Αύγουστος: Ο μήνας της Παναγίας – Από πού πήρε το όνομά του, ήθη, έθιμα και παροιμίες
Από πού πήρε το όνομά του ο όγδοος μήνας του έτους- ήθη, έθιμα και παροιμίες
Αύγουστος: ο όγδοος μήνας του έτους κατά το Ιουλιανό και το Γρηγοριανό ημερολόγιο .Ο μήνας της Παναγιάς & των διακοπών για τους περισσότερους Έλληνες.
Ο Αύγουστος, κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, ήταν ο έκτος μήνας, γι’ αυτό αρχικά στα Λατινικά ονομάζονταν Sextilis και είχε 31 ημέρες, ευθύς εξ αρχής από την εγκαθίδρυση του Ιουλιανού ημερολογίου το 45 π.Χ. (έτος 709 από κτίσεως Ρώμης).
Πριν από την επικράτηση του ρωμαϊκού Ιουλιανού ημερολογίου, αντίστοιχος μήνας στο αττικό ημερολόγιο ο Αύγουστος ήταν ο δεύτερος μήνας του έτους και ονομάζονταν Μεταγειτνιών διάρκειας 29 ημερών που αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα από 24 Ιουλίου έως τις 22 Αυγούστου.
Ονομάστηκε Αύγουστος (αξιοσέβαστος) προς τιμήν του Ρωμαίου αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου, μετά την απονομή του τίτλου από τη ρωμαϊκή Σύγκλητο.
Το έτος 8 π.Χ. ο Αύγουστος Καίσαρας του έδωσε το όνομά του χωρίς την προσθήκη μίας ημέρας από τον Φεβρουάριο (όπως λανθασμένα αναγράφεται σε ορισμένες αναφορές). Λέγεται ότι ο Αύγουστος έβαλε τον μήνα σε αυτή την θέση, για να τιμήσει τον θάνατο της Κλεοπάτρας η οποία, έθεσε τέλος στη ζωή της στις 12 Αυγούστου του 30 π.Χ. αν και ο ακριβής λόγος του θανάτου της καλύπτεται από μυστήριο.
Κατά το Βυζαντινό ημερολόγιο που ακολουθεί ακόμη και σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία, και το οποίο αρχίζει τον Σεπτέμβριο, ήταν ο τελευταίος μήνας του χρόνου κι έτσι η 31 Αυγούστου γιορτάζονταν ως παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Αστρονομικά, ο ήλιος βρίσκεται στην αρχή του μήνα στον αστερισμό του Καρκίνου (21 Ιουλίου έως 9 Αυγούστου) και στο τέλος στον αστερισμό του Λέοντα (10 Αυγούστου έως 15 Σεπτεμβρίου).
Αύγουστος: Ο μήνας της Παναγίας – Από πού πήρε το όνομά του, ήθη, έθιμα και παροιμίες
Η ανατολή του Σείριου
Σε μερικές περιοχές θεωρούνταν ότι οι μέρες του Αυγούστου συμπίπτουν με την «εώα επιτολή» του Σείριου, την ανατολή δηλαδή του λαμπρότερου άστρου της νύχτας λίγο πριν από την ανατολή του Ήλιου. Όπως αναφέρουν οι Μάνος Δανέζης και Στράτος Θεοδοσίου:
«Ο Σείριος είναι το λαμπρότερο άστρο του αστερισμού του Μεγάλου Κυνός και η εώα επιτολή του σ’ αυτή τη χρονική περίοδο είχε συνδεθεί στην αρχαιότητα με τα κυνικά καύματα (τα dies caniculariae των Λατίνων), δηλαδή με τις θερμότερες ημέρες του έτους, τα οποία καύματα οι αρχαίοι απέδιδαν στην επί πλέον αύξηση της θερμοκρασίας από την υποτιθέμενη προσθήκη της ακτινοβολίας του Σείριου στην ακτινοβολία του Ήλιου».
Σημαντικά γεγονότα τον Αύγουστο
1940 – Άγνωστης εθνικότητας υποβρύχιο τορπιλλίζει το ελληνικό «ελαφρύ καταδρομικό» «Έλλη» έξω από το λιμάνι τηςΤήνου όπου και βυθίζεται. Την επομένη επιβεβαιώνονται οι αρχικές υποψίες περί ιταλικής ευθύνης. Η Κυβέρνηση των Αθηνών ουδέν ανακοινώνει.
Ο Αύγουστος στην Ελληνική λαογραφία
Είναι από τους πιο ζεστούς μήνες του χρόνου και ο λαός του έχει δώσει και άλλα ονόματα, όπως Πεντεφάς ή Πενταφάς, Συκολόγος (λόγω της συγκομιδής των σύκων), Δριμάρης, Τραπεζοφόρος.
Επίσης, η μεγάλη αφθονία των καρπών και των φρούτων και η συχνή κατανάλωσή τους (κυρίως σύκων και σταφυλιών) που αναπόφευκτα οδηγούσε συχνότερα (τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα) στην τουαλέτα, έδωσε στον Αύγουστο και το όνομα διπλοχέστης. Αν μη τι άλλο, οι πρόγονοι της υπαίθρου είχαν χιούμορ στις ονομασίες που έδιναν. Λεγόταν όμως και μήνας των φτωχών, επειδή τα φρούτα αφθονούσαν και πολλές φορές περίσσευαν απούλητα στην κεντρική αγορά, οπότε τα μοίραζαν στους φτωχούς.
Οι δώδεκα πρώτες ημέρες του Αυγούστου ονομάζονταν και «μερομήνια» γιατί έλεγαν ότι προλέγουν τον καιρό: «κάθε ημέρα κι ένας μήνας».
Στα βυζαντινά χρόνια το έτος τελείωνε στις 31 Αυγούστου και πρωτοχρονιά ήταν η 1η Σεπτεμβρίου. Γι` αυτό η τελευταία μέρα του Αυγούστου λέγεται και Κλειδοχρονιά.
Αύγουστος: Ο μήνας της Παναγίας – Από πού πήρε το όνομά του, ήθη, έθιμα και παροιμίες
ΕΡΓΑΣΙΕΣ:
Συνεχίζεται το αλώνισμα (ανάλογα την περιοχή).
Προς το τέλος του μήνα καίγονται οι καλαμιές.
Αρχίζει ο τρύγος (ανάλογα την περιοχή) & λιάσιμο στ’ αλώνια.
Μάζεμα καλαμποκιού, αρμάθιασμα & ξήρανση αυτού.
Μάζεμα σκόρδων & κρεμμυδιών.
Σπορά καρότων, σπανακιού & μαρουλόσπορου.
Μεταφορά κυψελών στο πεύκο.
Καθάρισμα βαρελιών, ασκιών, αντλιών & σκευών για την αποθήκευση του κρασιού.
ΕΘΙΜΑ-ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ:
Παύση εργασιών ώσπου να φύγουν οι καταστροφικές δρίμες
Ο όγδοος πλέον μήνας του χρόνου μπορεί μεν να λέγεται ο μήνας που τρέφει τους (άλλους) έντεκα (γιατί δίνει αφθονία καρπών), όμως έχει τα δικά του τερτίπια, σύμφωνα με την ελληνική λαογραφική παράδοση.
Οι πρώτες 6 (ή και 12) ημέρες του θεωρούνταν , κατά τη δεισιδαιμονική αντίληψη, παλαιότερα στα χωριά οι πιο δύσκολες, οι πιο δυσοίωνες και οι πιο επικίνδυνες, γιατί τότε αναλάμβαναν δράση καταστροφικές και ανεξιχνίαστες δυνάμεις που ονομάζονταν δρίμες(εξ ου και Δριμάρης). Για να εκδιωχθούν οι δρίμες, ήταν απαραίτητο να ξορκιστούν με αγίασμα από την ακολουθία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (6 Αυγούστου).
Τις ημέρες αυτές οι χωρικοί απέφευγαν πολλές δραστηριότητες:
Δεν έκαναν μπάνιο στη θάλασσα, γιατί πίστευαν ότι κινδυνεύουν να πάθουν μεγάλο κακό.
Δεν έκοβαν ξύλα, γιατί σκουλήκιαζαν και σάπιζαν.
Δεν έπρεπε να πάει κάποιος να κόψει σταφύλια και σύκα.
Δεν άρδευαν, γιατί τα φυτά θα ξεραίνονταν.
Ούτε έπλεναν ρούχα, γιατί θα έλιωναν και θα καταστρέφονταν (δριμοκόβονταν). Για να πλύνουν σε μια ανάγκη, έπρεπε να ρίξουν μέσα στο νερό ένα καρφί για να καρφώσει τις δρίμες και να τις εξουδετερώσει.
Αύγουστος: Ο μήνας της Παναγίας – Από πού πήρε το όνομά του, ήθη, έθιμα και παροιμίες
Επίσης δεν λούζονταν, για να μην αδυνατίσουν τα μαλλιά τους και λεγόταν ότι θα πάθαιναν κακό οι ίδιοι.
Ακόμα, δεν άφηναν τα μικρά παιδιά να γυρνάνε έξω τα μεσημέρια, για να μην τα βρουν οι δρίμες σε μέρη απόμερα ή σε τρίστρατα και τους κάνουν κακό.
Σε άλλα μέρη θεωρούσαν ότι οι δρίμες ξεκινούσαν το ολέθριο έργο τους ήδη από τις 24 ή 25 Ιουλίου.
Στην Κύπρο οι ίδιες γρουσούζικες ημέρες του Αυγούστου ονομαζόντουσαν κακαουστιές, ενώ στον Πόντο μιλούσαν για τον σαπία, προφανώς εννοώντας το χρονικό διάστημα που σαπίζουν τα ξύλα, τα δέρματα και τα υφάσματα.
Εξόρκιζαν το κακό με τη χάρη των αγίων
Κι όπως εκδιώκονται με τον αγιασμό οι καλικάντζαροι, έτσι ξορκίζουν και τις δρίμες με αγίασμα από την ακολουθία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα (6/8).
Μετά τις 6 του μηνός (Μεταμόρφωση του Σωτήρος) ακολουθούσε η μεγάλη γιορτή της Κοίμησης της Παναγίας. Κατόπιν η γιορτή του Αγίου Φανουρίου (στις 27), που φανέρωνε χαμένους ανθρώπους, ζώα και αντικείμενα και στις 29 τιμούσαν τη μνήμη του αποκεφαλισμού του Ιωάννη του Προδρόμου, ημέρα απόλυτης νηστείας και δύσκολη. Επειδή η πράξη του αποκεφαλισμού έγινε αιτία μεγάλου κακού για την ανθρωπότητα, είχαν συνδέσει την ημέρα αυτή με τον ερχομό της ελονοσίας και άλλων μορφών παροξυσμικού πυρετού. Γι’ αυτό και ο Άγιος Ιωάννης ονομαζόταν και Ριγολόγος, Θερμολόγος και Παροξυσμός.
Ο μήνας έκλεινε με τη γιορτή της κατάθεσης της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου στις 31, ημέρα που λεγόταν και Κλειδοχρονιά, γιατί τότε τελείωνε και το βυζαντινό έτος. Μαζί με την 1η Μαΐου θεωρούνταν αποφράδες ημέρες με κακή επίδραση. Όμως σύμφωνα με τη λαϊκή πίστη, το κακό πάντοτε πολεμάται με τη θεία χάρη των αγίων.
ΑΓΙΟΦΙΔΑ Ή ΦΙΔΑΚΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ:
Η Κεφαλονιά έχει χαρακτηριστεί νησί των μυστηρίων. Κι αυτό γιατί στο νησί συμβαίνουν κάποια παράξενα φαινόμενα τα οποία και η επιστήμη δεν μπορεί να ερμηνεύσει.
Ένα από τα πιο γνωστά φαινόμενα είναι η εμφάνιση των αγιόφιδων που παρατηρείται κάθε χρόνο τον Αύγουστο. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται στο χωριό Μαρκόπουλο. Στα ερείπια του παλιού καμπαναριού της εκκλησίας που είναι αφιερωμένη στην Παναγιά και στην εκκλησία του ορεινού χωριού Αργίνια, όπου εμφανίζονται κάθε καλοκαίρι από τις 6 Αυγούστου εμφανίζονται μικρά φιδάκια, τα οποία σιγά – σιγά γεμίζουν το εσωτερικό της εκκλησίας. Αυτό συμβαίνει μέχρι και τις 15 Αυγούστου όπου μυστηριωδώς εξαφανίζονται. Τα φιδάκια αυτά είναι εντελώς ακίνδυνα και μη δηλητηριώδη.
Αύγουστος: Ο μήνας της Παναγίας – Από πού πήρε το όνομά του, ήθη, έθιμα και παροιμίες
Οι πιστοί συνηθίζουν να τα παίρνουν στο χέρι και να τα παρατηρούν. Χαρακτηριστικό τους είναι ο σταυρός που έχουν στο κεφάλι τους.
Τις ημέρες αυτές, 6 – 15 Αυγούστου πλήθος πιστών που παραθερίζουν στο νησί σπεύδουν να δουν από κοντά τα φιδάκια της Παναγιάς.
Σύμφωνα με τη φυσική εξήγηση του περίεργου αυτού φαινομένου πρόκειται για μια σπάνια ράτσα φιδιών που αναπαράγεται σ’ αυτήν την περιοχή. Το κλίμα, ο τόπος αλλά και η συμπεριφορά των ανθρώπων ευνοούν την αναπαραγωγή τους.
Η εμφάνισή τους λοιπόν, αλλά και η εξαφάνισή τους, έχει να κάνει με την εποχή της αναπαραγωγής τους. Το φαινόμενο αποδίδεται στο δυνατό ήχο της καμπάνας που αναστατώνει τα φιδάκια και βγαίνουν από τις φωλιές τους.
Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: Μία νηστεία που την τηρούσαν με μεγάλη ευλάβεια.
Στο Ζαγόρι Ηπείρου, «πρωί-πρωί, πριν βάλουν τίποτα στο στόμα τους, τρώγουν κόκκινα κράνα (ήταν γνωστό αντιπυρετικό τότε), για να είναι γεροί όλο το χρόνο».
Με το γάλα που δεν κατανάλωναν την περίοδο της νηστείας, έφτιαχναν τραχανάδες, χυλοπίτες κ.ά.
Την 1η Αυγούστου, σε διάφορα μέρη της πατρίδας μας, συνήθιζαν να πλένουν τα χάλκινα σκεύη & να προσφέρουν σταφύλια, σύκα και ελιές σ’ όσους δεν είχαν για να φάνε εκείνη την ημέρα.
Την 6η Αυγούστου (Μεταμόρφωση του Σωτήρα) έφερναν στην εκκλησία κιευλογούσαν τα πρώτα σταφύλια, με ειδική ευχή. Κατόπιν τα μοίραζαν στο εκκλησίασμα.
ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΕΣ (27/8). Είναι πίτες (τάματα) που κάνουν οι πιστοί προς τιμή του Αγ. Φανουρίου, που γιορτάζει εκείνη την ημέρα, άπαξ ή 3 Σάββατα συνεχόμενα, ζητώντας απ’ τον άγιο να τους φανερώσει κάτι που έχασαν ή κάτι που προσδοκούν (π.χ. οι ανύπαντρες κοπέλες στην Κρήτη, να τους φανερώσει έναν καλό γαμπρό).
Η Φανουρόπιτα παρασκευάζεται με 9 λογιών υλικά: αλεύρι, νερό, ζάχαρη, καρύδια, κανελογαρύφαλλα, λάδι, ξύσματα πορτοκαλόφλουδας, χυμό πορτοκαλιού ή λεμονιού, σταφίδες και αλάτι.
ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΤΗ (29/8). Προστάτης από την ελονοσία.
Αύγουστος: Ο μήνας της Παναγίας – Από πού πήρε το όνομά του, ήθη, έθιμα και παροιμίες
Εορτές τον Αύγουστο
ΓΙΟΡΤΕΣ:
Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΑ (6/8). Μια φωταυγής καταδήλωση, με αποδέκτη κάθε ανθρώπινο ον.
Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (15/8). Θεωρείται το Πάσχα του καλοκαιριού. Η κορυφαία εορτή της πιο οικείας μορφής στον χριστιανικό λατρευτικό κύκλο, σ’ όλη την Ελλάδα με επίκεντρο το ναό της Παναγίας στο νησί της Τήνου.
Ο Αύγουστος είναι φυσικά γνωστότερος για τον «δεκαπενταύγουστό» του, το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα πριν από την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου. Η Παναγία, άλλωστε, είναι το ιερό εκείνο πρόσωπο που ο λαός μας τιμά και σέβεται περισσότερο από κάθε άλλο. Αμέτρητες φαίνεται να είναι οι προσωνυμίες που αποδίδονται στο πρόσωπό της: Ελεούσα, Μεγαλόχαρη και Φανερωμένη, Χρυσοσπηλιώτισσα, Παντάνασσα και Κεχαριτωμένη, είναι μερικές μόνο από τις χαρακτηριστικές δοξασιολογίες που αποδίδει στην Παναγία ο λαός μας που τιμά την μνήμη της Κοίμησής της με νηστεία και παρακλήσεις δύο εβδομάδων. Ανήμερα, όμως, στη γιορτή της, καθώς και στα εννιάμερά της στις 23 Αυγούστου, «γιορτές και πανηγύρια» παντού. Σύμφωνα με την λαογράφο Ελένη Ψυχογιού:
«Τα πανηγύρια της Παναγίας τελούνται παραδοσιακά στο απόγειο του καλοκαιριού, όταν έχει ολοκληρωθεί ο παραγωγικός κύκλος, αφήνοντας στους ανθρώπους χρόνο σχόλης και προσόδους για να καταναλώσουν σε μια ‘τελετουργική σπατάλη’… Πέρα από εκδηλώσεις πίστης, τα πανηγύρια αποτελούν συλλογικά πολυσύνθετα και ύψιστης σημασίας επικοινωνιακά γεγονότα, που λειτουργούν ως θεμέλια πολιτισμού για τις ανθρώπινες κοινότητες ακόμα και στις μέρες μας, με όποια μορφή επιτελούνται κατά τόπους».
Οι εορτές της Παναγίας δεν είναι, φυσικά, οι μοναδικές του μήνα, αφού σπουδαία θέση στο χριστιανικό εορτολόγιο κατέχει και η 6 Αυγούστου όταν η Εκκλησία εορτάζει τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού, μία από τις δώδεκα δεσποτικές εορτέςτης Ορθοδοξίας. Γι’ αυτό, άλλωστε, παρ’ όλη την νηστεία του δεκαπενταύγουστου, αυτή την ημέρα επιτρέπεται να φάμε ψάρι.
Επίσης την ημέρα αυτή, όπως αναφέρει ο Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης,
«…έθιμο από τα πιο διαδεδομένα, με μορφή θρησκευτικού νομίμου, είναι η προσκομιδή στις εκκλησίες και ευλόγηση με ειδική ευχή των πρώτων σταφυλιών της χρονιάς… Σ’ αυτό το έθιμο επιζεί η αρχαία συνήθεια των απαρχών, της προσφοράς δηλαδή των πρώτων καρπών στους θεούς, όπως εκφραζόταν στην ιστορική αρχαιότητα ως συγκροτημένη λατρευτική εκδήλωση με τις εορτές των Θαργηλίων, των Θαλυσίων και των Πυανοψίων».
Στις 27 του μήνα γιορτάζεται επίσης και η ανακάλυψη μιας πανάρχαιας εκκλησίας στη Ρόδο, στα μέσα του 14ου αιώνα, με αρκετές φθαρμένες από την πολυκαιρία εικόνες. Μία απ’ αυτές εικόνιζε τον Άγιο Φανούριο, έναν άγνωστο μέχρι τότε άγιο στου οποίου το όνομα ο μητροπολίτης του νησιού Νείλος αποφάσισε να αφιερώσει την ανακαινισμένη εκκλησία και του οποίου η μνήμη εορτάζεται έκτοτε την ημέρα ανακάλυψης της εικόνας του. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε και την εορτή της Αποτομής Της Τιμίας Κεφαλης του Τιμίου Προδρόμου στις 29 του μήνα
Γενικότερα, πάντως, τα των διαφόρων εορτών της Ορθόδοξης Εκκλησίας κανονίζονται ετησίως με βάση το Τυπικό της Εκκλησίας.
ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ:
«Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να ‘σουν δυο φορές το χρόνο!».
«Αύγουστε, τραπεζοφάη, να ‘σουν τρεις βολές τον χρόνο».
«Από Αύγουστο χειμώνα κι από Μάρτη καλοκαίρι».
«Επάτησεν ο Αύγουστος η άκρη του χειμώνα, παύει ο φτωχός το δειλινό κι ο άρχοντας τον ύπνο».
«Του Αυγούστου οι δρίμες στα πανιά (σκώρος) και του Μαρτιού στα ξύλα (σαράκι)».
«Κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο».
Αύγουστος: Ο μήνας της Παναγίας – Από πού πήρε το όνομά του, ήθη, έθιμα και παροιμίες
«Καλός ο ήλιος του Μαγιού, του Αυγούστου το φεγγάρι».
«Της Αγίας Μαρίνας ρόγα και τ’ Άη Λιος σταφύλι και της Παναγιάς τον Αύγουστο, γεμάτο τοκοφίνι».
«Αν ίσως βρέξει ο τρυγητής, χαρά στον τυροκόμο».
«Από Μάρτη πουκάμισο κι από Αύγουστο σεγκούνι».
«Τον Αύγουστο τον χαίρεται, όπ’ έχει να τρυγήσει».
«Αυγουστοκοδέσποινα‚ καλαντογυρεύτρα» [δηλ. Η σπάταλη νοικοκυρά τον Αύγουστο, τα Χριστούγεννα ζητιανεύει]
«Αύγουστος άβρεχτος, μούστος άμετρος».
«Δεκαπέντησεν ο Αύγουστος, πυρώσου και μην εντρέπεσαι».
«Επλάκωσεν ο Αύγουστος, η άκρια του χειμώνα».
«Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι».
«Ήρθε ο Αύγουστος, πάρε την κάπα σου».
«Θεός να φυλάει τα λιόδεντρα απ’ το νερό τα Αυγούστου».
«Καλή λαβιά τον Αύγουστο και γέννα τον Γενάρη».
«Μακάρι σαν τον Αύγουστο να ‘ταν οι μήνες όλοι».
«Να ‘σαι καλά τον Αύγουστο που ‘ναι παχιές οι μύγες».
«Να ’σαι καλά τον Αύγουστο με δεκαοχτώ βελέντζες».
«Ο Αύγουστος και ο τρύγος δεν είναι κάθε μέρα».
«Ο Αύγουστος πουλά κρασί κι ο Μάης πουλά σιτάρι» [δηλ. Από τον Αύγουστο μπορείς να καταλάβεις αν θα είναι καλή η παραγωγή κρασιού, όπως κι από το Μάη μπορείς να καταλάβεις αν θα παραχθεί πολύ σιτάρι]
«Όποιος φιλάει τον Αύγουστο, τον Μάη θερίζει μόνος».
«Ούτε ο Αύγουστος χειμώνας, ούτε ο Μάρτης καλοκαίρι».
«Τ’ Αυγούστου και του Γεναριού τα δυο χρυσά φεγγάρια».
«Τ’ Αυγούστου το νερό αρρώστια στον λειόκαρπο».
«Το Μάη με πουκάμισο, τον Αύγουστο με κάπα».
«Τον Αύγουστο τον χαίρεται οπόχει να τρυγήσει».
