Εορτάζοντες την 12ην του μηνός Ιανουαρίου
Η ΑΓΙΑ ΤΑΤΙΑΝΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ο Άβεσαλαμίτης
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΡΤΙΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΚΤΩ ΜΑΡΤΥΡΕΣ από τη Νίκαια
Η ΑΓΙΑ ΕΥΘΑΣΙΑ
Ο ΟΣΙΟΣ ΗΛΙΑΣ ο θαυματουργός
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΙΑΝΟΣ και ο μαθητής του Ο ΟΣΙΟΣ ΓΑΛΑΚΤΙΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΕNEDIC BISTOR, ηγούμενος (Αγγλος)
Εορτάζοντες την 12ην του μηνός Ιανουαρίου
Αναλυτικά
Η ΑΓΙΑ ΤΑΤΙΑΝΗ
Όπως είναι γνωστό, ή αρχαία Εκκλησία είχε και γυναίκες διακόνους. Βέβαια, δε μετείχαν σε κανένα βαθμό ίερωσύνης. Ή αποστολή τους ήταν κυρίως φιλανθρωπική ή και κατηχητική, δίπλα στις γυναίκες πού είχαν ανάγκη διδασκαλίας. Το ήθος αυτών των διακονισσών, να πώς το θέλει ο θεόπνευστος Απ. Παύλος: “Οι γυναίκες διάκονοι πρέπει και αυτές να είναι σεμνές, ελεύθερες από το αμάρτημα της κακολογίας και διαβολής, εγκρατείς και προσεκτικές, αξιόπιστες σε όλα
Μια τέτοια διακόνισσα ήταν και ή Άγια Τατιανή. Ή ευγενής καταγωγή της και ο πολύς ζήλος με τον όποιο εκτελούσε τα διακονικά της καθήκοντα, καθώς επίσης και ή αποστροφή των κοσμικών βλέψεων, έδωσαν στην Τατιανή ξεχωριστή θέση μεταξύ των χριστιανών, προκάλεσαν, όμως, και το φθόνο των ειδωλολατρών. Και όταν το 202 ο Σεπτίμιος Σεβήρος (κατ άλλους Αλέξανδρος Σεβήρος, 222-235 μ.Χ.) εξαπέλυσε ανελέητο διωγμό κατά των χριστιανών, ή Τατιανή συλλαμβάνεται.
Ξυρίζουν το κεφάλι της, αφαιρώντας τα θαυμάσια μαλλιά της, με την ελπίδα ότι θα πτοηθεί. “Ομως, δεν πτοείται, στέκεται στο ύψος του χριστιανικού της ήθους και το πρόσωπο της ομορφαίνει και ακτινοβολεί περισσότερο από πρώτα. Τότε, βασανίζεται σκληρά με πολλούς τρόπους. Όμως, δε λυγίζει και τελικά αποκεφαλίζεται, παίρνοντας το αμάραντο και αθάνατο στεφάνι του μαρτυρίου.
1. Α’ προς Τιμόθεον γ’11,
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ισχύι της πίστεως, κραταιωθείσα σεμνή, νομίμως ένήθλησας, υπέρ Χριστού του Θεού, Τατιανή ένδοξε πάσας γαρ τσς ίδέας, των δεινών ενεγκούσα, ήσχυνας τον Βελίαρ, τη άτρέπτω σου στάσει εξ ου της κακοτροπίας πάντας απάλλαξαν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ο Αβεσαλαμίτης
Ό ένδοξος μάρτυρας Πέτρος, πού ήταν πολύ δυνατός, τόσο στο σώμα, όσο και στην ψυχή και στην πίστη, ομολόγησε με μεγάλο θάρρος τον Χριστό στη νεανική του ηλικία. ο άρχοντας της Ελευθερούπολης, επειδή δεν μπόρεσε ούτε με κολακείες να αλλάξει τη γνώμη του Πέτρου,οϋτε με απειλές να τον φοβίσει, τον έριξε στή φωτιά. Και εκεί ο γενναίος της ευσέβειας αγωνιστής πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΡΤΙΟΣ
Ήταν στρατιωτικός επί Διοκλητιανού. Σα γνήσιος χριστιανός, διακρινόταν για την ανδρεία του και το λευκό και ακηλίδωτο χαρακτήρα του. Καταγγέλθηκε στον αυτοκράτορα, ότι λάτρευε τον Ιησού και διατάχθηκε αμέσως να παρουσιασθεί μπροστά του. ο Μέρτιος παρουσιάσθηκε με ευλάβεια, αλλά και με σεμνή και άφοβη γενναιότητα. ο αυτοκράτορας θαύμασε το παράστημα του στρατιώτη του, και σκυθρωπός και βαρύς διέταξε το Μέρτιο να θυσιάσει στα είδωλα. ο Μέρτιος αρνήθηκε.
Τότε ο Διοκλητιανός διέταξε να του αφαιρέσουν την στρατιωτική ζώνη. Ή προσβολή ήταν μεγάλη, άλλ’ ο Μέρτιος την υπέμεινε με καρτερία. Ατιμία του θα ήταν, αν καταπατούσε τα στρατιωτικά του χρέη, τα οποία όμως είχε τόσο τιμήσει, γιατί λοιπόν να θλιβεί; Κατόπιν τον μαστίγωσαν, αλύπητα και σκληρά. Άλλ’ ενώ κομμάτια έπεφτε ή σάρκα από το σώμα του, ή ψυχή του έμενε καρτερική και νικήτρια. Έτσι όπως ήταν βαριά πληγωμένος, τον έριξαν στη φυλακή. Μετά οκτώ ήμερες, αισθάνθηκε ότι ή ώρα του τέλους της επίγειας ζωής του είχε πλησιάσει.
Ή ψυχή του σκίρτησε, έχοντας υπ’ όψιν της ότι θα πήγαινε στον βραβευτή και μισθαποδότη Κύριο. Ευχαριστούσε λοιπόν το Θεό, διότι έφευγε από τη γη και μάλιστα διότι τον αξίωσε να φύγει με την τιμή του μαρτυρίου.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΚΤΩ ΜΑΡΤΥΡΕΣ από τη Νίκαια
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Η ΑΓΙΑ ΕΥΘΑΣΙΑ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΗΛΙΑΣ ο θαυματουργός
Ό όσιος αυτός είδε την πείνα και δεν τη λογάριασε. Το ψύχος, και το αψήφησε. Την αγρυπνία, και την καταφρόνησε. Τις στερήσεις, και τις καταπάτησε. Τους τυράννους, και δεν τους έδωσε καμιά σημασία. Μύριους κατατρεγμούς, και τους καταντρόπιασε. Τί φοβόταν; Τρία πράγματα, όπως έλεγε.
Την ώρα, πού ή ψυχή του θα έβγαινε από το σώμα του, τον καιρό, πού θα παρουσιαζόταν μπροστά στον Θεό και τη στιγμή, πού θα έβγαινε ή απόφαση του υπέρτατου Κριτή γι’ αυτόν. Άλλ’ επειδή φοβόταν, έζησε έτσι, ώστε να μη φοβηθεί. Ή πίστη του και ή χάρη του Θεού του έδωσαν θάνατο γενναίο και ήσυχο. Ή δε Εκκλησία, λόγω των μεγάλων αρετών του, τον κατάταξε μεταξύ των Αγίων της.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΙΑΝΟΣ
ό της Μονής Κυρίλλου εν Λευκή Λίμνη Ρωσίας (1483) και ο μαθητής του ΟΣΙΟΣ ΓΑΛΑΚΤΙΩΝ* ο δια Χριστόν Σαλός (+ 15ος αι.).
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΕNEDIC BISTOR, ηγούμενος (Αγγλος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο “Οί Αγιοι των Βρεττανικών Νήσων” του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
