Μπορεί να μην είμαι η βιολογική μητέρα του, αλλά είμαι η μόνη μαμά που ξέρει
Ήμουν μόνο 24 χρονών όταν μπήκα στην προκλημακτήριο. Ναι, πολύ πολύ μικρή.
Μέχρι την ηλικία των 29 είχε σταματήσει και η περίοδός μου. Φυσικά και ήταν αδύνατο να αποκτήσω παιδιά. Με πείραξε πάρα πολύ, αλλά είχα “πενθήσει” το γεγονός, το είχα αποδεχτεί και με τη βοήθεια ψυχοθεραπείας, συμβιβάστηκα.
Πάντα ονειρευόμουν τον εαυτό μου με μια μεγάλη οικογένεια, και αυτό δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.
Φυσικά και υπάρχουν άλλες λύσεις, αλλά ήμουν πάντα από τα κορίτσια που ονειρευόταν τον εαυτό τους έγκυος με την κοιλιά φουσκωμένη, να τη χαιδεύω και να τη δείχνω με κάθε ευκαιρία.
Στα 32 μου χρόνια, γνώρισα έναν υπέροχο άνθρωπο σε ένα πάρτι ενός καλού μου φίλου. Τον έλεγαν Γρηγόρη, και ήταν από τους πιο ωραίους άντρες που είχα γνωρίσει ποτέ. Όχι μόνο εμφανισιακά.
Είχε φοβερό χιούμορ, μια καλή δουλειά και ένα μυστήριο από εκείνο που αρέσει στις γυναίκες…
Ταιριάξαμε αμέσως και περάσαμε το βράδυ μαζί στο πάρτι πίνοντας κρασιά και μιλώντας για τη ζωή. Ο Γρηγόρης ήταν 40 ετών και… η γυναίκα του είχε πεθάνει πριν από ένα χρόνο όταν γέννησε το γιο τους.
Τον μεγάλωνε μόνος του με τη βοήθεια των γονιών του αλλά και των γονιών της γυναίκας του, και ήταν η προτεραιότητά του.
Δεν είχε το χρόνο να βγαίνει συχνά και να κάνει πράγματα χωρίς το παιδί. Εκείνη η βραδιά ήταν εξαίρεση.
Εννοείται ότι αυτό δεν με επηρέασε καθόλου, και περάσανε οι μήνες όπου εγώ και ο Γρηγόρης μιλούσαμε στο τηλέφωνο σχεδόν καθημερινά και στο τέλος προχώρησε η σχέση μας.
Πάντα σεβόμουν ότι προτεραιότητα ήταν ο γιος του. Ο ίδιος, δεν ήθελε να με φέρει σε επαφή μαζί του μέχρι να είναι σίγουρος για τη σχέση μας.
Περάσανε 8 μήνες σχέσης, μέχρι που γνώρισα αυτό το υπέροχο πλάσμα που έχει βάλει χρώμα στη ζωή μου, τον Γιώργο.
Ερωτευτήκαμε αμέσως! Ήταν το πιο όμορφο, γελαστό και γλυκό πλάσμα που μπορείτε να φαναταστείτε!
Περνούσαμε μαζί τα Σαββατοκύριακα με βόλτες, γέλια και παιδότοπους! Περίμενα πως και πως να περάσω χρόνο με τον σύντροφο μου και το παιδάκι του. Εκείνος με έβλεπε και τρελαινόταν!
Πέρασε άλλος ένας χρόνος και αποφασίσαμε να συζήσουμε και να παντρευτούμε. Είχα ξεκαθαρίσει ότι δεν θα μπορούσα να προσφέρω στο Γιώργο ένα αδερφάκι, αλλά αυτό δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα για τον Γρηγόρη.
Οι γονείς του και οι γονείς της γυναίκας του, με δέχτηκαν με ευγένεια και χαμόγελο. Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να φέρομαι καλά στον μικρό.
Ο Γιώργος είναι πραγματικά γιος μου.
Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εκείνον. Είναι πλέον 6 ετών, τελειώνει την Α’ δημοτικού και αισθάνομαι περήφανη για εκείνον.
Περάσαμε μαζί την τηλεκπαίδευση και ήμουν συνέχεια δίπλα του, να του εξηγώ και να τον βοηθάω σε αυτή τη δύσκολη φάση.
Είναι ένα πλάσμα πανέξυπνο, με καλή καρδιά και υπέροχη ψυχή που φωτίζει τον κόσμο.
Του μιλάω συχνά για τη μαμά του, του δείχνω φωτογραφίες της, βίντεο από το γάμο του εξηγώ ότι εκείνη τον προσέχει πάντα από ψηλά, και εγώ τον προσέχω από κοντά μαζί με τις (3 πλέον!) γιαγιάδες και παππούδες του.
Μπορεί να μην είμαι η βιολογική μητέρα του, αλλά είμαι η μόνη μαμά που ξέρει – έχω υποσχεθεί ότι δεν θα τον αφήσω ποτέ και αυτή είναι μια υπόσχεση που θα κρατήσω.
Έχουμε μια ευτυχισμένη μικρή οικογένεια, και το σπίτι μας είναι γεμάτο από αγάπη και γέλια. Εύχομαι το ίδιο σε όλους.
Κάτια, 38 ετών
