Εoρτάζοντες την 1ην του μηνός Απριλίου
Η ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ η Αιγύπτια
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ο όμολογητής ηγούμενος ιεράς Μονής Πελεκητής
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ και ΒΑΣΙΛΕΙΔΗΣ
Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΑΧΑΖ
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΝΙΚΗΣ·
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ Σαυζδαλίας
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ο νεομάρτυς, ο Ρώσος
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΙΝΓΕΝΙΑΝΗ. ΠΑΚΕΡΟΣ (η Πάνταινος), ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ και ΣΑΤΟΥΡΝΙΝΟΣ
Εoρτάζοντες την 1ην του μηνός Απριλίου
Αναλυτικά
Η ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ η Αιγύπτια
“Ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαιους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν”1. Δεν ήλθα να καλέσω αυτούς πού νομίζουν τους εαυτούς τους δικαίους, αλλά ήλθα να καλέσω τους αμαρτωλούς, για να μετανοήσουν και να σωθούν. ο λόγος αυτός του Κυρίου μας βρίσκει πλήρη εφαρμογή στη ζωή της Μαρίας της Αιγύπτιας, και να γιατί: η όσία Μαρία ‘ γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 345 (κατά τον Μ,Ι. Γαλανό).
Από νωρίς αναπτύχθηκε η ωραιότητα του σώματος της, και παρά τις συμβουλές γονέων και Ιερέων, έπεσε στη διαφθορά της αμαρτωλής ζωής για 17 ολόκληρα χρόνια. Όμως, ο πολυεύσπλαγχνος Κύριος Όχι μόνο την ανέχθηκε όλα αυτά τα χρόνια της ασωτίας της, αλλά ενήργησε και το σχέδιο της σωτηρίας της. Οδήγησε τα βήματα της στους Άγιους Τόπους. Ή Μαρία προσπάθησε να μπει στην Εκκλησία, να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό.
Μάταια, όμως. Είχε “καρφωθεί” στην είσοδο και δεν μπορούσε να κάνει βήμα μπροστά. Ή αλλαγή στα βάθη της ψυχής της ήδη είχε αρχίσει. Παρακάλεσε την Παναγία να της επιτρέψει να μπει να προσκυνήσει και η ζωή της από ‘κει και εμπρός θα ήταν σύμφωνα με το θέλημα του Υιού της. Έτσι και έγινε. Ή Μαρία με πόνο ψυχής και δάκρυα στα μάτια μπήκε και προσκύνησε τον Τίμιο Σταυρό. Έπειτα, με θεία νεύση πήγε στην έρημο του Ιορδάνη, όπου εξομολογήθηκε, κοινώνησε το Σώμα του Κυρίου από τον ασκητή Ζωσιμά (4 Απριλίου) και ασκήτεψε εκεί 50 ολόκληρα χρόνια, με αυστηρή νηστεία και προσευχή.
Έκαψε, έτσι, το αμαρτωλό παρελθόν της και συγχρόνως έγινε μεγάλο παράδειγμα μετανοίας. Μετά την συνάντηση πού είχε με τον ασκητή Ζωσιμά και υστέρα από ένα χρόνο, ο ίδιος ασκητής επανήλθε για να τη συναντήσει. Άλλα τη βρήκε πεθαμένη και την έθαψε εκεί, στα μέρη πού ασκήτευσε η Αγία. 1. Ευαγγέλιο Ματθαίου, θ’ 13.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Φωτισθείσα ένθέως Σταυρού τη χάριτι, της μετανοίας έδείχθης φωτοφανής λαμπηδών, των παθών τον σκοτασμόν λιπούσα πάνσεμνε· όθεν ως άγγελος Θεού, Ζωσιμά τω ίερώ, ώράθης εν τη έρήμω, Μαρία “Οσιε Μήτερ* μεθ’ ου δυσώπει υπέρ πάντων ημών.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ο ομολογητής ηγούμενος ιεράς Μονής Πελεκητής
Έζησε στα τέλη του 8ου και τις αρχές του 9ου αίώνα μ.Χ. Γεννήθηκε στην Κων/πολη και ονομαζόταν Χριστόφορος. Μικρός ακόμα, έχασε τον πατέρα και τη μητέρα του. Τον ανέθρεψε ένας θείος του, με πολλή επιμέλεια και στοργή. Ή προκοπή του στα γράμματα υπήρξε θαυμάσια, και η ζωή του ήταν γεμάτη σωφροσύνη και χρηστότητα, υπόδειγμα σε πολλούς συνομηλίκους του.
Όταν ωρίμασε στην ηλικία, έφυγε από την Κων/πολη και πήγε στο μοναστήρι της Πελεκητής, πού βρίσκεται στην Τρίγλεια της Προύσας. Εκεί έγινε μοναχός και μετονομάστηκε Μακάριος. Ή παιδεία του, και οι υπέροχες προσωπικές και διοικητικές αρετές του, δεν άργησαν να τον αναδείξουν ηγούμενο της Μονής, μετά από θερμή παράκληση των μοναχών. ο δε Πατριάρχης Ταράσιος, όταν άκουσε ότι ο Μακάριος θεράπευε με την προσευχή του ασθενείς, τον προσκάλεσε στην Κων/πολη, όπου θεράπευσε ένα πατρίκιο, τον Παύλο.
Εκτιμώντας την προσωπικότητα του Μακαρίου ο Ταράσιος, τον χειροτόνησε ο ίδιος Ιερέα. Αργότερα, επί αυτοκρατόρων Λέοντος του Αρμενίου και Μιχαήλ του Τραυλού, φυλακίστηκε και εξορίστηκε ποικιλοτρόπως. Τελικά πέθανε εξορισμένος στο νησί Άφουσία, υπέρμαχος του ορθού δόγματος της Εκκλησίας.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ και ΒΑΣΙΛΕΙΔΗΣ
(ή κατ’ άλλους Βασιλειάδης). Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΑΧΑΖ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΝΙΚΗΣ
Ή μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο “Μικρόν Εύχολόγιον η Άγιασματάριον”, έκδοση Αποστολικής Διακονίας 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται η μνήμη του.
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ Σαυζδαλίας
ο θαυματουργός, Ρώσος
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ο νεομάρτυς, ο Ρώσος
(Δια Χριστόν σαλός)
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΙΝΓΕΝΙΑΝΗ. ΠΑΚΕΡΟΣ (η Πάνταινος), ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ και ΣΑΤΟΥΡΝΙΝΟΣ
Μαρτύρησαν στη Θεσσαλονίκη, πιθανότατα κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους.
