Ρένα Παγκράτη
Η Ρένα Παγκράτη (13 Μαρτίου 1949 – 25 Ιουνίου 1998) γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Ήταν Ελληνίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια που πρωταγωνίστησε στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη.
Οι πρώτες της εμφανίσεις σε ταινίες ξεκίνησαν από μικρή ηλικία, όταν ως «παιδί-θαύμα» έπαιξε στις ταινίες του Γιώργου Αρίωνα «Η γέφυρα της ευτυχίας» και «Όταν η ευτυχία προστάζει».
Συμμετείχε ακόμα στη ραδιοφωνική εκπομπή «Τα παραμύθια της θείας Λένας», με την Αντιγόνη Μεταξά.
Υπήρξε μέλος του ελληνικού ποπ-ροκ συγκροτήματος “Νοστράδαμος” από το 1974 έως το 1975, οπόταν και διαλύθηκε το συγκρότημα και καριέρα της στην τηλεόραση ξεκίνησε όταν ακόμη έπαιζε με το συγκρότημα και την ανακάλυψε ο Γιάννης Δαλιανίδης.
Ευθύς της έδωσε το ρόλο χίπισσας Κάθριν Βουρλίδου, στη κωμική σειρά της κρατικής τηλεόρασης «Λούνα Παρκ» στην οποία πρωταγωνίστησε από το 1974 μέχρι το 1981. Μαζί με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο ήταν οι μόνοι ηθοποιοί που συμμετείχαν σε όλη τη διάρκεια της σειράς.
Τον ίδιο καιρό εμφανίστηκε σε αντίστοιχους ρόλους σε κινηματογραφικές ταινίες στο πλευρό του Στάθη Ψάλτη («Βασικά καλησπέρα σας», «Καμικάζι αγάπη μου» κ.ά.) και της Ρένας Βλαχοπούλου («Η μάνα το μανούλι και ο παίδαρος»).
Έπαιξε και σε βιντεοταινίες, ενώ εμφανίστηκε στο θέατρο, σε επιθεωρήσεις της εποχής. Όλα αυτά τα χρόνια δεν άφησε το τραγούδι και συμμετείχε σε δίσκους, με συλλογές τραγουδιών από το θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο («Είναι φάση το αγόρι», «Είμαι μαζόχα» κ.ά.).
Στις 9 Αυγούστου 1979, ημέρα Πέμπτη, ένας τηλεοπτικός γάμος συγκέντρωσε το ενδιαφέρον όλων.
Η αγαπημένη του τηλεοπτικού κοινού Ρένα Παγκράτη, φορούσε νυφικό και ανέβαινε τα σκαλιά της εκκλησίας. Στο πλευρό της ο Τόλης Βελονάκης, που επιτέλους θα έβαζαν τα στέφανα. Αντίθετα από το ρόλο που υποδύθηκε και ντύθηκε νυφούλα, στην αληθινή της ζωή δεν παντρεύτηκε ποτέ.
Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, έχοντας παρακμάσει το είδος του κινηματογράφου που υπηρετούσε, προσπάθησε να κάνει καριέρα τραγουδίστριας και το 1992 κυκλοφόρησε ένα προσωπικό δίσκο. Δεν τα κατάφερε να κάνει επιτυχία και σταδιακά οδηγήθηκε σε καλλιτεχνικό και οικονομικό αδιέξοδο.
Ο ανιψιός της Γιάννης Γραμματικός είπε πολύ αργότερα για τα αίτια της αυτοκτονίας: «Είναι ψέματα ότι πεινούσε και δεν είχε χρήματα. Είχε κάνει το κουμάντο της … Αποφεύγουμε τόσα χρόνια να μιλήσουμε ως οικογένεια γιατί θέλουμε να προφυλάξουμε τη μνήμη της … Η θεία μου είχε μεγάλο άγχος με τη δουλειά της.
Προσπαθούσε μέσω αυτής να ξεφύγει. Είχε κάνει πολλές προσπάθειες να ενταχθεί σε κάποιες σειρές. Τελευταία φορά είχε παίξει σε ένα επεισόδιο στη ‘‘Λάμψη” του Φώσκολου. Έβλεπε, λοιπόν, ότι δεν της έδιναν ρόλους και είχε απογοητευτεί. Θα έλεγα ότι είχε πάθει κατάθλιψη εξαιτίας αυτού. Η δουλειά της ήταν το φως της. Συχνά πυκνά έλεγε:
Τι γίνεται με εμένα; Ήρθε το τέλος; Δεν με θέλουν πλέον; Δεν θα ξαναπαίξω; Απ’ ό,τι ξέρω από τη μητέρα μου, εκτός από την ανεργία που βίωνε, υπήρχε και ένα ερωτικό ζήτημα το οποίο της δημιούργησε όλα αυτά. Την είχε καταβάλει, την είχε εξουθενώσει …
Τα αισθηματικά της Ρένας ήταν λίγο μπερδεμένα γιατί πολλοί ήθελαν να την αγαπήσουν, όμως δεν ξέρω πόσο ήθελαν την αγάπη της. Γιατί γενικά έβλεπαν το όνομα Ρένα και δεν έβλεπαν τον άνθρωπο Ρένα».
«Δεν μπορούσε να ακολουθήσει και την εποχή της σωστά. Της λέγαμε όλοι ότι έχει ένα συγκεκριμένο στιλ που πρέπει να αλλάξει, δεν ήταν εύκολο. Πολλοί δεν μπόρεσαν να το κάνουν. Ο Δαλιανίδης είχε δεχτεί τότε ότι θα της πληρώνει αυτός το ενοίκιο. Η Άννα Φόνσου είχε πει πως θα κοιτούσε να της βγει μια σύνταξη αναπηρική, όμως δεν μπορούσες να βγάλεις σύνταξη σε έναν άνθρωπο που έχει ψυχολογικά.
Επίσης ένας μεγάλος πρωταγωνιστής της είχε υποσχεθεί πως θα την βοηθήσει, θα της πήγαινε λεφτά, δεν της τα πήγε ποτέ. Αυτό ίσως ήταν και η αφορμή που είπε “δεν μπορώ να περιμένω τίποτα από κανέναν. Τέλος”» (Απόσπασμα συνέντευξης του ηθοποιού Μ.Δελαπόρτα)
Είχε μείνει άνεργη, είχαν πεθάνει οι γονείς της και είχε χάσει τον αγαπημένο της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Όλα αυτά ίσως ήταν ο λόγος που την οδήγησαν στην αυτοκτονία σε ηλικία 49 ετών, στις 25 Ιουνίου το 1998, έχοντας πάρει υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών. Το συγγενικό της περιβάλλον ανέφερε την ανεργία σαν αίτιο κατάθλιψης, αλλά όχι ως οικονομικό αδιέξοδο.
Σε σχετική επιστολή που βρέθηκε, η ηθοποιός ανέφερε ότι εκτός από πολύ λίγους συναδέλφους της, κανένας άλλος δεν θέλησε να την προσλάβει. Η ζωή της μακριά από το σανίδι ήταν αυτό που την έφερε σε οικονομικό και προσωπικό αδιέξοδο. Κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο του Βύρωνα.
Χ.Τ.
