Εορτάζοντες την 13ην του μηνός Μαρτίου
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΥΠΛΙΟΣ ίερομάρτυρας επίσκοπος Αθηνών
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΦΡΙΚΑΝΟΣ, ΠΟΥΠΛΙΟΣ και ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΙΒΟΣ από την Ερμούπολη
Η ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ή εν Περσία
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΙΟΣ επίσκοπος Σεβαστείας
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΕΑΝΔΡΟΣ (Ισπανός)
Εορτάζοντες την 13ην του μηνός Μαρτίου
Αναλυτικά
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης
Ή μνήμη του εορτάζεται στις 2 Ιουνίου. Χειροτονήθηκε Οικουμενικός Πατριάρχης στις 12 Απριλίου του έτους 802. Επί Λέοντος του Ε’ σφοδρού πολεμίου των αγίων εικόνων, αναγκάσθηκε να παραιτηθεί, στα μέσα Μαρτίου του 815. Αφού αποχαιρέτησε το ποίμνιο του, πέρασε νύχτα το Βόσπορο και ήλθε εξόριστος σε κάποια Μονή.
Όταν πέθανε ο Λέων, ο Νικηφόρος επανήλθε στην Κων/πολη, επί Μιχαήλ του Α’. ο βασιλιάς αυτός υποσχέθηκε στο Νικηφόρο να τον επαναφέρει στην Πατριαρχεία, με τον όρο να μην ανακινήσει πλέον το ζήτημα περί των αγίων εικόνων. ο Νικηφόρος δεν συμφώνησε και απομακρύνεται και πάλι από την πρωτεύουσα. Πέθανε την 2α Ιουνίου του έτους 828. ‘Αλλ’ ο αγώνας υπέρ των εικόνων κάποτε θριάμβευσε.
Και τότε, με αίτηση του Πατριάρχη Μεθοδίου στη βασίλισσα Θεοδώρα, ενεκρίθη ή ανακομιδή του λειψάνου του στη βασιλεύουσα και αναγνωρίστηκε σαν ένας από τους ενδοξότερους αθλητές της “Ορθοδοξίας. Μάλιστα, ή βασίλισσα παραχώρησε και βασιλικό πλοίο, με το όποιο ο Πατριάρχης παρέλαβε το λείψανο του Αγίου Νικηφόρου (το όποιο για 19 χρόνια έμεινε ακέραιο και άθικτο). Κατά την επιστροφή, μεγάλο πλήθος λαού και επισήμων κάλυπτε την παραλία. Το άγιο λείψανο κατετέθη με ιερή πομπή στο ναό των’ Αγίων Αποστόλων (13 Μαρτίου 846).
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θήκη ένθεος, και ζωής πλήρης, άναδέδεικται, τη Εκκλησία, ή σορός των μυριπνόων λειψάνων σου ής τη σεπτή κομιδή κομιζόμεθα, τάς δωρεάς Νικηφόρε του Πνεύματος. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ήμίν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΥΠΛΙΟΣ ίερομάρτυρας επίσκοπος Αθηνών
Πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή του δεν έχουμε. Ξέρουμε μόνο, ότι έκανε επίσκοπος Αθηνών (μετά τον Νάρκισσο) κατά τον δεύτερο αιώνα μετά Χριστόν. Κυβέρνησε το ποίμνιο του σαν καλός ποιμένας, τελευταία δε έδωσε και τη ζωή του υπέρ των λογικών προβάτων, αφού τελείωσε αυτή με μαρτυρικό θάνατο κατά τον επί Μάρκου Αυρηλίου (161-180) διωγμό
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΦΡΙΚΑΝΟΣ, ΠΟΥΠΛΙΟΣ και ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ
Ό Σ. Εύστρατιάδης στο Αγιολόγιο του αναφέρει: “Ανευ υπομνήματος. Τελείται ή σύναξις αυτών εν τω Πετρίω, κατά δε τον Συναξαριστήν Νικόδημου, εν τω Παυλοπετρίω’ Θεόδωρος ο Αναγνώστης λέγει (Έκκλ. Ίστορ. Β, 62) ότι ή άνακομιδή των Ιερών τούτων λειψάνων έγένετο επί Θεοδοσίου Α’ “εις την άγίαν Εύφημίαν εν τη Πέτρα” όπου έτελείτο φαίνεται και ή τούτων σύναξις. Συμμάρτυρας τρεις ων δια ξίφους τέλος ίσα στεφάνοις τοις Ιάμβοις χρή στέφειν. Εν τω Λαυριωτικφ κωδ. Ι 70 εις τους ανωτέρω αγίους αριθμείται και ο Σαβίνος και οι συν αύτώ· το δε δίστιχον έχει ούτως.
Μάρτυρας πολλούς ων δια ξίφους στέφος ίσα στεφάνοις τοις ίάβμοις χρή στέφειν* εν τω αύτώ κωδ. κείται και το έξης υπόμνημα· “Ούτοι οι άγιοι δια την εις Χριστόν όμολογίαν προσήχθησαν τω άρχοντι της αυτών πόλεως και όμογνωμία ψυχής και προαιρέσει καθαρωτάτη ένέπτυσαν εις το πρόσωπον του τυράννου και τα είδωλα τα παρ’ εκείνου σεβόμενα καθύβρισαν και έβδελύξαντο’ ο δε έκπυρωθείς τω θυμώ έμεινεν ένεός και όλος ουκ έναισθάνετο τίνας τιμωρίας αύτοΐς προσενεγκεΐν και δεινός μάστιγας, υπέρ της άμωμήτου πίστεως, ης έλεγον εμμένοντες αύτω και άπειλοϋντες.
“Υστερον διανοηθείς έμηχανήσατό τι τοιούτον λουτρόν έξανάπτει σφοδρότατον επί τρισίν ήμέραις και πάλους σιδηρούς μέσον αυτών καταπήξας, τους αγίους δεδεμένους άλύσεσι βαρυτάταις, εν τω λουτρώ άναφθέντι ένέβαλεν εν τοις σιδηροίς πάλοις δεδεμένους, και κατακλείσας αυτούς εϊασεν έκεϊσε.
Παρελθουσών δε ήμερων τριών έκέλευσεν άναφραχθήναι ή κάμινος και εύρόντες τους αγίους αβλαβείς εκ πυρός έπίστευσαν εις τον Χριστόν πάντες οι απελθόντες έκεΐσε’ οί και τάς κεφάλας παρά του τυράννου άπετμήθησαν είτα ένέκλεισεν αυτούς εν είρκτη ζοφώδει’ και ημέρας ποιησάντων επί πλεϊον εν αύτη έξήγαγεν αυτούς έξω και απλοί αυτούς επάνω άνθρακιών και άνωθεν μετά ράβδων τυπτομένους· είτα καταξένει τάς προσληφθείσας σάρκας πλήκτροις σιδηροϊς και τους όνυχας αυτών εκριζοί και θαυματουργησάντων πάλιν συνέπεσον τα είδωλα και συνετρίβησαν εν τη γη και διελύθησαν ώσεί κηρός από πυρός.
Και εκ πάντων έξαπορηθείς ο ήγεμών, δειλιάσας δε μήπως πλέον από των ειδωλολατρών έπιστρέψωσι προς την άληθινήν πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ίησοϋν Χριστόν από των απείρων θαυματουργιών ων έφρων γεγενημένων υπό των αγίων, έκέλευσε ξίφει τάς κεφάλας αυτών άποτμηθήναι’ και ούτως έτελειώθη αυτών ή μαρτυρία και των εν ούρανοίς αγαθών και στεφάνων άμαραντίνων άπέλαβον. Τελείται δε αυτών ή σύναξις έν τω Πετρίω εις δόξαν Θεού”.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΙΒΟΣ από την Ερμούπολη
Ήταν από την Ερμούπολη της Αιγύπτου και πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου αφού του έδεσαν μεγάλη πέτρα στο σώμα, και κατόπιν τον έριξαν στο ποτάμι. (Ίσως είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Άγιο Σαβίνο τον Αιγύπτιο, βλ. 16 Μαρτίου).
Η ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ή εν Περσία
Μαρτύρησε αφού την μαστίγωσαν μέχρι θανάτου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΙΟΣ επίσκοπος Σεβαστείας
Ή μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο “Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον” έκδοση “Αποστολικής Διακονίας” 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται ή μνήμη του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΕΑΝΔΡΟΣ (Ισπανός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της Ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο Ή εν “Ορθοδοξία Ηνωμένη Ευρώπη”, του Γ.Ε. Πιπεράκη, Έκδ. “Έπτάλοφος”, Αθήναι 1997.
