Blog

Εορτάζοντες την 13ην του μηνός  Ιανουαρίου

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΡΜΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΟΣ

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Επίσκοπος Νισίβεως

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ μάρτυρας

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΧΩΜΙΟΣ και ΠΑΠΥΡΙΝΟΣ

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΣ ΤΟΥ ΒΑΘΕΟΣ ΡΥΑΚΟΣ

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ο Καυσοκαλύβης

Ο ΟΣΙΟΣ ΕΙΡΗΝΑΡΧΟΣ ο Εγκλειστος,

Ο ΑΓΙΟΣ ΚENTIGERN ή ΜUNGO επίσκοπος Γλασκώβης (Σκωτίας)

Εορτάζοντες την 13ην του μηνός Ιανουαρίου

Αναλυτικά

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΡΜΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΟΣ

Ό αυτοκράτορας Λικίνιος το 320-22 για να ευχαριστήσει τους ειδωλολάτρες, πού αντιπαθούσαν το Μ. Κωνσταντίνο, διέταξε διωγμούς κατά των χριστιανών. Μεταξύ άλλων βιαίων μέτρων, έκλεινε και γκρέμιζε τις εκκλησίες τους και εμπόδιζε τον εκκλησιασμό τους. Ποιος, όμως, θα τολμήσει να διαμαρτυρηθεί φανερά; ο διάκονος ΄Ερμυλος, σύμφωνα με την προτροπή του Κυρίου μας:

Έχετε θάρρος, εγώ νίκησα τον κόσμο” καθώς και τη διαβεβαίωση του Απ. Παύλου: ο θεός δε μας έδωσε πνεύμα δειλίας, ώστε να μας φοβίζουν οι απειλές και οι διωγμοί, αλλά μας έδωσε πνεύμα και χάρισμα δυνάμεως για να αντέχουμε στους πειρασμούς- αντιδρά φανερά και έντονα. Αυτό αμέσως καταγγέλλεται και διατάζεται ο βασανισμός του. Πρώτα μαστιγώνεται με ακανθωτά μαστίγια και μετά ρίχνεται στη φυλακή.

Το μαρτύριο δε φέρνει το ζητούμενο αποτέλεσμα, και μετά από λίγες μέρες ξανά βασανίζεται με φρικτότερο τρόπο. Εκεί κοντά, ήταν και ένας στενός του φίλος, ο Στρατόνικος, πού δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του βλέποντας το μαρτύριο του Ερμύλου. Όμως, ήταν έγκλημα να δακρύσει κανείς για ένα χριστιανό μάρτυρα, οπότε θανατώνουν και τους δύο μαζί. Έτσι, από κοινού αξιώθηκαν να πάρουν το στεφάνι του μαρτυρίου.

1. Ευαγγέλιο Ιωάννου ιστ’ 33.

2. Β’ προς Τιμόθεον α’ 7.

Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Δυάς ένθεος, ομολογούντες, την Υπέρθεον, πιστώς Τριάδα, ανεδείχθητε πανεύφημοι Μάρτυρες, ο ευκλεής και αήττητος Έρμυλος, και ο στερρός και θεόφρων Στρατόνικος. Αλλ’ ως σύμμορφοι, εν δόξη τη υπέρ έννοιαν, αιτήσασθε ήμιν το μέγα έλεος.

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Επίσκοπος Νισίβεως

Ό όσιος Ιάκωβος έζησε στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου. Καταγόταν από την Νίσιβιν της Μεσοποταμίας, της οποίας έγινε και Επίσκοπος. Ήταν άριστος γνώστης των αγίων Γραφών, και συγχρόνως ασκητικός στην προσωπική του ζωή. ο Ιάκωβος πίστευε, ότι ο Επίσκοπος πρέπει να φαίνεται από τα έργα του και όχι από την εξωτερική εμφάνιση και επίδειξη. Ο Ιάκωβος είχε πάρει μέρος και στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο (325) στη Νίκαια της Βιθυνίας.

Άλλ’ εκτός από ευσέβεια, διακατεχόταν και από ένθερμη φιλοπατρία. Οταν κάποτε οι Πέρσες πολιόρκησαν την Νίσιβιν, ο επίσκοπος Ιάκωβος υπήρξε ο κύριος συντελεστής – με τη δύναμη της πίστης του και την ηθική επιρροή του – της απόκρουσης των εχθρών και της διάλυσης της πολιορκίας. Πέθανε σε βαθειά γεράματα. Αλλά ο ζήλος του δεν είχε γεράσει καθόλου. Διατηρήθηκε ζωηρός και ακμαίος μέχρι τέλους (ή μνήμη του επαναλαμβάνεται και την 31η “Οκτωβρίου).

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ μάρτυρας

Μαρτύρησε δια ραβδισμού.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΧΩΜΙΟΣ και ΠΑΠΥΡΙΝΟΣ

Μαρτύρησαν αφού τους έπνιξαν μέσα σε ποτάμι.

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΣ ΤΟΥ ΒΑΘΕΟΣ ΡΥΑΚΟΣ

Ή Μονή αυτή βρίσκεται κοντά στην Τριγλία δηλαδή στα Μουδανιά της Μ. Ασίας.

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ο Καυσοκαλύβης

Μοναχογιός ευσεβών γονέων από την πόλη Λάμψακο. Ονομαζόταν προηγουμένως Μανουήλ και ανατράφηκε από παιδί στα θεία, και σωτήρια διδάγματα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Το μοναχικό σχήμα το πήρε σ’ ένα Μοναστήρι του ορούς Γάνου, όπου, κοντά σ’ έναν εξαίρετο γέροντα, τον Μάρκο, αναδείχτηκε ακούραστος και ακατάβλητος στη μελέτη, την προσευχή, την κυριαρχία της γλώσσας, την αγάπη και στην ομόνοια.

Έπειτα πήγε στην Κων/πολη, όπου ή αρετή του τον έφερε συνομιλητή με τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Παλαιολόγο. Κατόπιν πήγε στη Θεσσαλονίκη για να προσκυνήσει το άγιο λείψανο του αγίου Δημητρίου, και από κει τράβηξε για το Άγιο Όρος. Εκεί κατέληξε στη Μονή της Λαύρας, άλλ’ αργότερα με άδεια του ηγουμένου λόγω της αρετής του, γύρισε όλο τον Άθω.

ΟΙ μεγάλοι ασκητικοί του αγώνες συγκρίνονται με αυτούς των μεγάλων ασκητών της Αιγύπτου. Επειδή έκανε συχνές μετακινήσεις, κατόπιν έκαιγε την καλύβα του, για να ασκείται στην πλήρη ακτημοσύνη. Γι΄ αυτό και ονομάστηκε Καυσοκαλύβης. Απεβίωσε ειρηνικά το 1320 σε ηλικία 95 ετών, διατηρώντας όλη τη δύναμη και τη διαύγεια του νου του.

Απολυτίκιο. Ηχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.

Μητρικής εκ νηδύος ΄Οσιε Μάξιμε, εκλογής ως δοχείον ανατεθείς τω Θεώ, του θείου γνόφου ως Μωσής κατηξίωσαι, και τα πόρρω προοράν, κατά τον μέγον Σαμουήλ, του Αθω το θείον θαύμα, της Θεοτόκου ο μύστης ή και πρεσβεύεις Πάτερ υπέρ ημών.

Ο ΟΣΙΟΣ ΕΙΡΗΝΑΡΧΟΣ ο Έγκλειστος

Ρώσος (+ 1613)

Ο ΑΓΙΟΣ ΚENTIGERN ή ΜUNGO επίσκοπος Γλασκώβης (Σκωτίας)

Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο – Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων” του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.

http://www.pigizois.net/