Η Αλίκη του καλοκαιριού
Φωτογραφίες – δηλώσεις της αξέχαστης σταρ
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη θα μας θυμίζει τα πιο όμορφα καλοκαίρια της ζωής μας φέρνοντας στο νου μας ένα ξέγνοιαστο κοριτσόπουλο να τρέχει ξυπόλητο σε μια παραλία σκορπώντας χαμόγελα ή θα μας θυμίζει τον ίδιο τον ήλιο που λάμπει όπως έλαμπε και εκείνη και συνεχίζει ακόμη να ξεπροβάλλει σαν μαγική ηλιαχτίδα μέσα από τις οθόνες μας.
Δεν θύμιζε την απρόσιτη σταρ όσες γούνες και όσα στρας κι αν φορούσε κάθε φορά στις κοσμικές της εξόδους. Ένα χαμόγελο έφτανε για να την νιώσεις ως δικό σου άνθρωπο, γνώριμο, σαν να την ήξερες από πάντα. Ένα ψάθινο καπέλο, ένα γλυκό χαμόγελο, λουλούδια στα μαλλιά και αυτό ήταν. Αυτό ήταν η Αλίκη. Ένα όμορφο, δροσερό και αισιόδοξο καλοκαίρι!
Πάμε να δούμε φωτογραφίες της όπως την αποθανάτισε ο φακός του καλού της φίλου Μαρίνου Κουσουμίδη στο εξοχικό της στον Θεολόγο καθώς και τις αξέχαστες δηλώσεις που έδωσε στον τύπο κατά καιρούς.
Η Αλίκη του καλοκαιριού
«Eρωτεύομαι τα πάντα! Τη δούλεια μου. Την ομορφιά, τον άνθρωπο που είμαι μαζί του. Την ίδια τη ζωή. Τον ίδιο τον έρωτα!» Αλίκη 1994
«Ναι φοβάμαι πολύ τον θάνατο και την μοναξιά. Το θάνατο γιατί αγαπώ πολύ τη ζωή, γιατί μου είναι αδύνατον να δεχτώ την έννοια του αναπόφευκτου τέλους. Και τη μοναξιά με την έννοια της απομόνωσης». Αλίκη 1994
«Κάποια πράγματα παραμένουν ανέγγιχτα από το χρόνο και διατηρούν τη διαχρονική τους αίγλη αλώβητη. Όπως ο έρωτας!» Αλίκη 1983
«Είμαι αισιόδοξο άτομο. Απόφευγω να βλέπω τη ζωή ασπρόμαυρη. Προτιμάω να τη βλέπω με χρώματα όπως είναι φτιαγμένη. Πάντα πιστεύω ότι το αύριο είναι μια άλλη μέρα» Αλίκη 1993
«’Εζησα μια ζωή λαμπερή, μαγική. Μια ζωή κερδισμένη; Μια ζωή χαμένη; Δεν ξέρω…» Αλίκη 1985
«Η Μπαρντό χρόνια αγωνίζεται για τα ζώα, ο Στίνγκ για τον Αμαζόνιο, εγώ θα ‘θελα να υπερασπιστώ την ομορφιά της Ελλάδας, τη θάλασσα μας, τα δάση μας που καίγονται και τις αγροτικές περιοχές που θέλουν μεγαλύτερη φροντίδα και ενθάρρυνση» Αλίκη 1990
«Κανείς δεν πετυχαίνει στο χώρο, αν δεν εργαστεί σκληρά, κανείς δεν πετυχαίνει εάν επαναπαυθεί σε κάποιες δάφνες. Τις δάφνες τις έχω στην αποθήκη και δεν τις ανεβάζω πάνω…. Αυτά δε μετράνε, παρά μόνο η προσπάθεια. Είμαι πάντα στον αγώνα». Αλίκη 1994
«Εάν το σπίτι μου είναι στην Αθήνα, το σπιτικό μου είναι στο Θεολόγο». Αλίκη 1994
«Εγώ χρωστάω στην Ελλάδα και την ευχαριστώ που είχα την τύχη να γεννηθώ εδώ. Τώρα, αν το κράτος δεν αναγνωρίζει την προσφορά μου στον πολιτισμό μας, ποσώς με ενδιαφέρει.» Αλίκη 1989
«Ανακάλυψα από πολύ μικρή, πως η ζωή έχει ένα τέλος, πως ο θάνατος είναι αυτός που θα βάλει τελεία. Κατάλαβα, πως η ζωή δεν κρατάει για πάντα αλλά είναι όμορφη. Γι αυτό ζω κάθε μου μέρα σαν να είναι η πρώτη και μαζί η τελευταία της ζωής μου!». Αλίκη 1990
«Όλοι οι χώροι είναι ζούγκλες και όλοι οι άνθρωποι θεριά. Εξαρτάται απ΄τον καθένα μας σε όποιο χώρο βρίσκεται, το αντιστάσεις έχει, τι φραγμούς, τι στόχους, τι θέληση. Σίγουρα, είναι έτοιμοι όλοι να σε κατασπαράξουν σε κάθε σου βήμα. Το έχω νιώσει αλλά αδιαφορώ». Αλίκη 1993
«Υπάρχει πάντα μέσα μου τ Αλικάκι, έτοιμο να τραγουδήσει -Μέσ’ σ’ αυτή τη βάρκα είμαι μοναχή..». Αλίκη 1985
«Για να είμαστε ρεαλιστές, βρίσκομαι στο Φθινόπωρο της ζωής μου. Δε φταίω εγώ που νιώθω, έχω μέσα μου και εκπέμπω την Άνοιξη». Αλίκη 1994
«Είμαι ένα κοριτσάκι και ψημένος επιχειρηματίας, είμαι και ζωηρή κα ανόρεχτη και ρομαντική και κυνική, είμαι σταρ και θηλυκό, μ’ ολα τα θετικά και τα αρνητικά της λέξης. Ένα θηλυκό που χρόνια τώρα κουβουλάει στις πλάτες του εύθυνες παραπάνω από αντρικιές». Αλίκη 1981
«Δόξα! Τι είναι δόξα; Ενα σκέτο άγχος και τίποτα παραπάνω. Απόδειξη η Γκάρμπο, η Μονρόε και πολλές άλλες, δεν το άντεξαν. Η Χέιγουορθ έχει γίνει αλκοολική…η Μπαρντό έχει κλειστεί σ’ ένα σπίτι. Είνα δόξα αυτή;». Αλίκη 1982
«Η μεγαλύτερη δυστυχία στον άνθρωπο είναι να μην έχει υποψιαστεί τη ζωη, γενικά, να μην έχει όραμα, να μην έχει στόχους και να ζει με πλάνες». Αλίκη 1993
«Δεν είμαι ένα αστέρι που αρέσει, είμαι ένα αστέρι που διαρκεί». Αλίκη 1991
«Νιώθω τον χρόνο άλλοτε σαν εχθρό που περνάει δίπλα μου, άλλοτε σαν καλό φίλο που με πλουτίζει…». Αλίκη 1985
«Δεν έχω τη διάθεση, πια να παίξω τα μικρά κορίτσια. Ζω όμως, αισθάνομαι και συμπεριφέρομαι σαν νέα κοπέλα». Αλίκη 1994
«Ευτυχία είναι για μένα οι στιγμές οι αξέχαστες που κρατάνε λίγο, οι στιγμές που έρχονται και φεύγουν και όλο ελπίζω ότι θα ξανάρθουν». Αλίκη 1992
«Τον δικό μου κόσμο τον έπλασα σαν παράμυθι, από πολύ μικρή. Όταν κατάλαβα, πως οι άνθρωποι μπορεί να είναι αφάνταστα σκληροί». Αλίκη 1985
«Ο φακός είναι ο μεγαλύτερος εραστής, που δεν με πρόδωσε ποτέ!». Αλίκη 1980
«Εάν εξακολουθούν να με βάζουν εξώφυλλο μέχρι το 2000, τότε σίγουρα, θα είμαι ένα ”φαινόμενο” που πρέπει να περιληφθώ στα ρεκόρ Γκίνες». Αλίκη 1988
«Οι τρεις λέξεις που συνθέτουν το πορτραίτο του ευατού μου είναι: ευαίσθητη, δυναμική, τολμηρή!». Αλίκη 1992
«Καμιά φορά με πιάνει ένας απέραντος φόβος και τότε τα βλέπω όλα μαύρα. Ύστερα κοιτάζω τον ήλιο και του φωνάζω: Είμαι μαζί σου! Έλα ξεκινάμε πάλι». Αλίκη 1995
«Αν ήρθατε εδώ για τα τινάξετε τα πέταλα της Αλίκης Βουγιουκλάκη, τότε μαδώντας με θα φτάσετε στο τελευταίο πέταλο να λέτε ”σ’ αγαπώ». Αλίκη 1994
«Μ’αρέσει να τυλίγομαι σ’ ενα πολύχρωμο παρεό και με ψάθινο καπέλο στο κεφάλι να μπαίνω ξυπόλυτη στην κουζίνα, αδιαφορώντας για το ”λούστρο της σταρ”». Αλίκη 1992
«Στο σπίτι μου στον Θεολόγο φορτίζομαι, ενθουσιάζομαι, κολυμπάω, βλέπω το ηλιοβασίλεμα, κάθομαι στο μπαλκονάκι μου πολλές φορές μέχρι να χαράξει και να γίνει ο ουρανός σαν νερωμένο ουζάκι». Αλίκη 1987
«Όπως και να το κάνουμε, είτε έτσι είτε αλλιώς. είμαι το χαϊδεμένο παιδί του Τύπου για τρεις τουλάχιστον, δεκαετίες». Αλίκη 1991
