Τζένη Καρέζη: Η αξέχαστη σταρ μέσα απο φωτογραφίες και δικά της λόγια
29 χρόνια πέρασαν χωρίς τα ωραιότερα μάτια του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου.
Κι όμως η Τζένη Καρέζη είναι σαν μην έφυγε ποτέ. Την βλέπουμε διαρκώς στη μικρή οθόνη να χορεύει να κλαίει να τραγουδά με εκείνη την μπάσα χαρακτηριστική φωνή της.
Σπάνιες ή μη φωτογραφίες της κατακλύζουν παντού τα σόσιαλ μίντια καθημερινά. Οι θαυμαστές της – πολυάριθμοι και φανατικά προσηλωμένοι σε αυτήν, την τιμούν με την αγαπή τους κάθε μέρα.
Στο αφιέρωμα που θα δείτε παρακάτω συγκεντρώσαμε δηλώσεις που έκανε και όμορφες φωτογραφίες της μεγάλης πρωταγωνίστρια για όλους εμάς που δεν την ξεχνούμε ποτέ!
Η Τζένη και το θέατρο
«Δεν θέλησα να τυποποιηθώ. Ακόμα και στον κινηματογράφο δεν το επιχείρησα. Δεν κοίταξα να διαφυλάξω στενά την καριέρα μου. όπως και στο θέατρο». (Περιοδικό Ρομάντσο, 1978)
«Αυτό που θέλω να κάνω εγώ είναι ο ρόλος που θα παίζω να έχει απήχηση στον κόσμο. Όσο και να μου αρέσει ένας ρόλος α δεν έχει απήχηση δεν θέλω να τον πάιζω. Το θέατρο είναι γιορτή. Και δεν μιλάω από απόψεως ταμείου».(Περιοδικό Ρομάντσο, 1978)
«Το θέατρο είναι πολύ φιλικό μαζί μου. Ξέρει ότι ποτέ δεν το πρόδωσα. Ότι υπήρξε ο μεγάλος μου έρωτας. Με τι συναίσθημα ευθύνης πλησίασα κάποιους ρόλους που ορισμένοι χαρακτηρίζουν ευτελείς και που για μένα υπήρξαν πολύτιμοι». (Περιοδικό ‘Ενα, 1981)
«Οι γυναίκες είναι που πάνε τους άντρες στο θέατρο. Αυτό είναι νόμος…». (Περιοδικό Ρομάντσο, 1978)
Τζένη Καρέζη: Η αξέχαστη σταρ μέσα απο φωτογραφίες και δικά της λόγια
Τζένη η πρωταγωνίστρια των θερινών σινεμά
«Στις αναποδιές φοβάμαι μην χάσω εκείνη την ξεχωριστή, εφηβική όρεξη». (Τετράδια ζωής, 1993)
«Για μένα μια στιγμή ευτυχίας πάνω στην σκηνή ισοδυναμεί με χιλιάδες εξώφυλλα και συνεντεύξεις».
«Το πιο ερωτικό πράγμα στον άνθρωπο είναι τα μάτια. Το βλέμμα και ό,τι κρύβει είναι το διεθνές, το διαχρονικό. το μεταφυσικό, το πανίσχυρο, το αδιαμφισβήτητο ανθρώπινο διαβατήριο. Ή μάλλον το διαβατήριο των ερώτων μας». (Τετράδια ζωής, 1993)
«Ανάβουνε τα φώτα και πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Πάνοπλοι και αυτοελεγχόμενοι. Γιατί ο κόσμος περίμενει να μας δει.Και να μας κρίνει. Κέθε βράδυ. Σε κάθε παράσταση.» (Τετράδια ζωής, 1993)
«Οι θεατρίνοι παραμένουμε παιδιά. Και είναι τρομέρα ευαίσθητοι και ευάλωτοι. Αυτό άλλωστε είναι ο μεγαλύτερο μέρος της γοητείας τους». (Τετράδια ζωής, 1993)
«Πρώτα απ΄όλα έρχεται η οικογένεια, ακόμα κι απ΄το θέατρο.» (Τετράδια ζωής, 1993)
«Γιατί το θέατρο είναι γιορτή. Πρέπει να είναι. Γιορτή καλλιτεχνική, πνευματική και βαθειά ανθρώπινη. Μαγευτική γιορτή. Πολύπλοκη. Πολυσύνθετη. Πολυεπίπεδη. Μοναδική γιορτή. Δική μας και δική σας. Οι άλλοι περισσεύουν.» (Τετράδια ζωής, 1993)
«Ανάμεσα σε σας και σε μας δεν παρεμβάλλεται καμία μηχανή, όπως συμβαίνει με τον κινηματογράφο. Στο θέατρο ούτε πίσω από gros plan οχυρωνόμαστε, ούτε γίνεται κανένα μοντάζ που θα κρατήσει τις καλές στιγμές και θα πετάξει τις σκάρτες. Στο θέατρο είμαστε μονάχοι εκεί μπορστά σας και θέλουμε περιφρούρηση». (Τετράδια ζωής, 1993)
Τζένη η ρομαντική
«Είναι τόσο όμορφη η αληθινή αγάπη. Νοιώθεις ότι έχεις επιτέλους, που να ακουμπήσεις τους πόθους σου, τα όνειρα σου τον καλύτερο σου ευατό.» (Περιοδικό Γυναίκα, 1968)
«Πιστεύω στην πειθαρχία του έρωτα. Σ’ αυτό που, πολύ κακώς κατά τη γνώμη μου, πιστεύουν οι γυναίκες ότι τις κάνει χειραφετημένες. Η γυναίκα πρέπει να διαφυλάξει τον ευατό της, για την περίπτωση που θα αγαπήσει. Ή έστω που θα νομίσει ότι αγάπησε». (Περιοδικό Γυναίκα, 1968)
«Δεν απαντώ για την προσωπική μου ζωή, γιατί πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε και κάποιο μυστικό εμείς οι ηθοποιοί. Μας ρωτάτε εσείς και όλοι οι συναδελφοί σας τι μας άρεσει τι δεν μας αρέσει, τι τρώμε, πως γλεντάμε, πως αναπνέουμε. Ε δεν νομίζετε πως τουλάχιστον η ιδιωτική μας ζωή μας ανήκει;» (Περιοδικό Ντομινό, 1968)
«Θέλω να ζω με τους δικούς μου. Θέλω να κάνω τη λατρεμένη μου δουλειά. Θέλω να προσφέρω. Να αγαπώ και να με αγαπούν. Δεν χάνονται αυτά. Δεν πρέπει να χαθούν. Δεν θέλω να χαθούν. Και πάντα ελπίζω».
