Blog

Η ΑΓΙΑ ΕΥΔΟΚΙΑ η από Σαμαρειτών, Οσιομάρτυς

Η ΟΣΙΑ ΔΟΜΝΙΝΑ η Νέα

Η ΑΓΙΑ ΑΝΤΩΝΙΝΑ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΟΣ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ και ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΣΤΟΡΙΑΝΟΣ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΧΑΡΙΣΙΟΣ, ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ και ΑΓΑΠΙΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ Πατριάρχης

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ ΚΑΙ [Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ]

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ο Τραπεζούντιος, νεομάρτυρας

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο όσιομάρτυρας

Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ η νεομάρτυς (Αντρέγιεβνα) (Ρωσίδα).

Ο ΑΓΙΟΣ DAVID (Ουαλός).

Ήταν από την Ηλιούπολη της Συρίας και έζησε επί Τραϊανού (98-117 μ.Χ.). Περνούσε τη ζωή της μέσα στην πορνεία και τις ακολασίες. Ή εκθαμβωτική καλλονή της είλκυε πολλούς εραστές και έτσι συγκέντρωσε πολύ πλούτο. Το θείο έλεος όμως ευδοκεί, ώστε και οι ψυχές πού παρεκτράπησαν ηθικά να μη χάνουν ολότελα την ηθική συναίσθηση, αλλά να μένει κάτι από τον ηθικό πόθο. Έτσι και ή Ευδοκία.

Μετά από μια αρρώστια της, είτε από κορεσμό, είτε από εγωισμό προς τους φίλους της, διότι την περίοδο πού ήταν άρρωστη την είχαν εγκαταλείψει, δε συνέχισε την προηγούμενη ζωή της. Εγκατέλειψε την πόλη και επέστρεψε μετά από ένα χρόνο. Θέλησε να μείνει άγνωστη και γι’ αυτό εγκαταστάθηκε στα τελευταία σπίτια της πόλης.

Εκεί, γνωρίζει με θαυματουργικό τρόπο τους χριστιανούς της τοπικής Εκκλησίας . Αναπαύεται τόσο πολύ από τη διδασκαλία του Ευαγγελίου (και νουθεσιών κάποιου μοναχού ονόματι Γερμανού), πού αμέσως βαπτίζεται χριστιανή (από τον επίσκοπο Θεόδοτο) και με τη μετάνοια της καθαρίζεται από τα έκτροπα της προηγούμενης ζωής.

Από τότε αλλάζει ζωή. Δίνει την περιουσία της στα ορφανά και τους φτωχούς και γίνεται πιστή εργάτης του Ευαγγελίου. Και μάλιστα μέχρι μαρτυρικού θανάτου. Έτσι ή Αγία Ευδοκία έρχεται να μας θυμίσει τα αιώνια λόγια του Κυρίου μας: ότι οι τελώναι και αί πόρναι προάγουσιν υμάς εις την θασιλείαν του θεοϋ”1. ΟΙ τελώνες, δηλαδή και οι πόρνες, πού στην αρχή έδειξαν απείθεια στο Νόμο του Θεού, αλλά μετά μετενόησαν και πίστεψαν έμπρακτα σ’ Αυτόν, θα προλάβουν στη βασιλεία του Θεού εσάς, πού μόνο στα λόγια πιστεύετε στο Θεό, ενώ στην πράξη είστε άπιστοι.

1. Ευαγγέλιο Ματθαίου, κα’ 31 .

Φόβον ένθεον, άναλαβούσα, κόσμου έλιπες, την εύδοξίαν, και τω Λόγω Ευδοκία προαέδραμες· ου τον ζυγόν τη σαρκί σου βαστάσασα, ύπερφυώς ήγωνίοω δι’ αίματος. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ήμίν το μέγα έλεος.

Καταγόταν από την πόλη Κύρο της Συρίας και έζησε κατά το πρώτο μισό του 5ου αιώνα. Οι γονείς της, ευσεβείς και πλούσιοι, την είχαν αναθρέψει χριστιανικότατα, και της παρείχαν τα μέσα για ελεημοσύνες και άλλα καλά έργα. Ό επίσκοπος Θεοδώρητος, βλέποντας την τόσο ζωντανή ευσέβεια της, την εκτιμούσε πολύ και την χρησιμοποιούσε σαν παράδειγμα στις πλούσιες νέες, πού νόμιζαν, ότι μπορούσαν να συμβιβάσουν τη χριστιανοσύνη τους με τις κοσμικές επιδείξεις και ματαιότητες.

Και, όσες φορές έβλεπε κόρη, πού ποθούσε να ακολουθήσει τον Ευαγγελικό δρόμο, της συνιστούσε να συναναστρέφεται τη Δομνίνα. Ή δε Δομνίνα, καθοδηγούσε με πολύ αδελφική στοργή και ταπεινοφροσύνη, προσπαθώντας να μη φαίνεται, ότι υπερτερεί, πολλές φορές μάλιστα κάνοντας τη μικρότερη. Κατά τα δειλινά, ή Δομνίνα συνήθιζε να πηγαίνει στη γειτονική της εκκλησία, όπου έκανε δεήσεις μέσα στη σιγή του ναού. Έτσι, με τέτοιες άγιες ασχολίες, τελείωσε ή Δομνίνα τη ζωή της και πήγε στα αθάνατα σκηνώματα, πού αποτέλεσαν το διαρκή και διακαή πόθο της σ’ όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής της.

Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού και καταγόταν από τη Νίκαια της Βιθυνίας. Θερμή χριστιανή, εργαζόταν για την εξάπλωση της πίστης μεταξύ των γυναικών της ειδωλολατρείας. Καταγγέλθηκε και ομολόγησε αμέσως τη θεάρεστη δραστηριότητα της. Τότε την υποχρέωσαν να θυσιάσει στα είδωλα, άλλ’ ή Άντωνίνα αρνήθηκε σθεναρά και μάλιστα συνηγόρησε μπροστά στον έπαρχο υπέρ της χριστιανικής θρησκείας.

Μετά από βασανιστήρια, την έριξαν σε σκοτεινή απομόνωση με την ελπίδα ότι θα καμφεΐ το φρόνημα της. Όταν την έβγαλαν από τη φυλακή, ή Αντωνίνα αντέταξε την ίδια άρνηση στις προτροπές και τις απειλές του κριτή ν’ αρνηθεί τον Χριστό. Τότε την έβαλαν μέσα σ’ ένα σακί και την έριξαν μέσα στη λίμνη της Νίκαιας, παίρνοντας έτσι το αθάνατο στεφάνι του μαρτυρίου. (Ή μνήμη της επαναλαμβάνεται και τη ν 12η Ιουνίου).

Μαρτύρησαν αφού τους έριξαν μέσα στη φωτιά.

Μαρτύρησαν δια ξίφους.

Μαρτύρησε δια ξίφους.

Δεν υπάρχει καμία πληροφορία για τη ζωή τους.

Ή μνήμη του αναφέρεται στο Ίεροσολυμιτικό Κανονάριο σελ. 36 ως έξης: “Εν τη Άναστάσει, του αγίου πατριάρχου Σιλβέστρου”. Ή πανήγυρη του γινόταν στον ναό της Ανάστασης, αλλά άγνωστο ποιας πόλης Πατριάρχης ήταν ο Σίλβεστρος, πού τη μνήμη του γιορτάζει ή εκκλησία των Ιεροσολύμων.

Ό όσιος αυτός ήταν στη Σκήτη του Κολιτζοϋ της περιοχής Βατοπαιδίου. Όμως, σε μια επιδρομή τους οι Αγαρηνοί πειρατές τον αιχμαλώτισαν και τον πούλησαν σαν δούλο σ’ έναν άλλο Αγαρηνό. Αυτός τον είχε δεμένο με αλυσίδες, για τον φόβο μην αποδράσει, και τον χρησιμοποιούσε στις πιο σκληρές και βαριές εργασίες. Δια της προσευχής και κατά τη στιγμή πού βρισκόταν στη φυλακή, ή Υπεραγία Θεοτόκος τον ελευθέρωσε.

Τότε ο όσιος αμέσως γύρισε στο Άγιο Όρος, στον Γέροντα του. Άλλ’ ο Γέροντας, μόλις τον είδε, του έκανε παρατήρηση διότι έφυγε κρυφά χωρίς την έγκριση του κυρίου του, και του είπε αμέσως να γυρίσει πίσω. Ό όσιος Αγάπιος έκανε υπακοή και επέστρεψε στον Αγαρηνό κύριο του. Ή ενέργεια του αυτή συγκίνησε τον Άγαρηνό, με αποτέλεσμα αυτός και οι δύο γιοί του, μαζί με τον όσιο Αγάπιο, να έλθουν στο Άγιο Όρος και να γίνουν μοναχοί. Για δε τον όσιο Ευδόκιμο, βλέπε βιογραφικό του σημείωμα την 5η “Οκτωβρίου.

Ό Άγιος αυτός νεομάρτυρας δεν αναφέρεται από τους Συναξαριστές. Ήταν από τους προύχοντες της Τραπεζούντας και μαρτύρησε την 1η Μαρτίου 1659 με απαγχονισμό. Το σώμα του παρέλαβαν οι χριστιανοί και το έθαψαν στον ναό του αγίου Γρηγορίου του Νύσσης. Κατόπιν άνακομίστηκε στη Μονή Θεοσκεπάστου της Τραπεζούντας.

Άγνωστο πού και πότε μαρτύρησε, μάλλον όμως επί των εικονομάχων, αφού οι Συναξαριστές σημειώνουν ότι υπέρ των αγίων εικόνων δια του πυρός ετελειώθη.

(Δια Χριστόν σαλή)

Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της Ορθοδοξίας μπορεί να βρε! ο αναγνώστης στο βιβλίο “ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων”, του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.