Εορτάζοντες την 4ην του μηνός Φεβρουαρίου
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ο Πηλουσιώτης
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο Ομολογητής
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΡΑΜΙΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Άρβήλ της Περσίας
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ επίσκοπος Είρηνουπόλεως
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΣΙΜΟΣ ο Θαυματουργός
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ “ο εν τοις Πυθίοις”
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ο Χαλεπλής
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο Κορίνθιος
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΑΒΡΑΑΜ ΚΑΙ ΚΟΠΡΙΣ
Εορτάζοντες την 4ην του μηνός Φεβρουαρίου
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ο Πηλουσιώτης
“Ιερατικής και ασκητικής πολιτείας κανών”, “της ημετέρας αυλής μούσαν”. Είναι χαρακτηρισμοί πού απέδωσε ο Μέγας Φώτιος στον όσιο Ισίδωρο, για την άριστη θεολογική του κατάρτιση, το φιλοσοφικό του νου, την ασκητική του εγκράτεια, την τόλμη και την άμεμπτη ιδιωτική του ζωή. ο όσιος γεννήθηκε στην Αίγυπτο, περίπου το 360, και πέθανε το 440.
Έκανε μεγάλες και καλές σπουδές. Εργάστηκε στην αρχή σαν κατηχητής και δάσκαλος της Εκκλησίας Αλεξανδρείας. Μετά, όμως, αποσύρθηκε σ’ ένα μοναστήρι κοντά στο Πήλούσιο, γι’ αυτό ονομάστηκε και Πηλουσιώτης. Αργότερα, τον αξιώνει ο Θεός και γίνεται Ιερέας και, έπειτα, πανηγυρικά, ηγούμενος στο μοναστήρι του. Ή πολυμάθεια έδωσε στον Ισίδωρο τέτοιο κύρος και φήμη, ώστε να θεωρείται αυθεντία στις ερμηνείες δύσκολων αγιογραφικών χωρίων και στη λύση αποριών.
“Αν ήθελε, έπαιρνε άνετα το αρχιερατικό αξίωμα. Αρνείται, όμως, προτιμώντας το μοναστήρι, με το σκεπτικό ότι θα πρόσφερε περισσότερα στην Εκκλησία με το λόγο και τα συγγράμματα του. Πράγματι, σώζονται σήμερα 2012 επιστολές του. Εκείνο, όμως, πού κάνει εντύπωση, είναι ή ιδέα του Ισίδωρου για τους μοναχούς και τα μοναστήρια. Πίστευε ότι τα μοναστήρια έπρεπε να είναι οπλισμένα με όλα τα εφόδια των θρησκευτικών και θεολογικών γνώσεων. και να είναι οι μεγάλοι προμαχώνες της πίστης, απ’ όπου θα βγαίνουν οι θερμότεροι και σοφότεροι άπολογηταί και συνήγοροι της.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφία κοσμούμενος, παντοδαπεί εύκλεώς, τοις Αόγοις έκόσμησας, την Έκκλησίαν Χρίστου, Ισίδωρε Όσιε· συ γαρ δι’ εγκράτειας, σεαυτόν έκκαθάρας, πράξει και θεωρία, διαλάμπεις εν κοσμώ’ δι’ ων μυσταγωγούμεθα, Πάτερ τα κρείττονα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο Όμολογητής
Γεννήθηκε στην Κυδωνιά της Κρήτης το έτος 792, και εκεί διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα. Κατόπιν οί γονείς του τον έστειλαν στην Κων/πολή κοντά στο θείο του Θεοφάνη, πού ήταν μοναχός στην περίφημη Μονή του Στουδίου, της οποίας και αυτός έγινε μοναχός. Εκεί ο Νικόλαος βρήκε την ευκαιρία να μορφωθεί στα ελληνικά και θρησκευτικά Γράμματα, έγινε δε και ένας από τους καλύτερους ταχυγράφους της εποχής του.
Οί καιροί όμως ήταν πολύ ταραγμένοι από το σάλο της Εικονομαχίας, και ή Ιερά Μονή Στουδίου, πού ήταν προμαχώνας του αγώνα υπέρ των αγίων Εικόνων, ο ηγούμενος και οί μοναχοί της, υπέστησαν διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες και πολλές άλλες στερήσεις. Την ίδια βέβαια τύχη είχε και ο Νικόλαος, γι’ αυτό και επονομάσθηκε Ομολογητής. Όταν έπαψε ή θύελλα της Εικονομαχίας, στις 19 Απριλίου 847, ο Νικόλαος εξελέγη ηγούμενος της Μονής του.
Το 850 όμως παραιτήθηκε. Το 859 “ίδρυσε το μονύδριο του Κονωροβίου, με σχέδιο να καταρτίσει νέους μοναχούς κατά το πνεύμα και τις παραδόσεις της Μονής Στουδίου. ο Καίσαρ Βάρδας, όμως, τον ανάγκασε να αυτοεξορισθεί σε διάφορους τόπους (Ιστορικές πήγες αναφέρουν ότι είχε πρόβλημα πνευματικής επικοινωνίας με τον ιερό Φώτιο), για να επανέλθει το 867 σαν ηγούμενος, και να τον καλέσει ο Θεός κοντά Του στίς 4 Φεβρουαρίου του 868.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΡΑΜΙΟΣ Ίερομάρτυρας επίσκοπος Άρβήλ της Περσίας
Μαρτύρησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. Ήταν επίσκοπος κάποιας Περσικής πόλης πού ονομαζόταν Άρβήλ (τα αρχαία Άρβηλα, πόλη της ‘Ασσυρίας (Μεσοποταμίας), βρισκόταν γύρω στα 90 χιλ. νοτιονατολικά της Μοσσούλης κοντά στα Ίρακινοπερσικά σύνορα. Τώρα ανήκει στο Ιράκ και ονομάζεται Έρμπίλ).
Όταν έγινε ο διωγμός στην Περσία εναντίον των χριστιανών, ο Αβράμιος συνελήφθη από τον άρχιμάγο του βασιλιά Αδερφορά. Αυτός τον ανάγκαζε να αρνηθεί τον Χριστό και να προσκυνήσει τον ήλιο. ο Αβράμιος όχι μόνο δεν αρνήθηκε τον Χριστό, αλλά του είπε ότι θα εργάζεται συνεχώς για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Τότε μετά από σκληρά βασανιστήρια, τον αποκεφάλισαν σ’ ένα χωριό πού λεγόταν Θελμά και έτσι έλαβε από τον Κύριο το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ επίσκοπος Είρηνουπόλεως
Ήταν ένας από τους 318 Θεοφόρους Πατέρες της Εκκλησίας στην Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας. (Ή Ειρηνούπολη, πόλη Βυζαντινή, ήταν κοντά στον Σάρο ποταμό της Τραχείας Κιλικίας).
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΣΙΜΟΣ ο Θαυματουργός
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΣ
Μαρτύρησε δια αποκεφαλισμού.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ “ό εν τοις Πυθίοις”
Άγνωστος στους Συναξαριστές. Μνημονεύεται στο Βυζαντινό Εορτολόγιο του Γεδεών (σελ. 69), σαν ασκητής όσιος, πού άσκήτευσε (άγνωστο πότε) “εν Πυθίοις” (το σημερινό Κουρί). _
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ο Χαλεπλής
Καταγόταν από τα Χαλέπιο και οι Τούρκοι, επειδή ήταν ευσεβής, τον συκοφάντησαν ότι δήθεν είπε θα γίνει Τούρκος. Μπροστά στις υποσχέσεις και τίς κολακείες του κριτή, ο Ιωσήφ παρέμεινε αμετάθετος στην πίστη του και με θάρρος ήλεγξε τη μουσουλμανική θρησκεία.
Αφού αποδείχθηκε ακλόνητος και αμετάπειστος στις απόπειρες των Τούρκων να τον άλλαξοπιστήσουν, δέχτηκε το στεφάνι του μαρτυρίου με αποκεφαλισμό στις 4 Φεβρουαρίου 1686. ο ύπ’ αριθ. 2142 (129) κώδικας του XVIII αϊ. της Μονής Έσφιγμένου του Αγίου Όρους, έδάφ. 23, αναφέρει το μαρτύριο του Αγίου στίς 17 Φεβρουαρίου. Πάντως προκύπτει πρόβλημα όσον άφορα την ημερομηνία του μαρτυρίου του Αγίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο Κορίνθιος
“Ορισμένες αγιολογικές πηγές αναφέρουν τη μνήμη του 4 Φεβρουαρίου. Όμως, βλέπε κυρίως μνήμη του αγίου αυτού στίς 14 Φεβρουαρίου.
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΑΒΡΑΑΜ ΚΑΙ ΚΟΠΡΙΣ
της Μονής “Μεταμορφώσεως Σωτηρος” εν Βολογντά (15ος αϊ.)
