα μ. Χ. Η άμεπτη ζωή του και η καρποφορία της διδασκαλίας του, παρακίνησαν το ποίμνιο να τον αναγκάσει να γίνει επίσκοπος Ιεραπόλεως στη Φρυγία. Το αξίωμα δε μείωσε το ζήλο του Αβερκίου. Έλεγε, μάλιστα, ότι δεν αρκεί κάποιος να φαίνεται άρχων, αλλά πρέπει και να είναι πραγματικά.

Δηλαδή να αυξάνει τη διακονία και τους κόπους του. Διότι κατά το Ευαγγέλιο, “ει τις θέλει πρώτος είναι, έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος”1, που σημαίνει, αν κανείς θέλει να είναι πρώτος κατά την τιμή, οφείλει με την ταπείνωσή του απέναντι στους άλλους, να γίνει τελευταίος από όλους και υπηρέτης όλων με την άσκηση της αγάπης.

Και ο Αβέρκιος την εντολή αυτή έκανε πράξη στη ζωή του. Γι’ αυτό και ο Θεός του έδωσε το χάρισμα να κάνει πολλά θαύματα. Θεράπευσε την κόρη του βασιλιά της Ρώμης από πονηρό δαιμόνιο. Θερμά νερά από τη γη εξέβαλε και άλλα πολλά θαύματα έκανε. Επίσης, ο Αβέρκιος κήρυξε σε όλες τις πόλεις της Συρίας και Μεσοποταμίας. Έπειτα πήγε στη Λυκαονία, την Πισιδία και στην επαρχία των Φρυγών. Ονομάστηκε ισαπόστολος, διότι περιόδευσε και κήρυξε όπως οι κορυφαίοι Απόστολοι του Χριστού. Πέθανε ειρηνικά, 72 χρονών.
1. Ευαγγέλιο Μάρκου, θ’ 35.

Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.

Αποστόλων τον ζήλον έκμιμησάμενος, τη Εκκλησία έκλάμπεις ως εωσφόρος αστήρ, την θεόσδοτον ίσχύν φαίνων τοίς έργοις σοι· συ γαρ θαυμάτων ιερών, τάς δυνάμεις ενεργών, Άβέρκιε Ίεράρχα, προς ευσέβειας εισόδους, τους πλανωμένους καθωδήγησας.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ο Επίσκοπος, ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ, ΑΝΝΑ, ΕΛΙΣΑΒΕΤ, ΘΕΟΔΟΤΗ και ΓΛΥΚΕΡΙΑ

Υπέρλαμπρος αστέρας ο Αλέξανδρος με την άριστη αποστολική εκτέλεση των επισκοπικών του καθηκόντων. Πατρικός στο ποίμνιο του, επιεικής και φιλάνθρωπος σε όλους, υπηρετούσε με ζήλο και τόλμη την αλήθεια του Ευαγγελίου και ήταν έτοιμος ανά πάσα στιγμή, να υποστεί γι’ αυτό μύριες θυσίες και θανάτους. Ο ειδωλολάτρης άρχοντας, μάταια προσπάθησε να τον δελεάσει και να τον πτοήσει, και έτσι τον υπέβαλε σε βασανιστήρια. Αλλά ο Αλέξανδρος, και βασανιζόμενος, κήρυττε τον Ιησού, καταφρονώντας τελείως τους πόνους, τις πληγές και τον απειλούμενο θάνατο.

Μπροστά σ’ αυτήν τη γενναία συμπεριφορά του ηρωικού Επισκόπου, πίστεψε οριστικά στον Χριστό ο στρατιώτης Ηράκλειος, που είχε ήδη ακούσει κάποια χριστιανικά διδάγματα. Μαζί του πίστεψαν και τέσσερις γυναίκες, η Θεοδότη, η Γλυκερία, η Άννα και η Ελισάβετ. Και με το μεγάλο ένθεο ενθουσιασμό που διέκρινε τους πιστούς των χρόνων εκείνων, διακήρυξαν την ομολογία της πίστης τους μεγαλόφωνα μπροστά στον δικαστή, χωρίς να πτοηθούν από τα αίματα που έτρεχαν από τις πληγές του επισκόπου Αλεξάνδρου. Μετά από λίγο, πήραν όλοι το αμάραντο στεφάνι της αιωνιότητας, αφού υπέστησαν με καρτεροψυχία το μαρτύριο του αποκεφαλισμού.

Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ

Μαρτύρησε δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα. Μάλλον ο ‘ίδιος με αυτόν της 21ης Οκτωβρίου.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 7 ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΕΦΕΣΩ

Βλέπε βιογραφικό τους σημείωμα την 4η Αυγούστου, όπου και η κυρίως μνήμη τους, εδώ, άγνωστο γιατί, οι Συναξαριστές επαναλαμβάνουν τη μνήμη τους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, Επίσκοπος Μεθώνης, εθνο-ιερομάρτυρας (1816-1825)

Γεννήθηκε το 1770 στο χωριό Αλβάινα της Ολυμπίας. Επίσκοπος Μεθώνης, Ναυαρίνου και Νεοκάστρου χειροτονήθηκε επί πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου ΣΤ (1813-1818). Το 1817 ταξίδεψε στη Ρωσία και παρουσιάστηκε ενώπιον του τσάρου στον όποιο, με σπάνια ευγλωττία, εξέθεσε τις κακουργίες των Τούρκων κατακτητών και την οικτρή κατάσταση των υπόδουλων Ελλήνων, και από τον όποιο ζήτησε συμπαράσταση και βοήθεια για το απόδουλο Γένος.

Στη Μεθώνη επέστρεψε το 1818 με ρωσικό πολεμικό πλοίο. Τότε μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Αναγνωσταρά Παπαγεωργίου. Είναι ο πρώτος από τους αρχιερείς της Πελοποννήσου που μυήθηκε σ’ αυτήν και η  είσοδός του χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.

Από την έναρξη της Επανάστασης του 1821, ο Γρηγόριος αναπτύσσει πολεμική δράση και πρωτοστατεί, μαζί με τους οπλαρχηγούς Παπατσώρα, Γρηγοριάδη, Παπατσώνη, Ντούφα, Παπαζαφειρόπουλο, Κων. Πετρ. Μαυρομιχάλη κ.ά., στην πολιορκία των κάστρων της Μεθώνης και του Νεοκάστρου.

Μετά από την εξάμηνη πολιορκία του Νεοκάστρου οι Τούρκοι παραδόθηκαν και τη συμφωνία παραδόσεως υπέγραψε ο Γρηγόριος (7 Αυγούστου 1821). Η απόβαση του Ιμπραήμ στη Μεθώνη και Κορώνη βρίσκει τον Γρηγόριο στην πρώτη γραμμή και υπερασπίζεται το Παλαιόκαστρο. Μετά την πτώση της Σφακτηρίας, τα χαράματα της 30ης Απριλίου 1825, ο Γρηγόριος και οι υπερασπιστές του Παλαιοκάστρου αποφάσισαν ηρωική έξοδο. Ο Γρηγόριος τραυματίστηκε και συνελήφθη αιχμάλωτος. Αρνήθηκε να εξισλαμιστεί και να “προσκυνήσει”, φυλακίστηκε στο Μπούρτζι της Μεθώνης όπου υποβλήθηκε σε φρικτά μαρτύρια με αποτέλεσμα να πεθάνει στις 22 Οκτωβρίου 1825.

Ο ΟΣΙΟΣ ΡΟΥΦΟΣ

Σοφός ασκητής της ερήμου, που απεβίωσε ειρηνικά. Αποφθέγματα του υπάρχουν στον “Παράδεισο των Πατέρων”.

Ο ΟΣΙΟΣ ΛΩΤ

Σοφός ασκητής της ερήμου, που απεβίωσε ειρηνικά. Αποφθέγματα του υπάρχουν στον “Παράδεισο των Πατέρων”.

http://www.pigizois.net