Blog

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ συγγραφέας της ΚΛΙΜΑΚΟΣ

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΩΗΛ ή ΙΩΑΔ

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ό εν τω φρέατι

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πατριάρχης Ιεροσολύμων

Η ΑΓΙΑ ΕΥΒΟΥΛΗ

Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ Μητροπολίτης Κορίνθου

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΙΚΤΩΡ

Ήταν γιος πλούσιας και ευσεβέστατης οικογενείας και είχε πάρει πολύ καλή μόρφωση. Νέος ακόμα, αφοσιώθηκε στην προσευχή, τις μελέτες και τη συγγραφική εργασία. Πήγε στο όρος Σινά, κοντά σ’ έναν από τους καλύτερους αναχωρητές, τον Μαρτύριο, ό όποιος καθοδηγούσε πνευματικά και ασκητικά το νεαρό Ιωάννη. Μετά τέσσερα χρόνια, έγινε μοναχός και ή φήμη των αρετών και της σοφίας του είχε διαδοθεί ευρύτατα.

Πολλοί μοναχοί και λαϊκοί έρχονταν κοντά του για να ζητήσουν τη συμβουλή του. Μετά από επίμονη απαίτηση των αδελφών της Μονής Σινά, δέχθηκε και έγινε για μερικά χρόνια ηγούμενος τους. Ή νοσταλγία, όμως, της ερημικής ζωής, έκανε τον Ιωάννη να αποσυρθεί και να αφοσιωθεί πάλι στις μελέτες του. Πέθανε περίπου το 650 και άφησε δύο σπουδαιότατα συγγράμματα, την Κλίμακα και τον Λόγον προς τον Ποιμένα.

Να μερικοί λόγοι του, από την Κλίμακα, σχετικά με το θεμέλιο των αρετών, την ταπεινοφροσύνη: 1) “Ή ταπεινοφροσύνη είναι ουράνιος ανεμοστρόβιλος πού μπορεί να άνεβάση την ψυχή από την άβυσσο της αμαρτίας στα ύψη του ουρανού”. 2) “Μητέρα της πηγής είναι ή άβυσσος των υδάτων* πηγή δε της διακρίσεως ή ταπείνωσις”1. 1. “Κλίμαξ” Ιωάννου Σιναΐτου.

Θείον κλίμακα, ύποστηρίξας, την των λόγων σου, μέθοδον πάσι, Μοναστών υφηγητής αναδέδειξαι, εκ πρακτικής Ιωάννη καθάρσεως, προς θεωρίας άνάγων την έλαμψιν. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Ιωάδ κατά τους συναξαριστές, Ιωήλ κατά την Β΄Παραλειπομένων (Θ΄29). Από τη Σαμάρεια καταγώμενος κατα τους συναξαριστές από τον Ιούδα κατά την Γραφή (Γ΄Βασιλ. 10). Αυτός λοιπόν στάλθηκε από τον Θεό προς τον βασιλιά Ιεροβοάμ για να ελέγξει αυτόν για τις δαμάλεις (Γ΄Βασιλ. ιγ΄,2). Όταν δε άπλωσε το χέρι του ο Ιεροβοάμ για να κρατήσει τον προφήτη, ξεράθηκε το χέρι του και αποκαταστάθηκε πάλι δια της προσευχής του προφήτου. Επειδή όμως ό προφήτης πήρε ‘ ν Θεό να μη φάει και πιει, αυτός έφαγε παραπλανηθείς από τον ψευδοπροφήτη Ένβέ.

Γι’ αυτό κατασπαράχθηκε, για την παρακοή του, από ένα λιοντάρι, χωρίς όμως το θηρίο να φάει το σώμα του. Τάφηκε δε κοντά στον τάφο του πλανήσαντος αυτόν ψευδοπροφήτου Ένβέ. Να σημειώσουμε εδώ ότι, άλλος είναι ό προφήτης Ίωήλ πού τη μνήμη του γιορτάζουμε την 19η “Οκτωβρίου.

Γεννήθηκε στα χρόνια των διωγμών της Εκκλησίας από τους ειδωλολάτρες. Ή ευσεβής μητέρα του, τον πότισε με τα νάματα της χριστιανικής θρησκείας, και αργότερα ό Ιωάννης κατέφυγε στην έρημο όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη και την πνευματική άσκηση. Επειδή όμως το μέρος πού έμενε ήταν μια μικρή σπηλιά, αναγκάσθηκε ό ευσεβής ερημίτης να χρησιμοποιήσει σαν άσκητήριο, ένα ξεροπήγαδο.

Γι’ αυτό και έπωνομάστηκε: Ιωάννης ό εν τω φρέατι. Μετά από καιρό, ήλθαν κι άλλοι στον τόπο εκείνο, όπου έκτισαν μικρά κελιά για τον εαυτό τους. Άλλ’ ό Ιωάννης, δεν ήθελε πλέον να φύγει από εκείνο το ξεροπήγαδο, πού είχε συνδεθεί με τόσα χρόνια της ζωής του. Επικοινωνούσε Όμως με τους νεοελθόντες και χρησίμευε ως πολύτιμος σύμβουλος και καθοδηγός τους. Έτσι ώστε ή μικρή εκείνη αδελφότητα, καταρτιζόταν και προαγόταν κατά Χριστόν άπ’ αυτόν. Ό Ιωάννης πέθανε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.

Απεβίωσε ειρηνικά.

Ήταν μητέρα του Άγιου Παντελεήμονα και απεβίωσε ειρηνικά.

Ήταν Επίσκοπος Κορίνθου και συκοφαντήθηκε από τους Τούρκους ότι συνεργαζόταν με τους Ενετούς, κατά την εκστρατεία του Μοροζίνη στην Ελλάδα, για την απελευθέρωση των Ελλήνων. Συνελήφθη και αφού βασανίστηκε σκληρά οδηγήθηκε στον κριτή, ό οποίος τον προέτρεψε να αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει μουσουλμάνος. Ό Ζαχαρίας, με αηδία άκουσε την πρόταση αυτή του κριτή και γι’ αυτό βασανίστηκε φρικτά. Καταδικάστηκε να καεί ζωντανός στη φωτιά περιστρεφόμενος!

ΟΙ χριστιανοί της Κορίνθου κατόρθωσαν, αφού πρόσφεραν μεγάλο χρηματικό ποσό στον Τούρκο έπαρχο, να μεταβληθεί ό φρικτός αυτός τρόπος της θανατικής καταδίκης. Έτσι ό νέος ιερομάρτυρας Ζαχαρίας αποκεφαλίστηκε στην Κόρινθο, 30 Μαρτίου 1684, Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης.

Μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη επί Μαξιμιανού, μαζί με έντεκα άλλους μάρτυρες. Ή μνήμη του επαναλαμβάνεται την 30ή Μαρτίου ή την 1η Οκτωβρίου.