Ντρέπομαι πολύ.
Ο σύντροφός μου δεν συνεισφέρει στα έξοδα του σπιτιού και τον ταίζω από τη σύνταξη του άντρα μου
Καλησπέρα σας. Είμαι μία γυναίκα 52 ετών.
Στα 16 μου έχασα τη μητέρα μου εντελώς ξαφνικά από βαρύ εγκεφαλικό αιμάτωμα.. στα 20 έχασα τον πατέρα μου από ανακοπή καρδιάς εντελώς ξαφνικά και αυτόν.. Στα 18 μου γνώρισα έναν υπέροχο άνθρωπο τον οποίο παντρεύτηκα στα 20.
Ήμασταν μαζί 32 ολόκληρα χρόνια.. Χρόνια ευτυχισμένα και ευχαριστώ το Θεό που τον είχα όλα αυτά τα χρόνια.. Παιδιά δεν είχαμε.. Είχαμε ο ένας τον άλλον και αυτό ήταν ο κόσμος μας.. Υπέροχος!!!
Μαζί σε όλα.. Η απόλυτη ευτυχία!!! Στα 50 μου τον έχασα εντελώς ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς μέσα στην αγκαλιά μου και μέσα στο νοσοκομείο που τον είχα πάει επειδή πονούσε πολύ το δεξί χέρι του.. μέσα σε λίγα λεπτά έφυγε..
Οι γιατροί δεν μπόρεσαν να τον επαναφέρουν.. Ήταν μια μέρα πολύ σημαντική για εμάς..Ντρέπομαι πολύ. Ο σύντροφός μου δεν συνεισφέρει στα έξοδα του σπιτιού και τον ταίζω από τη σύνταξη του άντρα μου
Ήταν η ημέρα της ονομαστικής μου εορτής και της επετείου του γάμου μας.. Τον πρώτο καιρό ήμουν χάλια.. Όμως μετά από, τόσα χρόνια βαρύ πένθους αποφάσισα να ξαναφτιάξω τη ζωή μου..
Η μοναξιά όταν δεν είναι επιλογή, είναι πολύ βαριά.. Μου έλειπε πολύ ένας σύντροφος που να με κάνει να νιώθω σημαντική.. Να έχω κάποιον να τον νοιάζομαι.. Να μπορώ να πω σε κάποιον “σ αγαπώ”.! Να έχω κάποιον που να με αγαπάει..
Μου έλειπε η συντροφικότητα.. Πριν 2 χρόνια λοιπόν μπήκα στην εφαρμογή του facebook για γνωριμίες και γνώρισα κάποιον συνομήλικο μου.. τον πρώτο που συμπάθησα και μου έβγαζε θετική ενέργεια.. Πραγματικά ήταν ένας υπέροχος πονεμένος άνθρωπος..
Είχε χάσει και αυτός τον πατέρα του στα 20 του και ανέλαβε την μαμά του και την μικρότερη αδερφή του να τους φροντίζει.. Ήταν ο μόνος που εργαζόταν μέσα στην οικογένεια.. Στα 35 παντρεύτηκε και έκανε 2 παιδιά..
Και στα 7 χρόνια γάμου χώρισε άσχημα από όσο γνωρίζω..
Ωστόσο οι σχέσεις τους αποκαταστάθηκαν και τώρα έχουν μια πολλή καλή επικοινωνία για τα παιδιά τους.. Είναι τυπικός, δίνει την διατροφή και τα χαρτζιλίκια τους και ότι του ζητάνε.. Είναι καλός πατέρας.
Όταν ήταν σε διάσταση με την γυναίκα του, στα χωρίσματα δηλαδή, γνώρισε μία κυρία 10 χρόνια μεγαλύτερή του και έκαναν μια δεκαετή σχέση που δεν κατέληξε σε γάμο.. Όπως ίσως θα ήθελαν, αλλά στο θάνατο μιας και έφυγε από την ζωή πριν 4 χρόνια από τον ιό H1N1.
Γρίπη βαριάς μορφής δηλαδή.. Όλα αυτά με έκαναν να τον αγαπήσω και να τον εκτιμήσω για την στάση ζωής που υπέδειξε με όλα αυτά που του έτυχαν.. Μπορώ να πω ότι το ίδιο συνέβη και σε αυτόν προς το πρόσωπό μου..
Σε σύντομο χρονικό διάστημα γνωρίστηκα με την οικογένειά του και τα παιδιά του.
Σε δύο μήνες από την γνωριμία μας αρχίσαμε να συζούμε στο δικό μου σπίτι που νοικιάζω.. Ο ίδιος έχει δικό του διαμέρισμα σε ιδιόκτητη δυώροφη οικοδομή που έκανε ο ίδιος μετά τον θάνατο του πατέρα του.
Στο ισόγειο μένει η μητέρα του, στον πρώτο η αδερφή του και στον δεύτερο όροφο αυτός αρχικά με την γυναίκα του και μετέπειτα με την σύντροφό του που απεβίωσε.
Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν επιθυμώ να ζήσω εκεί μιας και είναι σε ένα χωριό έξω από την πόλη που ζω και η ζωή στο χωριό και σε οικογενειακή οικοδομή δεν είναι ότι καλύτερο για μένα που έζησα όλη μου τη ζωή ανεξάρτητη και χωρίς να έχω να δώσω λογαριασμό σε κανέναν.. Και τώρα το πρόβλημα ποιο είναι θα μου πείτε..
Ότι δεν συνεισφέρει σχεδόν τίποτα στα έξοδα διαβίωσης.. Τα έχω αναλάβει όλα εγώ… Ενοίκιο, κοινόχρηστα, ΔΕΗ, νερό, ίντερνετ, θέρμανση, ψώνια, διατροφή.. Όλα εγώ.. Αυτός σχεδόν τίποτα.. Φιλική συμμετοχή.. Φιλοξενούμενος..
Αυτό με κούρασε πάρα πολύ και έχουμε κάνει πολλές συζητήσεις πάνω στο θέμα..
Μα όλες έληξαν άδοξα και χωρίς αποτέλεσμα.. Η απάντηση είναι ότι πληρώνει όλα τα έξοδα για το δικό του σπίτι και δεν μπορεί να πληρώνει και εδώ.. Μα εδώ μένουμε τις 28 μέρες του μήνα και μόνο δύο στο δικό του.. Είναι άδικο.. Και φυσικά δεν είναι τα ίδια έξοδα..
Εγώ προσπαθώ να κόψω από παντού, από τα προσωπικά μου έξοδα, για να τα καταφέρω και για τους δυο μας .. Επιπλέον το θεωρώ άδικο στη μνήμη του άντρα μου και ντρέπομαι πολύ γι αυτό που αναγκάζομαι να ξοδεύω την σύνταξή του και τον μισθό μου για να τον έχω..
Έχουμε χωρίσει πολλές φορές, γι αυτούς τους λόγους, μα σε λίγες μέρες είμαστε πάλι μαζί κάτω από τις ίδιες συνθήκες φυσικά..
Υπάρχει αγάπη ανάμεσά μας, αλλά δεν μπορώ σε αυτό το κομμάτι να τον καταλάβω.. Νομίζω ότι προσπαθεί να με πιέσει να ζήσουμε στο σπίτι του για να γλυτώσουμε από το ενοίκιο, τα κοινόχρηστα και τα διπλά πάγια όπως μου λέει..
Ουσιαστικά μου ζητάει να βάζω τον μισθό μου και την σύνταξη του άντρα μου εκεί στην οικογένειά του για να έχουμε περισσότερα χρήματα.. Αλλά αυτό δεν μου αρέσει καθόλου..
Επίσης κάποιες φορές έχει κάποια ξεσπάσματα θυμού στα οποία προσπαθεί είτε να με μειώσει, είτε να με προσβάλλει..
Μετά το μετανιώνει φυσικά και μου λέει ότι δεν τα εννοούσε.. Περιμένω την άποψή σας.
Από singleparent.gr και την αξιόλογη δημόσια ομάδα Φίλοι Ψυχολογίας
