Blog

Εορτάζοντες την  26ην του μηνός Νοεμβρίου

ΟΣΙΟΣ ΑΛΥΠΙΟΣ, ο Κιονίτης

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ, ο Παφλαγόνας

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΚΑΚΙΟΣ, “ο εν τη Κλίμακι”

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ, ο Αναχωρητής

Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ, ο “Μετανοείτε”

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΟΣ, επίσκοπος Κορίνθου της Περσίας

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ “εν τω Κυπαρίσσω (ή Κυπαρισσίω)”

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ, επίσκοπος Ιεροσολύμων

Ο ΟΣΙΟΣ ΧΑΙΡΕΜΩΝ

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ο Νεομάρτυρας από τη Χίο.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΝΝΟΚΕΝΤΙΟΣ, ο Θαυματουργός, πρώτος επίσκοπος Ίρκούτας (Ρώσος)

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ, ο Πέρσης

Εορτάζοντες την 26ην του μηνός Νοεμβρίου

Αναλυτικά

ΟΣΙΟΣ ΑΛΥΠΙΟΣ, ο Κιονίτης

Ήταν από την Αδριανούπολη της Παφλαγονίας και έζησε τον 6ο αιώνα μ. Χ. Η παράδοση αναφέρει ότι, όταν θα γεννιόταν ο Αλύπιος, η μητέρα του είδε σε όνειρο να κρατάει ένα λευκό αρνί που στα κέρατά του ήταν τρεις αναμμένες λαμπάδες, που σήμαινε τις αρετές που θα είχε το παιδί που θα γεννιόταν. Οι γονείς του έδωσαν στον Αλύπιο χριστιανική ανατροφή, που στο πρόσωπό του επέφερε καρπούς εκατονταπλασίονας. Είχε μεγάλη περιουσία, την οποία δαπάνησε στους φτωχούς και πάσχοντες της περιοχής του.

Διότι ευχαρίστησή του ήταν να εκπληρώνει το νόμο του Θεού, που προτρέπει τους χριστιανούς να είναι “συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαχνοι, φιλόφρονες”1. Δηλαδή να συμπαθούν και να συμμετέχουν στις λύπες των αδελφών τους, να αγαπούν σαν αδελφούς τους συνανθρώπους τους, να έχουν πονετική και τρυφερή καρδιά και να είναι περιποιητικοί και ευγενείς. Ο Αλύπιος, αφού έμεινε πάμφτωχος, αποσύρθηκε στην έρημο, όπου έκανε ασκητική ζωή. Πληροφορίες αναφέρουν ότι έμεινε πάνω σ’ ένα στύλο 50 (κατ΄ άλλους 53 χρόνια) για λόγους άσκησης και κάτω από διάφορες καιρικές συνθήκες.

Η φήμη της αρετής του έφερε κοντά στον Αλύπιο και άλλες ψυχές, που ζητούσαν ειρηνικό καταφύγιο. Στους ανθρώπους αυτούς υπήρξε φιλόστοργος πνευματικός πατέρας και τους καθοδηγούσε με τις συμβουλές του και τους στήριζε με το παράδειγμά του. Πέθανε ειρηνικά το έτος 608, αφού έζησε 100 χρόνια, κατ’ άλλους 120. (Τελείται η Σύναξις αυτού εν τη μονή αυτού τη ούση πλησίον του Ιπποδρομίου, κατά τον Παρισινό Κώδικα 1594).
1. Α’ επιστολή Πέτρου, γ’ 8.

Απολυτίκιο. Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.

Δοξάζων ο Θεός, την σήν γέννησιν Πάτερ, προέγραψε σαφώς, της ζωής σου την χάριν αυτώ γαρ εύηρέστησας, αρετών τελειότητι’ όθεν ήστραψας, από του κίονος πάσι, των αγώνων σου, τάς αληθείς άντιδόσεις, Άλύπιε Όσιε.

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ, ο Παφλαγόνας

Γιος πλουσίων γονέων (που μάλλον γεννήθηκε στην Παφλαγονία, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο, διότι εκεί φυλασσόταν και ιερό λείψανο του), διδάχτηκε νωρίς απ’ αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων. Αφού έτσι ανατράφηκε, και οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε όλη την κληρονομιά του και πήγε σαν ασκητής στην έρημο.

Εκεί γνωρίστηκε με άλλους ασκητές, που ζούσε μαζί τους με αδελφική αγάπη, χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια. Δεν λύπησε ποτέ κανένα, μεγάλη του χαρά μάλιστα, ήταν να επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Η φήμη της θαυμαστής ασκητικής του ζωής έφθασε μέχρι τις πόλεις, και πολλοί έτρεχαν να τον βρουν για να ζητήσουν απ’ αυτόν τις πνευματικές του οδηγίες. Ο όσιος Στυλιανός, παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, που τόσο αγαπούσε και ο Κύριος.

“Αν, έλεγε, η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ’ ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων. Πολλές φορές οι γονείς έφεραν προς αυτόν τα παιδιά τους, και τότε η αγαλλίαση του οσίου ήταν πολύ μεγάλη. Ο Θεός βραβεύοντας το ιερό αυτό αίσθημα του, προίκισε τον όσιο με το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα παιδιά και να καθίστα εύτεκνους άτεκνες γυναίκες. Πέθανε πλήρης ημερών αλλά και αρετών.

Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Στήλη έμψυχος, της εγκρατείας, στύλος άσειστος, της Εκκλησίας, Στυλιανέ ανεδείχθης μακάριε· ανατεθείς γαρ Θεώ εκ νεότητας, κατοικητήριον ώφθης του Πνεύματος. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΚΑΚΙΟΣ “ο εν τη Κλίμακι”

Αναφέρεται από τον Άγιο Ιωάννη, που συνέγραψε την Κλίμακα. Μόνασε στη Μικρά Ασία (στο Μοναστήρι Κελλιβάρα του όρους Λάτρου) και διακρίθηκε για την ανεξάντλητη υπομονή του. Έλεγε μάλιστα: “πλανώνται όσοι νομίζουν ότι δεν θυμώνω ποτέ. Θυμώνω, αλλά κατά των δύο μεγαλυτέρων εχθρών. Ο ένας είναι ο Σατανάς, τον άλλο περιττό να σας τον πω” και έδειχνε τον εαυτό του.

Στο Μοναστήρι είχε πολύ δύστροπο προϊστάμενο, αλλά απέναντί του ο Ακάκιος δεν έλεγε το παραμικρό. Ο ηγούμενος τον κακοποιούσε και ο Ακάκιος τον αγαπούσε, όμως τον έθλιβε το γεγονός ότι κινδύνευε η σωτηρία του ηγουμένου του από την όλη διαγωγή του. Ο Ακάκιος πέθανε νέος, έχοντας παροιμιώδη υπομονή και ζωντανή ελπίδα στο Θεό.

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ, ο Αναχωρητής

Γι’ αυτόν αφηγείται ο Θεοδώρητος Κύρου, που γνώρισε τον όσιο προσωπικά (Φιλόθεος Ιστορία, αριθ. 21). Καταγόταν από την πόλη Κύρου και ασκήτευε στην αρχή, μέσα σ’ ένα πολύ στενό κελί. Κατόπιν ανέβηκε στο κοντινό βουνό της πόλης Κύρου και εκεί ασκήτευε χωρίς να κατασκευάσει καλύβα. Έφτασε σε τόσο μεγάλα ύψη πνευματικότητας, που κάποτε ο Θεός τον αξίωσε να αναστήσει το παιδί μιας οικογένειας. Έτσι λοιπόν, αυστηρά ασκητικά αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά.

Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ, ο “Μετανοείτε”

Καταγόταν από τον Πολεμωνιακό Πόντο και ήταν γιος μεγιστάνα. Νέος ακόμα άφησε το πατρικό του σπίτι και μόνασε. Επειδή τον διέκρινε ιερός ζήλος και μεγάλο χάρισμα διδακτικότητας, γύρισε όλη την Ανατολή σαν απεσταλμένος της Μονής του κηρύττοντας το Ευαγγέλιο και επαναλάμβανε τη φωνή που αντήχησε πρώτα στην έρημο της Ιουδαίας και κοντά στις όχθες του Ιορδάνη:

“Μετανοείτε”. Κατόπιν ο όσιος Νικών πήγε στην Κρήτη, όπου παρέμεινε διδάσκοντας για 20 χρόνια. Από κει πήγε στην Πελοπόννησο, όπου κατέληξε στην πόλη των Λακώνων. Εκεί κήρυξε, έκανε διάφορα θαύματα και έκτισε ναό στο όνομα του Σωτήρος Ιησού Χριστού. Η ηθική επιρροή του στους κατοίκους υπήρξε μεγάλη. Και στη χώρα αυτή, που αγάπησε περισσότερο και από την πατρίδα του, άφησε την τελευταία του πνοή το έτος 998.

Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Χαίρει έχουσα, ή Λακεδαίμων, θείαν λάρνακα, των σων λειψάνων, άναβρύουσαν πηγάς των ιάσεων, και διασώζουσαν πάντας εκ θλίψεων, τους σοι προστρέχοντας Πάτερ εκ πίστεως. Νίκων Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΟΣ, επίσκοπος Κορίνθου της Περσίας

Δεν γνωρίζουμε κανένα στοιχείο για τη ζωή του.

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ “εν τω Κυπαρίσσω (ή Κυπαρισσίω)

(Κατά τον Πατμιακό Κώδικα 266 Απριλίου 24).

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ, επίσκοπος Ιεροσολύμων

Άγνωστος στους Συναξαριστές. Η μνήμη του αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο σ. 119, έκδοση Αρχιμανδρίτη Καλλίστου.

Ο ΟΣΙΟΣ ΧΑΙΡΕΜΩΝ

Δεν αναφέρεται από τα Μηναία και τον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου. Αναφέρεται όμως την ήμερα αυτή από τον Παρισινό Κώδικα 1621 με σύντομο υπόμνημα που λέει ότι έζησε με αγνότητα και σωφροσύνη. Επίσης η ζωή του μέσα στην έρημο ήταν ασκητικότατη και έτσι απεβίωσε.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ο Νεομάρτυρας από τη Χίο.

Γεννήθηκε στη Χίο. Ο πατέρας του ονομαζόταν Παρασκευάς και η  μητέρα του Αγγερού. Σε ηλικία 18 μηνών, ορφανός από μητέρα, παραδόθηκε από τον πατέρα του να τον αναθρέψει η μητριά του. Σε παιδική ηλικία οι γονείς, παρέδωσαν τον Γεώργιο σε κάποιο λεπτουργό, Βισσετζή ονομαζόμενο, για να του μάθει την τέχνη του. Όταν κάποτε με το αφεντικό του ήλθε στα Ψαρά, για να φιλοτεχνήσουν το τέμπλο του ναού του Αγίου Νικολάου, ο Γεώργιος έφυγε με ορισμένους νέους στην Καβάλα.

Εκεί συνελήφθη να κλέβει από έναν κήπο και παραδόθηκε στον κριτή. Για ν’ αποφύγει την τιμωρία δέχτηκε τον Ισλαμισμό, περιτμήθηκε και ονομάστηκε Αχμέτ. Σε ηλικία 10 χρονών, επέστρεψε στη Χίο κλαίγοντας και ομολογώντας τον Χριστό. Ο πατέρας του για να τον προφυλάξει τον μετέφερε σ’ ένα κτήμα του στις Κυδωνιές. Αργότερα, 22 χρονών, αρραβωνιάστηκε και ο αδελφός της μνηστής του, επειδή είχε μαζί του χρηματικές διαφορές, τον πρόδωσε στον Τούρκο διοικητή, ότι ενώ έγινε Μουσουλμάνος επανήλθε στον Χριστιανισμό.

Βασανίστηκε σκληρά και αφού μέσα στη φυλακή κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, το πρωί της 26ης Νοεμβρίου 1807 του έκοψαν -με μαρτυρικό τρόπο – το κεφάλι λίγο-λίγο. Έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου, από τον αθλοθέτη Χριστό.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΝΝΟΚΕΝΤΙΟΣ, ο Θαυματουργός, πρώτος επίσκοπος Ιρκούτας (Ρώσος)

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ ο Πέρσης

Άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Από την Ακολουθία του στον Παρισινό Κώδικα 259φ. 229α, μαθαίνουμε ότι ήλεγξε την πλάνη των ειδώλων και υπέστη μαρτυρικό θάνατο μετά από πολλά και διάφορα βασανιστήρια.

Εορτάζοντες την 26ην του μηνός Νοεμβρίου

http://www.pigizois.net