Ο πατήρ Νικόλαος Παπαγεωργίου μιλά για την προσφορά του σε αγγελούδια
που παλεύουν καθημερινά με τη σοβαρή ασθένεια στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, αλλά και για την πολύπλευρη δράση που αναπτύσσει η ενορία του
Είναι από τους ιερείς που κάνουν έργο και δεν επαναπαύονται μόνο στις υποχρεώσεις τους στην εκκλησία και την ενορία του. Η Τατιάνα Στεφανίδου ταξίδεψε μέχρι τη Θεσσαλονίκη για να συναντήσει τον πατέρα Νικόλαο Παπαγεωργίου.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Ο πατήρ Νικόλαος έδειξε στην Τατιάνα και στην κάμερα του «Μαζί σου» μια συγκινητική ζωγραφιά με ένα αγοράκι που ζωγράφισε το αδελφάκι του που δυστυχώς χάθηκε ως αγγελάκι στον ουρανό!
Να σημειώσουμε ότι ρεπορτάζ έγιναν και από άλλα κανάλια και εφημερίδες της πόλης μας όπως η Δημοτική τηλεόραση Θεσσαλονίκης με τον καλό συνάδερφο Γιώργο Ροδάκογλου
Ανάμεσα σε γιατρούς, ασθενείς και επισκέπτες που μετακινούνται με γρήγορους και συχνά αγωνιώδεις ρυθμούς στις εγκαταστάσεις του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, ο αρχιμανδρίτης Νικόλαος Παπαγεωργίου κάνει καθημερινά αισθητή την παρουσία του στα παιδιά που δίνουν τη δική τους μάχη ενάντια στον καρκίνο.
Γνωστός και ιδιαίτερα αγαπητός στο ποίμνιο της συμπρωτεύουσας, ο π. Νικόλαος, προϊστάμενος του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην περιοχή Φλέμινγκ, είναι ο ακάματος συμπαραστάτης των παιδιών, η προσωπικότητα εκείνη που συμβάλλει χωρίς να φείδεται κόπων στην ανακούφιση από τον πόνο και στην αναπτέρωση της ελπίδας.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Από δωμάτιο σε δωμάτιο, με υπομονή και χαμογελαστή πραότητα, εδώ και μερικά χρόνια ο π. Νικόλαος, συνεπικουρούμενος από τον πρωτοπρεσβύτερο Ευστάθιο Καλπακίδη,
ηγείται της ομάδας εθελοντών επισκεπτών για τους ασθενείς του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου.
ΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΒΑΝΑΥΣΑ
«Παιδιά χτυπημένα τόσο άδικα και βάναυσα από την επάρατη νόσο, μαζί και οι γονείς τους, άνθρωποι που έχουν φτάσει στα όριά τους, περιμένουν με αγωνία και προσμονή κάθε βράδυ να τα επισκεφθούμε» τονίζει ο π. Νικόλαος και συνεχίζει την αναφορά του σε αυτές τις δραστηριότητες:
«Μετά την πρώτη μεγάλη ευλογία της ζωής μου, δηλαδή να είμαι κληρικός, δεύτερη μεγάλη ευλογία θεωρώ το πέρασμά μου από το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο και μάλιστα από την Παιδοογκολογική Κλινική. Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα εκεί κάτι άλλαξε μέσα μου.
Το θεώρησα χρέος μου να έρχομαι καθημερινά εδώ και να συμπαρίσταμαι στους συνανθρώπους μου που πραγματικά δοκιμάζονται. Δεν είναι εύκολο και ανώδυνο να βλέπεις αθώα πλασματάκια να δοκιμάζονται τόσο σκληρά.
Ούτε να προσπαθείς να δίνεις κουράγιο στους πονεμένους γονείς τους. Σταδιακά όμως διαπιστώνω ότι η δική μου προσφορά εκμηδενίζεται από τη δύναμη και το κουράγιο των ίδιων των παιδιών που αγωνίζονται τον τιτάνιο αγώνα τους!
Σε τέτοιες περιπτώσεις, αντί να δίνεις, παίρνεις! Μέσα στις στιγμές αυτές γίνεσαι άνθρωπος, γιατί μόνο μαζί με τους ανθρώπους αυτούς καταλαβαίνεις τι θα πει ζωή, τι θα πει υγεία, ποιο είναι το νόημα της ζωής, αλλά και πού βρίσκεται η Θεία Παρουσία».
Το στοιχείο της ταπεινότητας και της μετριοφροσύνης χαρακτηρίζει τη συνολική στάση του π. Νικολάου σε όλες τις δραστηριότητές του, αρνούμενος μάλιστα πολλές φορές να μιλά δημοσίως για την προσφορά του. «Τίποτε δεν κάνω μόνος μου!
Τίποτε δεν θα μπορούσα να κάνω μόνος μου! Ολα γίνονται με τους συνεργάτες μου, με τους εθελοντές της ενορίας» δηλώνει με κατηγορηματική ειλικρίνεια και προσθέτει:
«Οταν μια οικογένεια χτυπηθεί τόσο βάναυσα, καλούμενη να διαχειριστεί το γεγονός ότι το παιδί της έχει καρκίνο, αναπόφευκτα χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Αναζητά κάτι από το οποίο να αγκιστρωθεί. Καταρρέει κάτω από το βάρος της θλίψης αλλά και από πρακτικά, καθημερινά ζητήματα.
Εκεί προσπαθούν να την ανακουφίσουν έστω και ελάχιστα οι εθελοντές της Ενορίας της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Και μία κουβέντα είναι ενθαρρυντική γι’ αυτούς. Και η προσφορά ενός καφέ είναι εξίσου σημαντική. Αναζητούν μια κουβέντα παρηγοριάς.
Ψάχνουν στήριγμα και διαπιστώνουν ότι ο Θεός είναι το μοναδικό τους στήριγμα. Αρκετοί φτάνουν ακόμα και στο σημείο να βλέπουν ότι η δοκιμασία αυτή μετουσιώνεται σε ευλογία θεϊκή» καταλήγει ο π. Νικόλαος, με τις λέξεις του να αναδεικνύουν τη δύναμη και τη συγκίνηση του ζωοποιού θαύματος.
Ωστόσο το έργο του π. Νικολάου δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό τον τομέα, δεδομένου ότι ο Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος είναι ονομαστός σε όλη τη Θεσσαλονίκη και για τις υπόλοιπες δραστηριότητές του. Παρέχει καθημερινά ζεστό φαγητό, φάρμακα και ιατρική φροντίδα σε άπορους ενορίτες.
ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ
Διεξάγεται δύο φορές τον χρόνο αιμοδοτική εκστρατεία, ενώ στον ναό λειτουργεί βάσει κανονισμού του εκκλησιαστικού συμβουλίου τράπεζα αίματος.
Εχουν συγκροτηθεί χορωδίες (παιδική, γυναικεία, μεικτή), οι οποίες στοχεύουν στην καλλιέργεια μουσικής παιδείας και στην προβολή της παραδοσιακής μας μουσικής.
Στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν και δύο κύκλοι μελέτης της Αγίας Γραφής, αλλά και τμήματα χορευτικά (ενηλίκων, νεανικό, παιδικό), τμήματα ζωγραφικής και σκίτσου για μεγάλους και μικρούς,
τμήμα εκμάθησης αγιογραφίας για μεγάλους και μικρούς, η Θεατρική Ομάδα «Αγιος Γελάσιος» (παίδων) και η Θεατρική Ομάδα «Αγιος Πορφύριος» (ενηλίκων).
Αξίζει να αναφερθούμε και στο πρόγραμμα «Μεταϋποστήριξις», στο οποίο εκπαιδευτικοί (δάσκαλοι και καθηγητές διαφόρων ειδικοτήτων) εν ενεργεία,
αδιόριστοι και συνταξιούχοι προσφέρουν στον χώρο της αίθουσας τελετών του ναού εθελοντικά τη βοήθειά τους σε όσους μαθητές και σε όσες μαθήτριες της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης παρουσιάζουν μαθησιακές δυσκολίες.
Και ενώ όλα αυτά αναμφισβήτητα αποτελούν σπουδαία επιτεύγματα, δεν θα έπρεπε να παραλείψουμε την ενοριακή κατασκήνωση του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος «Το Θαβώρ», στο όρος Μπέλλες στα Πλατανάκια του νομού Σερρών σε υψόμετρο 600 μέτρων, που αποτελεί το καμάρι και τη ναυαρχίδα του!
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Εως σήμερα λειτουργούσε με την ευλογία του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου αλλά και την ευγενή παραχώρηση του Μητροπολίτου Σιδηροκάστρου κ. Μακαρίου στον χώρο όπου βρίσκονται οι κατασκηνωτικές εγκαταστάσεις.
