Εορτάζοντες την 16ην του μηνός Μαρτίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΙΝΟΣ ο Αιγύπτιος
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο εν Ρουφιαναϊς
Ο ΑΓΙΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ ο εν τω Παρίω
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΠΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ από την Κιλικία
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Φοινίκη
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΙΝΑΣ ο Θαυματουργός
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ πάπας Ρώμης
Ο ΟΣΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ο Θαυματουργός, ο εν Πάτμω
Εορτάζοντες την 16ην του μηνός Μαρτίου
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΙΝΟΣ ο Αιγύπτιος
Ή καταγωγή του ήταν από την Ερμούπολη της Αιγύπτου. Όταν ο αυτοκράτωρ Διοκλητιανός (284-304) διέταξε άγριο διωγμό κατά των χριστιανών, ο εκεί έπαρχος Άρριανός από τους πρώτους ζήτησε το Σαβΐνο, γνωστότατο για τις ενέργειες του υπέρ της πίστης. ΟΙ υπόλοιποι, όμως, χριστιανοί, των οποίων αυτός ήταν στήριγμα και παρηγοριά, τον πίεσαν να διαφυλάξει τη ζωή του, για το καλό της Εκκλησίας.
ο Σαβίνος πείστηκε και φυλάχθηκε με λίγους άλλους χριστιανούς σ’ ένα σπίτι έξω από την πόλη. Αλλά τα όργανα της εξουσίας τον ανακάλυψαν και τον έφεραν μπροστά στον έπαρχο. Αυτός μεταχειρίσθηκε κάθε είδους κολακείας και υπόσχεσης, για να τον κάνει να αρνηθεί τη χριστιανική πίστη. Άλλα απέτυχε. Επίσης, ναυάγησαν και οι απειλές του. ο Σαβίνος σε κάθε ερώτηση απαντούσε με τη θαρραλέα και αποφασιστική εκείνη απάντηση των μαρτύρων: “Χριστιανός ειμί”. Δηλαδή, ” ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ”.
Το μαρτύριο του υπέμεινε με μεγάλη γενναιότητα. Έσχιζαν τις σάρκες του και έκαψαν τις πληγές του με αναμμένες λαμπάδες. Τελικά τον έριξαν στα νερά του Νείλου, όπου το σώμα του βρήκε το θάνατο, ενώ ή ψυχή του πετούσε στην αιώνια ζωή. (Ή μνήμη του περιττώς επαναλαμβάνεται – από ορισμένους Συναξαριστές- την 28η και την 31 η Μαρτίου).
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.
Κηρύξας εύσεθώς, άσεβων εναντίον, των πάντων Ποιητήν, σαρκωθέντα άτρέπτως, Σαβίνε παμμακάριστε, ίερώς ήνδραγάθησας· όθεν έφθασας, προς αφθαρσίας χειμάρρουν, τέλος άγίον, έν ποταμώ δεδεγμένος’ διό εύφημοϋμέν σε.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο εν Ρουφιαναϊς
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ ο εν τω Παρίω
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΠΑΣ
Δόξασε τη χώρα της Λυκαονίας. Ήταν θερμός κήρυκας του Χριστού στον κόσμο της ειδωλολατρίας και καταδικάστηκε σε θάνατο. Στήν αρχή τον χτύπησαν με λεπτές ευλύγιστες βέργες. Κατόπιν έσχισαν τα πλευρά του με σιδερένια νύχια. Στήν κατάσταση πού ήταν του φόρεσαν σιδερένια παπούτσια και τον βίαζαν να βαδίζει. Τέλος, μισοπεθαμένο τον κρέμασαν σ’ ένα δένδρο, οπού παρέδωσε την τελευταία του πνοή ψιθυρίζοντας μέχρι τέλους: “Χριστιανός ειμί”. (Μάλλον είναι ο ίδιος άγιος μ’ αυτόν της 14ης Σεπτεμβρίου).
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ από την Κιλικία
Βλέπε τη βιογραφία του 21 Ιουνίου, όπου είναι και ή κυρίως μνήμη του.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Φοινίκη
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΙΝΑΣ ο Θαυματουργός
“Ορφανός σε ηλικία 15 χρονών, πήγε κοντά στον διάσημο ερημίτη Μαϊουμά. Εκεί ο Άνίνας, πέτυχε στον εαυτό του μεγάλη ευσέβεια με την άσκηση και τις συμβουλές του γέροντα του. Μετά από καιρό ο γέροντας του αναχώρησε σ’ άλλο τόπο, ο δε Άνίνας έμεινε. Το δε κελί του, ήταν πέντε μίλια μακριά από τον ποταμό Ευφράτη.
Πολλοί διερχόμενοι από εκεί, γνώρισαν και ελκύστηκαν από την αγαθότητα και την προθυμία του, και θαύμασαν την ασκητική αρετή του και τα πνευματικά του χαρίσματα. ο Όσιος προικίστηκε από τον Θεό και με θαυματουργική δύναμη. Και αποδείχτηκε σ’ όλα άξιος της με τη μεγάλη του ταπεινοφροσύνη. Επίσης, ίδρυσε και μια μικρή αδελφότητα, πού την κατάρτιζε με τα διδάγματα της ζωντανής ευσέβειας. Πέθανε ειρηνικά σε ηλικία 110 χρονών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ πάπας Ρώμης
Από τον Συναξαριστή του Αγ. Νικόδημου και τα Μηναία, καλείται Άλεξανδρίων. Άλλα με τέτοιο όνομα πάπας Ρώμης δεν υπήρξε ποτέ. Πρόκειται λοιπόν για τον πάπα Αλέξανδρο τον Α’ (105-115).
Ο ΟΣΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ο Θαυματουργός, ο εν Πάτμω
Αυτός έκτισε τη Μονή στην Πάτμο του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Γεννήθηκε το 1020 στη Νίκαια της Βιθυνίας και ανατράφηκε από γονείς ευσεβέστατους, και ορθόδοξους, τον Θεόδωρο και την Άννα. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Ιωάννης. Ή σχολική του επίδοση υπήρξε αξιοσημείωτη, και από νεαρός ακόμα ανατράφηκε στη μοναχική ζωή.
Είχε πλούτο λαμπρών πλεονεκτημάτων και αρετών. Διότι δεν ήταν μόνο ευσεβής ψυχή, αγαθή καρδιά, χρηστός χαρακτήρας, αλλά και δυναμικός, ευφυής, δραστήριος και τολμηρός. Αργότερα, με συνδρομή του βασιλιά Αλεξίου του Κομνηνού (1081-1118), έκτισε τη Μονή στην Πάτμο, όπου και μόνασε. Άλλα οι επιδρομές των βαρβάρων και συγκεκριμένα των Αράβων, τον ανάγκασαν να πάει στην Εύβοια. Ή διαμονή του στην Εύβοια διήρκεσε 7-8 χρόνια, όπου και πέθανε το 1101. Το Ιερό λείψανο του Χριστοδούλου, μετακομίστηκε αργότερα στη Μονή της Πάτμου, όπου σώζεται μέχρι σήμερα.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Της Νικαιας τον γόνον και της Πάτμου το καύχημα, και των Μοναζόντων το κλέος, θεοφόρον Χριστόδουλον, τιμήσωμεν εν ύμνοις αδελφοί, το σκήνος προσπτυσσόμενοι αυτού, ‘ίνα λάβωμεν την ‘ίασιν των ψυχών, και των σωμάτων κράζοντες· δόξα τω δεδωκότι σοι ίσχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ένεργοϋντι δια σου, πάσιν ίάματα.
