Εορτάζοντες την 4ην του μηνός Μαρτίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ο Ίορδανίτης
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΥΛΟΣ και ΙΟΥΛΙΑΝΗ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΟΔΡΑΤΟΣ, ΑΚΑΚΙΟΣ και ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ επίσκοπος Κύπρου
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ επίσκοπος Άσσου της Ανατολής
Εορτάζοντες την 4ην του μηνός Μαρτίου
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ο Ίορδανίτης
Γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς στην Λυκία, τον 7ο μετά Χριστόν αιώνα. ο σατανάς, όμως, του έπαιξε πονηρό παιγνίδι. Κατάφερε και τον παρέσυρε στην αίρεση των Μονοφυσιτών. Άλλ’ ο Θεός, πού γνώριζε τις αγαθές του προθέσεις, ευδόκησε να λάμψει στο πνεύμα του ή αλήθεια. Όταν κάποτε επισκέφθηκε τον Άγιο Ευθύμιο, πού ήταν βαθύς γνώστης των Γραφών, και τον άκουσε με ταπεινό φρόνημα, κατάφερε και αναγνώρισε την ορθόδοξη αλήθεια. Σαν χαρακτήρας, ο Γεράσιμος ήταν πολύ αυστηρός με τον εαυτό του. Έτρωγε και κοιμόταν τόσο, όσο χρειαζόταν.
Έλεγε, μάλιστα, ότι όποιος θέλει να ζήσει περισσότερο, πρέπει να κοιμάται λιγότερο. Όχι μόνο διότι ο πολύς ύπνος κάνει τρυφηλό, άρα ανίσχυρο στους κόπους το σώμα, και πολύ ευάλωτο στις ασθένειες, αλλά και διότι ζωή είναι κυρίως το μέρος του χρόνου πού έχουμε συνείδηση. Πότε αυτό συμβαίνει; Όταν είμαστε ξύπνιοι. Και πρόσθετε: “Είπαν οι σοφοί τον ύπνο αδελφό του θανάτου. Θέλεις λοιπόν να βρίσκεσαι περισσότερα χρόνια στη ζωή; Μείνε λιγότερες ώρες στο κρεβάτι σου. Διότι αυτό είναι ένα είδος φέρετρου και εμποδίζει από την ενέργεια, πού είναι ή θεμελιώδης βάση της ζωής”.
Αργότερα ο Γεράσιμος, κοντά στον Ιορδάνη, “ίδρυσε κοινοβιακή αδελφότητα, όπου όλοι μαζί ήταν μια ψυχή και μια καρδιά. (Να σημειώσουμε εδώ, ότι τα στοιχεία, από τους Συναξαριστές, για τον χρόνο πού έζησε ο Άγιος Γεράσιμος, στερούνται Ιστορικής βάσεως, διότι ο Μέγας Ευθύμιος με τον όποιο συναντήθηκε ο Άγιος Γεράσιμος, έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. και όχι τον 7ο πού υποτίθεται ότι γεννήθηκε ο Άγιος Γεράσιμος. Επομένως ο χρόνος της ζωής του Άγιου Γερασίμου, παρατίθεται εδώ με επιφύλαξη).
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Της ερήμου οίκήτωρ, Ασκητών άκροθίνιον, και αγγελικής πολιτείας άναδέδειξαι έσοπτρον, του Πνεύματος τη αίγλη λαμπρυνθείς, Γεράσιμε Όσιων καλλονή ‘διά τούτο θεραπεύεις διαπαντός, τους πίστει έκβοώντας σοι’ δόξα τω δεδωκότι σοι ίοχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ένεργοϋντι δια σου, πασιν ίάματα.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΥΛΟΣ και ΙΟΥΛΙΑΝΗ
Έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αύρηλιανοϋ. Πατρίδα τους ήταν ή Πτολεμαΐδα, και είχαν ευσεβείς γονείς, πού τους άνέθρεψαν με πολλή ευσέβεια και ένθερμη αφοσίωση προς τη στρατευόμενη Εκκλησία του Χριστού. ο Παύλος, μεγαλύτερος της αδελφής του Ίουλιανής, όταν καταρτιςτηκε καλά γύρω από τη χριστιανική αλήθεια, επεδίωκε συναναστροφές ειδωλολατρών συνομηλίκων του, με την προοπτική να τους φέρει προς το χριστιανικό φως. Το παράδειγμα του ακολούθησε και ή αδελφή του.’
Όταν όμως ο αυτοκράτωρ Αύρηλιανός ήλθε στην Πτολεμαΐδα, οι εκεί ειδωλολάτρες, κατήγγειλαν τους δύο χριστιανούς αδελφούς, ότι ήταν πολύ θρασεΐς και προσβλητικοί εναντίον των ειδώλων. ο αυτοκράτωρ τους συνέλαβε και τους διέταξε ν’ απαρνηθούν το Χριστό. Τα δύο αδέλφια απάντησαν, ότι ή ψυχή τους και ή θρησκευτική τους συνείδηση ανήκουν στο Χριστό, και ότι μόνο άπ’ Αυτόν μπορούσαν να παίρνουν τέτοιου είδους διαταγές. Ακολούθησε τότε εναντίον τους, σειρά ανεκδιήγητων σκληρών βασανισμών.
Ύπέμειναν όμως με καταπληκτικό θάρρος και αλύγιστη καρτερία, τόση, ώστε και αυτοί οι δήμιοι τους Κοδράτος, Άκάκιος και Στρατόνικος, αφού πέταξαν τα βασανιστικά όργανα, έπεσαν στα πόδια τους ομολογώντας το Χριστό. Όμως, νέοι δήμιοι ξέσχισαν τα σώματα των μαρτύρων με σιδερένια όργανα και έτσι έλαβαν μαρτυρικό θάνατο. (Ή μνήμη τους περιττώς επαναλαμβάνεται την 17η Αυγούστου και την 27η ή 28η Μαΐου από ορισμένους Συναξαριστές)
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΟΔΡΑΤΟΣ, ΑΚΑΚΙΟΣ και ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΟΣ
Αυτοί ήταν δήμιοι στα χρόνια του βασιλιά Αύρηλιανοϋ (270-275). Πίστεψαν στον Χριστό κατά το μαρτύριο των Αγίων Παύλου και Ίουλιανής στην Πτολεμαΐδα, με αποτέλεσμα να αποκεφαλιστούν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ επίσκοπος Κύπρου
Στόν Πατμιακό κώδικα 266 ή μνήμη του συνοδεύεται με αυτή του Αδριανού, και λέγεται επίσκοπος Κωνστάντιας της Κύπρου. Ίσως και ο Αδριανός αυτός, πού δεν μνημονεύεται πουθενά άλλου, να ήταν και αυτός επίσκοπος Κύπρου. ο άγιος Γρηγόριος απεβίωσε ειρηνικά (κατά τον Del. 5 Μαρτίου).
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ επίσκοπος Ασσου της Ανατολής
Καταγόταν από τη Μυτιλήνη, από το χωριό Άκόρνη (1150μ.Χ.), πού βρίσκεται κοντά στην Ιερά (αρχαία πόλη της Λέσβου, πού ερείπια της βρίσκονται στο βόρειο άκρο της δυτικής πλευράς του στομίου του κόλπου της Γέρας). Είχε γονείς ευσεβείς τον Γεώργιο και τη Μαρία, πού παρακαλούσαν τον Θεό με δάκρυα να τους δώσει παιδί. ο Θεός εισάκουσε τις προσευχές τους και τους έδωσε ένα αγοράκι πού το ονόμασαν Γεώργιο (τον μετέπειτα Γρηγόριο).
Και το μεγάλωναν με μεγάλη επιμέλεια, μαθαίνοντας του τα θεία και ιερά γράμματα. Κατόπιν για να συμπληρώσει τις σπουδές του πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου γνωρίστηκε με τον Ιερομόναχο Αγάθωνα, ηγούμενο σ’ ένα από τα μοναστήρια της Ανατολής. Αργότερα ο Γρηγόριος πήγε στο μοναστήρι του Αγάθωνα και έμεινε κοντά του τρία χρόνια, ασκούμενος στην αρετή. Έπειτα επέστρεψε στην πατρίδα του και από εκεί πήγε για προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα, και προχώρησε στα ησυχαστήρια του Ιορδάνη, όπου έγινε μοναχός και αργότερα Ιερομόναχος.
Με τις συστάσεις του Αγάθωνα, έγινε επίσκοπος της Άσσου της Μυσίας, πού απείχε ένα χιλιόμετρο από την ακτή του Άδραμυτηνοϋ κόλπου. Εκεί ο Γρηγόριος έδωσε όλο του τον εαυτό, για την πνευματική αναβάθμιση της επισκοπής του. Άλλ’ οι κακομαθημένοι και φθονεροί πρόκριτοι της πόλης, τον ανάγκασαν να παραιτηθεί.
Στην αρχή πήγε στην Τένεδο, όπου ησύχασε για αρκετό καιρό σε μια Μονή. Αργότερα αφού πέρασε από την πατρίδα του, κατέληξε στο όρος Πρηών της Δ. Μικράς Ασίας, όπου ίδρυσε ησυχαστήριο και κατόπιν ναό στο όνομα της Θεοτόκου. Εκεί λοιπόν, με μια μικρή συνοδεία περνούσε τον καιρό του με προσευχή και λατρεία. Κάποτε- κάποτε κατέβαινε στις πόλεις και κήρυττε το λόγο του Θεού. Έτσι παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο ο ταπεινόφρων Γρηγόριος.
Εορτάζοντες την 4ην του μηνός Μαρτίου
