Εορτάζοντες την 12ην του μηνός Μαρτίου
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ο Ομολογητής της Συγριανής
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Α’ ο Διάλογος Πάπας Ρώμης
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΦΙΝΕΕΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Νέος Θεολόγος
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ
Εορτάζοντες την 12ην του μηνός Μαρτίου
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ο Ομολογητής της Συγριανής
Ό γνωστός χρονογράφος και ευθαρσής Ομολογητής, γεννήθηκε το 760 μ.Χ. Τον πατέρα του έλεγαν Ισαάκ και τη μητέρα του Θεοδότη. Σε ηλικία οκτώ ετών έμεινε ορφανός από πατέρα, άλλ’ ή μητέρα του κατόρθωσε να τον μορφώσει καλά και να τον παντρέψει σε νεαρή ηλικία, με ενάρετη και πλούσια κόρη, τη Μεγαλώ, της έπειτα μοναχής και μετονομασθείσης Ειρήνης. ο Θεοφάνης όμως, είχε μοναχική κλίση και έτσι ο γάμος διαλύθηκε.
Και ή μεν σύζυγος του με τη θέληση της κλείστηκε στη γυναικεία μονή της νήσου του Πρίγκηπος, και αυτός σ’ ένα μοναστήρι κοντά στο βουνό της Συγριανής, το Πολίχνιο. Από τη μονή αυτή, προσεκλήθη μαζί με άλλους ηγουμένους στη Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια, όπου και διέπρεψε. Όταν επέστρεψε, εγκατέστησε ηγούμενο το μοναχό Στρατήγιο και αποχώρησε στην απέναντι νήσο Κολώνυμο. Εκεί ίδρυσε νέα μεγάλη μονή και επί έξι χρόνια καλλιγραφούσε και συνέγραψε.
Ή υγεία του όμως, προσβλήθηκε από οξεία λιθίαση. Και επειδή δε συμμερίστηκε τις αιρετικές ιδέες των εικονομάχων Λέοντα του Αρμενίου και Ιωάννου του πατριάρχου, εξορίστηκε στη Σαμοθράκη όπου μετά 23 ημέρες πέθανε (815 ή κατ’ άλλους το 818). Αργότερα οι μαθητές του, μετακόμισαν τα λείψανα του στη μονή του (822).
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Θεω τω εν σώματι, έπιφανέντι ήμίν, όσίως έλάτρευσας δί’ ενάρετου ζωής, Θεόφανες Όσιε· πασαν γαρ την προσούσαν, ύπαρξιν άπορρίψας, άθλους ομολογίας, τη ασκήσει συνάπτεις· εντεύθεν δι’ αμφοτέρων, φαίνεις τοις πέρασι.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Α’ ο Διάλογος Πάπας Ρώμης
Ό Γρηγόριος γεννήθηκε στη Ρώμη το 540, από πλούσια και χριστιανική οικογένεια. Σπούδασε νομικά και φιλοσοφία. Μετά το θάνατο του πατέρα του, κληρονόμησε μεγάλη περιουσία. Αυτός όμως άφησε τα του κόσμου, έκτισε έξι μοναστήρια στη Σικελία και ένα στη Ρώμη, οπού μόνασε και ο ίδιος. Το 590 διαδέχεται τον Πάπα Πελάγιο τον Β’. Όταν ανέλαβε Πάπας ο Γρηγόριος, ή εκκλησιαστική και ή πολιτική κατάσταση της εποχής είχε μεγάλες αθλιότητες. Και γράφει χαρακτηριστικά σε μια επιστολή του:
“Ή Εκκλησία είναι ωσάν ένα καράβι παλαιόν, πού κυματίζεται σφοδρότατα και κάμνει νερά σε όλα του τα μέρη, με τα ξύλα του σαρακοφαγωμένα, καθημερινώς πληττόμενον από την τρικυμίαν και κινδυνεϋον να χαθεί”. Επιπλέον, ο Γρηγόριος ήταν και πολύ ασθενικός στο σώμα. Τί να κάνει; Αμέσως τότε, πέρασαν από το μυαλό του τα λόγια του Κυρίου μας: “Αρκεί σοι ή χάρις μου· ή γαρ δύναμίς μου εν ασθένεια τελειοϋται”1. Δηλαδή, σου είναι αρκετή ή χάρη πού σου δίνω.
Διότι ή δύναμη μου αναδεικνύεται τέλεια, όταν ο άνθρωπος είναι ασθενής, και με την ενίσχυση μου κατορθώνει μεγάλα και θαυμαστά. Πράγματι, μέσα στα 14 χρόνια πού ή Εκκλησία ποιμάνθηκε από το Γρηγόριο, κατάφερε να ορθοποδήσει, και καλλιεργήθηκε σωστά ή όλη εκκλησιαστική παράδοση. Πέθανε ειρηνικά στις 12 Μαρτίου του έτους 604.
1. Β’ προς Κορινθίους, ιβ’ 9.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας Πίστεως.
Στόμα γρήγορον καταπλουτήσας, νομεύς άριστος του θείου λόγου, ανεδείχθης Ίεράρχα Γρηγόριε· των αρετών γαρ έκφάντωρ γενόμενος, δικαιοσύνης έκφαίνεις την έλλαμψιν Πάτερ Όσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημιν το μέγα έλεος.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Μαρτύρησαν δια πυρός. (Ίσως είναι οι ίδιοι μ’ αυτούς πού μαρτύρησαν μαζί με τον Άγιο επίσκοπο Αύδά στην Περσία, πού ή μνήμη τους εορτάζεται την 31η Μαρτίου).
Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΦΙΝΕΕΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Νέος Θεολόγος
Ήταν από την Παφλαγονία και έζησε τον 10ο αιώνα. ΟΙ γονείς του Βασίλειος και Θεοφανώ, φρόντισαν για την καλή του εκπαίδευση, τις δε σπουδές του συμπλήρωσε στην Κωνσταντινούπολη με την κηδεμονία ισχυρού θείου του στην Αυλή. Με την επιμονή του θείου του, μπήκε και αυτός στην Αυλή. Όταν όμως πέθανε ο θείος του, άφησε την Αυλή του Παλατιού και ζήτησε να εισαχθεί στην περίφημη Μονή του Στουδίου. Δεν τον δέχτηκαν λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Αργότερα όμως τον δέχτηκαν. Εκεί μαθήτευσε κοντά στον ομώνυμο προϊστάμενό του Συμεών, με τις οδηγίες του οποίου ευδοκιμούσε στις θεολογικές μελέτες και στην πνευματική ζωή.
Συναντάμε κατόπιν τον Συμεών στη Μονή του αγίου Μάμαντα, οπού μηρέ το μοναχικό σχήμα και στη συνέχεια έγινε ηγούμενος της. Επειδή όμως θέλησε να επιβάλει τους μοναστικούς κανόνες του Μεγάλου Βασιλείου, συνάντησε ζωηρή αντίδραση και παραιτήθηκε. Ασχολήθηκε αποκλειστικά με θεολογικές μελέτες και συγγραφές. Κατηγορήθηκε από τον Μητροπολίτη Νικομήδειας Στέφανο ότι, γιόρταζε από μόνος του σαν επίσημο Άγιο τον γέροντα του Συμεών και ή περιπέτεια αυτή του κόστισε έξι χρόνια ταλαιπωρίες.
Τελικά, διατάχθηκε να πάει σ’ ένα μοναχικό παρεκκλήσι της Άγιας Μαρίνας, στην Ασιατική όχθη της Προποντίδας, όπου και πέθανε σε γεροντική ηλικία (κατά το 1020). Από τις συγγραφές του σώζονται 92 λόγοι, 282 πρακτικά και θεολογικά κεφάλαια, καθώς και θρησκευτικά ποιήματα. Για τη θεολογική του δεινότητα ονομάστηκε: νέος Θεολόγος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ
Ανήκει και αυτός στο χορό των 300 Μαρτύρων και Όσιων της Κύπρου, τους επονομαζόμενους Αλαμανούς. Βλέπε και Μάρτυρες 300 Αλαμανοί στους Α.Χ.Ε.Χ.
