Εορτάζοντες την 4ην του μηνός Ιανουαρίου
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 70 ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΩΣΙΜΟΣ ο μοναχός και ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο κομενταρήσιος
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΣ ηγούμενος Κουκουμίου
Η ΟΣΙΑ ΑΠΟΛΛΙΝΑΡΙΑ η Συγκλητική
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΞ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ο νέος
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ και ΕΥΦΗΜΙΑ
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ηγούμενος Βατοπεδίου και οι ΔΩΔΕΚΑ ΜΟΝΑΧΟΙ Βατοπεδινοί
Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΪΟΣ ο Μακεδών απόστολος από τους 70
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΠΡΟΒΟΣ επίσκοπος Καρπασίας Κύπρου
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ο Α’ Αρχιεπίσκοπος Ζερβών
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ ο Διάκονος της Λαύρας Κιέβου
Εορτάζοντες την 4ην του μηνός Ιανουαρίου
Αναλυτικά
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 70 ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
Για τους Αποστόλους αυτούς μας πληροφορεί το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο στο δέκατο κεφάλαιο.
Τους εξέλεξε ο Χριστός ύστερα από τους Δώδεκα για να βοηθούν το έργο Του, πηγαίνοντας αυτοί πρωτύτερα σε κάθε πόλη και τόπο, όπου θα πήγαινε κατόπιν ο Ίδιος. Στον αγώνα αυτό, έπρεπε να καταβάλουν όλη τους τη δραστηριότητα, χωρίς να χάνουν ούτε στιγμή.
Γι’ αυτό τους είπε, ότι ώφειλον να μη σταματούν και να μη χαιρετούν κανένα εις τον δρόμον. Αυτό δε, αποτελεί μάθημα για μερικούς πνευματικούς εργάτες, πού χάνουν άσκοπα ώρες και μέρες φλυαρώντας αντί να διδάσκουν, και σκανδαλίζοντας αντί να οικοδομούν.
Ό Κύριος παρήγγειλε τους εβδομήκοντα Αποστόλους, μήτε βαλάντιο να έχουν μαζί τους, μήτε δισάκιο, ούτε υποδήματα να κρατάνε. Γιατί; Για να φανεί, ότι οι στρατιώτες του Χριστού πρέπει να έχουν αυταπάρνηση και να εξοικειώνονται με όλες τις στερήσεις. Και να δειχθεί ότι ο Θεός με μηδαμινά μέσα κατορθώνει τα μεγαλύτερα και δυσκολότερα έργα. Οι Εβδομήκοντα εξετέλεσαν την αποστολή τους με όλη την ακρίβεια και την πειθαρχία, όταν ο Χριστός ήταν στη γη. Αλλά και υστέρα από την ανάληψή Του και το σχηματισμό της Εκκλησίας Του, έκαναν με ζήλο και αυταπάρνηση όλο το καθήκον τους.
Αυτοί δε ήταν:
Ιάκωβος, ο αδελφός του Κυρίου και υιός Ιωσήφ του μνήστορος.
Σίμων, ο και Συμεών και Κλεόπας υιός Ιωσήφ, αδελφός Ιακώβου και δεύτερος επίσκοπος Ιεροσολύμων.
Ματθίας, ο αντί του προδότου συγκαταριθμηθείς τοις αποστόλοις.
Ιάκωβος, Αλφαίου, ο και αδελφός Ματθαίου.
Ιούδας, ο παρά μεν τω Λουκά Ιακώβου Ιούδας επονομαζόμενος, παρά δε τω Ματθαίω και Μάρκω θαδδαίος και Λεββαίος, αδελφόθεος του Χριστού.
Βαρνάβας, ο και Ίωσης, ο οικειοχείρως γράψας το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο και εν Κύπρω τελειωθείς.
Φίλιππος, ο εκ Καισαρείας της Παλαιστίνης, ο βαπτίσας τον Αιθίοπα.
Ανανίας, ο γινόμενος επίσκοπος Δαμασκού, ο και τον Παύλον βαπτίσας.
Ιωσήφ και Ιούοτος και Βαρνάβας, ο σύμψηφος γενόμενος Ματθίου.
Στέφανος, ο πρωτομάρτυς και διάκονος ο λιθοβοληθείς.
Πρόχορος, ο επίσκοπος Νικομήδειας.
Νικάνωρ.
Σίμων, ο επίσκοπος γενόμενος Βόστρων (της Αραβίας).
Παρμένος.
Τίμων, επίσκοπος Βόστρων.
Επαινετός, επίσκοπος Καρθαγένης.
Λουκάς, ουχί ο τας Πράξεις γράψας, αλλά ο Λαοδικείας γενόμενος επίσκοπος.
Αρίσταρχος, επίσκοπος Απαμείας της εν Συρία.
Μάρκος, όν έλεγον Ιωάννην, επίσκοπος εν Βιθλοπόλει.
Ζήνων, επίσκοπος γενόμενος εν Διοσπόλει.
Αριστόβουλος, επίσκοπος Βρετανίας.
Απελλής, επίσκοπος Σμύρνης.
Νάρκισσος, επίσκοπος Αθηνών.
Ηρωδίων, επίσκοπος Ταρσού.
Αγαβος, προφήτης.
Ρούφος, επίσκοπος Θηβών.
Ασύγκριτος, επίσκοπος Υρκανίας.
Φλέγων, επίσκοπος Μαραθώνας.
Ερμής, επίσκοπος Δαλματίας.
Πατροβάς, επίσκοπος Ποτιόλου.
Ερμάς, επίσκοπος Φίλιππουπόλεως.
Αίνος, επίσκοπος Ρώμης.
Γάϊος, επίσκοπος Εφέσου.
Φιλόλογος, επίσκοπος Σινουπόλεως.
Ολυμπάς.
Ηρωδίων.
Αρίσταρχος.
Πούδης.
Τρόφιμος. Οι πέντε ούτοι εμαρτύρησαν μετά του Παύλου εν Ρώμη.
Λούκιος, επίσκοπος Λαοδικείας της Συρίας.
Ιάσων, Επίσκοπος Ταρσού.
Σίλας, επίσκοπος Κορίνθου.
Σιλουανός, επίσκοπος Θεσ/νίκης.
Ανδρόνικος, επίσκοπος Πανονίας.
Κρίσκης, επίσκοπος Καρχηδόνος.
Αμπλίας, επίσκοπος Οδησσού.
Ουρβανός, επίσκοπος Μακεδονίας.
Βαρσαβάς, επίσκοπος Ηράκλειας.
Στάχυς, επίσκοπος Βυζαντίου,
Σωσίπατρος, επίσκοπος Ικονίου.
Έραστος, επίσκοπος Πανεάδος.
Κουάρτος, επίσκοπος Βηρυτού.
Τερέντιος, επίσκοπος Ικονίου.
Απολλώ, επίσκοπος Καισαρείας.
Σωσθένης, επίσκοπος [Κο]λοφωνίας.
Επαφρόδιτος, (ή Επαφράς), επίσκοπος Ανδριάκης (ή Αδριάνης).
Καίσαρ, επίσκοπος Δυρραχίου.
Τυχικός, επίσκοπος Κολοφωνίας.
Μάρκος, ο ανεψιός Βαρνάβα, επίσκοπος Απολλωνιάδος.
Ιούστος, επίσκοπος Ελευθερουπόλεως.
Αρτέμων, επίσκοπος Λύστρας.
Κλήμης, επίσκοπος Σαρδανείας.
Ονησιφόρος, επίσκοπος Κορώνης.
Τυχικός, επίσκοπος Καρχηδόνος
Καρπός, επίσκοπος Βερροίας της Θράκης.
Εύοδος, επίσκοπος Αντιοχείας.
Ζηνάς, επίσκοπος Διοσπόλεως.
Φιλήμων, επίσκοπος Γάζης.
Φορτουνάτος.
Αχαϊκός.
Στεφανάς.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’.
Θείας πίστεως, τω αμφιβλήστρω, εζωγρήσατε, εθνών αγέλας, εβδομήκοντα Κυρίου Απόστολοι, προς ευσέβειας την θείαν επίγνωοιν, ως δεδεγμένοι την χάριν του Πνεύματος. Μύσται ένθεοι, Χριστώ τω Θεώ πρεσβεύσατε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΩΣΙΜΟΣ ο μοναχός και ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο κομενταρήσιος
Σκοταδισμό θεωρούν σήμερα πολλοί… υποτιθέμενοι διανοούμενοι του κόσμου το σωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Έγκλημα θεωρούσε τότε το να διδάσκει κάποιος περί αρετής και ο αυτοκράτορας Δομιτιανός, στα χρόνια (81-96) του οποίου έζησε και ο Άγιος Ζώσιμος, στον τόπο της Κιλικίας. Επόμενο ήταν να βρεθεί σε μεγάλη και σκληρή δοκιμασία η χριστιανική Εκκλησία. Σ’ αυτόν το διωγμό, συλλαμβάνεται και ο Ζώσιμος. Βασανίζεται φρικτά, για να αρνηθεί την πίστη του στο Χριστό.
Τα βασανιστήρια όμως, δε μεταβάλλουν καθόλου το φρόνημά του και δεν ελαττώνουν το θάρρος του.
Στην αγριότητα αντιτάσσει ηρωισμό και το πείσμα των δημίων του σπάει μπροστά στην ατέλειωτη υπομονή του.
Αποφασίζουν τότε και τον ρίχνουν για τροφή σ’ ένα λιοντάρι, μέσα σε αμφιθέατρο. Ξαφνικά, κάτι παράδοξο γίνεται μπροστά στα μάτια των θεατών. Μόλις το λιοντάρι πλησιάζει κοντά στο Ζώσιμο, η ορμή του ανακόπτεται. Ήρεμα προχωρεί και κάθεται δίπλα στα πόδια του.
Ο Θεός είχε βάλει στο βλέμμα του τόση δύναμη επιβλητικότητας, χάρης και ελκυστικότητας, που κατάφερε να εξημερώσει το λιοντάρι σαν αρνί.
Το πλήθος δια βοής απαιτεί από τον αυτοκράτορα την απελευθέρωση του Αγίου, πράγμα που έγινε. Ο θρίαμβος αυτός της πίστεως κέρδισε και έναν ειδωλολάτρη, τον Αθανάσιο κομενταρήσιο.
Φεύγοντας και οι δύο σ ένα ορεινό μέρος και αφού έζησαν με αγάπη και συμπροσευχή, τελείωσαν ειρηνικά τη ζωή τους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΣ ηγούμενος Κουκουμίου
Υπήρξε ηγούμενος της Μονής Κουκουμά ή Κουκουμίου ή Κουκούμης στη Σικελία. Απεβίωσε ειρηνικά.
Απολυτίκιο. Ηχος γ’. Την ωραιότητα.
Κτίσις βασιλείας, Θεού γενόμενος, βίον κατάλληλον, τη κλήσει έσχηκας, ευαρεστήσας τω Θεώ, εν έργοις δικαιοσύνης· όθεν Μοναζόντων σε, ποδηγέτην ανέδειξε, Χριστός ο φιλάνθρωπος, ο δεχθείς τους αγώνας σοι ώ πρέσβευε υπέρ των βοώντων χαίροις Θεόκτιστε θεόφρον.
Η ΟΣΙΑ ΑΠΟΛΛΙΝΑΡΙΑ η Συγκλητική
Έζησε τον 5ο αιώνα μετά Χριστόν. Κόρη του Ανθεμίου, ανώτατου διοικητικού άρχοντα της Ρώμης.
Η Απολλιναρία, φημισμένη για την ωραιότητα και τη φρόνησή της, είχε θερμή πίστη και ολόψυχη αφοσίωση στον Χριστό. Κάποτε της δόθηκε η ευκαιρία και πήγε στους Αγίους Τόπους στην Ιερουσαλήμ, μαζί με πολλά χρήματα, δούλες και δούλους, για να προσκυνήσει.
Μετά τις πρώτες άγιες συγκινήσεις της, θεώρησε χρέος της να απελευθερώσει όλους τους δούλους, αφού τους εφοδίασε με τα ανάλογα χρήματα. Αυτή, μαζί με έναν γέροντα υπηρέτη, πήγε στην Αλεξάνδρεια.
Εκεί με πολύ θεοσέβεια και καθαρότητα, ζούσε το μοναχικό βίο. Έγινε φημισμένη στους γυναικείους μοναστηριακούς κύκλους και πολλές γυναίκες πήγαιναν και συμβουλεύονταν από τη φρόνηση και τη μεγάλη της αρετή. Κάποτε μάλιστα, αρρώστησε από ακάθαρτο πνεύμα η αδελφή της.
Τότε η Απολλιναρία πήγε στη Ρώμη και με τις προσευχές της, η θεία χάρη θεράπευσε την αδελφή της.
Όλοι τότε προσπάθησαν να την κρατήσουν κοντά τους. Αυτή όμως, αποχαιρέτησε συγκινητικά τους δικούς της και επέστρεψε στο ησυχαστήριό της, όπου ειρηνικά παρέδωσε το πνεύμα της.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΞ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Απεβίωσαν ειρηνικά (αν και στους Συναξαριστές αναφέρονται σαν μάρτυρες).
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ο νέος
Κείται πλησίον του αγίου Μωκίου.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ και ΕΥΦΗΜΙΑ*
Γίνεται απλή αναφορά των ονομάτων τους χωρίς κανένα βιογραφικό στοιχείο.
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ηγούμενος Βατοπεδίου και οι ΔΩΔΕΚΑ ΜΟΝΑΧΟΙ Βατοπεδινοί
Ο οσιομάρτυρας Ευθύμιος και οι δώδεκα μοναχοί της Μονής Βατοπεδίου, μαρτύρησαν το 1280 κατά τον διωγμό στο Άγιο Όρος, από τους φιλοπαπικούς, τον βασιλιά Μιχαήλ Παλαιολόγο και Πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο.
Καταδίωξαν λοιπόν τους μοναχούς και άλλους μεν βασάνισαν, τον δε ηγούμενο της Μονής Βατοπεδίου Ευθύμιο, που είχε πρωτοστατήσει στη διαμαρτυρία κατά της ένωσης με τους παπικούς, έπνιξαν στη θάλασσα. Ενώ συγχρόνως δώδεκα άλλους αδελφούς της ιδίας Μονής απαγχόνισαν.
Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ
Γεννήθηκε στο χωριό Κάμπροβα του Μεγάλου Τυρνάβου.
Ο πατέρας του ονομαζόταν Δέτζιο, αργότερα έγινε μοναχός με το όνομα Δανιήλ.
Η μητέρα του ονομαζόταν Άννα.
Το πρώτο όνομα του νεομάρτυρα αυτού ήταν Ματθαίος και οι ευσεβείς και πλούσιοι γονείς του τον μεγάλωναν με χριστιανοπρέπεια. Κάποτε λοιπόν, όταν ήταν οκτώ ετών, οι γονείς του τον μάλωσαν για κάποια του αταξία και αυτός θυμωμένος είπε μπροστά σε Τούρκους ότι θα τουρκέψει.
Τότε με χίλια βάσανα οι γονείς του κατόρθωσαν να αποτρέψουν την περιτομή του. Όταν μεγάλωσε ο Ματθαίος πήγε στο Άγιο Όρος στη Μονή Χιλιανδαρίου, όπου χειροτονήθηκε διάκονος με το όνομα Μανασσής.
Αλλά οι τύψεις από το παιδικό εκείνο περιστατικό τον έκαναν να αγωνίζεται με αυστηρή νηστεία και προσευχή για να εξιλεωθεί στον Θεό. Αργότερα αποφάσισε να ομολογήσει τον Χριστό μπροστά στους άπιστους και να υποστεί μαρτυρικό θάνατο. Πήγε λοιπόν στη σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, όπου δοκιμάστηκε για 4 μήνες από τον πνευματικό Νικηφόρο και κατόπιν έγινε μεγαλόσχημος μοναχός με το όνομα Ονούφριος.
Έπειτα με την ευλογία του πνευματικού του και αφού πήρε σαν συνοδό του κάποιο Γρηγόριο Πελοποννήσιο, πήγε στη Χίο.
Εκεί αφού και πάλι προετοιμάστηκε κατάλληλα, φόρεσε ρούχα Αγαρηνών και πήγε στο κριτήριο, όπου μπροστά σε πολλούς αγάδες με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό και αναθεμάτισε τον μουσουλμανισμό. Και έριξε κάτω το πράσινο σαρίκι που φορούσε.
Τα βασανιστήρια που ακολούθησαν ήταν ανελέητα και φρικτά.
Τελικά πέθανε αφού τον μαχαίρωσαν οι βασανιστές του, στις 4 Ιανουαρίου 1818, ημέρα Παρασκευή και ώρα 3 μ.μ. Το Ιερό του λείψανο οι Τούρκοι το έριξαν στη θάλασσα. Ακολουθία και βιογραφία του Αγίου συνέγραψε ο Ονούφριος Ιβηρίτης, που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1862.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΪΟΣ ο Μακεδών απόστολος από τους 70
Από ορισμένους Συναξαριστές αναφέρεται σαν Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (;). Επίσης αναφέρεται ότι ήταν συνοδός του απ. Παύλου, συνελήφθη με τον Αρίσταρχο από τον όχλο της Εφέσου κατά την υποκινηθείσα ταραχή του Δημητρίου.
Η μνήμη του Αγίου αυτού επαναλαμβάνεται και την 5η Νοεμβρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΠΡΟΒΟΣ επίσκοπος Καρπασίας Κύπρου ( 4ος αϊ.)
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ο Α’ Αρχιεπίσκοπος Ζερβών (1276-1286)
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ ο Διάκονος της Λαύρας Κιέβου (Ρώσος-14ος αϊ.)
Εορτάζοντες την 4ην του μηνός Ιανουαρίου
