Blog

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΝΩΝ ο Ίσαυρος

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΝΩΝ ο Κηπουρός

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ο Ασκητής και Θαυματουργός

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ο Αθηναίος

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΟΓΙΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΑΜΠΙΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΧΕΛΑΟΣ και οι μαζί μ’ αυτόν 152 Μάρτυρες

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΩΤΙΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΛΛΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ νεομάρτυρας από τη Βουλγαρία

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ νεομάρτυρας από τη Ραψάνη

Ό Άγιος Κόνων έζησε στα αποστολικά χρόνια και καταγόταν από ένα χωριό (τη Βιδανή) της Ίσαυρίας. ΟΙ γονείς του Νέστωρ και Νάδα στην αρχή ήταν ειδωλολάτρες. Άλλ’ έπειτα δέχθηκαν τη χριστιανική πίστη, μαζί με τον ωραίο, έφηβο τότε, γιο τους. ο Κόνων νυμφεύθηκε μια χριστιανή κόρη (την “Αννα), μέσα από το χριστιανικό όμιλο της εποχής εκείνης. Από την αρχή συμφώνησαν και οι δύο να ζουν σαν αδέλφια και να αφιερωθούν στη διάδοση της χριστιανικής αλήθειας.

ΟΙ ειδωλολάτρες συμπολίτες του Κόνωνα έβλεπαν με πολύ δυσαρέσκεια τις χριστιανικές του δραστηριότητες. Έφεραν τους πιο δυνατούς στο λόγο εθνικούς για να τον αποστομώσουν, άλλ’ αυτός με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τους φίμωνε. ‘Αλλά και αυτοί από εγωισμό γίνονταν χειρότεροι. Μια μέρα, πήγε σ’ έναν ειδωλολατρικό ναό και έκανε για την ιδιαίτερη αυτή περίσταση αυτό πού λέει ο λόγος του Θεού: “Δια πάσης προσευχής και δεήσεως, προσευχόμενοι εν παντί καιρώ εν Πνεύματι”1. Να παρακαλείτε, δηλαδή, το Θεό, με κάθε είδος προσευχής και αίτησης. Να προσεύχεσθε σε κάθε καιρό, με το φωτισμό του Άγιου Πνεύματος.

Προσευχήθηκε, λοιπόν, και ο Κόνων στο Χριστό, με αποτέλεσμα να γίνει κομμάτια το είδωλο του ναού. Φωνή θρηνώδης ακούστηκε άπ’ όλους και ομολόγησαν το Χριστό σαν Υιό του Θεού. Έτσι ο Κόνων με τα έργα του, και κυρίως με την προσευχή, πέτυχε να σωθούν πολλές ψυχές από την ειδωλολατρία. Άλλη δε μαρτυρία αναφέρει, ότι επί ήγεμόνος της Ίσαυρίας Μάγνου, συνελήφθη και κακοποιήθηκε. Άλλ’ οι χριστιανοί πού φωτίστηκαν από τον Άγιο, έτρεξαν επί τόπου και απείλησαν να σκοτώσουν τον ηγεμόνα, ο όποιος φοβήθηκε, έφυγε και άφησε ελεύθερο τον Κόνωνα. Μετά το περιστατικό αυτό, έζησε αλλά δύο χρόνια και απεβίωσε ειρηνικά.

1. προς Έφεσίους, στ’ 18.

Την χάριν του Πνεύματος, ένδεδυμένος σοφέ, το κράτος διέλυσας, της ασεβείας στερρώς. έκλάμπων τοις θαύμασιν όθεν πεφοινιγμένος, ταϊς ροαϊς των αιμάτων. Κόνων Οσιομάρτυς, τον Δεσπότην δοξάζεις, τον παρέχοντα ήμϊν δια σου, χάριν και έλεος.

Έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τη Ναζαρέτ. Αναχώρησε από την πατρίδα του και πήγε στην πόλη Μάνδρα της Παμφυλίας, και έμενε σε κάποια τοποθεσία πού ονομαζόταν Κάρμηλα ή Κάρμενα. Εκεί καλλιεργούσε κήπο, φυτεύοντας διάφορα λάχανα για να εξοικονομήσει τα αναγκαια της ζωής. Ήταν τόσο ακέραιος στο φρόνημα του και απλός, ώστε όταν συνάντησε εκείνους πού είχαν διαταγή να τον συλλάβουν και είδε ότι τον χαιρετούσαν, ανταποκρίθηκε και αυτός με όλη του την καρδιά.

Όταν του είπαν ότι τον καλεί ο ηγεμόνας Πούπλιος, εκείνος απάντησε: “Τι χρειάζομαι εγώ στον ηγεμόνα, τη στιγμή μάλιστα πού είμαι χριστιανός; “Ας καλέσει καλύτερα τους ομοϊδεάτες του”. Τότε δεμένο τον έφεραν στον ηγεμόνα, πού τον παρακινούσε με τη βία να θυσιάσει στα είδωλα. Με βαριά καρδιά ο Άγιος, έβρισε τον τύραννο και του είπε ότι είναι αληθινός χριστιανός και όσα βασανιστήρια να του κάνουν δεν θα αλλαξοπιστήσει. Αμέσως τότε κάρφωσαν τα πόδια του και τον ανάγκασαν να τρέχει μπροστά από την άμαξα του ηγεμόνα μέχρι πού ξεψύχησε. Έτσι έλαβε το αιώνιο στεφάνι του μαρτυρίου.

Ήταν Αθηναίος και έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. Στην Αθήνα έλαβε αξιόλογη μόρφωση, και μαζί με την επίδοση του στην ελληνική φιλοσοφία διακρίθηκε και στη μελέτη των αγίων Γραφών. Κατόπιν αναχώρησε από την Αθήνα και πήγε στην Αντιόχεια. Εκεί τον έφερε ή μεγάλη φήμη του αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου, κοντά στον όποιο και μαθήτευσε.

Παρέμεινε μέσα στην κοσμική κοινωνία, καταρτίζοντας τον εαυτό του τελειότερα στη σπουδή και τη γνώση των ανθρωπίνων πραγμάτων μέχρι του τεσσαρακοστού έτους της ηλικίας του. Έπειτα αποσύρθηκε σε μια μικρή κοινοβιακή συντροφιά, όπου διακρίθηκε για τη φιλάδελφη και προσεκτική συμπεριφορά του. Έγραψε αρκετά συγγράμματα, από τα όποια σώζονται μόνο μερικοί λόγοι και επιστολές, καθώς και συμβουλευτικές πραγματείες. Είναι δε τόση ή πρακτικότητα και ή ωφέλεια τους, ώστε ελέχθη για τον συγγραφέα τους, ότι:

“Πάντα πώλησαν και Μάρκον αγόρασαν”. Να όμως, και μερικά από τα πολύτιμα παραγγέλματα του: “Προτιμότερον, λέγει, να σε βλάπτουν οι άνθρωποι παρά να σε εξουσιάζουν οι δαίμονες. ο απλούς, αλλά ταπεινόφρων άνθρωπος είναι σοφότερος από τους σοφούς. Όποιος ενθυμείται τα προηγούμενα σφάλματα του, προφυλάσσεται από τα μέλλοντα. Εάν δεν υπέστης θλίψεις να μη νομίζεις. ότι έχεις άρετήν. Διότι δεν είναι τίποτε ό,τι φύεται μέσα εις την άνεσιν”

Συγκεχυμένες και ασαφείς οι πληροφορίες για τη ζωή του. Από διήγηση του Όσιου Σεραπίωνος μαθαίνουμε ότι ασκήτευσε τον 4ο αιώνα μ.Χ. στην έρημο πέραν της χώρας των Χετταίων, μάλλον πέραν της Αιγύπτου, στο όρος της Θράκης (όχι βέβαια της ελληνικής) για 95 ολόκληρα χρόνια. Πατρίδα του ήταν ή Αθήνα. Απεβίωσε ειρηνικά. Ίσως να είναι το ίδιο πρόσωπο με τον προηγούμενο όσιο Μάρκο τον Ασκητή.

Μαρτύρησε στην Παλαιστίνη δια ξίφους.

Μαρτύρησε στην Παλαιστίνη δια ξίφους.

Μαρτύρησαν δια ξίφους. (Στο Κουτλουμουσιανό Μηναίο οι μάρτυρες αριθμούνται 142).

Μάλλον άνηκαν στους 152 Μάρτυρες, πού μαρτύρησαν μαζί με τον Άγιο Αρχέλαο.

Ήταν ωραίος στο σώμα και εγγράμματος. Κάποτε μπλέχτηκε σε μια περιπέτεια και αρνήθηκε τον Χριστό. Οι τύψεις συνειδήσεως όμως, για την αποστασία του, τον έφεραν από τη Βουλγαρία στο Άγιο Όρος. Εκεί υποτάχθηκε σ’ έναν μονόχειρα μοναχό, της Λαύρας του Αγίου Αθανασίου. Ήταν 18 χρονών όταν έφυγε από το Άγιο Όρος και πήγε στην Κωνσταντινούπολη.

Εκεί ντύθηκε τούρκικα ρούχα, μπήκε στο τέμενος της Αγίας Σοφίας και έκανε μπροστά στους Τούρκους το σημείο του Σταυρού, και προσκύνησε με χριστιανοπρέπεια. ΟΙ Τούρκοι αμέσως τον συνέλαβαν και επειδή δεν μπόρεσαν να τον μεταστρέψουν στη θρησκεία τους, τον αποκεφάλισαν στην αυλή της Αγίας Σοφίας στις 5 Μαρτίου 1784.

Ό νεομάρτυς άγιος Γεώργιος ο εκ Ραψάνης, ήταν γόνος της σπουδαίας οικογενείας των Χατζηλασκαρέων και απόφοιτος της φημισμένης σχολής της πατρίδος του. Άσκησε το επάγγελμα του γραμματοδιδασκάλου στη γενέτειρα του. Ή αλλαγή ενός νεαρού αλλοθρήσκου απετέλεσε την αιτία του μαρτυρίου του Γεωργίου. Το συνέλαβαν, τον δίκασαν σύντομα και τον κατεδίκασαν τελεσίδικα σε θάνατο με βασανιστήρια.

Παρέδωσε με αποκεφαλισμό το πνεύμα του στις 5 Μαρτίου του 1818 σε ηλικία 20 ετών. ο θάνατος απετέλεσε “την γενέθλιον ημέρα” της ζωής του και οι θαυμαστές αποκαλύψεις του έπιστοποίησαν ακόμα μια φορά ότι “τοις άγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος”. Τα δε λείψανα του αγίου μετεφέρθησαν από τους συγγενείς του μάρτυρος εις Ραψάνην και ευρίσκονται σήμερον εις την οίκίαν “Καραβασίλη” όπου καίει μπροστά τους ακοίμητη κανδήλα, και είναι προσιτά εις κάθε ευλαβή προσκυνητή.