Εορτάζοντες την 29ην του μηνός Μαΐου
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ η Παρθένος
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ η Οσιομάρτυς ή Κωνσταντινουπολίτισσα
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Αρχιεπίσκοπος Αλεξάνδρειας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΔΡΑΣ και Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΟΛΒΙΑΝΟΣ επίσκοπος Άνέων και οι αυτού μαθητές
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Νάννος από τη Θεσσαλονίκη
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ο Άργέντης
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Θαυματουργός ο δια Χριστόν Σαλός
Η ΟΣΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ
Ανάμνησης της θλιβεράς αλώσεως της Βασιλίδος των πόλεων, της Κωνσταντινουπόλεως, υπό των αντίχριστων (Τρίτη 29 Μαΐου 1453).
Ο ΑΓΙΟΣ ETHELBERT (Άγγλος)
Εορτάζοντες την 29ην του μηνός Μαΐου
Αναλυτικά
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ η Παρθένος
Ό θεοκίνητος Απ. Παύλος είπε: Ήρμοσάμην υμάς ένί άνδρί, παρθένον άγνήν παραστήσαι τω Χριστώ”1. Έκανα τους αρραβώνες σας με έναν άνδρα, το Χριστό, για να σας παρουσιάσω παρθένο αγνή σ’ Αυτόν. Δηλαδή, να παρουσιάσω τις ψυχές σας αγνές και καθαρές από κάθε πλάνη και αμαρτία, ενωμένες με την πίστη και την αγάπη σε μια πνευματική νύμφη, της οποίας νυμφίος να είναι ο Χριστός.
Μια τέτοια ψυχή ήταν και ή παρθενομάρτυς Θεοδοσία. Καταγόταν από τη Φοινίκη και δεν είχε μόνο παρθενικό σώμα, αλλά και παρθενική ψυχή. Από ηλικία 18 χρονών, έλαμπε για το ζήλο και τη θερμή της πίστη, ανάμεσα στις νεαρές ειδωλολάτρισσες γυναίκες. Αυτό καταγγέλθηκε στον άρχοντα Ουρβανό, πού με κάθε δελεαστικό τρόπο προσπάθησε να την πείσει να αρνηθεί το Χριστό. Όμως ή παρθένος Θεοδοσία έμεινε αμετακίνητη στο Ιερό της πιστεύω. ο Ουρβανός, βλέποντας την αδάμαστη επιμονή της, εξοργίστηκε και με θηριώδη τρόπο έσπασε τα κόκκαλά της και πριόνισε τις σάρκες της.
Έπειτα, την πλησίασε και της πρότεινε να αλλαξοπιστήσει, έστω και την τελευταία στιγμή, και αυτός θα θεράπευε αμέσως τις πληγές της. Ή Θεοδοσία μισοπεθαμένη απάντησε: “Είμαι χριστιανή”. Τότε ο τύραννος διέταξε και την έριξαν στη θάλασσα, οπού και παρέδωσε το πνεύμα της.
1. Β’ προς Κορινθίους, ια’ 2.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως δόσιν θεόσδοτον, την παρθενίαν την σήν, άγώσιν αθλήσεως, Θεοδοσία σεμνή, τω Λόγω προσήγαγες’ όθεν προς αθανάτους, μεταστάσα νυμφώνας, πρέσβευε Άθληφόρε, τω Δεσπότη των όλων, ρυσθήναι εκ πολυτρόπων, ημάς συμπτώσεων.
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ ή Οσιομάρτυς ή Κωνσταντινουπολίτισσα
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από γονείς ευσεβείς και πλούσιους, στα χρόνια του βασιλιά Θεοδοσίου του αδραμυττηνού (716). Μετά τον θάνατο του πατέρα της, ή μητέρα της την έκλεισε σε κάποια μονή της πόλης, σε ηλικία επτά ετών, οπού αργότερα έκάρη μοναχή. Όταν πέθανε και ή μητέρα της, μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς και τα ορφανά. Και επιδόθηκε στην άσκηση μέσα στη Μονή της, πού ήταν κοντά “του Σκοτεινού Φρέατος και της λεγομένης Άσπάρου στερνής”.
Μετά από 10 χρόνια άσκηση στο μοναστήρι της, ακολούθησε ο διωγμός κατά των Ιερών εικόνων. Όποτε οι απεσταλμένοι του Λέοντα του Ίσαύρου (ή κατ’ άλλη εκδοχή του Κων/νου Κοπρώνυμου) αποπειράθηκαν να κατεβάσουν από τη Χάλκη Πύλη την εικόνα του Χρίστου. Τότε ή Θεοδοσία, μαζί με άλλες γυναίκες γκρέμισε από τη σκάλα τον ανεβασμένο Σπαθάριο και τον σκότωσε. Κατόπιν συνελήφθη, και τις μεν άλλες γυναίκες σκότωσαν, τη δε Θεοδοσία, έσφαξε ένας άγριος δήμιος με κέρατο βοδιού. Ή Σύναξή της γίνεται στη Μονή του Σωτήρα Χριστού του Ευεργέτη, κατά δε τον Συναξαριστή του Αγ. Νικόδημου στη Μονή του Δεξιοκράτους, όπου και το τίμιο λείψανο της.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Αρχιεπίσκοπος Αλεξάνδρειας
Έζησε στα χρόνια του Κωνσταντίνου του Μεγάλου και χειροτονήθηκε Πατριάρχης Αλεξάνδρειας πριν την Α’ Οικουμενική Σύνοδο. Ή Πατριαρχεία του συνεχίστηκε και μετά τη Σύνοδο αυτή (313-328), διαδεχθείς τον Αχιλλά (311-312). Αυτός εξεδίωξε και άπέθαλε από την ‘Εκκλησία του Χριστού τον κακόδοξο Άρειο. Πατριάρχευσε με το φωτεινό του παράδειγμα για 15 ολόκληρα χρόνια και άφησε διάδοχο του τον Μέγα Αθανάσιο (328-373).
Εορτάζοντες την 29ην του μηνός Μαΐου
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΔΡΑΣ και Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ
Μαρτύρησαν αφού συνέτριψαν τα κόκκαλά τους με ξύλα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΟΛΒΙΑΝΟΣ επίσκοπος Άνέων και οι αυτού μαθητές
Ήταν από τους επισκόπους, πού ποίμαναν το ποίμνιο τους με πολλή στοργή και επιμέλεια. Συγχρόνως υπεράσπιζε την πίστη του Ευαγγελίου κατά των προσβολών των Ιουδαίων και των ειδωλολατρών. Στό διωγμό, κατά της ‘Εκκλησίας, πού έκανε ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός, ο επίσκοπος Άνέων Όλβιανός συνελήφθη και μετά από ανάκριση, υποβλήθηκε σε σειρά σκληρών βασανιστηρίων. ‘Αλλ’ όλα αυτά δεν κατάφεραν να νικήσουν τη θερμότητα του ζήλου του. Τελευταία τον έριξαν μαζί με τους μαθητές του μέσα στη φωτιά, όπου βρήκαν το θάνατο, και αξιώθηκαν του μαρτυρικού στεφάνου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Νάννος από τη Θεσσαλονίκη
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από γονείς ευσεβείς. ο πατέρας του ονομαζόταν Ιωάννης και ή μητέρα του Θωμαή. ‘Επειδή ή γέννηση του συνέπεσε με την παραμονή της γιορτής των γενεθλίων του Τιμίου Προδρόμου, οι γονείς του τον ονόμασαν Ιωάννη. Για να ξεχωρίζει όμως από τον πατέρα του, πού είχε το ίδιο όνομα, αυτόν τον έλεγαν Νάννο. ο πατέρας του πήγε στη Σμύρνη και εργαζόταν σαν υποδηματοποιός.
Αργότερα παρέλαβε και τους γιους του Θεόδωρο και Ιωάννη. Ενάρετοι και ο’ι δύο αδελφοί, καταγίνονταν με την τέχνη τους και την ανάγνωση των Γραφών. Ξαφνικά τον Ιωάννη κατέλαβε ο πόθος του Μαρτυρίου και “έγένετο τοις Άγαρηνοίς ως Αγαρηνός, ίνα κερδίση τον Χριστόν..”. Έτσι κάποια μέρα έτρεξε στο σπίτι του αγά, πού είχε προσκολληθεί και αφού φόρεσε χριστιανικά ρούχα και τούρκικο σαρίκι στο κεφάλι, παρουσιάστηκε στον κριτή και ομολόγησε την επάνοδο του στον Χριστιανισμό. Τότε ο 18χρονος Ιωάννης κλείστηκε στη φυλακή και βασανίστηκε σκληρά. Όταν τον έβγαλαν του υποσχέθηκαν τιμές και αξιώματα, αλλ’ ο μάρτυρας παρέμεινε σταθερός στη χριστιανική του πίστη.
Τότε οι Τούρκοι τον καταδίκασαν σε θάνατο και τον αποκεφάλισαν στην τοποθεσία Σοάν Παζάρι, στις 29 Μαΐου 1802. Χριστιανοί αγόρασαν το τίμιο λείψανο του από τους Τούρκους αντί 3.400 γροσιών και τον ενταφίασαν. Μαρτύριο του Αγίου αυτού, συνέγραψε ο Ιερομόναχος Νικηφόρος ο Χίος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ο Άργέντης
Ό Νεομάρτυρας αυτός ήταν από τη Χίο και υπέστη μαρτυρικό θάνατο στην Κωνσταντινούπολη το 1465. Συγκαταλέγεται και αυτός μεταξύ των πρώτων Νεομαρτύρων, πού θανατώθηκαν από τους Τούρκους αμέσως μετά την άλωση της Κων/πολης. Μαρτύριο του Αγίου συνέγραψε ο Γεωργός Τραπεζούντιος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Θαυματουργός ο δια Χριστόν Σαλός
Ουστιζίας (Ρώσος)
Η ΟΣΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ
Εικάζεται ότι είναι ή τελευταία Αυτοκράτειρα του Βυζαντίου (1390-1450 μ.Χ.). Λεγόταν Ελένη Δραγάση και είναι ή μοναδική Σλάβα, πού έγινε αυτοκράτειρα του Βυζαντινού θρόνου. Επίσης, ήταν κόρη του ηγεμόνα της Βορειοανατολικής Μακεδονίας Κωνσταντίνου Δραγάση και σύζυγος του Μανουήλ Β’ Παλαιολόγου.
Είναι όπως γράφουν οι Ιστορικοί, ή “Πολύπαις και Καλλίπαις”, μητέρα, με οκτώ παιδιά, από τα οποία ο Ιωάννης Η’ Παλαιολόγος αυτοκράτορας (1425-1448) και ο Κων/νος ΙΑ’, ο άγιος Εθνομάρτυρας τελευταίος Αυτοκράτορας (1448-1453 – 29 Μαΐου μαύρη ήμερα αλώσεως της Βασιλεύουσας). Ή Άγία Υπομονή, είχε το όνομα της μητέρας του Πρώτου αυτοκράτορα ‘Αγίου Κωνσταντίνου, της ‘Αγίας Ελένης: (Κων/νος, υιός Έλένης ίδρυσε την Πόλη και Κων/νος, υιός Ελένης έπεσε μαχόμενος υπέρ της Πόλεως αυτής!). ‘Ολόκληρη ή ζωή της ήταν ζωή αγιότητας και προπάντων ζωή αγώνος με υπομονή και καρτερικότητα.
Γι’ αυτό και μετά τον θάνατο του συζύγου της (1425), έγινε Μοναχή με το όνομα ΥΠΟΜΟΝΗ. Είναι εκείνη, πού μέσα σ’ όλα τα καθήκοντα της, ως Αυτοκράτειρα, ως σύζυγος, ως Μητέρα πολλών παιδιών άσκησε έντονα και το έργο της φιλανθρωπίας, με την ίδρυση και συντήρηση στο Μοναστήρι πού έφυλάσσετο το Ιερό Λείψανο του Όσιου Παταπίου, Γηροκομείο με το όνομα “Καθίδρυμα της Ελπίδος των Απηλπισμένων”.
Το φιλομόναχο ιδεώδες, δεν το έζησε μόνον ή ιδία, αλλά το μετέδωκε σ’ ολόκληρη σχεδόν την οικογένεια της. ο Σύζυγός της Μανουήλ παραιτήθηκε από το θρόνο του και ετελείωσε την ζωήν του ως Μοναχός. Ή πενθερά της, ή κουνιάδα της, τα αγόρια της Θεόδωρος, ‘Ανδρόνικος και Δημήτριος έτελείωσαν την ζωή τους ως Μοναχοί. Το ίδιο και ή εγγονή της, κόρη του γιου της Θωμά, Ελένη, έγινε Μοναχή με το όνομα Υπομονή στη Λευκάδα.
Ή ‘Αγία Υπομονή έζησε σαν μοναχή περίπου 25 χρόνια μετά την κοίμηση του συζύγου της και ή ίδια εκοιμήθη το 1450. Μόνασε στη Μονή της Κυράς Μάρθας, πού μετά την άλωση καταστράφηκε, όπως και πολλά άλλα Μοναστήρια και Ναοί. Εικόνα της ευρίσκεται στην Ί. Μονή οσίου Παταπίου στο Λουτράκι Κορινθίας.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Την κλεινήν βασιλίδα έγκωμιάοωμεν, Ύπομονήν την οσίαν, περιστεράν ευλαβή εκ του κόσμου πετασθείσαν της συγχύσεως προς τας σκηνάς του ουρανού εν αγάπη ακλινεί, ασκήσει και ταπεινώσει βοώντες’ Μήτερ, λιταίς σου θραϋσον ημών της αμαρτίας δεσμούς.
Ανάμνησης της θλιβεράς αλώσεως της Βασιλίδος των πόλεων,
της Κωνσταντινουπόλεως, υπό των αντίχριστων (Τρίτη 29 Μαΐου 1453).
Ο ΑΓΙΟΣ ETHELBERT (Άγγλος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο “Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων”, του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, ‘Αθήναι 1985.
