Blog

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ και ΚΥΡΙΛΛΟΣ Αρχιεπίσκοποι Αλεξανδρείας

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΥΛΗ και οι πιστεύσαντες δι’ αυτής ΕΥΑΓΡΙΟΣ, ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ΕΛΛΑΔΙΟΣ και ΒΟΗΘΟΣ.

Η ΑΓΙΑ ΞΕΝΗ  (ή αλλιώς Ευσέβεια)

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ ο εν τη Κύρω.

Ο ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜΙΟΣ επίσκοπος Μηλασσών

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ επίσκοπος Ουγγροβλαχίας

Εορτάζοντες την 18ην του μηνός Ιανουαρίου

“Ό άγιώτερος των ηρώων και ήρωϊκώτερος των αγίων”, “Μέγας Πατήρ”, “Στύλος της Όρθοδοξίας”. Τίτλοι, από τους πιο χαρακτηριστικούς, πού απονεμήθηκαν στο “πολύφωτο άστρο” της Εκκλησίας μας, τον “Αγιο Αθανάσιο. Το έτος 295 ή 296 μ.Χ. γεννήθηκε από γονείς φτωχούς στην Αλεξάνδρεια, αλλά πλούσιους σε αρετές και πίστη .Δεν είχε τα μέσα για ανώτερες σπουδές. ο Θεός, όμως, τον προίκισε με πλούσια διάνοια, και αφού παίρνει τη στοιχειώδη εκπαίδευση, έπειτα αύτοκαλλιερ-γείται και φθάνει σε μεγάλα ϋψη ουράνιας σοφίας. Το 312 και σε ηλικία 25 χρόνων, χειροτονείται διάκονος από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Αλέξανδρο, μαζί με τον όποιο ο Αθανάσιος παίρνει μέρος στην Α’ Οίκουμ. Σύνοδο στη Νίκαια και συντρίβει την αϊρεση του Αρείου.

Το 328 πεθαίνει ο Αλέξανδρος και για τον Αθανάσιο πλησίασε μια… μεγάλη ώρα. Στό 33ο χρόνο της ηλικίας του, κλήρος και λαός τον εκλέγουν πανηγυρικά Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Από δω και πέρα ο “Αγιος θα αντιμετωπίσει ένα φοβερό και ανελέητο πόλεμο των αιρετικών του Αρείου. Πέντε σκληρές εξορίες περιλαμβάνει ή πολυτάραχη ζωή του από τον Άρειανό αυτοκράτορα Κωνστάντιο.

“Ομως, με πίστη, θάρρος, αγωνιστικότητα και υπομονή, κατορθώνει να βγει νικητής και συντρίβει τους “λύκους” της Όρθοδοξίας μας. Και έτσι, ο λόγος της Αγίας Γραφής “Να αγωνίζεσαι τον καλό αγώνα της πίστεως”1 και “ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα πού προβάλλει μπροστά μας”2, γίνεται από τον “Αγιο Αθανάσιο πραγματικότητα, αναμφισβήτητο γεγονός. Απεβίωσε στίς 2 Μαΐου 373 σε ηλικία περίπου 75 με 77 ετών.

Πρέπει επίσης να αναφέρουμε ότι, ο Μέγας Αθανάσιος διακρίθηκε και ως συγγραφεύς πολυγραφότατος και σπουδαιότατος. Διάκονος ακόμη έγραψε τις πραγματείες του κατά των εθνικών και περί ενανθρωπήσεως του Λόγου. Στά “πολεμικά” του κατατάσσονται: “”Εκθεσις πίστεως”, “Ή εγκύκλιος επιστολή”, “Ή επιστολή προς τους επισκόπους Αιγύπτου και Λιβύης”, “ΟΙ Λόγοι κατά των Άρειανών”.

“Αφησε δε και αρκετές επιστολές. Να παρατηρήσουμε όμως εδώ ότι, σύμφωνα με τον Κώδικα των Καυσοκαλυβίωνή κυρίως μνήμη του πρέπει να εορτάζεται την 2α Μαΐου, οπού, και Ιστορικά αποδεδειγμένα, ή κοίμηση του. Για ποιο λόγο όμως καθιερώθηκε να γιορτάζεται αυτή τη μέρα μαζί με τον “Αγ. Κύριλλο δεν γνωρίζουμε. Το πιθανότερο όμως είναι, για το λόγο πού καθιερώθηκε και ή γιορτή των 3 Ίεραρχών.

Α’ προς Τιμόθεον, στ’ 12. Β’ προς Τιμόθεον, ιβ’ 1

Ό Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο Συναξαριστή του αναφέρει ότι ο “Αγιος Κύριλλος έζησε επί βασιλείας Θεοδοσίου του Μικρού και γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 370 μ.Χ. Ανεψιός του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας Θεοφίλου ο Κύριλλος, έλαβε μεγάλη θεολογική μόρφωση, ώστε έγινε κατόπιν διάδοχος του θείου του, στον αρχιεπισκοπικό θρόνο Αλεξανδρείας.”Οταν έγινε ή Γ’ Οικουμενική Σύνοδος το 431 μ.Χ. στήν’Έφεσο, ο Κύριλλος υπήρξε πρόεδρος αυτής και συνετέλεσε να γκρεμιστούν οϊ κακοδοξίες του δυσεβοϋς Νεστορίου, για το πρόσωπο της ύπεραγιάς Δεσποίνης ημών Θεοτόκου. Με πολλά πνευματικά κατορθώματα στο ενεργητικό του, ο Κύριλλος παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Κύριο την 27η Ιουνίου του 444 μ.Χ., αφού πατριάρχευσε για 32 περίπου χρόνια.

Εκείνο, όμως, πού χαρακτήριζε ιδιαίτερα τη ζωή του Αγίου Κυρίλλου, ήταν ή αρετή του, πού μας θυμίζει τους λόγους του σοφοϋ Παροιμια-στή, ότι ή “δικαιοσύνη άμωμους όρθοτομεϊοδούς . Ή αρετή, δηλαδή, χαράσσει άψογο και ευθύ το δρόμο των ανθρώπων. Και έπειτα, “όπεποιθώς τη εαυτού όσιότητι δίκαιος”1, πού σημαίνει, εκείνος πού στηρίζεται στην αρετή και την αγνότητα της καρδιάς, θα είναι δίκαιος και ευλογημένος μπροστά στο Θεό. Ή μνήμη του γιορτάζεται και την 9η Ιουνίου.

1. Παροιμίες Σολομώντος, ια’ 5, ιδ’ 32.

‘Έρνοις λάμψαντες, Ορθοδοξίας, πασαν σβέσαντες, κακοδοξίαν, νικηταί τροπαιοφόροι γεγόνατε’ τη ευσέβεια τα πάντα πλουτήσαντες, την Έκκληοίαν μενάλως κοσμήσαντες, άξίως εϋρατε, Χριστόν τόν θεόν ημών, δωρούμενον πάση το μέγα έλεος.

Έζησε στα χρόνια του Διοκλητιανού και ήταν από τη Διοκαισάρεια της Κιλικίας. Στή βία του έπαρχου Πελάγιου ν’ αρνηθεί τον Χριστό αντέτασσε, ότι είναι και θα μείνει χριστιανή. ο Πελάγιος τότε την υπέβαλε σε μαρτύρια, από τα όποια όμως, ή γυναικεία φύση της, στάθηκε ανώτερη με τη δύναμη της θείας χάρης.Και τέτοια υπήρξε ή εντύπωση της σεμνότατης και ήρωϊκής διαγωγής της, ώστε και οι άνθρωποι του έπαρχου, πού ήταν πριν μεταξύ των βασανιστών της, του δήλωσαν ότι παραδέχονται σα Θεό τους τον Ιησού Χριστό. Την έριξε λοιπόν, μαζί με τον Εύάγριο και τον Μακάριο ατό καμίνι. Δύο άλλοι, ο Έλλάδιος και ο Βοηθός, αποκεφαλίστηκαν. Και έτσι ο περίλαμπρος ουρανός των μαρτύρων του Χριστού, στολίστηκε και με τους νέους αυτούς εξαίσιους αστέρες.

Μαρτύρησε αφού την έριξαν μέσα στη φωτιά.

Ήταν από τους γνήσιους πατριώτες της πόλης Κύρου, στην οποία γεννήθηκε και ανατράφηκε. Περιφρονητής των εγκόσμιων, αναχώρησε στην έρημο και κλείστηκε μέσα σ’ ένα στενό κελί. Εκεί με την αυστηρότατη νηστεία και άσκηση πού έκανε, απόκτησε μεγάλη φήμη στα περίχωρα. Έτσι όσια αφού έζησε, και αφού πολλά θαύματα έκανε, ειρηνικά παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό. Βιογραφία του υπάρχει από τον Κύρου Θεοδώρητο, στη Φιλόθεο Ιστορία του.

Αγνωστος στους Συναξαριστές, αναγράφεται στον Σιναϊτικό Κώδικα 150.

Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο “Ή εν “Ορθοδοξία. Ηνωμένη Ευρώπη” του Γ.Ε. Πιπεράκη, Έκδ. “Έπτάλοφος”, Αθήναι 1997.