Εoρτάζοντες την 7ην του μηνός Απριλίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΟΠΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ επίσκοπος Μυτιλήνης
Ο ΑΓΙΟΣ ΡΟΥΦΙΝΟΣ ο Διάκονος
Η ΑΓΙΑ ΑΚΥΛΙΝΑ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 200 ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Σινώπη
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ο Νέος ο εν Καλύμνω
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΜΟΣ ο Βυζάντιος,
Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ ο θαυματουργός (Ρώσος, + 1510)
Εoρτάζοντες την 7ην του μηνός Απριλίου
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΟΠΙΟΣ
Καταγόταν από την Πέργη της Παμφυλίας και έζησε στα χρόνια των διωγμών επί Διοκλητιανού. Έχασε τον πατέρα του πολύ νωρίς, αλλά ή μητέρα του Θεόκλεια τον γαλούχησε με τα Ιερά γράμματα του Ευαγγελίου. Έτσι, όταν άρχισε ο διωγμός, ο νεαρός Καλλιόπιος όχι μόνο δε φοβήθηκε, αλλά και θαρραλέα σήκωσε το ανάστημα του απέναντι Ρ στους διώκτες.
Κάποτε, ο έπαρχος Μάξιμος ήλθε στην περιοχή του και βασάνιζε και σκότωνε πολλούς χριστιανούς. ο Καλλιόπιος, με τη χαρακτηριστική τόλμη πού τον διέκρινε, παρουσιάστηκε μόνος του μπροστά στον έπαρχο και του είπε ότι θα δώσει λόγο στο Θεό για τίς κακουργίες πού διαπράττει εναντίον αθώων ανθρώπων. Αμέσως ο έπαρχος διέταξε να τον βασανίσουν, και κατόπιν τον έκλεισαν στη φυλακή.
Μετά από ορισμένο χρόνο, ο έπαρχος τον έβγαλε από τη φυλακή και τον ρώτησε αν συνεχίζει να πιστεύει στο Χριστό. ο Καλλιόπιος, πάντα με θάρρος, απαντά ότι εμμένει στις πεποιθήσεις του. Τότε, πάρθηκε ή απόφαση να πεθάνει με σταυρικό θάνατο. Αυτό προκάλεσε μεγάλη χαρά στον Καλλιόπιο, διότι θα πέθαινε όπως και ο Κύριος. Και αντί να τον πτοήσει αυτή ή θανατική καταδίκη, τον έκανε “περισσοτέρως τολμάν άφόβως τον λόγον λαλεΐν”1.
Έκανε, δηλαδή, τον Καλλιόπιο, με περισσότερη τόλμη να ομολογεί άφοβα το λόγο του Ευαγγελίου. Τον σταύρωσαν κατά θεία σύμπτωση Μεγάλη Παρασκευή, και άξια πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου. Ή δε μητέρα του Θεόκλεια – κατά την παράδοση – αφού αγκάλιασε το σώμα του γιου της, επί τόπου ξεψύχησε και αυτή.
1. Προς Φιλιππησίους, α’ 14.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Έκβλαστήσας ως ρόδον Μάρτυς άμάραντον, άθλητικώς κατευφραίνεις την Έκκλησίαν Χριστού, τη εύπνοία των λαμπρών κατορθωμάτων σου’ ού γαρ παθών ζωοποιών, ανεδείχθης κοινωνός, νομίμως άνδραγαθήσας, ώ Καλλιόπιε μάκαρ, υπέρ της δόξης του Σωτήρος ημών.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ επίσκοπος Μυτιλήνης
Έζησε στα χρόνια των Είκονομάχων και ανατράφηκε με μεγάλη ευσέβεια, και από νεαρή ηλικία διακρίθηκε για τη μεγάλη του ταπεινοφροσύνη και ελεημοσύνη. Τα καλά του λοιπόν έργα, τον ανέδειξαν πνευματικό λύχνο. Και ή Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, πού ακολουθεί τα λόγια του Ιδρυτή της, έβαλε τον πνευματικό αυτό λύχνο επάνω στη λυχνία, πού στην περίσταση αυτή υπήρξε ή επισκοπή της Μυτιλήνης.
Την εκλογή του δικαιωσε, κατά τον πιο λαμπρό τρόπο. Όλες οι κινήσεις, φιλανθρωπική, φωτιστική και διδακτική, τον είχαν επί κεφαλής. ο ίδιος κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες, για να στηρίξει το φρόνημα της “Ορθοδοξίας και να κερδίσει τους αποπλανηθέντες της επισκοπής του από την εικονομαχία. Οι αγώνες του στέφθηκαν από επιτυχία και όταν πέθανε, το ποίμνιο του τον τίμησε μέσα σε βαθύ πένθος. (Ή μνήμη του επαναλαμβάνεται και την 1η Φεβρουαρίου, μαζί μ’ αυτή των τριών αδελφών του).
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος, καρποφορήσας, ως θεόφυτος λειμών την χάριν, Ίεράρχα των αρρήτων Γεώργιε, τάς των ψυχών έγεώργησας αύλακας, ως έπιπνοίας άθλου γεώργιον. Πάτερ Όσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΡΟΥΦΙΝΟΣ ο Διάκονος
Μαρτύρησε αφού τον έσφαξαν με μαχαίρι. Όμως στον Λαυριωτικό Κώδικα 170, για τους Άγιους Ρουφίνο, Άκυλίνα και 200 μαρτύρων, υπάρχει το έξης υπόμνημα: “Ούτοι οι άγιοι ύπήρχον επί της βασιλείας του παρανόμου Δεκίου (249-251) και πάντες συναθροισθέντες ομοθυμαδόν συνέθεντο άλλήλοις έμμένειν τη εις Χριστόν πίστει· εν έκείνω δε τω καιρώ άπέστειλεν ο βασιλεύς στρατιώτας του συλλαβέσθαι τον άγιον Χριστοφόρον και άπαγαγεϊν έμπροσθεν αυτού δια την εις Χριστόν τον Θεόν ημών όμολογίαν, και, ίδόντες τα θαυμάσια, ά έποίει ο άγιος, και φοβερά τεράστια τη έπικλήσει του Χριστού, άνεβόησαν άπαντες·
“μέγας ο Θεός των Χριστιανών και αύτώ μόνω λατρεύομεν”. ο μεν βασιλεύς τον άγιον Χριστοφόρον δούλοις αυτού υπέρ εκείνης της εν ειρκτή ζοφώδει κατακλείσας, τούτους επί βήματος έκέλευσεν άγεσθαί’ και έρωτήσας αυτούς “τίς υμάς κατηνάγκασεν, ανόσιοι, ταύτα φθέγγεσθαι έμπροσθεν εμού και κηρύττειν έσταυρωμένον Θεόν”· οι δε άπεκρίναντο, μάλιστα ο άγιος Ρουφίνος λέγων “υπέρ τούτων απάντων εγώ απολογούμαι σοι, ότι δια την άποκειμένην βασιλείαν ην ήτοιμάσατο ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός τοις εκλεκτοίς δούλοις αυτού υπέρ εκείνης της άνεκλαλήτου χαράς ημείς τω Χριστώ πιστεύομεν και ομολογούμεν”.
Ταύτα ο βασιλεύς άκουσας τω θυμώ ύπερζέσας έκέλευσε ξίφει τάς σάρκας αυτών έμπροσθεν αυτού ως εν μακέλλω μεληδόν κατακόψαι’ και ούτως έτελειώθη αυτών ή μαρτυρία και των έπηγγελμένων αιωνίων αγαθών άπήλαυσαν, ά ήτοίμασε δι’ αυτούς”.
Η ΑΓΙΑ ΑΚΥΛΙΝΑ
Μαρτύρησε αφού την έδεσαν όπισθάγκωνα και έκαψαν την κοιλιακή της χώρα.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 200 ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Σινώπη
Όλοι μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ο Νέος ο εν Καλύμνω (+ 1948)
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΜΟΣ ο Βυζάντιος
Λόγιος, μαθητής Μακαρίου Καλόγερο (18ος αϊ.)
Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ ο θαυματουργός (Ρώσος, + 1510)
