Εορτάζοντες την 5ην του μηνός Μαΐου
Η ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ή Μεγαλομάρτυς
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ο Θαυματουργός, επίσκοπος Μαδύτου
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΕΟΦΥΤΟΣ, ΓΑΪΟΣ και ΓΑΪΑΝΟΣ
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ εν τοις Κύρου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ο Μεγαλομάρτυρας και θαυματουργός
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ, ΕΙΡΗΝΗ και ΠΕΡΕΓΡΙΝΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΙΧΑΙΑΣ
Εορτάζοντες την 5ην του μηνός Μαΐου
Αναλυτικά
Η ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ή Μεγαλομάρτυς
Μεγάλο παράδειγμα πίστης στον Ένα και αληθινό Θεό αποτελεί ή Ειρήνη. Γεννήθηκε στην πόλη Μαγεδών της Περσίας και το πρώτο της όνομα ήταν Πηνελόπη. ο πατέρας της ονομαζόταν Λικίνιος και ήταν έπαρχος, ή δε μητέρα της Λικινία. Από έξι χρονών ή Πηνελόπη άρχισε τη γραμματική της εκπαίδευση, σ’ έναν από τους πιο σοφούς διδασκάλους της εποχής της, τον Άπελλιανό. Της έμαθε πολλά ο σοφός διδάσκαλος.
Ένα, όμως, δεν της έμαθε. Για το Χριστό. Και αυτό το κατόρθωσε μια απλή χριστιανή υπηρέτρια του Λικινίου, πού με τη θεία χάρη κατέκτησε την καρδιά της άρχοντοκόρης. Ή Πηνελόπη ένιωσε μεγάλη χαρά πού έμαθε την πραγματική αλήθεια της ζωής και επεδίωξε αμέσως να βαπτισθεί χριστιανή. Πήρε το όνομα Ειρήνη και συγχρόνως το σταυρό της χριστιανικής ζωής.
Από δω και πέρα ή Ειρήνη άρχισε μια πνευματική πορεία, πού περνά δια μέσου πυρός και σιδήρου. ο ίδιος ο πατέρας της την έβαλε στα πόδια άγριου αλόγου, να τη σκοτώσει με κλωτσιές. Άλλα το άλογο στράφηκε εναντίον του και σκότωσε αυτόν. Τότε επικράτησε μεγάλη σύγχυση μεταξύ των εκεί παρευρισκομένων ανθρώπων. Άλλα ή Ειρήνη τους καθησύχασε με τα λόγια του Χρίστου: “Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι”1. Δηλαδή, όλα είναι δυνατά σ’ εκείνον πού πιστεύει. Και πράγματι, με θαυμαστή πίστη προσευχήθηκε, και ο πατέρας της σηκώθηκε ζωντανός.
Τότε, οικογενειακώς όλοι βαπτίσθηκαν χριστιανοί. Της Ειρήνης οι δοκιμασίες και τα μαρτύρια ήταν πολλά. Άλλα πάντα έβγαινε ζωντανή μέσα από αυτά, διότι είχε μεγάλη και ζωντανή πίστη. Περιόδευσε σε αρκετούς τόπους και δίδαξε το λόγο του Θεού, ιδιαίτερα με το παράδειγμα της ζωής της.
1. Ευαγγέλιο Μάρκου, θ’ 23.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ειρήνης τον άρχοντα, ιχνηλατούσα σεμνή, ειρήνης επώνυμος, δι’ επιπνοίας Θεού, εδείχθης πανεύφημε* συ γαρ του πολέμου, τας ενέδρας φυγούσα, ήθλησας υπέρ φύσιν, ως παρθένος φρονίμη* διό Μεγαλομάρτυς Ειρήνη, ειρήνην ημίν αίτησαι.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ο Θαυματουργός, επίσκοπος Μαδύτου
Έζησε τον 10ο μ.Χ. αιώνα και καταγόταν από τους Επιβάτες της Θράκης. ο πατέρας του ήταν εύπορος και ονομαζόταν Νικήτας. ο Ευθύμιος από παιδί ζούσε ζωή σύμφωνα με τα διδάγματα του Ευαγγελίου, προσευχόταν εγκάρδια και αγαπούσε τους φτωχούς και τους πάσχοντες. Μετά από καιρό ο Ευθύμιος, αφού αποσύρθηκε σε μοναστήρι, αφιερώθηκε στο μοναχικό βίο και διέπρεψε στους πνευματικούς αγώνες.
Κατόπιν απομακρύνθηκε από το μοναστήρι του, και απομονώθηκε για ακόμα αυστηρή και σκληρή ασκητική ζωή. Όταν χειροτονήθηκε Επίσκοπος Μαδύτου, ποίμανε την Εκκλησία μέχρι πού πέθανε, σαν αληθινός ποιμένας με πολλά έργα φιλανθρωπίας. Μετά τον όσιο θάνατο του, δοξάστηκε από τον Θεό να κάνει θαύματα. Τα οποία γνωρίζουμε από το εγκώμιο προς αυτόν του Γεωργίου Κυπρίου, μετέπειτα Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης, πού έγραψε με αίτηση του Αθηνών Μελετίου, πού προήδρευε τότε της Εκκλησίας Μαδύτου και Κοίλης.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Μαδύτου σε πρόεδρον, και Ιεράρχην κλεινόν, ή χάρις ανέδειξεν, ως του Χριστού μιμητήν, Ευθύμιε Όσιε· όθεν ιερατεύσας, θεοφρόνως Κυρίω, ώφθης της ευσεβείας, πρακτικός υποφήτης’ και νυν Πάτερ Ικέτευε, υπέρ των τιμώντων σε.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΕΟΦΥΤΟΣ, ΓΑΪΟΣ και ΓΑΪΑΝΟΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους. Ή σύναξις αυτών τελείται στον σεβάσμιο ναό των Αγίων ενδόξων και θαυματουργών Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού εν τοις Δαρείου.
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ εν τοις Κύρου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ο Μεγαλομάρτυρας και θαυματουργός
Ό άγιος Εφραίμ γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1384. Έμεινε ορφανός από πατέρα σε μικρή ηλικία μαζί με τα άλλα αδέλφια του, τη δε φροντίδα τους, μετά τον Θεό, ανέλαβε ή ευσεβής μητέρα του. Σε ηλικία 14 ετών εισήλθε στην ακμάζουσα τότε Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Ύπεραγίας Θεοτόκου του όρους των Άμωμων (Καθαρών) της Αττικής.
ο άγιος ‘Εφραίμ ακολούθησε με ένθεο ζήλο τον Χριστό, και διέπρεψε με την λαμπρότητα της ζωής του και τους πόνους της αθλήσεως του στο ορός των Άμωμων Αττικής (Περιοχή Νέας Μάκρης).
Αξιώθηκε ακόμα να λάβει το μέγα Μυστήριο της Ιεροσύνης και το χάρισμα να υπηρετεί το άγιο θυσιαστήριο, σαν άγγελος Θεού, με φόβο Θεού και πολλή κατάνυξη. Στις 14 Σεπτεμβρίου, γιορτή της ύψωσης του Τιμίου Σταυρού του 1425, επιστρέφοντας από ένα ασκητήριό του στη Μονή την είδε τελείως κατεστραμμένη και χωρίς Πατέρες, (είχαν σφαγιασθεί από βαρβάρους Τούρκους), συνελήφθη και άρχισαν τα μαρτύρια του, πού τελείωσαν στις 5 Μαΐου 1426 ήμερα Τρίτη και ώρα 9.ΟΟ’ το πρωί.
Τον κρέμασαν ανάποδα σ’ ένα δένδρο, πού σώζεται ακόμα, τον κάρφωσαν στα πόδια και το κεφάλι, και τέλος το καταπληγωμένο και μαρτυρικό σώμα του το διαπέρασαν με αναμμένο ξύλο και έτσι παρέδωσε την αγία του ψυχή στον στεφανοδότη Χριστό. Ή εύρεση των μαρτυρικών του λειψάνων, έγινε στις 3 Ιανουαρίου 1950. ο Άγιος Εφραίμ γιορτάζεται δύο φορές το χρόνο, στις 3 Ιανουαρίου ή εύρεση των τιμίων λειψάνων του, και στις 5 Μαΐου το μαρτυρικό του τέλος.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ, ΕΙΡΗΝΗ και ΠΕΡΕΓΡΙΝΟΣ
Μαρτύρησαν επί Διοκλητιανού, αρνούμενοι να θυσιάσουν στα είδωλα, δια πύρας στη Θεσσαλονίκη.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΙΧΑΙΑΣ
Μαθητής Αγ. Σεργίου, Ρώσος (+ 1385)
